Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ!

1976: Η Μαρίζα Κωχ και ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας αποδίδουν ένα τραγούδι από τον κύκλο Η ηλικία της γειτονιάς μου του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Μιχάλη Παπανικολάου.
2009: Η Μαρίζα Κωχ και ο Τάσος Καρακατσάνης προσπαθούν να θυμηθούν τις μελωδίες και τους στίχους του ίδιου έργου, που ποτέ δεν ηχογραφήθηκε από το ΄66 που γράφτηκε.
* 2003: Ανεβαίνουμε με τραίνο στην Κομοτηνή και στο βαγόνι είμαστε μόνο η Μαρίζα, ο Τάσος κι εγώ. Πηγαίνουμε να συμμετάσχουμε σε ένα διήμερο ποίησης και μουσικής, καλεσμένοι από τον Δήμο της πόλης. Θα προβάλονταν και δύο ντοκιμαντέρ, αυτό για τον Μίλτο Σαχτούρη του Λευτέρη Ξανθόπουλου και το δικό μου για τη Φλέρυ Νταντωνάκη- έτσι βρέθηκα κι εγώ εκεί. Όλοι οι υπόλοιποι συμμετέχοντες, τραγουδιστές, ηθοποιοί, μουσικοί και ποιητές (από τον Αντρέα Παγουλάτο και τη Νένα Βενετσάνου μέχρι τον Γιώργη Χριστοδούλου και την Εύα Κοταμανίδου) προτίμησαν το αεροπλάνο ως μέσο μεταφοράς. Ο Τάσος φοβόταν τα αεροπλάνα, εγώ πάλι όποτε μπορώ τα αποφεύγω και η Μαρίζα ήθελε να δει τα κιτρινισμένα δέντρα των δασών της βόρειας Ελλάδας από το παράθυρο του τραίνου (Μάρτης ήταν, νομίζω). Σύντομα ο Τάσος αποκοιμήθηκε και μείναμε να συζητάμε με τη Μαρίζα. Δεν ήμασταν μόνοι μας τελείως, όμως. Κάποια στιγμή απ' το βάθος του βαγονιού έσκασε μία πανίψηλη γυναίκα, γύρω στα 50, η οποία μας ρώτησε με μια εξαιρετικά χοντρή φωνή σε πόση ώρα θα φτάναμε στον προορισμό μας. Κατάλαβα αμέσως περί τίνος επρόκειτο. Η Μαρίζα, που σίγουρα δεν είχε καταλάβει, απλοχέρα όπως είναι μια ζωή, έβγαλε απ' την τσάντα της μια ντάνα με τα παιδικά cd της. Έχεις παιδάκια; Παρ' τα για τα παιδάκια σου, της είπε! Η κυρία έσκασε στα γέλια! Καλέ, τι μου λες, εγώ να' χω παιδάκια; απάντησε στη Μαρίζα. Φαινόταν παρ' όλα αυτά πως χάρηκε με την προσφορά και δεν είχε καθόλου παρεξηγηθεί, όπως τουλάχιστον έδειχνε με την αντίδραση της. Η Μαρίζα πήγε και κάθισε δίπλα της. Εγώ τρεις θέσεις παραπίσω αποκοιμήθηκα, ακολουθώντας το παράδειγμα του Τάσου. Όταν επιτέλους φτάσαμε, τη ρώτησα: Τι λέγατε τόση ώρα; Η Μαρίζα με ένα λυπημένο ύφος μού απάντησε: Το καημένο! Ζωή- ναυάγιο, πραγματικά...Το' χα ζήσει κι αυτό! Ταξίδεψα Αθήνα- Κομοτηνή με παρέα τη Μαρίζα Κωχ και μια τραβεστί! Και μετά σου λένε ότι ο Pedro Almodovar είναι υπερβολικός στις σεναριακές ιστορίες του κάθε φορά!