Τα μεσάνυχτα που σμίγουνε οι ώρες
Προδομένη μου αγάπη
τα μεσάνυχτα που σμίγουν οι καρδιές μας
Προδομένη μου αγάπη
Νταν- νταν- νταν- νταν σημαίνει
το τέλος της αγάπης
δυο πουλιά, δυο περιστέρια
ταξιδεύουνε μέσα στ' αστέρια
τα μεσάνυχτα που' ναι μακριά ο ήλιος
Προδομένη μου αγάπη
τα μεσάνυχτα που' ναι κοντά οι ζωές μας
Προδομένη μου αγάπη...
* Προδομένη αγάπη από το Τραγούδι του νεκρού αδερφού (1962) του Μίκη Θεοδωράκη
11 σχόλια:
για τόση Ψυχή δοσμένη
τόσο λίγα λόγια γράφτηκαν...
από ψηλά
μπορείς ν' αγκαλιάζεις μεγαλύτερο κοινό,
καλό ταξίδι
Πραγματικά στεναχωρήθηκα...
Μεγάλη κυρία
Το μαθαίνω από σένα και έχω συγκλονιστεί. Ήταν αγαπημένη μου ηθοποιός, λατρεμένη. Την πρόλαβα στη σκηνή τα τελευταία χρόνια και θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο. Ευαισθησία, λεπτότητα. Υποκριτική σαν χάδι.
Χειροκρότησα την τελευταία της, όπως αποδείχτηκε, εμφάνιση, στη Θεσσαλονίκη, στον μονόλογο της Αναγνωστάκη "Ο ουρανός κατακκόκινος".
Ελαφρύ το χώμα που θα τη σκεπάσει.
Omologw oti simera ematha gia tin Vera Zavitsianou, den tin iksera prin, ki ekana ena search sto net na mathw kapoia vasika pragmata gia ti zwi tis. Ayto pou mou ekane poly entiposi einai oti ola ayta ta xronia exei emfanistei stin TV mono mia fora!
Kalo weekend
από τα πιο συμπαθητικά και ευγενικά πρόσωπα στο χώρο της!
:( Και είναι πολύ θλιμμένα τα συγκεκριμένα χείλια, όσο κι αν δε φαίνεται
Δεν το ήξερα!Στενορηθηκα...Την είχα δεί αρκετές φορές στο θέατρο,όμως την ερμηνεία της στις δούλες του Ζενέ στη Νεα Σκηνη του Εθνικού θα τη θυμαμαι παντα.Καλό ταξίδι
ευοι!...
θράσος...
rena fan...
celsius33...
αντώνης...
giorgisxristodoulou...
σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια! Ήμουν όλη μέρα έξω, απορώ αν ασχολήθηκε κανένα απ' τα τηλε- ξεφτέρια με την απώλεια μιας τόσο σημαντικής γυναίκας. Καλό της ταξίδι, όσοι γνωρίζουν δεν πρόκειται να λησμονήσουν!
musicbug...
δε σου λέει κάτι αυτό, ότι εμφανίστηκε μόνο μια φορά στην τηλεόραση; Εμένα πάντως μου λέει πολλά για το πόσο είχε ανεβασμένο τον πήχυ στη ζωή και την τέχνη της. Χαίρομαι που την ανακάλυψες, έστω και με αφορμή το θάνατο της.
Η ΝΕΤ με εξέπληξε και πρόβαλε γύρω στις 8 τη μοναδική τηλεταινία που είχε γυρίσει η Βέρα Ζαβιτσιάνου, την "Κυρία Κούλα" (από τη νουβέλα του Μένη Κουμανταρέα). Δυστυχώς είμαι εκτός βάσης και δεν πρόλαβα να τη γράψω. Στο αρχείο της ΕΡΤ υπάρχει ακόμα ο καταπληκτικός μονόλογος της Λούλας Αναγνωστάκη "Ο ουρανός κατακόκκινος" με τη Ζαβιτσιάνου, από την παράσταση του Β. Αρδίτη στο Εθνικό Θέατρο, το 1998. Είχε, παραδόξως, προβληθεί ολόκληρος σε μια εκπομπή του Γιώργου Βέλτσου (δεν θυμάμαι τώρα τον τίτλο, παιζόταν Κυριακή μεσημέρι). Μακάρι κάποιο κρατικό κανάλι να βρει την εκπομπή και να την προβάλει ξανά. Σπάνιο ντοκουμέντο, θησαυρός (πριν τον μονόλογο υπήρχε και μια κουβέντα του Βέλτσου με τη Ζαβιτσιάνου, αν και εκεί μιλούσε περισσότερο ο Βέλτσος!).
Η Βέρα Ζαβιτσιάνου ήταν για μένα κάτι ξεχωριστό, το ήξερε, τής άρεσε, μού άρεσε αυτό.Και μόνο που πήγα να την δω στο καμαρίνι της, ύστερα από καιρό, καθισμένος μιάν ώρα χάμω, στα πόδια της, όποιος κι' αν έμπαινε μέσα το είδε αυτό, μέ κάνει ευτυχισμένο. Κι' όταν μάλλιστα η ίδια είπε πως ήταν "το ωραιότερο δώρο της χρονιάς της..." Έναν χρόνο μετά, ξαναχάθηκα...Δεν φταίω, Βέρα. Είμαι σίγουρος ότι "ξέρεις πια" γιατί.
Και μη μού θυμώσεις: δεν θα άντεχα να σού ρίξω χώμα, γι' αυτό δεν ήρθα στο τελευταίο σου σπίτι.
Ιάνης Λο Σκόκκο.
κλινοσοφιστής...
χαιρετώ έναν καλό μεταφραστή του Νεοελληνικού Θεάτρου και τον ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο του!
Και να είστε σίγουρος, αγαπητέ, ότι η Ζαβιτσιάνου θα κατάλαβε! Δεν ήταν τυχαία στιγμή αυτή που περιγράφετε μεταξύ σας!
Δημοσίευση σχολίου