ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ/ Ο ΠΙΟ ΠΙΚΡΟΣ ΜΑΣ ΚΑΗΜΟΣ ΑΣΤΡΟ ΣΤΗΝ ΟΧΘΗ ΤΩΝ ΧΕΙΛΙΩΝ ΣΟΥ...

Την είδα να διασχίζει αεράτη το πάρκο μπροστά από τη Μιχαλακοπούλου για το ραντεβού μας στο cafe- bar Αλάτσι του δημ/φου Σταύρου Θεοδωράκη. Εκεί τελικά έγινε η συνέντευξη και όχι στην καφετερία του Χίλτον. Την περίμενα με μια ανθοδέσμη ροζ τριαντάφυλλα για την ονομαστική εορτή της που μου θύμισε καθ' οδόν η μητέρα μου! Δεν υπήρχε περίπτωση να σταματούσα σε ανθοπωλείο μεσ' στην απίστευτη κίνηση και ήδη είχα αργήσει ένα τέταρτο. Ένας Πακιστανός στα φανάρια που πουλούσε έτοιμες ανθοδέσμες έφερε τη λύση του...δράματος! Νομίζω πως και στην Ελευθερία θα άρεσε η συγκεκριμένη αγορά μου. Στην περίπου τρίωρη συνέντευξη μας, άλλωστε, αναφερθήκαμε αρκετά στο πολυπολιτισμικό χρώμα που έχει αποκτήσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όπως και στο έντονο μεταναστευτικό ρεύμα σε διεθνές επίπεδο. Μου άρεσε που η Ελευθερία σχολίασε τα πάντα μέσα από τη μουσική. Την τέχνη δηλαδή, την οποία ασκεί με απόλυτη επαγγελματική ευσυνειδησία από το 1984 που ξεκίνησε δισκογραφικά ως ερμηνεύτρια ρεμπέτικων για να φτάσει το 2008, 24 χρόνια αργότερα, να τραγουδάει μπροστά σε 7.000 ακροατές στο Μεξικό και την Ισπανία! Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για τον φόνο του Αλέξανδρου, μου είπε, προτού εξάρει την πολύτιμη συμβολή των αντιεξουσιαστών στον καθαρισμό των Εξαρχείων από τους πρεζέμπορους. Κι ακόμη, μιλήσαμε για τον Xavier Limon, τον Sumka, τις σταθερές αξίες Joan Baez και Johnny Cash, τη σχέση της με την ισπανική κουλτούρα, ενώ στο τέλος της σύστησα το πρόσφατο παρθενικό άλμπουμ της Natalia Clavier, που συγγενεύει ηχητικά με το δικό της!

* ολόκληρη η συνέντευξη προσεχώς στο δίφωνο και εδώ λίγο αργότερα!

** ο τίτλος του post δάνειος από τους ποιητικούς στίχους της μπαλάντας του Δημήτρη Ζερβουδάκη με τίτλο Ελευθερία που ερμήνευσε ο Παντελής Θεοχαρίδης.