ΤΟ ΕΤΟΣ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ!

Μιλάω για τη γαλλόφωνη -με ελληνικούς υπέρτιτλους- Σονάτα του Σεληνόφωτος που σκηνοθέτησε η Μάρσα Μακρή, με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Διδασκάλου, που θα παρουσιαστεί το τριήμερο 3, 4 και 5 Δεκεμβρίου στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και που χθες βράδυ είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε ορισμένοι φίλοι και συνεργάτες. Κανονική κάθαρση, λοιπόν, μετά το προχθεσινό 2012!

Κι όταν λέμε φίλοι, το εννοούμε, αν υπολογίσει κανείς πως διετέλεσα βοηθός σκηνοθέτης της Μάρσας στη μικρού μήκους ταινία της Το ταμένο που διαγωνίστηκε επίσημα στις Κάνες το 2003, ενώ με τον σύζυγο της, τον οπερατέρ Δημήτρη Θεοδωρόπουλο, νιώθουμε πια σα να' χουμε κάνει...σχολή στο μουσικό και όχι μόνο ντοκιμαντέρ!

Στη χώρα του ο Ρίτσος συνήθως αντιμετωπίζεται με ένα πομπώδες καλλιτεχνικό ύφος, όποτε ανεβαίνει στο θέατρο ή γεννά τραγούδια με τους στίχους του, υποθέτω λόγω της σχέσης του με την Αριστερά και τους κοινωνικούς αγώνες. Και ακριβώς επειδή η Μακρή κινήθηκε σκηνοθετικά με γνώμονα τον λυρισμό ενός, ούτως ή άλλως λυρικού έργου, όπως είναι η Σονάτα του Σεληνόφωτος, πέτυχε τελικά να παρουσιάσει έναν άκρως αισθαντικό έως και ερωτικό Ρίτσο, διατηρώντας στο ακέραιο την δυναμική του ποιητικού, υπαρξιακού εδώ, λόγου του.

Μου άρεσε το εύρημα- χωρισμός του μονολόγου σαν σε επιμέρους σύντομες πράξεις με το σβήσιμο του φωτός. Νόμισα πως παρακολουθούσα ακόμη μία ταινία της ίδιας σκηνοθέτιδας με τις sequences να αλλάζουν με fade in- fade out! Αίσθηση που διατηρήθηκε ατόφια μέχρι το κλείσιμο της παράστασης: ένας οποιοσδήποτε σκηνοθέτης χωρίς την κινηματογραφική παιδεία της Μακρή πιθανώς να έβαζε την ηρωίδα του Ρίτσου να φοράει τη ζακέτα της, έτοιμη ν' αποχωρίσει κι αυτή απ' τη σκηνή, πριν επιστρέψει για να υποκλιθεί στο κοινό. Η Διδασκάλου, όμως, χάθηκε στο σκοτάδι τη στιγμή ακριβώς που φορούσε τη ζακέτα, ενταγμένη έτσι μέσα σ' ένα κινηματογραφικό κλίμα, λες και θα έπεφταν οι τίτλοι τέλους κάποιου φιλμ!

Εξαιρετικό το ντεκόρ που επιμελήθηκε ο Μένης Θεοδωρόπουλος, ο μεγάλος γιος της Μάρσας και του Δημήτρη, στον οποίο οφείλω να αφιερώσω ξεχωριστό ολόκληρο post, μια και πρόκειται για αριστούχο φοιτητή της Καλών Τεχνών και μουσικό του εγχώριου αντεργκράουντ, ενώ τον γνωρίζω από τότε που ήταν μια σταλιά παιδάκι. Λειτουργικότατη και η εργασία του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου και του Μηνά Αλεξιάδη στους φωτισμούς και τη μουσική αντιστοίχως. Αμφότεροι υπηρέτησαν τον λόγο του Ρίτσου, τις οδηγίες της Μακρή και βέβαια την ερμηνεία της Διδασκάλου. Παρακολουθούσαμε έτσι τους φωτισμούς να γλυκαίνουν, ακολουθώντας τη ροή του μονολόγου, εκεί που λίγο αργότερα η μουσική επιβαλλόταν μέσα από ένα ταιριαστό φλερτ με την ηλεκτρονική ψυχεδέλεια!

Στο ύψος των περιστάσεων και η Κατερίνα Διδασκάλου με τα άπταιστα γαλλικά της και την, όλο φυσικότητα, φινετσάτη κίνηση της. Δεν είχα την ευκαιρία να δω ποτέ τη Σονάτα του Σεληνόφωτος στη μητρική της γλώσσα και το συγκεκριμένο έργο κοσμεί τη δισκοθήκη μου με τη φωνή του ίδιου του ποιητή, χθες βράδυ όμως θα ισχυριζόμασταν πως θα μπορούσε κάλλιστα να' χει γραφτεί εξ αρχής στα γαλλικά.

Μην τη χάσετε αυτή την παράσταση!

ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ - ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ

Σκηνοθεσία: Μάρσα Μακρή

Φωτισμοί: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος

Ντεκόρ: Μένης Θεοδωρόπουλος

Μουσική: Μηνάς Αλεξιάδης

Βίντεο: Αλέξανδρος Σεϊταρίδης

Τεχνικός φωτισμών: Κώστας Μαργάς

Τεχνικός ήχου: Επίκουρος Τριανταφυλλίδης

ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΘΗΝΩΝ, 3- 5 Δεκεμβρίου

Ώρα έναρξης: 21.00

Εισιτήριο: 15 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητικό)