Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ LOLEK ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΟΥ EVRIPIDIS & HIS TRAGEDIES!
Γνωστό τοις πάσι ότι η Τέχνη δύναται αν όχι να νικήσει τον θάνατο, τουλάχιστον να εξομαλύνει την πίκρα του. Χθες βράδυ και σήμερα, πριν μερικές ώρες, η συνάντηση μου με δύο φίλους, αυθεντικούς καλλιτέχνες, αναπτέρωσε το ηθικό μου και με γέμισε με αισιοδοξία. Τι παράξενο και όμορφο ταυτόχρονα να σε γεμίζουν με αισιοδοξία τα καινούργια τραγούδια του Lolek που θα έπαιρναν σε έναν άτυπο διαγωνισμό μελαγχολίας το πρώτο βραβείο! Από καιρό, λοιπόν, ήθελε ο Lolek να μου παίξει πριβέ το νέο υλικό του, στα ελληνικά μάλιστα αυτή τη φορά, μα κάτι τα νοσοκομεία με τη μάνα μου, κάτι το ξαφνικό φευγιό του Αντρέα Παγουλάτου, δεν μας το επέτρεπαν. Ώσπου αργά χθες πήρε την κιθάρα του στον ώμο και πέρασε απ' το σπίτι. Αν κι έχει δρόμο ακόμη μπροστά του μέχρι το στούντιο της ηχογράφησης, μπορώ να μεταφέρω λίγο από το κλίμα των πέντε- έξι τραγουδιών που είχε την ευγενή καλωσύνη να μου παρουσιάσει ο αγαπητός Lolek. Έτσι, εκεί που το Alone θα χαρακτηριζόταν ένα άλμπουμ θλιμμένο, το νέο του project είναι μελαγχολικό στα όρια της κατάθλιψης, μιας κατάθλιψης τόσο γόνιμης και δημιουργικής όσο ήταν κι εκείνη του μακαρίτη Nick Drake μια φορά κι ένα καιρό. Κι όταν πήγαν να με πάρουν τα ζουμιά, ο Lolek γύρισε το κουμπί και πέρασε στην αντεπίθεση με μια πρωτοφανή έκρηξη οργής εναντίον όλων: του Καλλιτέχνη, του Μουσικοκριτικού, του Σπουδαστή, του Ακροατή. Αίσθηση μου είναι πως, μόλις κυκλοφορήσει με το καλό, το δεύτερο άλμπουμ του Lolek θα συζητηθεί ακόμη πιο έντονα.
Τον άκουγα να τραγουδάει τον Καλλιτέχνη και σκεφτόμουν εκείνο το κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι από τα Σχόλια του Τρίτου. Η Τέχνη πιστοποιεί την αναπηρία μας, έλεγε, κι ο καλλιτέχνης- αυτός που πραγματοποιεί την Τέχνη- συνθέτει ένα ύποπτο είδος πολίτου. Μέσα στα δισκογραφικά σχέδια του Lolek είναι η μελοποίηση ενός ποιήματος της Κατερίνας Γώγου, η ηχογράφηση των διασκευών του στο Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει του Χατζή και στο Μια πόλη μαγική του Χατζιδάκι, αλλά και μερικά instrumental με μια lounge κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Μάλλον προσωρινώς instrumental, εφόσον θα αποκτήσουν κι αυτά τους ελληνικούς στίχους τους. Παρ' ότι σκόπευα- με την άδεια του δημιουργού- να δημοσιεύσω από 'δω μέρος των στίχων του, λέω να μην το κάνω ακόμη και να περιμένουμε μέχρι να δέσει περισσότερο το υλικό. Για την ώρα, ο Lolek γράφει τραγούδια και συνθέτει μουσική για μια νέα θεατρική παράσταση.
Και τώρα ήρθε η σειρά του τραγουδοποιού, συγγραφέα και εικαστικού Evripidis & His Tragedies, κατά κόσμον Ευριπίδη Σαμπάτη. Με δεύτερο άλμπουμ στα σκαριά (κυκλοφορεί σε λίγο καιρό από την Inner- Ear σε συλλεκτικό βινύλιο μαζί με bonus cd), με έτοιμο το πρώτο του βιβλίο που θα εκδοθεί στα ισπανικά από εκδοτικό οίκο της Βαρκελώνης και με ηχογραφημένη ήδη τη μουσική του για μία ισπανική πειραματική ταινία μικρού μήκους, ο Ευριπίδης βρίσκεται τις μέρες αυτές στη χώρα μας για την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής!
Ο έρωτας, μου εξηγούσε, απεικονίζεται στα ασπρόμαυρα έργα του ως καλαμάρι και γενικώς ως μαλάκιο! Αν μη τι άλλο, αρκετά πρωτότυπη προσέγγιση!
Μου άρεσαν οι αναφορές του στον Edgar Allan Poe και σε μυθικές προσωπικότητες της μαύρης λογοτεχνίας. Τι περίεργο το παιδί αυτό να γράφει ηλιόλουστα pop τραγούδια απ' τη μία και σκοτεινές αλληγορικές ζωγραφιές απ' την άλλη!
Σαν το άνωθεν σχέδιο που θα μπορούσε να έχει γίνει για κάποια συναυλία της Grace Slick στο ψυχεδελικό Frisco των 60s!
Γνώριζα τις σπουδές του Ευριπίδη στα εικαστικά και τις γραφικές τέχνες, από την Ελλάδα ακόμη, αλλά η πρώτη επαφή με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα του με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα.
Αύριο, Παρασκευή στις 21.00 το βράδυ, στη γκαλερί Six D.O.G.S. (Αβραμιώτου 6- 8, Μοναστηράκι), θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο Why do lovers break each other' s hearts?, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Απριλίου. Ο Evripidis & His Tragedies, ο οικοδεσπότης και τιμώμενος καλλιτέχνης, θα βρίσκεται εκεί φυσικά κι αμέσως μετά θα παρουσιάσει μερικά νέα τραγούδια του με τη συμμετοχή του Γιώργη Χριστοδούλου και άλλων φίλων του μουσικών. Η εκδήλωση θα κλείσει με ένα DJ set από το προσωπικό του Jukebox. Είσοδος ελεύθερη.
Γνωστό τοις πάσι ότι η Τέχνη δύναται αν όχι να νικήσει τον θάνατο, τουλάχιστον να εξομαλύνει την πίκρα του. Χθες βράδυ και σήμερα, πριν μερικές ώρες, η συνάντηση μου με δύο φίλους, αυθεντικούς καλλιτέχνες, αναπτέρωσε το ηθικό μου και με γέμισε με αισιοδοξία. Τι παράξενο και όμορφο ταυτόχρονα να σε γεμίζουν με αισιοδοξία τα καινούργια τραγούδια του Lolek που θα έπαιρναν σε έναν άτυπο διαγωνισμό μελαγχολίας το πρώτο βραβείο! Από καιρό, λοιπόν, ήθελε ο Lolek να μου παίξει πριβέ το νέο υλικό του, στα ελληνικά μάλιστα αυτή τη φορά, μα κάτι τα νοσοκομεία με τη μάνα μου, κάτι το ξαφνικό φευγιό του Αντρέα Παγουλάτου, δεν μας το επέτρεπαν. Ώσπου αργά χθες πήρε την κιθάρα του στον ώμο και πέρασε απ' το σπίτι. Αν κι έχει δρόμο ακόμη μπροστά του μέχρι το στούντιο της ηχογράφησης, μπορώ να μεταφέρω λίγο από το κλίμα των πέντε- έξι τραγουδιών που είχε την ευγενή καλωσύνη να μου παρουσιάσει ο αγαπητός Lolek. Έτσι, εκεί που το Alone θα χαρακτηριζόταν ένα άλμπουμ θλιμμένο, το νέο του project είναι μελαγχολικό στα όρια της κατάθλιψης, μιας κατάθλιψης τόσο γόνιμης και δημιουργικής όσο ήταν κι εκείνη του μακαρίτη Nick Drake μια φορά κι ένα καιρό. Κι όταν πήγαν να με πάρουν τα ζουμιά, ο Lolek γύρισε το κουμπί και πέρασε στην αντεπίθεση με μια πρωτοφανή έκρηξη οργής εναντίον όλων: του Καλλιτέχνη, του Μουσικοκριτικού, του Σπουδαστή, του Ακροατή. Αίσθηση μου είναι πως, μόλις κυκλοφορήσει με το καλό, το δεύτερο άλμπουμ του Lolek θα συζητηθεί ακόμη πιο έντονα. 
Τον άκουγα να τραγουδάει τον Καλλιτέχνη και σκεφτόμουν εκείνο το κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι από τα Σχόλια του Τρίτου. Η Τέχνη πιστοποιεί την αναπηρία μας, έλεγε, κι ο καλλιτέχνης- αυτός που πραγματοποιεί την Τέχνη- συνθέτει ένα ύποπτο είδος πολίτου. Μέσα στα δισκογραφικά σχέδια του Lolek είναι η μελοποίηση ενός ποιήματος της Κατερίνας Γώγου, η ηχογράφηση των διασκευών του στο Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει του Χατζή και στο Μια πόλη μαγική του Χατζιδάκι, αλλά και μερικά instrumental με μια lounge κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Μάλλον προσωρινώς instrumental, εφόσον θα αποκτήσουν κι αυτά τους ελληνικούς στίχους τους. Παρ' ότι σκόπευα- με την άδεια του δημιουργού- να δημοσιεύσω από 'δω μέρος των στίχων του, λέω να μην το κάνω ακόμη και να περιμένουμε μέχρι να δέσει περισσότερο το υλικό. Για την ώρα, ο Lolek γράφει τραγούδια και συνθέτει μουσική για μια νέα θεατρική παράσταση.
Και τώρα ήρθε η σειρά του τραγουδοποιού, συγγραφέα και εικαστικού Evripidis & His Tragedies, κατά κόσμον Ευριπίδη Σαμπάτη. Με δεύτερο άλμπουμ στα σκαριά (κυκλοφορεί σε λίγο καιρό από την Inner- Ear σε συλλεκτικό βινύλιο μαζί με bonus cd), με έτοιμο το πρώτο του βιβλίο που θα εκδοθεί στα ισπανικά από εκδοτικό οίκο της Βαρκελώνης και με ηχογραφημένη ήδη τη μουσική του για μία ισπανική πειραματική ταινία μικρού μήκους, ο Ευριπίδης βρίσκεται τις μέρες αυτές στη χώρα μας για την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής!
Ο έρωτας, μου εξηγούσε, απεικονίζεται στα ασπρόμαυρα έργα του ως καλαμάρι και γενικώς ως μαλάκιο! Αν μη τι άλλο, αρκετά πρωτότυπη προσέγγιση!
Μου άρεσαν οι αναφορές του στον Edgar Allan Poe και σε μυθικές προσωπικότητες της μαύρης λογοτεχνίας. Τι περίεργο το παιδί αυτό να γράφει ηλιόλουστα pop τραγούδια απ' τη μία και σκοτεινές αλληγορικές ζωγραφιές απ' την άλλη! 
Σαν το άνωθεν σχέδιο που θα μπορούσε να έχει γίνει για κάποια συναυλία της Grace Slick στο ψυχεδελικό Frisco των 60s!
Γνώριζα τις σπουδές του Ευριπίδη στα εικαστικά και τις γραφικές τέχνες, από την Ελλάδα ακόμη, αλλά η πρώτη επαφή με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα του με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα.
Αύριο, Παρασκευή στις 21.00 το βράδυ, στη γκαλερί Six D.O.G.S. (Αβραμιώτου 6- 8, Μοναστηράκι), θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο Why do lovers break each other' s hearts?, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Απριλίου. Ο Evripidis & His Tragedies, ο οικοδεσπότης και τιμώμενος καλλιτέχνης, θα βρίσκεται εκεί φυσικά κι αμέσως μετά θα παρουσιάσει μερικά νέα τραγούδια του με τη συμμετοχή του Γιώργη Χριστοδούλου και άλλων φίλων του μουσικών. Η εκδήλωση θα κλείσει με ένα DJ set από το προσωπικό του Jukebox. Είσοδος ελεύθερη. 
1 σχόλιο:
Πόσο σε ζηλεύω!!
Ευχαριστούμε που μας έδωσες μια γεύση από φρέσκιες δουλειές των νέων και ταλαντούχων!
:-)
Δημοσίευση σχολίου