ΑΠΟΡΙΑ...

Έχει ενημερώσει κανείς τους ταξιτζήδες ό,τι ο Στελάρας τους, πέραν κακόγουστων και τελείως ξεπερασμένων τραγουδιών του τύπου Η συμβουλή του πατέρα, έχει ερμηνεύσει και το Σαββατόβραδο του Μίκη, το Πέλαγο είναι βαθύ του Χατζιδάκι και την Καταχνιά του Λεοντή; Ή μήπως αυτά είναι ψιλά γράμματα στον βωμό της άχαρης καθημερινότητας τους;

Ο Πάνος Κατσιμίχας μια φορά μου είχε πει ό,τι δεν μπορούσε να δεχτεί με τίποτα τη φράση για τα σένα το' χτισα απ' το παλιό λαϊκό Πετραδάκι- πετραδάκι του Μιχάλη Μενιδιάτη. Και ήταν και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Εγώ δηλαδή τι να πω σήμερα που από μια σύντομη κούρσα με ταξί ακόμη γυρίζει στο κεφάλι μου ο βαρβαρισμός του στιχουργού διά στόματος Σταμάτη Κόκοτα: Γιέ μου...πε μου...

ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΜΕ...ΒΑΡΚΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ!

Όταν βγήκε το τραγούδι αυτό στα 1979, κριτικός...Ελληναράς έγραψε πως η μελωδία είναι κλεμμένη από Μάνο Χατζιδάκι, λες και ο Χατζιδάκις μόνο είχε την παγκόσμια αποκλειστικότητα στη λυρική σύνθεση ή και στη χρήση του μαντολίνου στα τραγούδια του. Προσωπικά δε νομίζω ένα καθαρόαιμο mainstream heavy- rock συγκρότημα να γνώριζε τη μουσική του μεγάλου μας συνθέτη, ακόμη κι όταν έριχνε τους τόνους του και έγραφε τέτοιες εξαίσιες μπαλάντες! Περισσότερο επηρεασμένοι από το γαλλικό τραγούδι μού ακούγονται εδώ οι συγκεκριμένοι μαλλιάδες, των οποίων οι δίσκοι στο σύνολο τους σχεδόν δεν υποφέρονται πια. Όπως και να' χει, σήμερα ξύπνησα στις εφτά το πρωί, έφτιαξα black coffee που λένε κι οι φίλοι μας οι Άγγλοι, άκουσα μονοκοπανιά το εξαίσιο Ποδανά των Λήτης και Τρυκ με τα αθάνατα σκρατς του βινυλίου και σκαλίζοντας το youtube έπεσα πάνω στο αγαπημένο Boat on the river των Αμερικανών Styx!
Καλημέρα σε όλους!

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΤΡΑΣ!

Ξεκινάει την ερχόμενη Παρασκευή στην Πάτρα το 10ο Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών, που θα λήξει την 11η Οκτωβρίου κι αφού βέβαια έχει φιλοξενήσει 208 ταινίες από 55 συνολικά χώρες (όπως μαρτυρά και η αφίσα)! Επίσης, παρ' όλο που το ντοκιμαντέρ μου Damo Suzuki: Αυτοσχεδιασμοί για μια φωνή, ένα ποίημα και μια τηγανιά μπάμιες (ο μεγάλος τίτλος μ' έφαγε, τρομάρα να μου' ρθει...) συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα, εγώ λέω να μην ανέβω Πάτρα, αφενός διότι την Παρασκευή θα έχουμε το επίσημο opening του Κύτταρου για τη χειμερινή σαιζόν και αφετέρου θα τραγουδάει και η Αλίκη Καγιαλόγλου στο Ηρώδειο! Αφήστε που την ίδια μέρα θα πρέπει να βρίσκομαι στον Ιανό, στην παρουσίαση του καινούργιου δίσκου των Ενδελέχεια! Τι να προλάβει κανείς πραγματικά...Ισχύει το ίδιο που' χα πει για το φεστιβάλ Δράμας:

Καλή επιτυχία στην ταινία μου και σε όλους τους διαγωνιζόμενους σκηνοθέτες!

"ΟΧΙ, ΠΑΤΕΡΑ! Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ SEX PISTOLS! ΓΚΕΓΚΕ;"

Να' ναι καλά ο φίλος μου ο Γιάννης που μου έστειλε το βίντεο αυτό και μου έφτιαξε τη διάθεση! Μια από τις γελοιοδέστερες σκηνές cult ανθολογίας από την ταινία Χούλιγκανς: Κάτω τα χέρια απ' τα νιάτα! του 1983. Η αποθέωση της κακογουστιάς και του μικροαστισμού, που μέχρι σήμερα καταφέρνει να χαρίζει γέλιο μέχρι δακρύων! Ο Πετρόχειλος στο ρόλο του επαναστάτη νεανία που πετάει την απίστευτη ατάκα Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols! Γκέγκε; και ο καλοκάγαθος παπάς πατέρας του μένει μαλάκας, βρίσκοντας παρηγοριά στην αγκαλιά της παπαδιάς! Η οποία παπαδιά, αν προσέξετε, περισσότερο θα της ταίριαζε ο ρόλος της γκόμενας του ανεκδιήγητου Πετρόχειλου! Το ό,τι βέβαια ο γιος σκάει μύτη αμέσως μετά τσιτσιδωμένος, ακούγοντας κάτι που μόνο Sex Pistols δε θυμίζει, αυτό είναι μια άλλη ιστορία για τον ευφυή σεναριογράφο... Αναζητήστε την ταινία σε dvd ή σε καμιά αραχνιασμένη VHS του συνοικιακού video- club σας και δε θα σας μείνει άντερο! Αντιπροσωπευτικό δείγμα της παρακμής του ελληνικού κινηματογράφου και μη νομίζετε πως σήμερα έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα, απλά τα σκατά σερβίρονται με το χρυσοποίκιλτο περίβλημα της τηλεοπτικής αισθητικής. Τουλάχιστον ο Δαλιανίδης και οι επίγονοι του, Φουρνιστάκηδες και Κατσιμητσούλιες, ήταν αυθεντικοί άνθρωποι: όταν έβαζαν τον Σταμάτη Γαρδέλη να πίνει ένα τσιγάρο, ένα ποτήρι ουίσκι και μετά ένα υπνοστεντόν και να...πεθαίνει, αν μη τι άλλο, το πίστευαν! Σαν την παλιά καλή ρήση τόσα ξέρεις, τόσα λες!

ΜΕ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΔΙΑΘΕΣΗ...

Είναι πανέμορφες οι φθινοπωρινές μέρες με μια μόνιμα ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και τον ουρανό που σα να το σκέφτεται να βρέξει, να ξεσπάσει...
Οι συναυλίες κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να ακυρωθούν, τόσο που το μελετάω να πάω απόψε στη συναυλία της Σωτηρίας Λεονάρδου με τον Βασίλη Γισδάκη και τον Στέλιο Μποτωνάκη στον Συνασπισμό...

Ακυρώθηκε η εκπομπή μου Στο Κόκκινο 105,5 με καλεσμένους τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο και την ηθοποιό Γεωργία Ζώη. Από τη Δράμα συζητούσαμε να έρθουν στο στούντιο και η Γεωργία να απαγγείλλει τα Όργια και Εμπόδια του Παγουλάτου, μαζί με την παράλληλη παρουσίαση της ιταλικής έκδοσης του Περάματος του. Την ίδια ώρα σήμερα θα μεταδοθεί σε απ' ευθείας σύνδεση η ομιλία του Τσίπρα, οπότε...

Λήγει και η θητεία μου στον συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό μετά από δυόμισι χρόνια εκπομπών. Νομίζω ό,τι οι κύριοι δεν εκτίμησαν τίποτα, γι' αυτό και όλο αυτό το διάστημα δεν μου εξασφάλιζαν όχι μόνο μια στοιχειώδη αμοιβή, μα ούτε και τα έξοδα μετακίνησης που λέει ο λόγος. Δηλητηριάζομαι όσο σκέφτομαι πόσες προσωπικότητες πέρασαν από την εκπομπή μου για να παρουσιάσουμε τις δουλειές τους, να συνομιλήσουμε και να παίξουμε καλή μουσική. Ας είναι! Ήδη μου έγινε μια πολύ καλή- απ' όλες τις απόψεις- πρόταση, για την οποία θα μιλήσω περισσότερο μεσ' στις επόμενες μέρες...

Η maira βολεύτηκε στο νέο της σπίτι μπροστά στη θάλασσα, εκεί που δε χρειάζεται να ψάξεις για...οπωροπωλείο, αλλά με μια βόλτα εξασφαλίζεις το απόλυτο οικολογικό πιάτο της ημέρας! Με την πρώτη ευκαιρία με βλέπω να μεταβαίνω στο χωριό της Ηλείας και της maira πλέον...

Παρασκηνιακές διαβουλεύσεις μεταξύ ΕΚΚ, ΕΡΤ και παραγωγών ταλανίζουν το project του βιογραφικού ντοκιμαντέρ για τον Κούνδουρο. Απλά περιμένω, περιμένουμε...

Σε λίγες εβδομάδες κυκλοφορεί το νέο cd του Στέλιου Βαμβακάρη σε ρεμπετο-blues ύφος! Χαίρομαι γιατί επιμελήθηκα μια δισκογραφική παραγωγή που θα βγάλει τα έξοχα τραγούδια του Στέλιου από το συρτάρι τους κυριολεκτικά, έτσι όπως τα ζω από τη γέννηση τους εδώ και εφτά χρόνια τώρα. Στο στούντιο μπαίνει και η Κωχ με προοπτική να κυκλοφορήσουν ως τις γιορτές οι μελοποιήσεις της στον Γιώργο Σαραντάρη. Αναζητείται τίτλος και ένα κείμενο μου που θα συνοδεύσει την έκδοση...

Αναμένω ακόμη τις Σκηνές από βουβή ταινία του Δημήτρη Μαραμή. Όχι ό,τι δεν έχω γνώση του υλικού, μα είναι άλλη αίσθηση κάθε φορά να πιάνεις στα χέρια σου ένα ολοκαίνουργιο cd με το ένθετο και το εικαστικό του. Στις 23 Οκτωβρίου, η παρουσίαση στον Ιανό...

Το Βήμα σήμερα έδωσε Beethoven, Τσιτσάνη και Hitchcock! Η Espresso χθες το ιστορικό Φλου του Παύλου Σιδηρόπουλου με τη Σπυριδούλα, τις προάλλες Cockney Rebel και την ερχόμενη εβδομάδα Stranglers. Είναι να τρελαίνεσαι με τέτοιες υπερ- προσφορές που οδηγούν μοιραία στην υπερ- κατανάλωση...

Σε λίγο καιρό συμπληρώνω ένα χρόνο στο blogging. Δε θα το φανταζόμουν ό,τι μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα θα μετρούσα ιντερνετικές...απώλειες. Κατά τ' άλλα, γράφω, ολοένα γράφω και περισσότερο και με ξεκουράζει, τ' απολαμβάνω...

Τώρα που πια έχω μετακομίσει στο δικό μου διαμέρισμα, στο οποίο ακόμη δεν έχω βολευτεί όπως θα ήθελα, μια και βγήκαν απίστευτα έξοδα, συνειδητοποιώ πόσο η μητέρα μου έχει...μεγαλώσει. Ανησυχώ για το αν παίρνει τα φάρμακα της, για το αν θα σταματήσει να κουράζεται σαν Μάνα και σαν Γυναίκα. Τη λυπάμαι ώρες- ώρες, αυτήν που δε χάνει ποτέ το χιούμορ της, κάτι που με θλίβει ασυνείδητα και αναδρομικά...

Απ' την άλλη, μια αρρώστια που φαινόταν βουνό, πατήθηκε χάμω και ό,τι έχει απομείνει πλέον απ' αυτήν είναι ένα πετραδάκι. Συνειδητοποιώ πόση δύναμη κρύβουν τελικά για τον άνθρωπο οι έννοιες της φροντίδας και της αγάπης...

Σερφάρω στην airtickets και ζαχαρώνω φθηνά εισιτήρια για την Ολλανδία μου! Είναι που συνάντησα πρόσφατα την Κίρκη ή και το υπέροχο Pan Project που μου έστειλε από την Ουτρέχτη ο Τσιλογιάννης. Τι δεν θα' δινα να ξαναπάω λίγες μέρες στο εργαστήριο του, εκεί όπου ανοίγεις τη μικρή πόρτα και βγαίνεις κατ' ευθείαν στο κανάλι με τις βάρκες...

Δουλειά, πολύ δουλειά, φίλοι, μουσικές, ταινίες, βιβλία, γέλια, δάκρυα, τα πάνω- κάτω μας κι ένας χρωματιστός σκούφος που σε λίγο θα ξαναφορεθεί σε ένα προ πολλού πηγμένο κεφάλι...

PAUL NEWMAN 1925- 2008...

Ένας από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς ηθοποιούς και ένας πραγματικός αντι- σταρ του Χόλιγουντ, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, νικημένος κι αυτός από τον καρκίνο. Έφυγε ήρεμα κι αθόρυβα στο σπίτι του, από κει όπου επίσης είχε παρακολουθήσει τη βράβευση του με Όσκαρ! Χτυπημένος από προσωπικές τραγωδίες (ο γιος του, Scott, επίσης ηθοποιός, πέθανε το 1978 σε ηλικία 28 ετών από υπερβολική δόση ναρκωτικών), αλλά και οπλισμένος με έναν σπάνιο ειλικρινή αλτρουισμό (είχε ιδρύσει κλινική αποτοξίνωσης και κατασκήνωση για παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας), ο Paul Newman ήταν 19ος εχθρός στη λίστα του σκληροπυρηνικού φασίστα Richard Nixon εν έτει 1968. Είχε και μεγάλη αίσθηση του χιούμορ ο μακαρίτης! Όταν ερωτήθη κάποτε από δημοσιογράφο του Playboy για ποιο λόγο έμεινε τόσα χρόνια με την ίδια γυναίκα, την ηθοποιό Joanne Wadword, απάντησε γιατί να τρέχεις έξω για χάμπουργκερ, όταν έχεις μπριζόλα στο σπίτι σου; Καλό του ταξίδι, οι ερμηνείες του στη Λυσσασμένη γάτα (1958), στο Κεντρί (1973) και στο Χρώμα του Χρήματος (1987) ήταν μερικές μόνο απ' αυτές που τίμησαν την τέχνη της υποκριτικής στο πλαίσιο ενός διαφορετικού, για τα χολιγουντιανά δεδομένα, σκεπτόμενου κινηματογράφου.

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ & Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ!

Τον ανακάλυψα σε ένα σερφάρισμα στη μπλογκογειτονιά. Θα μπορούσε να είναι ο Δημήτρης ή ο Πρόδρομος, οι ηλικιακά μεγαλύτεροι φίλοι μου, από τους οποίους μυήθηκα σ' αυτό που λέμε ψαγμένο rock! Τότε που τους επισκεπτόμουν με ένα σωρό άγραφες κασέτες για να τις γεμίσω με κομμάτια των Ultimate Spinach, των Babe Ruth, του Tim Buckley, αλλά και του Θάνου Μικρούτσικου απ' τον Σταυρό του Νότου! Τον Θανάση δε χρειάζεται να τον ψάξεις στο ίδιο του το σπίτι για να εμπλουτίσεις τις γνώσεις, την αισθητική και τη δισκοθήκη σου βεβαίως- βεβαίως! Πατάς ένα κουμπάκι που σε βγάζει κατ' ευθείαν στη Μουσική Κιβωτό, το blog του με το πιο επιτυχημένο και ταιριαστό όνομα! Έχω την αίσθηση ό,τι ανακάλυψα τη Μουσική Κιβωτό μόνο και μόνο για να γίνουν καλύτερες στο εξής οι ραδιοφωνικές εκπομπές μου! Δεν θα βρείτε δίσκους εκεί απ' αυτούς που κοσμούν τα ράφια των δισκοπωλείων. Μια απλή επίσκεψη και μια ανάγνωση των ονομάτων των καλλιτεχνών που βρίσκονται στα links αριστερά της οθόνης, είναι αρκετά για να σου μεταφέρουν την εικόνα του Θανάση που κουβαλάει τόνους σκονισμένων και αποσυρμένων πια βινυλίων από το πατάρι ή το υπόγειο του. Με απερίγραπτη χαρά κατέβασα ολόκληρα τα άλμπουμ του Βαγγέλη Τζαμτζή, του Πάνου Σαββόπουλου, της Ηδύλης Τσαλίκη, το πρώτο σπάνιο single της Vavoura Band με το φοβερό Vanna G. Vanna! Τίποτα δεν ειν' όλα αυτά μπροστά στους θησαυρούς που αποθηκεύτηκαν συνολικά στη Μουσική Κιβωτό και που ολοένα αυξάνονται!

Θανάση, συνέχισε το έργο σου- διότι έργο επιτελείς- και σου λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ, όπως αν μου χτύπαγες την πόρτα και μου χάριζες μια αγκαλιά δίσκους, που έψαχνα για πολλά- πολλά χρόνια!

(www.arcofgreekmusic.blogspot.com)

ΑΠΟΨΕ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΑ- ΜΑΝΔΟΝΑΣ!

Πάνε πολλά χρόνια, θα ήταν 1991- 92. Βρισκόμουν στην εφηβική ηλικία κι είχα αποφασίσει να αφήσω μακριά μαλλιά, ενώ είχαν ξεκινήσει οι βόλτες στο Μοναστηράκι προς αναζήτηση βινυλίων! Ωστόσο, θυμάμαι μια μέρα στην τηλεόραση να δείχνει συναυλία της Madonna και τον πατέρα μου να λέει του αδερφού μου: Τρέχα φώναξε τον μικρό, έχει τη Madonna! Απαντάει ο αδερφός μου: Μπα, την έχει παρατήσει, τώρα έπιασε τη Janis Joplin! Και πετάει τη φοβερή ατάκα ο πατέρας μου: Ναι, την παράτησε, αφού πρώτα την κατέστρεψε! Η αλήθεια είναι πως και οι δυο τους είχαν δίκιο. Αφενός ανήκω κι εγώ στα παιδιά του MTV που τους έγινε πλύση εγκεφάλου με το, ομολογουμένως ωραιότατο, Like a prayer (το τραγούδησε κάποτε κι η Έλλη Πασπαλά, όπως με πληροφόρησε ο Γιώργης Χριστοδούλου), αφετέρου όμως γρήγορα αποστράφηκα τους καλλιτέχνες λογικής super- market, οι οποίοι ουδέποτε είχαν σχέση με τον αντιαμερικανισμό, τα drugs, τις καταθλίψεις ή έστω με μια πιο παράδοξη στάση για τα media που τους περικύκλωναν παγκοσμίως. Διότι, το να ρίχνει η αοιδός και κάνα γλωσσόφιλο σε άλλη γυναίκα, όποτε της καυλώνει κυριολεκτικά, μόνο παράδοξη στάση δε θα μπορούσε πια να θεωρηθεί. Οι δε θρησκειολογικές αναζητήσεις της τελευταία, συγνώμη, αλλά είναι για τα πανηγύρια! Αν πεις οι υιοθεσίες και το ενδιαφέρον της για τα παιδάκια του τρίτου κόσμου, ε, τα' χει κάνει προ πολλού σε μας εδώ και πιο συγκινητικά η κυρία Βαρδινογιάννη. ΟΚ, είμαι πολύ αφοριστικός, ακόμη όμως στα 35 μου δε μπορώ να δω τον καλλιτέχνη ξεχωριστά από τη θέση του απέναντι στα κοινωνικά πράγματα της εποχής του. Να μην παραλείψω να πω ό,τι όταν άκουσα πρώτη φορά το Papa don't preach σε προεφηβική ηλικία, δεν ήταν πολύ καλά τα αγγλικά μου, με αποτέλεσμα να νομίζω ό,τι η Madonna παρακαλάει τον μπαμπά της να σταματήσει να...πέρδεται! Κοίτα να δεις τι της δώσανε της γυναίκας να τραγουδήσει σκεφτόμουν ο αφελής! Με τα χρόνια, δε λέω, τη συμπάθησα, ειδικά όταν άρχισε να γίνεται και αιτία ονειρώξεων- ήταν τότε που αυνανιζόταν σχεδόν επί σκηνής με την τσίγκινη μυτερή βυζοθήκη της! Τη σήμερον ημέρα, όμως, θεωρώ ασυναίσθητο αυνανισμό (και γι' αυτό κατακριτέο) να στήνεσαι στην ουρά για ένα πανάκριβο εισιτήριο κι όταν δεν το βρίσκεις, να δίνεις ακόμη και 3.000 ευρώ στους μαυραγορίτες προκειμένου να το αποκτήσεις! Δηλαδή, έλεος! Δείγμα μιας εποχής, μιας χύμα αισθητικής και μιας κρυπτοφασίζουσας λογικής που μπερδεύει, στη χώρα μας τουλάχιστον, τη Madonna με τη Λένα Πλάτωνος, τον Φοίβο Δεληβοριά με τον Notis Sfakianakis, τον Γιώργο Μαργαρίτη με τους Belle & Sebastian και τη γραβάτα με το σώβρακο, η κυρα- Μανδόνα -που λέει και το βλαχάκι (το)- θα τα πιάσει και πάλι τα λεφτά της από τα χαϊβάνια της τριτοκοσμικής Ελλάδας, που θα πάνε στην αποψινή συναυλία της με βιντεοκάμερες, φλας, στρας, φρου- φρου κι αρώματα! Μην παραλείψουν μόνο να πάρουν ομπρέλα και ολόσωμο αδιάβροχο, διότι η ΕΜΥ προβλέπει να γίνει της πουτάνας από τα ακραία καιρικά φαινόμενα! Και, μεταξύ μας, πολύ θα το φχαριστηθώ! Madonna mia, κοινώς Βαγγελίστρα μου...

BACK TO THE 60s ΜΕ ΤΟ TiVo NEWS ΚΑΙ ΤΟΥΣ "ΜΟΝΤΕΡΝΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ"!

Δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη κίνηση των Modern Times, μέσω του εβδομαδιαίου τηλεοπτικού περιοδικού TiVo News, μετέφερε ήδη συγκίνηση στους πρεσβύτερους ή περιέργεια...αρχειακού τύπου στους νεότερους -σ' αυτούς ανήκω κι εγώ- ή ακόμη και ανατριχίλα σε μερικούς! Όπως και να το δεις, είναι κάπως να διαβάζεις συνεντεύξεις του Miles Davis ή της Connie Francis του ΄63 και του ΄65 εν έτει 2008, ακούγοντας παράλληλα τους Charms, τη Ζωή Κουρούκλη, τους Idols και τη Νέλλη Μάνου! Απ' την άλλη, για τους συλλέκτες που έχουν ακούσει τόσα πολλά για τους Μοντέρνους Ρυθμούς του ΄60 και που ποτέ δεν είχαν την τύχη να πιάσουν τεύχος τους στα χέρια τους, οι επανεκδόσεις αυτές χρήζουν μεγάλης αξίας! Ήδη κυκλοφόρησαν την περασμένη εβδομάδα τα τέσσερα πρώτα τεύχη των Μοντέρνων Ρυθμών σε έναν ασπρόμαυρο τόμο, για τον οποίο έγινε κανονική ανατύπωση! Σήμερα, κυκλοφορούν τα επόμενα τέσσερα τεύχη μαζί με ένα συλλεκτικό cd με ηχογραφήσεις αντιπροσωπευτικές της εποχής των γιεγιέδων στη χώρα μας- ξέρετε, γιαουρτώματα, Νόμος 4.000, διαπομπεύσεις, αναμόχλευση των σεξουαλικών ηθών, μπόλικο shake και ψήγματα γκαραζοψυχεδέλειας ανακατεμένα με αφέλεια και ένα ξενικό αξάν στην ερμηνεία των Ελλήνων pop τραγουδιστών που σήμερα μάλλον προξενεί γέλιο! Σημειωτέον ό,τι η σειρά θα ολοκληρωθεί σε 45 (!) συνολικά cd μαζί με τα τεύχη των Μοντέρνων Ρυθμών ανά τετράδες, οπότε φαντάζεστε τι θα έχουμε να διαβάσουμε και να ξανακούσουμε! Επίσης, κάθε τεύχος του TiVo News (που θα περιέχει όλα αυτά) θα δίνει δώρο και μια αφίσα της εποχής: η αρχή έγινε με τους Beatles και ακολούθησε ο Bob Dylan! Back to the 60s, λοιπόν κι όσοι πιστοί νοσταλγοί προσέλθετε!

ΑΥΡΙΟ ΒΡΑΔΥ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ EMPTY FRAME ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ!

Πριν από μερικούς μήνες έφτασε στο Κύτταρο το demo ενός ελληνικού αγγλόφωνου συγκροτήματος, με προοπτική την πραγματοποίηση ενός λάιβ στο ιστορικό club. Το όνομα του γκρουπ, Empty Frame και του demo τους, Take over the city. Με την πρώτη ακρόαση του καλοηχογραφημένου cd (κάτι σπάνιο για...χειροποίητη παραγωγή, χωρίς δηλαδή την πολυτέλεια των ατελείωτων ωρών στο studio), συνειδητοποίησα πως πρόκειται για ολοκληρωμένους μουσικούς με κανονική πρόταση στο χώρο της αθηναϊκής ανεξάρτητης σκηνής! Μία φορά που έπαιξα στο ραδιόφωνο το κομμάτι τους με τίτλο Falling in love, κυριολεκτικά σπάσανε τα τηλέφωνα από ακροατές, οι οποίοι ρωτούσαν ποιος καλλιτέχνης ευθύνεται γι' αυτό το ηλεκτρικό ταγκό που περιείχε τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Leonard Cohen, αλλά και τους Tindersticks! Δε γνωρίζω αν τα παιδιά έχουν ήδη προχωρήσει σε επαφές με κάποια δισκογραφική προς έκδοση του πρώτου cd τους, πάντως μέσα στις επόμενες μέρες η δουλειά τους θα πάει στον Σείριο και ελπίζω σε ό,τι καλύτερο! Μέχρι τότε, αν θέλετε να ακούσετε πραγματικά όμορφη μουσική, φτιαγμένη από νέους ανθρώπους με όραμα και κυρίως γούστο, περάστε αύριο βράδυ από το Κύτταρο! Τη συναυλία των Empty Frame θα ανοίξουν οι άκρως ψυχεδελικοί Purple Enclosure, επίσης ένα πολλά υποσχόμενο καινούργιο συγκρότημα!

* Empty Frame- Purple Enclosure, ΚΥΤΤΑΡΟ LIVE, Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου, ώρα έναρξης: 21.00, είσοδος: 10 ευρώ

Γιάννενα, μωρέ Γιάννενα...

να μην πας για λάχανα

θα μας φέρεις βάσανα

να μην πας για λαχανίδες

θα σου κόψω τις κοτσίδες...

* παραδοσιακό της στεριανής Ελλάδας! Αφιερωμένο!

Έμαθα πως είσαι (τσάμπα) μάγκας...

Όξω φτώχεια και καλή καρδιά!
Και κατά πως έλεγε κι η αείμνηστη Μαλβίνα
Όξω Πούστη απ' την Παράγκα!

Για τα Βλαχαδερά, τα Αναρχικά & τη Βλενόρροια...

Τα βλαχαδερά δεν παντρεύονται

κι όλο κότερα ονειρεύονται

τα δολλάρια ειν' αρχάρια

και ψαρεύονται ως τα ψάρια

οι κουμμουνιστές είναι υλιστές

και οι χριστιανοί μείναν αδειανοί

τα αναρχικά έχουν όρια

σε παντρεύτηκα με βλενόρροια

μόν' τα χρήματα έχουν πέραση

πάτε βλήματα στην παρέλαση

προλετάριοι κι άλλα πτώματα

έχει κι η κραυγή δικαιώματα

ούτε οι αστοί, ούτε οι μαστοί

ρέγκα εγώ παστή έχω εραστή

όλα γίνονται στο κελάρι μου

και ζωγράφισα το πυθάρι μου

Τον συνάντησε κάποτε στο δρόμο κάποιος που τον είδε να φοράει ένα σωρό γραβάτες και τον ρώτησε Γιατί τόσες πολλές γραβάτες, ρε συ Νικόλα; Αφού εσύ φοράς μία γραβάτα και νομίζεις πως είσαι κύριος, του απάντησε, τότε εγώ με εφτά γραβάτες είμαι εφτά φορές κύριος...

Ο Πάνος Τζαβέλλας τού αφιέρωσε ένα ποίημα με τίτλο Αχ, ρε Νικόλα, η επανάσταση δεν είναι άρπα- κόλλα...

Η Κατερίνα Γώγου τον αγάπησε σαν άνθρωπο και σαν ελεύθερο πνεύμα. Με τη δική της γραφομηχανή χτυπήθηκαν τα κείμενα που μπήκαν στον Ξαναπέ του. Αφότου αυτός έφυγε, άρχισε κι εκείνη να μπαινοβγαίνει στα ψυχιατρεία...

Η Μαρίζα Κωχ τον θυμάται στις εκδηλώσεις των παλιών καλών Ρηγάδων να πουλάει άδεια κουτάκια αναψυκτικών προς ανακύκλωση...

Ένας φίλος σκηνοθέτης τόλμησε κάποτε, στις αρχές του ΄80, να γυρίσει την ταινία του μπροστά από το παράθυρο του εξαρχειώτικου καταλύματος του. Με ποιο δικαίωμα μου χαλάς το οπτικό πεδίο μου; του φώναξε πάνω σε μια ρόδα ποδηλάτου και με την απειλή ενός μαχαιριού τον έβαλε να τον προσκυνήσει. Το θέατρο του Παραλόγου στην καρδιά της Αθήνας...

Όταν στα τέλη του ΄70 φυλακίστηκε μαζί με άλλους πέντε ταραξίες εκδότες, ο Διονύσης Σαββόπουλος μεσολάβησε για την αποφυλάκιση του...

Η σχιζοφρένεια από την οποία έπασχε- είπαν κάποιοι- τον συνέδεσε με τη Φλέρυ Νταντωνάκη. Μαζί γυρνούσαν στην Πλάκα και πειράζανε τον κόσμο που έβγαινε να διασκεδάσει...

Ήταν αθλητής, ηθοποιός, δημοσιογράφος, τραγουδοποιός, performer, κωμικός, τραγικός, ποιητής, πατέρας, μα πάνω απ' όλα ήταν ευαίσθητος...

Χιλιάδες δίποδα με μαγνητόφωνα κι έχουν λουστεί με την ίδια λοσιόν είπε για ό,τι μας βασανίζει σήμερα, μια 20ετία μετά τον πρόωρο θάνατο του...

Ήταν ένας θαμώνας της υπόγειας ταβέρνας των Μοιραίων του Κώστα Βάρναλη...

Αν και ο Νικόλας Άσιμος προτιμούσε περισσότερο τον Τίτο Πατρίκιο και τον Γιάννη Σκαρίμπα...

Για την Ιδιότυπη Αγάπη του κ. Δ...

Στο μεθεπόμενο δίφωνο (τεύχος Νοεμβρίου) στο premium- cd με τραγούδια- ταμπού θα συμπεριληφθεί και Η ιδιότυπη αγάπη του κ. Δ του Νίκου Χαλβατζή από το δίσκο του Πλάνο Εξόδου σε παραγωγή Σωκράτη Μάλαμα. Αν και νωρίς, ζήτησα από τον φίλο συνθέτη να μου στείλει ένα κείμενο του, δυο λόγια, που θα δημοσιευθούν στο περιοδικό μαζί και με δηλώσεις απ' τους υπόλοιπους συμμετέχοντες δημιουργούς. Αντί λοιπόν για ένα συμβατικό κείμενο, ο Χαλβατζής ως αυθεντικός ποιητής, μου έστειλε με e- mail το παρακάτω ποίημα που του βγήκε και που νομίζω αξίζει να δημοσιευθεί εδώ...

Ήμουν σίγουρος πως θα έρθει με την αγάπη κλεισμένη σε δερμάτινο χαρτοφύλακα - κλεισμένη ανάμεσα σε άλλα σημαντικά του χαρτιά.
Δεν γνώριζα αν φτιαχνόταν στην ιδέα του άντρα, της γυναίκας, του παιδιού ή του παιχνιδιού του ίδιου.
Δε θα μπω σε υποθέσεις για την περίπτωσή σας.

Σε εμένα πάντως έδειξε κατανόηση.
Ας πούμε όπως στο είδωλό του σε μια σκοτεινή λίμνη.

ΑΠΟ ΤΟ 31ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ!

Το φετινό φεστιβάλ Δράμας που από χθες είναι παρελθόν κι αυτό, για μένα ξεκίνησε με την παρουσίαση ενός βιβλίου, το οποίο με αφορά άμεσα, εφόσον αν όλα πάνε καλά θα αποτελέσει το θέμα του δεύτερου μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ μου. Ο συγγραφέας και παραγωγός μου, Γιάννης Σολδάτος αριστερά, ο ποιητής Αντρέας Παγουλάτος στη μέση και ο ποιητής- σκηνοθέτης Λευτέρης Ξανθόπουλος παρουσιάζουν τις Οδύσσειες Σωμάτων, τη βιογραφία του Νίκου Κούνδουρου που έγραψε με κόπο και αγάπη ο Σολδάτος.

Ένα απρογραμμάτιστο ραντεβού με τον Υπουργό Πολιτισμού κράτησε τον Κούνδουρο στην Αθήνα κι έτσι ο δ/ντής του φεστιβάλ Δράμας, σκηνοθέτης Αντώνης Παπαδόπουλος (δεξιά) μαζί με τον Σολδάτο, μας ενημέρωσαν πως ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης έστειλε μια...νταμιτζάνα κρητικιά ρακή στην υγειά όλων των νέων κινηματογραφιστών! Γεια σου, ρε Κούνδουρε λεβέντη!

Για πρώτη φορά στα 13 συνολικά χρόνια που ανεβαίνω στο φεστιβάλ, προτίμησα να μην φιλοξενηθώ σε κανένα δραμινό ξενοδοχείο με κάποιον άλλο συνάδελφο που θα μας έβαζαν μαζί αναγκαστικά για λόγους οικονομίας και προτίμησα να νοικιάσω με τέσσερις φίλους ένα άνετο τετράκλινο στο νωπό Δοξάτο, οκτώ χιλιόμετρα έξω απ' το κέντρο της Δράμας.

Αν τα βράδια γυρνούσες κάπως στο δωμάτιο, το ντεκόρ γύρω απ' το ξενοδοχείο με τα απέραντα ξεραμένα λιβάδια, τα απλωμένα δεμάτια με τις ζωοτροφές και ένα παλιό εργοστάσιο στο βάθος, θα μπορούσε να μοιάζει με εξώφυλλο της Higpnosis για κάποιο άλμπουμ του βρετανικού progressive- rock! Κοινώς, ο καθένας βλέπει ό,τι του κάνει κέφι!

Πρώτος απ' όλους στην παρέα, αφίχθη απ' την Κοζάνη ο Νίκος Χαλβατζής, ο μουσικός που με τίμησε, χαρίζοντας στην ταινία μας ένα εκπληκτικό α λα Brian Eno θέμα για τους τίτλους αρχής και τέλους!

Οι πηγές της Δράμας και οι διψασμένοι οδοιπόροι της: ο μοντέρ Αλέξανδρος Σεϊταρίδης, ο bosko και ο τραγουδιστής Παντελής Θεοχαρίδης, που ήρθε κι αυτός από τη Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα προβάρει για τις χειμερινές εμφανίσεις του ένα τραγούδι που του έδωσε ο Χαλβατζής! Αυτό θα πει συνταξίδεμα!

Με τον Παντελή, τον Νίκο και τον Αλέξανδρο (φωτογραφία), έγινε της πουτάνας στο δωμάτιο από το γέλιο και το λιώμα! Απίστευτο που δεν μας πέταξαν έξω απ' το ξενοδοχείο...

Ήρθαν κι άλλοι καλοί φίλοι από την Αθήνα! Σαν τον Παναγιώτη, αρχιτέκτονα στο επάγγελμα και καλλιτέχνη στην ψυχή!

Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τη γυναίκα του Παναγιώτη, την Έφη! Πόσο τους χαίρομαι που έχουν πενηνταρίσει και τα ενδιαφέροντα τους δεν έχουν χάσει τίποτα απολύτως από τις ποιοτικές αναζητήσεις των νεανικών τους χρόνων!

Στη Δράμα συναντηθήκαμε και με τον αγαπημένο ηθοποιό Γιάννη Τότσικα, η φιγούρα του οποίου στοίχειωσε κάποτε τη μαυρόασπρη Αναπαράσταση του Θόδωρου Αγγελόπουλου! Εδώ, με τον φίλο του, Παντελή Θεοχαρίδη, να θυμούνται τη συνεύρεση τους πριν από αρκετά χρόνια σε θεατρική ομάδα της Θεσσαλονίκης!

Η Χρυσούλα Παπαϊωάννου της Ελευθεροτυπίας ήταν άλλη μια παρουσία που ομόρφυνε το τριήμερο στο φεστιβάλ Δράμας! Ακόμη της χρωστάω ένα post, μα δεν έχω συγκεντρώσει το κατάλληλο υλικό!

Το σίγουρο είναι ό,τι τους ζαλίσαμε λίγο τους άλλους, μιλώντας με τη Χρυσούλα για τα δικά μας, τα μουσικο- δημοσιογραφικά. Προσφάτως μάλιστα μια παρηκμασμένη λαϊκή τραγουδίστρια, μας στόλισε αμφότερους με διάφορα...μπινελίκια για μια συνέντευξη που της πήραμε και δυστυχώς δεν δημοσιεύθηκε ποτέ!

Δυο εξαιρετικοί κριτικοί κινηματογράφου και καλοί φίλοι ή, για την ακρίβεια, σύντροφοι! Ο Κώστας Τερζής της Αυγής και ο Στράτος Κερσανίδης της Εποχής. Στον Κερσανίδη φέτος είχε ανατεθεί από το φεστιβάλ ο μάλλον άχαρος ρόλος του κριτικού σχολιαστή των ταινιών. Χαίρομαι πάντα να τους συναντώ και να τα πίνουμε, ειδικά στο πλαίσιο των εγχώριων κινηματογραφικών φεστιβάλ.

Με ενθουσίασε η γνωριμία μου με την κυρία Γεωργία Ζώη, μια από τις ομορφότερες γυναικείες παρουσίες- φετίχ κανονικό των Ελλήνων σκηνοθετών της δεκαετίας του 1970. Θα τη θυμούνται κάποιοι στον Ηλεκτρικό Άγγελο του Θανάση Ρεντζή για ν' αφήσω απ' έξω το σήριαλ που έπαιζε πρόσφατα και τη σταματούσαν τα πιτσιρίκια στο δρόμο γι' αυτό. Εγώ πάντως τη γνώριζα ως ερμηνεύτρια στο θρυλικό άλμπουμ του ελληνικού rock με τίτλο Σε Άλλους Κόσμους (1975) του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη στην, προ Λερναίας Ύδρας, εποχή!

Για να' μαι ειλικρινής, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να δω μετά τη χθεσινοβραδινή απονομή των βραβείων, ήταν μια συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου. Τιμώ τον σπουδαίο συνθέτη, αν και κάπου βρίσκω ετεροχρονισμένα πια τα τραγούδια του. Δεν ξέρω, ίσως ήταν και η διάθεση, η στιγμή που λένε...Συγκεκριμένα, τα τραγούδια αποδόθηκαν από τη Βασιλική Λαβίνα, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και τη Μελίνα Μποτέλη.

Χίλια μύρια κύματα, Ζαβαρακατρανέμια, Παραπονεμένα λόγια, Το Πέραμα, Της Μαργαρίτας τ' αλωνάκι κλπ. Ο αρχαϊκός ριζίτικος ήχος του Μαρκόπουλου στους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη, του Μάνου Ελευθερίου, του Γιώργου Χρονά και άλλων ποιητών.

Κρατώ τη ζεστή αγκαλιά του Αλκίνοου Ιωαννίδη στα καμαρίνια και την επιθυμία του που μου εξέφρασε να κινηματογραφήσω τις ηχογραφήσεις του δίσκου που ετοιμάζει στο ιδιωτικό του μικρό στούντιο! Μέσα, Αλκίνοε! Μεγάλη μου χαρά και τιμή!

Επιστροφή πριν από λίγες ώρες από μια ηλιόλουστη πρωινή Δράμα και ένα ολοήμερο σχεδόν ταξίδι με αυτοκίνητο ανάμεσα από, κατά τόπους, βροχές και ομίχλες. Και μια στάση, όμως, για φαΐ στο πανέμορφο Λιτόχωρο, που δεν είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ στο παρελθόν!

* φυσικά δεν ανέβηκα στη Δράμα για weekend με φιλαράκια! Στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους πήγα, όπου συμμετείχα με την ψηφιακή ταινία μου. Δεν ήταν εφικτό να δω τις ταινίες του εθνικού διαγωνιστικού τμήματος, αφού για να πας από το Εθνικό Ωδείο (χώρο προβολών του digi) στα Ολύμπια, ήθελες τουλάχιστον μισή ώρα και, εννοείται, ούτε λόγος για να βρεις κάθισμα μέσα στην απελπιστικά μικρή αίθουσα! Δεν είναι επίσης δεοντολογικά σωστό να γράψω τη γνώμη μου για τις ταινίες των συνδιαγωνιζόμενων σκηνοθετών. Γι' αυτό περάστε καλύτερα από το blog του φίλου μου, Γιάννη Γκροσδάνη, με τον οποίο επίσης κάναμε παρέα στη Δράμα (www.rota958.blogspot.com) Παρ' όλα αυτά, θα τολμούσα να ξεχωρίσω δύο ταινίες, η μία στο τμήμα Έλληνες του Κόσμου και η άλλη στο digi: Το I am gay του Νικόλα Κολοβού, Έλληνα ομογενή από τη Σουηδία, ήταν ένα σαρκαστικό σχόλιο στο συντηρητισμό της αγίας ελληνικής οικογένειας να αποδεχτεί ό,τι ο κανακάρης της προτιμάει τ' αγοράκια απ' τα κοριτσάκια. Ξεκαρδιστική η σκηνή με τη μητέρα να πέφτει ουρλιάζοντας απ' το ψυχικό άλγος στα πόδια του ορθόδοξου παπά της ενορίας! Ο νεαρός Κολοβός, πάντως, φοβούμενος μην του βγει τ' όνομα στην πατρίδα του, έσπευσε κατά τη βράβευση του να ενημερώσει με χιούμορ πως πέρασε καλά με τα κορίτσια της πόλης! Όλα καλά, η δουλειά του άρεσε πολύ (και σε μένα επίσης), ξεχώρισε, βραβεύθηκε, όμως έτοιμος ήμουν στη συνέντευξη Τύπου να του την πω όταν ισχυρίστηκε ό,τι η ταινία κόστισε 100.000 ευρώ...Εμένα πάντως το ντοκιμαντέρ για το Κύτταρο που διαρκούσε 65 και όχι 15 λεπτά και που γυρίστηκε επίσης σε 35άρι φιλμ, κόστισε συνολικά περίπου 80.000 ευρώ! Αν δίνει τέτοια ποσά το σουηδικό κράτος για μικρού μήκους ταινίες, τότε να την κάνουμε όλοι αύριο κιόλας κατά Σουηδία μεριά! Τι να πει κανείς...Η άλλη ταινία που ξεχώρισα και που δυστυχώς αγνοήθηκε παντελώς ήταν η Υπόσχεση του Αδριανού Χαλίλ. Με αργούς ρυθμούς, αγγελοπουλικά τεράστια πλάνα και αξιοποίηση του υγρού στοιχείου σαν το αιώνιο ταρκοφσκικό σύμβολο, ο νέος συνάδερφος έφτιαξε μια ταινία για την Πόλη που πάντα θα κουβαλάμε μέσα μας, αφήνοντας σε μένα- και στον Θεοχαρίδη που καθόταν δίπλα μου- την αίσθηση από το ποίημα του Κ. Π. Καβάφη. Σκοπεύω να δω όλες τις ταινίες του φεστιβάλ στο Τριανόν σε ένα μήνα περίπου. Μπορεί για λόγους δεοντολογίας, όπως προανέφερα, να μη σχολιάζω το επίπεδο της φετινής παραγωγής, θα συμφωνήσω απόλυτα όμως τόσο με τον σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη, όσο και με τη Βένα Γεωργακοπούλου της Ελευθεροτυπίας, οι οποίοι αντέδρασαν σθεναρά με το δικό τους τρόπο στην τοποθέτηση του τηλεοπτικού σκηνοθέτη κ. Μανούσου Μανουσάκη στην προεδρία της κριτικής επιτροπής του 31ου φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας! Και μην τρελαίνεστε, ο Μανουσάκης δεν είχε καμία σχέση με το τμήμα digi, αλλιώς θα φαινόταν δικαιολογημένα ό,τι το λέω επειδή...πονάει το δοντάκι μου. Ανήκω κι εγώ σ' αυτούς τους ρομαντικούς που συνεχίζουν να αποτάσσονται την οποιαδήποτε εμπλοκή με την καταστροφική τηλεόραση, που πονάνε τις μικρού μήκους ταινίες από ανθρώπους που φτύνουν αίμα για να τις φτιάξουν και που θα συνεχίσουν να παράγουν ταινίες (εν προκειμένω, ντοκιμαντέρ) ορμώμενοι απ' την καύλα τους και το ψώνιο τους!

Και του χρόνου να' μαστε καλά & εις άλλα με υγείαν!

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ!

Στο Damo Suzuki: Αυτοσχεδιασμοί για μια φωνή, ένα ποίημα και μια τηγανιά μπάμιες συμβαίνει ακριβώς αυτό. Το λάδι τσιτσιρίζει, η Σαβίνα Γιαννάτου λαρυγγίζει, ο Αντρέας Παγουλάτος υπερβαίνει τα στεγανά της μοντερνιστικής ποίησης, ο Αρκάς ανατρέπει με χιούμορ και ο Damo Suzuki θυμάται πως το ακρωνύμιο των CAN σήμαινε Communism (Κομμουνισμός), Anarchism (Αναρχισμός), Nihilism (Μηδενισμός).

Δημήτρης Δρένος- Εφημερίδα Υπότιτλοι

* σωστός ο κ. Δρένος. Φάνηκε ό,τι ανήκει σ' αυτούς τους λίγους που γνωρίζουν τόσο τους CAN, όσο και τον Damo Suzuki!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΧΑΡΤΕΣ" ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ!

Αντρέας Παγουλάτος- Θεόδωρος Γρηγοριάδης

Στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του 31ου Ελληνικού & 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους και digi 2008, ξεκίνησαν σήμερα οι καθημερινές παρουσιάσεις βιβλίων στο αίθριο του Φεστιβάλ.
Το βιβλίο που παρουσιάστηκε από τον ποιητή, θεωρητικό του κινηματογράφου και δοκιμιογράφο Αντρέα Παγουλάτο, ήταν οι Χάρτες του δραμινού συγγραφέα Θεόδωρου Γρηγοριάδη.
Οι Χάρτες αποτελούνται από εβδομήντα ιστορίες που οριοθετούν έναν ιδιόμορφο αφηγηματικό μικρόκοσμο, μια ανθρωπογεωγραφία, ανάλογα με τους τόπους –Χωριά, Πόλεις, Ξενητιές, Ουτοπίες– οι οποίοι και καθορίζουν τον χαρακτήρα και τις περιπέτειες των ηρώων. Μια μικρή παρέα οδοιπόρων περιφέρεται, κατά καιρούς, ανάμεσα στις ιστορίες, διηγούμενοι δικά τους ή άλλων παθήματα.
Είναι μεγάλη ευχαρίστηση κάθε χρονιά, να βλέπουμε και να συναντάμε συγγραφείς, έργα, ποιητές, κινηματογραφικά βιβλία, φωτογραφικά άλμπουμ. Ο θεσμός της παρουσίασης των λογοτεχνικών βιβλίων έχει αποκτήσει ρίζες και δίνει το έναυσμα για ανάγνωση και για καλύτερη προσέγγιση ορισμένων βιβλίων, που τα διαλέγουμε μαζί με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ ανέφερε ο Αντρέας Παγουλάτος, στην έναρξη της παρουσίασης του βιβλίου και πρόσθεσε: Φέτος, εγκαινιάζουμε την σειρά αυτών μεσημεριανών, με ένα αξιόλογο βιβλίο του γνωστού πεζογράφου – συγγραφέα Θεόδωρου Γρηγοριάδη. Το εντυπωσιακό στα βιβλία του Θεόδωρου Γρηγοριάδη είναι η βαθιά γνώση της ανθρωπογεωγραφίας της Ελλάδας. Με επιμονή και με πείσμα της Βόρειας Ελλάδας, αλλά και της ενδοχώρας. Ο λόγος του με συγκινεί ιδιαίτερα, διότι ξεφεύγει -με μια πρώτη ανάγνωση- από μια ηθογραφική ματιά. Στο τελευταίο του βιβλίο, Χάρτες, προσπάθησε και κατάφερε να μας ταξιδέψει, μέσω τώρα πια άυλων εν πολλοίς σωμάτων –άρα σωμάτων ως καταστάσεων, σε επαρχίες και χωριά, πόλεις και συνοικίες, ξενιτιές και εξορίες, ουτοπίες.. Σε αυτά τα τέσσερα μέρη χωρίζονται οι εβδομήντα ιστορίες -δυόμισι το πολύ σελίδες η καθεμιά- στο τελευταίο αυτό έργο του.
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας Αντώνης Παπαδόπουλος καλωσορίζοντας τον συγγραφέα Θεόδωρο Γρηγοριάδη, ανέφερε: Τον κ. Γρηγοριάδη τον γνώρισα μέσα από το βιβλίο Κρυμμένοι άνθρωποι και λάτρεψα τη γραφή του συγγραφέα και από εκεί και πέρα τον παρακολουθώ. Μου έκανε κατάπληξη αυτό που είπε ο φίλος μας και συνεργάτης ο Αντρέας Παγουλάτος, περί μαγικού ρεαλισμού. Διαβάζοντας τα βιβλία του και εγώ κάτι τέτοιο διέγνωσα, αλλά και ότι φτάνει στα όρια της τραγωδίας. Θεωρώ έναν από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς, αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα, τον κ. Γρηγοριάδη και παρ’ όλο που κάτι έχω ακούσει, ότι του έχουν γίνει προτάσεις, παραδόξως δεν έχει γίνει καμία ταινία. Εγώ πάντως σαν σκηνοθέτης θα σας το πρότεινα.
Ο συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγορίου αναφέρθηκε στη σχέση του με τη Δράμα, με το βιβλίο, αλλά και με τον κινηματογράφο: Τη Δράμα την ξέρω πολύ καλά, γιατί κατάγομαι από το Παγγαίο. Έχω ξαναπαρουσιάσει βιβλίο μου το 1973, τον Ναύτη. Θα έλεγα ότι είμαι αρκετά κινηματογραφόφιλος, με την έννοια ότι μετά το πολύ διάβασμα, το επόμενο που κάνω είναι να βλέπω πολύ κινηματογράφο. Το 1987, προτού εκδώσω βιβλίο έγραψα το σενάριο της τηλεταινίας Φανή, που σκηνοθέτησε η Ντόνα Παπάζογλου και παίχτηκε στην ΕΤ1 και στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Άλλη εμπλοκή με το σενάριο, ήταν στην ΕΤ1 ένα σίριαλ 13ων επεισοδίων. Ήταν η διασκευή ενός κριτικού βιβλίου που έγραψε ο Μάνος Κοντολέων το Ταξίδι που σκοτώνει. Έπειτα μου έγινε τρομερή πρόταση από στούντιο ιδιωτικών καναλιών, αλλά έπρεπε να επιλέξω ή την λογοτεχνία ή την ιδιωτική τηλεόραση. Όπως καταλαβαίνεται επέλεξα την λογοτεχνία.
Βιογραφικό Θεόδωρου Γρηγορίου
Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης γεννήθηκε το 1956 στο Παλαιοχώρι Παγγαίου. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Άρχισε να δημοσιεύει διηγήματα του τη δεκαετία του 1980.
Την τριετία 1999-2001 ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης συνεργάσθηκε με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών διοργανώνοντας λογοτεχνικά σεμινάρια και ομάδες ανάγνωσης και παρουσιάζει πολιτιστικές ειδήσεις και την στήλη 1002 βιβλία στο site της βιβλιοθήκης. Για το 2007-2008 οργανώθηκε ένας καινούργιος κύκλος λογοτεχνικών σεμιναρίων στη Βιβλιοθήκη με τον τίτλο Μυθιστόρημα: δημιουργικές αναγνώσεις. Τον Οκτώβριο 2007 παρουσιάστηκε το μυθιστόρημα του Πιέρ Ασουλίν Ξενοδοχείο Lutetia και το σεμινάριο ολοκληρώθηκε το Μάιο 2008 με τη Συγκέντρωση της Ανν Ένραϊτ. Ο Θ.Γ παρουσιάζει τακτικά βιβλία ξένης λογοτεχνίας στα ΝΕΑ βιβλιοδρόμιο.

* ευχαριστίες στην Κατερίνα Πολύζου, υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου του φεστιβάλ Δράμας, για τις ανταποκρίσεις από τις παράλληλες εκδηλώσεις

Ο BOSKO & Ο DAMO SUZUKI ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ!

Αύριο Πέμπτη διαγωνίζεται η ταινία μου στο τμήμα digi 2008 του 31ου φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Η προβολή θα γίνει στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης στις 19.30 το απόγευμα. Χαίρομαι διότι πολλοί αγαπημένοι φίλοι θα ταξιδέψουν κι αυτοί από πολύ μακριά μόνο και μόνο για να παρευρεθούν στην προβολή. Πρώτος απ' όλους ο δάσκαλος Νίκος Κούνδουρος, του οποίου η βιογραφία που έγραψε ο Γιάννης Σολδάτος θα παρουσιαστεί το μεσημέρι της ίδιας μέρας στο αίθριο του φεστιβάλ. Ο ποιητής Αντρέας Παγουλάτος, επίσης, ο Νίκος Χαλβατζής, ο συνθέτης μου, ο Αλέξανδρος Σεϊταρίδης, ο μοντέρ μου, αλλά και ο Θεσσαλονικιός φίλος μου Παντελής Θεοχαρίδης. Δεν αποκλείεται να εμφανιστεί και ο δ/ντής φωτογραφίας, Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, αν καταφέρει και το σκάσει από το τμήμα κιν/φικών σπουδών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει πλέον. Η αλήθεια είναι πως ειδικά αυτή τη φορά δεν περιμένω και δεν αγχώνομαι για κανένα βραβείο. Η ταινία αυτή έγινε μέσα σε τρεις ώρες συνολικά, άσχετα αν στο μοντάζ μετά δουλεύτηκε για τρεις μήνες με συνεχόμενα ξενύχτια! Είναι κι αυτό το ψηφιακό βίντεο που κάπου θεωρώ ευτελές μέσο σε σχέση με το φιλμ, το οποίο χρησιμοποιούσα ανέκαθεν στα ντοκιμαντέρ μου. Τουλάχιστον το αντιμετωπίσαμε το όλο πράγμα εντελώς κινηματογραφικά θέλω να πιστεύω. Εγώ αν έχω χρόνο θα κάνω καθημερινές αναρτήσεις εν είδη ανταποκρίσεων από το φεστιβάλ. Εσείς κάντε μια ευχή να πάει καλά η αυριανή πρώτη προβολή!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΜΕΝΑ & ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ

ΟΙ ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΘΗΒΑΙΟΥ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟΝ NICOLA PIOVANI!

Ένα παιδί των Εξαρχείων που ενηλικιώθηκε, κυκλοφορώντας μεταξύ Καλλιδρομίου και Μαυρομιχάλη, με μια κιθάρα στο ένα χέρι και ένα ποίημα σε χαρτί του Νίκου Καρούζου στο άλλο. Κάποτε συνάντησε την Αρλέτα στο δρόμο του. Η επιτυχία του είπε είναι πιο δύσκολο πράγμα από την αποτυχία! Στην αποτυχία αγωνίζεσαι να σώσεις το μυαλό σου, ενώ στην επιτυχία την ψυχή σου! Την άκουσε προσεκτικά και λίγα χρόνια αργότερα με ένα σχήμα που ονομάστηκε Συνήθεις Ύποπτοι κατάφερε να φτιάξει τραγούδια που χωρίς να στοχεύουν στην όποια επιτυχία, την άγγιξαν και με το παραπάνω! Σε καλλιτεχνικό και σε εμπορικό επίπεδο! Οι Πέτρινοι Κήποι του που κυκλοφορούν σε λίγες μέρες μοιάζουν να πιάνουν το νήμα από κει ακριβώς που το άφησαν οι Συνήθεις Ύποπτοι: κιθαριστικές μπαλάντες, ευθείες αναφορές στον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Jeff Buckley, περάσματα από τον καθαρό brit- pop ήχο, αλλά και ένα πεισιθανάτιο λαϊκότροπο τραγούδι γραμμένο για τον Ποιητή που αυτοκτόνησε έφιππος στα νερά της Ελευσίνας.

Σήμερα ο Χρήστος Θηβαίος αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο δυνατούς τραγουδοποιούς και ερμηνευτές μας. Χαμογέλασε όταν του έλεγα το πρωί πως για να συμπεριλάβω το Ημερολόγιο του από τις Αδέσποτες Μέρες στα δέκα πιο αγαπημένα μου ελληνικά τραγούδια, χρειάστηκε να το ακούσω τουλάχιστον είκοσι φορές, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω τους συμπαγείς ποιητικούς του κώδικες. Εκτιμώ το ό,τι ο Θηβαίος έφαγε την αναρχοκομμουνιστική φοιτητική Μπολόνια με το κουτάλι, αγνοώντας σχεδόν τον υπερεκτιμημένο Lucio Dalla και λατρεύοντας τον Fabrizio de Andre! Την ώρα που γράφεται το post αυτό, θα βρίσκεται στο στούντιο σε πρόβα με τον Nicola Piovani, αφού στην αυριανή συναυλία στο θέατρο Βράχων ο Ιταλός συνθέτης θα τον διευθύνει σε δικά του τραγούδια! Μεταξύ αυτών και άγνωστα κομμάτια, που ο Piovani χάρισε κάποτε στον Μάνο Χατζιδάκι σε κασέτα κι αυτός με τη σειρά του έδωσε στον πιανίστα και βοηθό του, Θεόδωρο Κοτεπάνο!

Όσοι μπορέσετε, να πάτε στη συναυλία του Nicola Piovani! Ένας σπουδαίος Ιταλός συνθέτης θα διευθύνει στα τραγούδια του έναν σπουδαίο Έλληνα τραγουδιστή, τον πλέον κατάλληλο για να αποδώσει το έργο του στα ιταλικά! Δυστυχώς εγώ δεν θα μπορώ να είμαι. Αύριο πρωί- πρωί αναχωρώ για το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας, αφού η προβολή του ντοκιμαντέρ μου έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη. Εννοείται πως το φεστιβάλ Δράμας θα μονοπωλήσει τις αναρτήσεις μου των επόμενων ημερών!

ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΡΑΒΑΣ/ RICK WRIGHT 1937/ 1943- 2008...

Ο Σταύρος Παράβας δεν ήταν ο Φίφης ο Αχτύπητος, ούτε το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσσας. Ήταν από τους λίγους εκείνους Έλληνες καλλιτέχνες που τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας δεν εγκατέλειψαν τη χώρα, αλλά πάλεψαν για την αποκατάσταση της δημοκρατίας μέσα από την τέχνη τους και το πλήρωσαν ακριβά. Με εξευτελισμούς και εξορίες. Η καρδιά του τον πρόδωσε χθες το πρωί σε ηλικία μόνο 71 ετών- το τέλος μιας ιδιαίτερα βασανισμένης ύπαρξης την τελευταία πενταετία. Τον αποχαιρετώ, έχοντας στο μυαλό μου έναν πρωταγωνιστή του Ντοστογιέφσκι στην ταινία του φίλου του, Ανδρέα Θωμόπουλου, που δεν έφτασε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ο Richard ή Rick Wright, ο κιμπορντίστας των Pink Floyd, έφυγε κι αυτός από τη ζωή χθες σε ηλικία 65 ετών. Καρκίνος, η αιτία. Υπήρξε μέλος του σπουδαιότερου βρετανικού rock συγκροτήματος από τα σπάργανα του, στο τριπαριστό Λονδίνο των 60s. Όταν ακούγαμε το ψυχεδελικό ντεμπούτο The Piper at the gates of dawn και τα πιο soft, μα εξίσου αριστουργηματικά The dark side of the moon και Wish you were here, επιβάλλονταν να γνωρίζουμε πως πίσω από τα φωνητικά, ενίοτε τους σουρεαλιστικούς στίχους και κυρίως τα κίμπορντς, βρισκόταν ο ιδιοφυής αυτός μουσικός.

Η ΒΡΟΧΗ ΜΑΤΑΙΩΣΕ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ...

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Ο Βασίλης Γισδάκης οδηγεί...
στη θέση του συνοδηγού κάθεται το κοντραμπάσο μεσ' στη θήκη του...

πίσω βρισκόμαστε στριμωγμένοι ο Ευγένιος, μουσικός από την πρώην Σοβιετική Ένωση κι εγώ...

ΠΡΟΒΑ ΗΧΟΥ...

Η πιανίστα Δέσποινα Στεφανίδου συνομιλεί με τον Ευγένιο τον κοντραμπασίστα για τις τελευταίες λεπτομέρειες...

και ο Γισδάκης βλέπει τα σύννεφα να μαζεύονται απειλητικά...

κάτι αρχίζουμε όλοι και ψυλιαζόμαστε...

σύντομα επακολουθεί αυτό...

ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Κάποιο γκαντεμόσκυλο μας καταράστηκε και ακυρώθηκε μια από τις ωραιότερες προσωπικές συναυλίες του Βασίλη Γισδάκη σε τραγούδια Μάνου Χατζιδάκι...

Το περίεργο είναι πως 20 λεπτά αφότου πάρθηκε η απόφαση να μαζευτούν τα μηχανήματα, η βροχή σταμάτησε και η πανσέληνος φάνηκε σε όλο της το μεγαλείο...

Δεύτερη φορά που ακυρώνεται συναυλία μας στο ίδιο μέρος, στα Μέγαρα, εφόσον πέρσι σε ένδειξη πένθους για τις φωτιές στη Ζαχάρω είχαν ακυρωθεί όλα τα πολιτιστικά γεγονότα- μεταξύ αυτών και το δικό μας...

Κάθε εμπόδιο για καλό, που λένε...

Και σύμφωνα με την υπόσχεση του Αντιδημάρχου, η συναυλία δρομολογείται για τα τέλη Οκτωβρίου σε κλειστό πια χώρο...

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ ΤΑ "ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΑ" ΤΟΥ ΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ!

Εδώ βλέπετε τους υπάλληλους του εκδοτικού οίκου να ανοίγουν τις κούτες με το νέο πόνημα του γνωστού και μη εξαιρετέου, διάσημου και διεθνώς αναγνωρισμένου, κομπλεξικού διαδικτυακού ποιητή! Μάπα το καρπούζι σκέφτονται οι ταλαίπωροι, αλλά δυστυχώς πρέπει να το βάλουν στη βιτρίνα μπας και πουληθεί κάνα αντίτυπο στους φίλους του και τα πιάσουν τα λεφτά τους! Η πρωτοτυπία του βιβλίου με τον τίτλο Μικροκύματα, έγκειται στο γεγονός πως ένας μαυριδερός αυστραλοπίθηκος εξ Αμαλλλλιάδας (το λάμδα, παχύ παρακαλώ!) προσφέρει ως δώρο και ένα καρπούζι απ' τα μέρη του! Ας είναι καλά ο άνθρωπος που παρέχει υγιεινή τροφή στους πελάτες του, διότι αν περίμενε να ταράξει τα νερά της πνευματικής ζωής αυτού του τόπου, εγώ θα είχα βγάλει φαβορίτες και θα ήμουν Κόκοτας! Διαβάστε λοιπόν τα Μικροκύματα, σας συνιστώ σε μία λικνιζόμενη αιώρα, με μια γάτα να χουρχουρίζει στην αγκαλιά σας, ένα άλτο σαξόφωνο να παίζει κάπου στο βάθος και μια φέτα δροσερό καρπούζι στο πιάτο σας!

Οι πληροφορίες μου λένε πως ήδη τα Μικροκύματα διεκδικούν το πρώτο βραβείο στην υποψηφιότητα για την πιο Μυρωδάτη και Ευκολοφόρετη Λογοτεχνική Κάλτσα, ενώ επίσης φημολογείται ότι προξένησαν το ενδιαφέρον του παλαίμαχου Γκουζγκούνη για επιστροφή σε ένα νέο όμως είδος κινηματογράφου, όπου ο πρωταγωνιστής την ώρα των ερωτικών περιπτύξεων θα χάνει τη στύση του και θα απαγγέλλει βαθυστόχαστες αμπελοφιλοσοφίες! Άκουσον, άκουσον! Τρέξτε να προλάβετε, το βιβλίο κυκλοφορεί στα περίπτερα και στις συνοικιακές λαϊκές αγορές!

Να μου ζήσεις, Ποιητή μου! Και εις ανώτερα!

Ουπς, μου γλύστρησε το καρπούζι, π' ανάθεμα το και ποιος τρέχει να το πιάσει τώρα...

* τελευταίο και εκτονωτικό post περί του ποιητή! Ζητώ συγνώμη στον Βασίλη Γισδάκη που αμαυρώθηκε κυριολεκτικά η προηγούμενη ανάρτηση και σε όσους διέγραψα αναγκαστικά τα σχόλια τους!

ΣΗΜΕΡΑ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΓΙΣΔΑΚΗ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΣΤΗΝ ΠΑΧΗ ΜΕΓΑΡΩΝ!

Παρ' ότι το μυαλό μου βρίσκεται ήδη στο 31ο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας που έχει σήμερα την τελετή έναρξης του, η συμμετοχή μου στη συναυλία του αγαπητού φίλου, Βασίλη Γισδάκη, με αναγκάζει να μείνω στην Αθήνα. Όχι ό,τι χαλιέμαι ιδιαιτέρως, αφού την Τετάρτη θ' αναχωρήσω κι εγώ για τη Δράμα, ενώ, εκτός από την αποψινή συναυλία, εκκρεμεί και μια συνέντευξη με τον Χρήστο Θηβαίο για το δίφωνο. Όσοι, λοιπόν, γουστάρουν ν' ακούσουν απόψε έναν καλοπαιγμένο και κυρίως καλοτραγουδισμένο Χατζιδάκι από τον τελευταίο αυθεντικό ερμηνευτή του, ας πάρουν το αυτοκίνητο τους ή ένα λεωφορείο κι ας έρθουν μέχρι το λιμάνι της Πάχης στα Μέγαρα. Ο Γισδάκης θα ερμηνεύσει κομμάτια από κύκλους τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου, Άρη Δαβαράκη, Μιχάλη Μπουρμπούλη, Αγαθής Δημητρούκα κ.α. Θα τον συνοδεύσουν η Δέσποινα Στεφανίδου (πιάνο- φωνή), η Άννα Θεοδωράτου (φλάουτο- φωνή), ο Άγγελος Παπαδάτος (κοντραμπάσο) και ο γράφων στην ανάγνωση κειμένων του συνθέτη! Εμείς πάντως προβλέπεται να περάσουμε καλά- το ίδιο επιθυμώ και γι' αυτούς που θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους!