Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ, ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΙΚΙΩΝ...


Χθες ξεθάψανε τον Κώστα Ταχτσή. Όχι γιατί έπρεπε τα κόκκαλα του να ριχτούν σε κάποιο χωνευτήρι, ακριβώς δυο δεκαετίες μετά τη δολοφονία του, αλλά για να τα ξερογλύψουν οι ύαινες της χειρότερης τηλεόρασης που υπάρχει ίσως σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και η συγκεκριμένη κοκκινότριχη ύαινα θέλει επειγόντως εκτέλεση, αφού όλοι κατά βάθος γνωρίζουν πόσο βλαβερή είναι για τη χλωρίδα και πανίδα αυτού του τόπου.
Ο Κώστας Ταχτσής δεν έκανε παρέα με γκλαμουράτους καναλάρχες, ηθοποιούς και σεναριογράφους. Εχθρευόταν τη λαϊκή επιδοκιμασία σαν τον φίλο του, τον Μάνο Χατζιδάκι, όταν του έγραφε κι εκείνο το συγκλονιστικό σημείωμα- ένθετο στον δισκογραφημένο Σκληρό Απρίλη του ΄45.
Ο Κώστας Ταχτσής αγαπούσε το σινεμά και τους σουρεαλιστές. Δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτης στο Παιδί και το δελφίνι του Ζαν Νεγκουλέσκο, ενώ μαζί με τον Νάνο Βαλαωρίτη, τον Δημήτρη Πουλικάκο και τη Μαντώ Αραβαντινού συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού Πάλι.
Ο Κώστας Ταχτσής δεν έπινε κόκα. Που να τα βρει τα φράγκα ο ταλαίπωρος ο συγγραφέας; Προτιμούσε το παλιό καλό κρασί και τη μέθη.
Δεν έτρωγε σε κολονακιώτικα εστιατόρια. Συνήθως μαγείρευε στο σπίτι του, για φίλους, τους ωραιότερους κεφτέδες του Κολωνού.
Ο Κώστας Ταχτσής δεν καυγάδιζε με μεγαλοδικηγόρους, ούτε οι έριδες του θα μπορούσαν ποτέ να τραβήξουν τα φλας. Που και που μάλωνε με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, ο οποίος όποτε τον έβλεπε τού φώναζε φύγε, πούστη! και του πετούσε ό,τι έβρισκε μπροστά του!
Ο Κώστας Ταχτσής ντυνόταν γυναίκα και ξεχυνόταν στις πιάτσες της νύχτας. Παρ' όλα αυτά, η εμφάνιση του στην πρεμιέρα του έργου του Γκρίφφι Πρόσωπα φυσικά κι αλλόκοτα με σκηνοθέτη τον Γιάννη Διαμαντόπουλο, συσπείρωσε εναντίον του τις τραβεστί που απειλούσαν ό,τι έως και θα τον λιντσάρουν.
Ο Κώστας Ταχτσής αγαπούσε τη νεότητα. Στα πρόσωπα των εραστών του, της ανιψιάς του και των νέων ταλαντούχων ποιητών. Θα έρθω σπίτι σου, αλλά κοντά τα χεράκια σου! του είχε πει κάποτε ποιητής, ετεροφυλόφιλος σε ό,τι αφορούσε τον σεξουαλικό προσανατολισμό του. Σκάσε, μαλακισμένο, το μόνο που θα κάνεις θα είναι να φας τους κεφτέδες μου! απαντούσε εκείνος, χειριζόμενος το προσωπικό του ιδιαίτερο χιούμορ.
Ο Κώστας Ταχτσής λάτρευε το πέος και είχε το βίτσιο να φωτογραφίζει το γεννητικό μόριο των εκάστοτε εραστών του. Υπάρχουν δύο μεγάλα ντοσιέ με γαλάζιο ντύμα μέσα στα οποία τοποθετούσε δεκάδες διαφορετικά φωτογραφημένα πέη χωρισμένα κατά μέγεθος. Σωστό έργο τέχνης! μού εκμυστηρεύθηκε φίλος ποιητής, επίσης ετεροφυλόφιλος, που είχε την τύχη να του δείξει τα ντοσιέ αυτά ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Η αγαπημένη του αδερφή, Ελπίδα Αρτέμη, αρνείται μέχρι σήμερα- καλώς ή κακώς- να τα εκδώσει.
Ο Κώστας Ταχτσής έγραψε το Τρίτο Στεφάνι, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα της νεότερης Ελλάδας. Γι' αυτό και μόνο, ας το βουλώσουν τα ξεφτιλισμένα όντα που τολμούν να τον ταυτίζουν με τον Σεργιανόπουλο, εξισώνοντας τη διανόηση με το life- style, το πιο απλοϊκό γαμήσι με την πιο οδυνηρή περιπέτεια της ανθρώπινης ύπαρξης, τη μίνι φούστα με το καράτε και το αδυσώπητο μοιραίο τέλος με το αναβράζον στιγμιαίο πάθος.
Ο Κώστας Ταχτσής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, έζησε σε πολλούς άλλους τόπους, εγκαταστάθηκε και βρήκε έναν άδοξο θάνατο στην Αθήνα. Στην πρωτεύουσα μιας χώρας, όπου η ηθική, το καθήκον και τα καθίκια, τα τρία κακά, συγγενικά από ηχητικής άποψης, φτάνουν και περισσεύουν.

4 σχόλια:

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Εκτός από το «τρίτο στεφάνι», υποδειγματικές είναι (κατά τη γνώμη μου) και οι μεταφράσεις του στις κωμωδίες του Αριστοφάνη.


Καλώς ήρθες, Bosko!

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Μποσκάκι...και καλοσώρισες πίσω....στην...ανθρωποφάγα Αθήνα... ναί ο Ταχτσής...έχω και γώ το 'Τρίτο στεφάνι'του στη βιβλιοθήκη μου...ένα πολύ σημαντικό βιβλίο...δεν ξέρω το γιατί αλλά μου κάνουν λίγο εντύπωση αυτά που διαβάζω γι αυτόν εδώ...γιατί παρά το ότι έχω διαβάσει το βιβλίο του...δεν ήξερα και πολλά για κείνον και τη ψυχοσύνθεση του...και εκπλήσομαι.. γιατί σε όλους έχει περάσει σαν ο 'ανώμαλος'ή το απόβρασμα της κοινωνίας που 'ψώνιζε'(συγνώμη για τη φράση μου) αγοράκια και που στο τέλος..έφαγε και αυτός το κεφάλι του...αλλά αυτά κάνουν τα ΜΜΕ ως γνωστόν...δεν είναι καινούρια αυτή κατάσταση...όσο για το θάνατο του Σεργιανόπουλου...δε σου κρύβω ότι λυπήθηκα...και ότι σοκαρίστηκα..όπως και πολλοί άλλοι νομίζω...ήταν άδικο...αλλά πιό πολύ με σόκαρε η μαλακία,η ηλιθιότητα,η αναλγησία των ελληνικών κωλοκάναλων (βρίζω κιόλας αλλά δε μπορώ εξοργίζομαι)... που κοίταγαν πως από τη μία θα κάνουν υψηλά ποσοστά τηλεθέασης στις πλάτες των συγγενών που τώρα πονάνε,και υποφέρουν...που δε σεβάστηκαν τίποτε μα τίποτε...ούτε τον πόνο τους...και κυρίως που δε σεβάστηκαν τη μνήμη του νεκρού..και δεν τον άφησαν ύσηχο ούτε στον ύστατο αποχαιρετισμό..και που εκτός από το σφαγμένο κορμί του..αυτοί έσφαζαν και τη ψυχή του ξανά και ξανά...δεν την άφησαν να φύγει ύσηχα από τη ζωή τουλαχιστον....βγάζοντας και αναπαράγωντας διαρκώς διάφορες πολύυυυυυυ πρωσοπικές λεπτομέριες για τη ζωή του και λέγοντας διαφόρων ειδών μαλακίες που δεν αφορούσαν κανέναν μα κανέναν να τις ξέρει....αηδιστικό..μα πόσο ελεεινοί και τρισάθλιοι είμαστε πιά;;;πόσο τέρατα είμαστε;;;ούτε έναν άνθρωπο που έφυγε δεν μπορούμε να σεβαστούμε πιά;;;τόσο χαμερπείς και σκουλίκια είμαστε;;; τί να πώ..λυπάμαι...ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΙΣΧΟΣ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ....Αθανασία.

celsius33 είπε...

πριν το ποστ σου, έχω ξεκινήσει να διαβάζω τρίτο στεφάνι και απολαμβάνω τη Νίνα και την Εκάβη!

BOSKO είπε...

celsius33...
ελπίζω να μη μπήκες στον πειρασμό να επανεξετάσεις τον Ταχτσή, επηρεασμένος απ' τους παπαρολόγους τους τηλε-δημοσιογράφους...(που δεν το νομίζω!)