Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

2012...ΣΚΗΝΕΣ ΟΜΑΔΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ & ΧΑΒΑΛΕ!


Ένα μυστήριο πράγμα, κανά δυο φορές που' χω πάει στα Village να δω ταινία, να μη θυμάμαι μετά τίποτα απολύτως. Ούτε με ποια παρέα πήγα, ούτε καν τι σόι ήταν η ταινία που είδα. Έτσι μάλλον την πάτησα χθες βράδυ, που δεν ήθελα να χαλάσω χατήρι του αδερφού μου κι ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του να νιώσουμε λίγο χαζοαμερικανάκια με κόκα- κόλα και ποπ- κορν! Και έγινα μάρτυρας των όσων ανεκδιήγητων συμβαίνουν στο μπλοκμπάστερ 2012! Κόβοντας τα εισιτήρια (οχτώμισι ευρώ έκαστο και κάθε παρασκευοσάββατο- μαθαίνω- κοστίζουν από δέκα ευρώ!), χάζευα την τεράστια αφίσα της Ψυχής Βαθιάς του Παντελή Βούλγαρη. Ποιος τη χάρη του τού Βούλγαρη! Από τις ιστορίες της Μακρονήσου με το Happy Day και του θρυλικού εξώστη του φεστιβάλ κιν/φου Θεσσαλονίκης στην αλυσίδα των Village με τα φαστφουντάδικα και τις εκνευριστικές προβολές άνευ διαλείμματος, δηλαδή...χαρμανιάσματος! Τέλος πάντων, παρ' ότι γελάσαμε πολύ με το 2012 του κ. Emmerich έως και τρομάξαμε με τη σειρά των θέσεων μας να τραντάζεται κάθε λίγο και λιγάκι λες και γινόταν σεισμός, η συγκεκριμένη ταινία επιδέχεται πολλές αναλύσεις. Πέραν του ότι φτιάχτηκε για να ικανοποιήσει την παγκόσμια τρομολαγνεία, φέρνοντας- εννοείται- εκατομμύρια δολλάρια στους παραγωγούς, πρόκειται σαφώς για μία γελοιότατη προπαγάνδα υπέρ των καλών Αμερικανών και της αγίας αμερικανικής οικογένειας και κατά των κακών Ρώσων και Κινέζων, εφόσον αφενός οι κακοί μιλιταριστές Κινέζοι αρνήθηκαν να οδηγήσουν στο σωτήριο ελικόπτερο τα μέλη της αγίας αμερικανικής οικογένειας και αφετέρου οι κακοί και φαύλοι Ρώσοι βρήκαν τραγικό θάνατο. Χώρια που ο καλοκάγαθος μαύρος Πρόεδρος α λα Ομπάμα των ΗΠΑ μένει στον Λευκό Οίκο ώσπου να τον σκεπάσει ο φουσκωμένος ωκεανός και δακρύσει όλη η εναπομείνασα υφήλιος με τον χαμό του λεβέντη! Υποτίθεται εν τω μεταξύ ότι το σενάριο της παιδικής αυτής ταινίας βασίζεται σε πανάρχαιες αστροφυσικές θεωρίες των Μάγιας περί αφανισμού της ανθρωπότητας το 2012. Αμ δε, ίσα που αναφέρθηκαν οι Μάγιας κάπου στο πρώτο δεκάλεπτο απ' τις δυόμισι ώρες που διαρκεί συνολικά η ταινία. Κι έτσι, αφού είδαμε τους ήρωες να μη μπορούν να πετάξουν μέχρι την Κίνα, αλλά να πηγαίνει η Κίνα σ' αυτούς, εξ αιτίας της μετατόπισης του φλοιού της γης (έλεος!) και καθώς η ώρα δεν περνούσε, αναρωτιόμουν τι θα γίνει στο τέλος, με λίγα λόγια πού θα το πάει ο δημιουργός ύστερα από τέτοιο ψηφιακό μπάχαλο. Η Βίβλος έφερε τη λύση κι έτσι μέσα σε υπερμοντέρνες κιβωτούς, πολλές χιλιάδες ανθρώπων και ζώων, επέζησαν ώσπου να καταλήξουν όχι πια στο υπερχειλισμένο απ' τα νερά Έβερεστ, αλλά σε κάποιο αφρικανικό όρος. Κατά σύμπτωση, τον μικρό γιο του πρωταγωνιστή τον έλεγαν Νώε! Συγκινήθηκα! Τέλος, ανάμεσα στους διασωθέντες, εκτός από Αμερικανοί φυσικά, ήταν και Γάλλοι, Άγγλοι, Ιταλοί και Γερμανοί. Κάνας Έλληνας, ρε παιδιά, δεν γλίτωσε; Τόσο για τα μπάζα μας έχετε; Φταίμε εμείς, μου φαίνεται, που πάμε σινεμά και καταναλώνουμε τις παπαριές σας! Στην πυρά, στην πυρά!

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα!! πολύ γέλασα με αυτό το post! διότι είχα αυτή την ίδια κουβέντα για το 2012 τις προάλλες με μια φίλη!
για τα μέρη τύπου village ένα έχω να πω, αντίσταση στην πάσης φύσεως αποβλάκωση...
εγώ πάλι, είδα αυτήν την ταινία από το Ιράν "τί απέγινε η Έλι" (Darbareye Elly)και νομίζω πως είχε πολύ ενδιαφέρον από πολλές απόψεις, αν βρεις ευκαιρία δες το :-)

Ελένη Μπέη είπε...

Το περασμένο Σ/Κ που είχα ανέβει στην Αθήνα για ξαφνικούς οικογενειακούς λόγους, χρειάστηκε να περιμένω κανα δίωρο και βάλε στην πλατεία Μπουρναζίου τους δικούς μου που τους είχα μεταφέρει σε κάποιους συγγενείς που δεν είχα καμιά όρεξη να δω. Εκεί λοιπόν ήταν κι ο πολυκινηματογράφος της περιοχής. Ολόχαρη πήγα να δω τι έπαιζε μπας και περνούσα την ώρα μου εποικοδομητικά. Ε, έπαιζε το 2012 μεταξύ άλλων εξίσου ανοήτων. Ο Γούντυ Άλλεν που τουλάχιστον τόσο ξεφτίλα δε θα 'τανε (ελπίζω) άρχιζε σε ώρα απαγορευτική. Πήρα λοιπόν των ομματιών μου, χώθηκα σε παρακείμενη καφετέρια και προχώρησα εβδομήντα σελίδες το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό.

BOSKO είπε...

Amelie...
να πω την αλήθεια μ' έχει κουράσει λίγο ο ιρανικός κιν/φος, διότι προ 10ετίας τον έφαγα με το κουτάλι. Τον θεωρώ πια μανιέρα με τις φτωχογειτονιές, τα ρακένδυτα πιτσιρίκια και τα μελοδραματικά σενάρια. Φυσικά, είναι χίλιες φορές προτιμότερος απ' την αμερικανιά που είδα χτες, μέρος της "πάσης φύσεως αποβλάκωσης" όπως λες κι εσύ. Γι' αυτή την ταινία πάντως που προτείνεις έχω ακούσει καλά πράγματα χωρίς να την έχω δει ακόμη.

BOSKO είπε...

Νερένια...
την καλύτερη δουλειά έκανες, αν κι ο Woody είναι πάντα Woody! Ούτε κι αυτόν κατάφερα να πάω να τον δω κι όλο το λέμε με φίλους. Στα προσεχώς, λοιπόν!

Unknown είπε...

οσο μπορουμε να μην βλέπουμε τέτοιες ταινίες!!Ειδικα σε μαζικες αιθουσες

BOSKO είπε...

Kostmil...
ναι, να μη τις βλέπουμε, μαζί σου κι εγώ, αλλά τι ακριβώς εννοείς με το "μαζικές αίθουσες";

Ανώνυμος είπε...

o Woody είναι πράγματι πάντα Woody!! αυτό ακριβώς είπα και σε κάποιο φίλο όταν μου είπε ότι δεν του άρεσε το Whatever Works!
εγώ το βρήκα συμπαθητικό, δε ξέρω αν μπορεί ο woody του 2009 να έχει την ίδια μαγεία στις ταινίες του όπως τότε με το Manhattan, Annie Hall κλπ, όμως νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την εποχή και την όλη "προβληματική" των σχέσεων που κοιτάει (με τη γνωστή βέβαια χαριτωμενιά και το ιδιαίτερο χιούμορ του!) παρά με την ταινία καθεαυτή...αυτό το whatever works, "ό,τι κάτσει" ή "και αν σου κάτσει;" κλπ είναι κατά ένα τρόπο η πραγματικότητά μας σήμερα....νομίζω...

BOSKO είπε...

Amelie...
με έπεισες, δε μπορώ να πω! Καλά που τον είχα στα υπ' όψιν τον καινούργιο και πάντα συμπαθέστατο Woody!

mahler76 είπε...

αααα συγνώμη, κι εγώ Έλληνα δεν θα έβαζα στην Κιβωτό. Να μου το κάνει μπάχαλο το μαγαζί?

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

την ταινία την είδαν φίλοι μου και κατενθουσιάστηκαν όπως κι εσύ! χαχα

Πέρα, όμως, από το αστείο, δε συμφωνώ με τον kostmil και θέλω να το δηλώσω. Γιατί να μη βλέπουμε τέτοιες ταινίες, δηλαδή; Προφανώς, το 2012 δεν είναι Μπέργκμαν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Είναι σχετικά φασίζουσα μια τέτοια θέση, νομίζω. Δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να βλέπουν Μπέργκμαν και εξάλλου μια αποσυμπίεση χρειάζεται που και που, θεωρώ. Ο Boskoπουλος το έθεσε ωραιότατα, νομίζω. ''Να φάμε ποπ-κορν και να νιώσουμε αμερικανάκια'' Κάπως έτσι, νομίζω, το έθεσε. Εγώ, λόγου χάρη, που αγαπώ τον κινηματογράφο, βλέπω και ''Άγγελους του Τσάρλι''. Αυτό δε μου αφαιρεί, όμως. Άλλου είδους ευχαρίστηση απολαμβάνω από αυτές τις ταινίες και άλλου είδους από τον αποκαλούμενο ''καλό'' κινηματογράφο. Παρεμπιπτόντως, αυτός ο χαρακτηρισμός με εκνευρίζει τραγικά, αλλά ελλείψει καταλληλότερης ορολογίας και χρόνου...
Και, άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, καλώς ή κακώς, για να ξεχωρίσει ο Τρυφώ πρέπει να υπάρχει και το 2012.
Όταν βλέπω το 2012 δεν αναζητώ τη διεύθυνση φωτογραφίας..
Άλλο το ιταλικό και άλλο το κινέζικο φαγητό.
Θεωρώ ότι όσοι απορρίπτουν συλλήβδην όλες αυτές τις ταινίες επειδή δεν είναι ποιοτικές είναι κομπλεξικοί και δήθεν. Είναι διαφορετικό να επιλέγεις να μην τις παρακολουθείς, γιατί δε σου προσφέρουν απολύτως τίποτα και διαφορετικό να το κάνεις, γιατί ντρέπεσαι να παραδεχτείς ότι τουλάχιστον περνάς την ώρα σου ευχάριστα και ξεχνιέσαι.

Ελπίζω μόνο να μην ακούγονται εμπρηστικά τα σχόλιά μου, γιατί δε γίνονται με αυτή τη διάθεση. Απλώς, έχω κουραστεί πια από τα υποτιμητικά βλέμματα ορισμένων που θεωρούν ότι το ότι βλέπω μπάτμαν, λόγου χάρη, με καθιστά λιγότερο εγγράματο και ιντελεκτουέλ από αυτούς.

Unknown είπε...

ξερεις μωρε εννοω,mall και τετοια...