Τη σημερινή μέρα η Αθήνα μοιάζει πιο άδεια απ' οποιαδήποτε άλλη του χρόνου. Σε ολόκληρη την περιοχή του Ψυρρή δε συνάντησα ούτε μια ψυχή ζώσα, στην Κουμουνδούρου δεν είδα ούτε καν μετανάστες αραγμένους στα γρασίδια, ενώ μόνο πέντε- δέκα αυτοκίνητα διέσχισαν την Πειραιώς για κάμποση ώρα που περίμενα. Άρχισα ξαφνικά να νιώθω σαν τον Vincent Price, τον Τελευταίο Άνθρωπο στη Γη, από εκείνο το παλιό cult θρίλερ! Αυτή είναι η καθιερωμένη αξία του δικού μου καλοκαιριού στην αδειανή Αθήνα, η δυνατότητα να περπατάς στις λεωφόρους και τους δρόμους της χωρίς το φόβο ό,τι θα σε πατήσει κάποιος τρελαμένος από τα παντός είδους άγχη του. Σε λίγες μέρες άλλωστε αναχωρώ κι εγώ για σύντομες διακοπές (επιτέλους!), με την αίσθηση όμως, όχι ό,τι σπάω ένα 12μηνο εργασιακό πρόγραμμα, αλλά αυτήν ακριβώς την αυγουστιάτικη ηρεμία μου. Η Τήνος, λέει, κόντεψε να βουλιάξει απ' τους πιστούς για μιαν ακόμη χρονιά, την ίδια στιγμή που κάποιοι απελπισμένοι της ζωής περιμένουν το θαύμα και κάποιοι άλλοι μεθοκοπάνε σε εκκεντρικά ικαριώτικα πανηγύρια. Τηλεφώνησα στη Μαρίζα για τα χρόνια πολλά κι αυτή μου είπε ό,τι αγόρασε είκοσι περίπου Ημερολόγια της Πλάτωνος να τα κάνει καλοκαιρινό δώρο σε γνωστούς και φίλους στο Ναύπλιο. Τι κακό κι αυτό με τις ονομαστικές εορτές! Σου λέει ο άλλος δεν τις θέλω τις ευχές, δεν πιστεύω και όταν φτάνει η γιορτή του και τον ξεχνάς, σου ξινίζει τη μούρη μετά. Για τον ακροατή που μιλήσαμε την ώρα της εκπομπής και διαβάζει τα Άσματα και Μιάσματα, έχω να του πω από δω ό,τι δε στάθηκε δυνατό να παιχτεί δύο φορές η Ιστορία της Μαρίας του Βασίλη Νικολαΐδη, μα επιφυλάσσομαι για ένα post στον αθόρυβο αυτόν ανατρεπτικό τραγουδοποιό- άλλος ένας παλαιάς κοπής Χατζιδάκι.
Οι μέρες κυλούν ήσυχα στην Αθήνα του καυτού Αυγούστου και όλα τα συναισθήματα προσφέρονται δωρεάν σε χαμηλές δόσεις. Οι άλλοι είναι τελικά αυτοί που με αποδιοργανώνουν, οι πολλοί, η μάζα, παρ' όλο που το λέει αυτό ένας άνθρωπος, ο οποίος δε μπορεί να σταθεί λεπτό χωρίς ανθρώπινη παρουσία δίπλα του. Ζηλεύω όσους στερούνται κοινωνικότητας και λειτουργούν σε όλα μόνοι τους, θέλει γερά κότσια να το καταφέρεις. Γι' αυτό σου λέω, από Σεπτέμβρη θα' χεις ένα αντικλείδι δικό σου να έρχεσαι όποτε θέλεις και μπορείς. Να τρώμε, να ακούμε μουσική, να καπνίζουμε και να διαβάζουμε τα Άνθη του Κακού μέχρι το ξημέρωμα.
Ωραίο δεν ακούγεται;
Από Σεπτέμβρη!
Για την ώρα, διακοπές όπως όλοι οι νορμάλ άνθρωποι αυτού του κόσμου...
11 σχόλια:
Όχι μόνο εγώ, αλλά και η πιό όμορφη Αθήνα του χρόνου σου στέλνουμε ευχές για καλές διακοπές!
Θα τολμούσα να πω ότι και η πιο όμορφη Θεσσαλονίκη του χρόνου εύχεται το ίδιο.
Eμενα παλι γιατι πηγαινει ο νους μου σε ολους αυτους που ειναι μονοι τους εδω,που τα παιδια τους πηραν μονο τα εγγονια στις διακοπες,αλλα κι αυτους που δεν εχουν δικο τους χωριο,γιατι ετυχε το χωριο τους ναναι η Αθηνα και τωρα με τι μουτρα να τους αντικρύσει κι αυτή η καημενη που ουτε ενα φαρμακείο ανοιχτο δεν υπαρχει αν χρειαστουν κατι; Ακομα και τα μουσεια στην πρωτευουσα μιας απο τις πιο τουριστικες χωρες του κοσμου,είναι κλειστα!!!(ναι,ναι,το εζησα με την εθνικη πινακοθηκη).Αφιερωμενο σε ολες τις κυρίες Αλέκες από τις ήσυχες μέρες του Αυγουστου σε μια απο τις πιο απανθρωπες πολεις του κοσμου που οταν αδειαζει δείχνει το αληθινο της προσωπο: μια πολη των κλουβιων...
αντώνης...
σ' ευχαριστώ, αλλά φεύγω την ερχόμενη εβδομάδα. Τις κρατάω τις ευχές πάντως! Ώστε κι εσύ βρίσκεις όμορφη την άδεια Αθήνα...
rena fan...
και σένα σ' ευχαριστώ, Απόστολε, αν και ομολογώ ό,τι δεν έχω περάσει ποτέ Αύγουστο στη συμπρωτεύουσα. Αν συνέβαινε, θα το' βλεπα ως διακοπές, οπότε πάλι δεν πιάνεται...
giorgisxristodoulou...
πολύ μεγαγχολία, ρε Γιώργη. Είμαι κι εγώ, αλλά είσαι κι εσύ...Το θυμόμουν ό,τι σου άρεσαν οι "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου" του Βούλγαρη, παρ' όλο που εμένα η εγκατάλειψη- ας πούμε- της τρίτης ηλικίας με πάει περισσότερο στο χειμώνα. Το καλοκαίρι, ειδικά το ελληνικό, είναι ταυτισμένο με τις γιαγιάδες και τους παππούδες στα χωριά και τα νησιά, όπου συνήθως μένουν μόνιμα. Αν αυτή η ταινία ήταν σουηδική, του Μπέργκμαν λόγου χάριν, θα μιλάγαμε γι' άλλο ένα καταθλιπτικό ψυχογράφημα του. Όχι ό,τι δεν είναι καλή, όπως την έφτιαξε ο δικός μας. Ποτέ άλλοτε μετά το "Προξενιό της Άννας" του, δεν υπήρξε τόσο προσωπο-ανθρωποκεντρικός. Ίσως είναι που εγώ χθες δεν είδα ούτε μία Αλέκα Παΐζη στους παντέρημους δρόμους, ούτε καν πίσω από κουρτινάκια σε παράθυρα που τεντώθηκα για να δω το εσωτερικό των σπιτιών.
* τελικά δεν είναι τόσο άδεια η Αθήνα! Άμα έχω όλους εσάς να μου γράφετε μεσ' στα μαύρα μεσάνυχτα...
rena fan...
η πρώτη φωτογραφία πάντως από τη Θεσ/νίκη είναι! Την τράβηξα απ' το ίντερνετ, μετά είπα να τη βγάλω μια και μιλάω για την Αθήνα, αλλά μου άρεσε το μπλε της και την άφησα...Σωστός;
giorgisxristodoulou...
κι εσύ, Γιώργη, πέρνα μια βόλτα απ' το blog του rena fan, θα την καταβρείς! "Φάε το χέρι μου...εσύ φάε το πόδι μου"! Θυμάσαι;
* ένα- ένα μου' ρχονται!
Καλά είμαι απαράδεκτος. Στη φωτογραφία φαίνεται η γειτονιά μου και δεν την αναγνώρισα (η οδός Εθνικής Αμύνης της Θεσσαλονίκης)...
Έχω περάσει 3 φορές δεκαπτενταύγουστο στην Αθήνα, και, ναι, ήμουν διακοπές και, ναι, την είχα καταβρεί (παρόλο που, όπως λέει κι ο Γιώργης, ήταν πολλά μέρη κλειστά και εκνευριζόμουν).
Συνεχίζεις τη διαφήμιση, Αντώνη, και θα με αναγκάσεις να γίνω επίορκος και να σ' ευχαριστήσω ξανά. Τουλάχιστον να το κάνω μόνο μια φορά την εβδομάδα.
Θα πρέπει νομίζω να σχεδιάσω κάποια ειδική γωνιά στο blog που να μην αποπνέει νοσταλγία και ρετρό αλλά μόνο γέλιο, για να φτιάχνει το κέφι όσων επισκεπτών/τριών το έχουν ανάγκη!
rena fan...
Ο-ο-ο-ο-οοοο, Όμορφη Γλυκιά Θεσσαλονίιιιιικη,
Ο-ο-ο-ο-οοοο, τα μαγικά σου βράδια νοσταλγωωωώ...
Τρία λεπτά Φάληρο-Σύνταγμα και παρκάρισμα ανετότατο Ιπποκράτους ανάμεσα σε Πολιτεία και Ναυτίλο!!!
Η απόλυτη έκσταση. Μαγεία...
Σήμερα πάντως που είχα την φαεινή να πάω ΙΚΕΑ πιστεύοντας πως θα είναι ιδανική μέρα, την έκατσα. Κόλαση! Τίγκα! Μα καλά ποιοί έφυγαν; Και πού πήγαν; :Ρ
γητεύτρια...
το ΙΚΕΑ πάντα θα' χει κόσμο. Και βομβαρδισμός να γίνει στην πόλη, αυτούς που είναι να πάνε ΙΚΕΑ δεν τους σταματάει τίποτα! Ταξί Ομόνοια- Κερατσίνι χθες σε 9 λεπτά και μόνο 5 ευρώ παρακαλώ!
Δημοσίευση σχολίου