ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΜΙΑΡΗ ΤΩΝ ELECTRIC LITANY!

Ο 27χρονος Αλέξανδρος Μίαρης από την Κέρκυρα είναι ο leader του συγκροτήματος Electric Litany, που μόλις έβγαλαν το πρώτο τους cd από την Inner- Ear. Ζει μόνιμα στο Λονδίνο, όπου συνηθίζει να γράφει μουσικές για ανεξάρτητες κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις. Μαζί με έναν Άγγλο κι έναν Αμερικανό, δηλαδή τους δύο υπόλοιπους Electric Litany, είχαν την ευκαιρία να εμφανιστούν σε μικρές μουσικές σκηνές αρκετών ευρωπαϊκών μητροπόλεων, εκεί που το ύφος της δουλειάς τους περνάει χωρίς να προσκρούει στους τοίχους της αυστηρής βρετανικής pop παράδοσης.

Παρ' ότι φανατικός χατζιδακικός, σαν και μένα, το κινητό του χτυπάει στον ήχο του ζεϊμπέκικου Φεγγάρι μάγια μου' κανες (Της ξενιτιάς) του Μίκη Θεοδωράκη με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ο νόστος; Ποιος ξέρει. Μου εξηγεί τελικά ότι σέβεται πολύ, τόσο τον συνθέτη Θεοδωράκη, όσο και τον ερμηνευτή Μπιθικώτση. Του αρέσουν ακόμη ο Ψαραντώνης, η Λένα Πλάτωνος, η Αρλέτα, οι Τρύπες, όπως και οι Black Sabbath, που τους άκουγε από τα 15 έως τα 17 του, απορρίπτοντας οτιδήποτε άλλο! Τους δε Κόρε.Ύδρο., τους θεωρεί τη σημαντικότερη ελληνική rock μπάντα μετά τις Τρύπες!

Το cd των Electric Litany ηχογραφήθηκε μέσα σε μία εγκαταλειμμένη Καθολική εκκλησία, στην οποία είχε κάνει κατάληψη με τους μουσικούς συντρόφους του. Του είπα ότι κάτι παρεμφερές ονειρευόταν και ο Νικόλας Άσιμος, που' χε ζητήσει να του δώσουν τον Άγιο Παντελεήμονα να τον κάνει καφωδείο! Εκείνοι δε χρειάστηκε να ζητήσουν τίποτα από κανέναν, απλώς άλλαξαν μια ωραία πρωΐα την κλειδαριά της εκκλησίας και τρύπωσαν μέσα με τον μικρό τεχνικό εξοπλισμό τους. Δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα στο δίμηνο που διήρκησε η ηχογράφηση, μόνο κάτι πάστορες περνούσαν και απαιτούσαν να πάρουν δικαιωματικά το κτίριο.

Είναι ειλικρινές άτομο. Γράφει στα αγγλικά, αφού αν έγραφε στη γλώσσα του, θα ήταν ο δεύτερος χειρότερος Έλληνας στιχουργός. Εκτιμάει απεριόριστα όμως τους ποιητές και τους διανοητές, τον Ρένο Αποστολίδη, τον Κωνσταντίνο Καβάφη και τους beatniks. Αφορμή μού έδωσε στο σημείο αυτό της κουβέντας μας για να του χαρίσω ένα αντίτυπο του Περάματος, της τελευταίας ποιητικής συλλογής του Αντρέα Παγουλάτου. Και, ναι, σίγουρα θα ήταν μέσα σε μια από τις Ποιητικές Ανιχνεύσεις μας στο εξαρχειώτικο Nosotros.

Ο Αλέξανδρος Μίαρης, τέλος, είναι ένας βαθύτατα πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης που δεν έχει πρόβλημα να δηλώσει αναρχικός, όσο του επιτρέπεται από τον τρόπο που ζει τη ζωή του και παράγει τη μουσική του. Εξομολογήθηκε χαρακτηριστικά πως από τις λίγες φορές που δε ντράπηκε για την καταγωγή του στο εξωτερικό είναι με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 και την εξέγερση των Ελλήνων πολιτών στους δρόμους της Αθήνας. Το άλμπουμ άλλωστε των Electric Litany είναι αφιερωμένο στο επαναστατικό κίνημα εκείνου του αξέχαστου Δεκέμβρη, στον αναρχισμό και στην κοινωνική δικαιοσύνη. Ξέρετε πολλά νέα συγκροτήματα που να' χουν τα κότσια να γράψουν κάτι τέτοιο στο ένθετο των πολυτελών εκδόσεων τους; Εγώ όχι και γι' αυτό, πέραν του εξαιρετικού περιεχομένου της, εκτίμησα απ' την πρώτη στιγμή τη δουλειά του Αλέξανδρου Μίαρη και της παρέας του. Για όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα θα διαβάσετε στο επόμενο δίφωνο.

KKK

* κι εδώ μπορείτε να διαβάσετε μία δική μου συνέντευξη μαζί με μια τιμητική παρουσίαση που μου έκανε ο Κώστας Καρδερίνης του διαδικτυακού περιοδικού mic.gr από τη Θεσσαλονίκη. Με τις πιο θερμές μου ευχαριστίες: http://www.mic.gr/favorites.asp?id=33866