ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ - ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ VS BOSKO!

Μόλις ενημερώθηκα για μία επίθεση που μου έγινε από ραδιοφώνου προ δύο ημερών στην εκπομπή της κυρίας Μαργαρίτας Μυτιληναίου με καλεσμένη την κυρία Τάνια Τσανακλίδου. Αφού το διασταύρωσα και με άλλους φίλους που άκουσαν την εκπομπή, έχω να καταθέσω τα εξής: Μόλις παίχτηκαν δυο- τρία τραγούδια από το cd Προσωπογραφία της τραγουδίστριας, η παρουσιάστρια της εκπομπής σχολίασε ότι υπήρξαν και αρνητικές κριτικές. Εννοείται την κριτική του διφώνου, είπε η Τσανακλίδου. Όχι, εννοώ την κριτική ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, του κυρίου Αντώνη Μποσκοΐτη, έσπευσε να την ενημερώσει ή, σωστότερα, να της υπενθυμίσει η Μυτιληναίου. Παράπτωμα πρώτο! Απορώ πώς η κυρία Μυτιληναίου με την τόση μεγάλη πείρα στα ερτζιανά προέβη σε δημόσιο κατηγορώ εναντίον συναδέλφου της, κατονομάζοντας τον- κάτι που είναι ολότελα αντιδεοντολογικό ιδιαίτερα εντός του πλαισίου της κρατικής ραδιοφωνίας. Παμ' παρακάτω! Όση ώρα η Τσανακλίδου με περνούσε γενεές δεκατέσσερις στον αέρα, η Μυτιληναίου της έκανε σιγόντο, μιλώντας για συμπλεγματικούς δημοσιογράφους που τολμούν να διατυπώσουν αντίθετη άποψη για καλλιτέχνες με ιστορία. ΟΚ, κυρία Μυτιληναίου, φαίνεται ότι σας αρέσουν κείμενα ανθρώπων που γλείφουν τον εκάστοτε καλλιτέχνη και εθελοτυφλούν μπροστά στην όποια κατρακύλα του, μιλώντας γενικά σ' αυτό το σημείο. Με την κυρία Τσανακλίδου, την οποία ουδέποτε έχω γνωρίσει, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Ίσως και να δικαιολογώ τον θυμό της, αν και θα της πρότεινα να ξαναδιαβάσει την κριτική μου σε πιο cool φάση. Όπως πληροφορήθηκα, πέτρα του σκανδάλου ήταν οι απαξιωτικές αναφορές μου στους κυρίους Γιάννη Χριστοδουλόπουλο- Ελεάνα Βραχάλη, δημιουργούς μερικών τραγουδιών του νέου cd της Τσανακλίδου, καθώς επίσης και των Τσαλίκη, Χατζηγιάννη κλπ. Λυπάμαι αν έγινα τόσο δυσάρεστος ώστε να χαρακτηριστώ στον αέρα άτομο με παρωπίδες, κομπλεξικός ή και κλικαδόρος, μα τι να κάνω που δε μπορώ να επικροτήσω το κυνήγι του σουξέ, ούτε τις ανίερες συμμαχίες, ειδικά όταν αυτές γίνονται για εμπορικούς λόγους. Αν δεν το βλέπει αυτό η Τσανακλίδου, θα έπρεπε να το δει η Μυτιληναίου και να την προστατέψει, αλλά ως φαίνεται ανέκαθεν οι διαξιφισμοί και τα ξεκατινιάσματα έκαναν νούμερα. Και ξέρετε πως κάνουν οι ραδιοφωνατζήδες για τα νούμερα καμιά φορά; Χειρότερα κι απ' τους τηλεορασάκηδες! Μ' αυτό όμως που έγινα έξαλλος ήταν το σχόλιο της Μυτιληναίου ότι υπάρχουν κλίκες συγκεκριμένες στο ελληνικό τραγούδι κι άρα εγώ είμαι μέσα σε κάποια κλίκα απ' όλες, στηρίζω συγκεκριμένους ανθρώπους και πρόθεση μου ήταν να βλάψω τόσο την ερμηνεύτρια, όσο και τη δουλειά της. Δηλαδή πάλι καλά που η Μυτιληναίου δεν ισχυρίστηκε ότι από μένα ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος! Τι να πει κανείς, προφανώς ξέρει πολύ καλύτερα από μένα η κυρία τις κλίκες του χώρου, πανταχού παρούσα τόσα χρόνια τώρα, και τα πήρε όλα σβάρνα. Ποια να είναι η δική μου κλίκα άραγε; Η Λένα Πλάτωνος; Η Μαρίζα Κωχ; Ο Λιούγκος; Ο Θεοχαρίδης; Ο Γισδάκης; Ο Μαραμής; Η Σαβίνα Γιαννάτου; Η Φαραντούρη; Ο Χρονάς, ο Κούνδουρος, ο Ιανός και το Κύτταρο; Μα, για στάσου, βρε παιδί μου, εδώ μπερδεύομαι...Τελευταία γίναμε φίλοι και συνεργάτες με την κυρία Λίνα Νικολακοπούλου, μήπως να της τηλεφωνούσα να μου έλεγε σε ποια κλίκα ανήκω κι εγώ, να ξεστραβωθώ; Καλύτερα μη γράψω άλλα, διότι δε θα τα γλιτώσω τα xanax μου φαίνεται. Σας παραθέτω όμως την κριτική μου για το cd της Τάνιας Τσανακλίδου, έτσι όπως δημοσιεύθηκε στο δίφωνο, και τα συμπεράσματα (μαζί με τα σχόλια) δικά σας. Με την κυρία Μυτιληναίου θα επικοινωνήσω τηλεφωνικά αύριο το πρωί πάντως, αν δεν της απαντήσω τελικά μέσω των σελίδων του περιοδικού. Εξαρτάται πως θα ξυπνήσω...
ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ
ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ
LYRA
Μετά τις ιδιαίτερα επιτυχημένες παραστάσεις της με τη Μάρθα Φριντζήλα, η Τάνια Τσανακλίδου επιστρέφει στη δισκογραφία. Προσωπογραφία λέγεται το νέο πολυσυλλεκτικό της άλμπουμ με εννέα τραγούδια, μια οργανική «ανάσα» για τρομπόνι, ένα ηχητικό κολάζ και ένα remix του Μιχάλη Δέλτα. Αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο μια τραγουδίστρια με την ερμηνευτική γκάμα της Τσανακλίδου, που έγραψε τη δική της ιστορία τραγουδώντας Λεοντή, Σπανό, Κραουνάκη ή Μιχάλη Δέλτα, σήμερα ακολουθεί την πεπατημένη συνεργαζόμενη με τον Γιάννη Χριστοδουλόπουλο και την Ελεάνα Βραχάλη. Όχι βέβαια ότι έχω προσωπικά με τους κυρίους, μια χαρά είναι τα κατά καιρούς τραγούδια τους για τον Τσαλίκη και τον Χατζηγιάννη. Δε νομίζω δηλαδή ότι προσθέτουν τίποτα στην ιστορία της Τσανακλίδου, πέραν του να ακουστεί κατά κόρον στα ραδιόφωνα με καψούρικα ζεϊμπέκικα του τύπου Εγώ για δύο, οδηγημένη φανερά σε ερμηνευτικές υπερβολές και με υπερτονισμένο ενορχηστρωτικά το, κατά τα άλλα, δεξιοτεχνικό παίξιμο του μπουζουξή Μανώλη Καραντίνη. Την κατάσταση προσπαθούν να σώσουν δυο νέα παιδιά, ο συνθέτης Θέμης Καραμουρατίδης και ο στιχουργός Γεράσιμος Ευαγγελάτος, με δύο τραγούδια που αποτελούν πραγματικά καλές επιλογές για το ρεπερτόριο του cd – η δε Νύχτα της φωτιάς τους ρυθμολογικά θυμίζει πολύ την Παρέα από το άλμπουμ Μέχρι το τέλος που έκαναν πέρσι με τη Νατάσσα Μποφίλιου. Κι έτσι, ενώ το άλμπουμ κλείνει με το άχρωμο και άγευστο remix του Μιχάλη Δέλτα στην κλασική α λα Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ροκιά Καληνύχτα, σε στίχους Γιάννη Μαύρου, έχει προηγηθεί ένα εξαιρετικό χαμηλότονο τραγούδι του Θοδωρή Οικονόμου και του Σταύρου Σταύρου. Πρόκειται για τον Παράδεισο, ενορχηστρωμένο λιτά για πιάνο και ακορντεόν, που με τη συμμετοχή της μικρής Ανδρομάχης Μπαρμπαγάλα στη φωνή, αφήνει μία γλυκόπικρη νοσταλγική αίσθηση. Η αίσθηση αυτή απογειώνεται με την Έξοδο, που περιέχει ηχητικά δείγματα απ’ όλα τα κομμάτια του cd και με το theremin του Δημήτρη Μπαρμπαγάλα να λυπεί σχεδόν τον ακροατή για το συνολικό ακρόαμα που έφτασε στο τέλος του. Εν κατακλείδι, θα περίμενα και θα ήθελα αλλιώς τον νέο δίσκο της Τάνιας Τσανακλίδου που φέρει τον τίτλο Προσωπογραφία. Και με στενοχωρεί ειλικρινά που το πιο αισθαντικό φωνητικό βιμπράτο που πέρασε ποτέ από το ελληνικό τραγούδι, χαραμίζεται σε ανέμπνευστες και ερωτολάγνες στην πλειοψηφία τους συνθέσεις, πιθανότατα χάριν μιας εμπορικής λογικής. Ας πούμε ότι είμαστε πιο απαιτητικοί με καλλιτέχνες που σεβόμαστε και αγαπάμε.
Αντώνης Μποσκοΐτης