ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ - ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: ΟΜΟΡΦΟΙ & ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ

ΟΜΟΡΦΟΙ & ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ

(ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ)

ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ

Το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του τραγουδοποιού Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, ενός ακόμη παιδιού της Μικρής Άρκτου, που κατάφερε να ξεχωρίσει, όχι μόνο με τον προ 4ετίας πρώτο δίσκο του, αλλά κυρίως με τις live εμφανίσεις του όλα αυτά τα χρόνια. Συνοδοιπόρος του Εμμανουηλίδη εδώ, όπως και στα live, είναι η ερμηνεύτρια Μαρία Παπαγεωργίου. Αποδίδει όλα τα τραγούδια και υπογράφει στίχους και μουσική σε ένα κομμάτι. Ας πιάσουμε τα τραγούδια ένα- ένα τώρα και μετά θα βγάλουμε το συνολικό πόρισμα: το Να καεί ο καναπές μου είναι ένα κομμάτι που θα μπορούσε να' χει βγει κι απ' τον πρόσφατο δίσκο της Νατάσσας Μποφίλιου, συνεργάτιδας και φίλης των παιδιών. Θωπευτικό ως άκουσμα, συμβατικό ως κατασκευή με το χάρισμα του ραδιοφωνικού air- play. Αρκετά ενδιαφέρον στιχουργικά.

Οι Όμορφοι και ηττημένοι, το ομότιτλο του cd τραγούδι, ακολουθεί κι είναι ένα από τα καλύτερα του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού γενικότερα. Διαθέτει ένα πολύ δυνατό ρεφρέν, εξίσου δυνατό στίχο (Αν το κορμί σου είναι η γη σου/ φύτεψε πάθη, θέρισε ενοχές/ βάλ' τη σοδειά σου μεσ' στην ποδιά σου/ πούλα την στα παζάρια, σ' ενοχές), όμορφη ενορχήστρωση και μια σπάνια ερμηνευτική δεινότητα εκ μέρους της Παπαγεωργίου. Χωρίς να ακουστεί ιεροσυλία, οι ψηλές της Παπαγεωργίου στο κομμάτι αυτό με πήγαν στις τελευταίες θαυματουργές ηχογραφήσεις της Φλέρυς Νταντωνάκη.

Οι Έρωτες είναι η λαϊκότροπη στιγμή του δίσκου. Δεν με αγγίζουν ιδιαιτέρως πια τα λαϊκότροπα τραγούδια, αυτό όμως σώζεται από την ενορχήστρωση, που του έδωσε τη μορφή μπαλάντας με έντονη τη χρήση της κιθάρας και του ακορντεόν. Υψηλού επιπέδου και το στιχούργημα του Εμμανουηλίδη.

Στο Ένα φως που ακροβατεί, οι προγραμματισμοί του Θανάση Αρχανιώτη δημιουργούν ένα πιο σύγχρονο ηχητικό κλίμα σε μία μπαλάντα α λα Δήμητρα Γαλάνη. Χαμηλό κουπλέ, φωναχτό ρεφρέν, εμπνευσμένη χρήση της lounge τρομπέτας, ερωτικοί στίχοι πρωτότυπα δοσμένοι.

Το Στην ερημιά του ήχου είναι άλλη μία μπαλάντα, ακουστική τούτη τη φορά, με έναν όμορφο διάλογο κιθάρας και πιάνου. Λιτή και απέριττη η Παπαγεωργίου.

Επόμενο κομμάτι, η μελοποίηση του Εμμανουηλίδη στο ποίημα Θεατρίνοι, Μ.Α. του Γιώργου Σεφέρη. Αν κι ακόμη καλά κρατεί μέσα μου η πανέμορφη μελοποίηση του Πέτρου Δουρδουμπάκη με τη Σαβίνα Γιαννάτου στο ίδιο ποίημα, από τους Δεύτερους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Κέρκυρας, δε μπορώ να μην πω ότι και τώρα οι Θεατρίνοι ευτύχησαν. Εξαιρετικός ερμηνευτικά ο Εμμανουηλίδης με μιαν ταιριαστή θεατρικότητα στην αρχή τουλάχιστον του τραγουδιού και το ρυθμό εκρηκτικής rock μπαλάντας που του έδωσε. Τι καλά θα' ναι με αφορμή το τραγούδι αυτό να ξανακουστεί ο σεφερικός λόγος από τα ραδιόφωνα!

Με την ακόλουθη Γυμνή ησυχία, ένα ιδιαιτέρως καλοενορχηστρωμένο ρυθμικό τραγούδι με ηλεκτρονικά στοιχεία, δίνεται η ευκαιρία στην Παπαγεωργίου να ξεδιπλώσει τη φωνή της σε ολόκληρη την έκταση της με βοκαλισμούς και ηθελημένο βιμπράτο σε κάποια σημεία.

Στα Ανταλλάγματα, σε μουσική και στίχους της ερμηνεύτριας, φαίνονται οι πιο blues καταβολές της δημιουργού, παρ' ότι κι εδώ έχουμε τη σύμβαση κουπλέ- ρεφρέν που φωνάζεται. Δεκτόν, όμως, αφού τα παιδιά κάνουν τραγούδια- τραγουδένια, δεν πειραματίζονται με τη φόρμα, ούτε επιχειρούν καμιά ρήξη με το μουσικό κατεστημένο.

Στα 700 ευρώ το μήνα (από τα πιο δημοφιλή ήδη κομμάτια του cd), έχω μία ένσταση σχετικά με τη μουσική που τα επένδυσε. Θεωρώ πολύ σοβαρό το θέμα για να αποδίδεται με τόσο εξωστρεφή και χιουμοριστική διάθεση και δεν ενστερνίζομαι προβληματισμούς του τύπου Αλλά ποια θα' ρθεί μαζί σου μ' εφτακόσια ευρώ το μήνα. Έχω την εντύπωση δηλαδή πως αν το συγκεκριμένο στιχούργημα ακουγόταν μέσα σε μία μελωδία σαν των Θεατρίνων, τώρα να μιλάγαμε για ένα πραγματικά ανατρεπτικό κομμάτι, του οποίου ο λόγος θα ερχόταν σε πλήρη κόντρα με τη μουσική. Για να μη μακρηγορώ, δεν μου αρέσει που το φλέγον θέμα των 700 -κι από δω και πέρα, 500 ευρώ- προσφέρεται για απλή συνοδεία οδήγησης ή άλλης δραστηριότητας.

Η Τερατογένεση, αντίθετα, αποτελεί κορυφαία στιγμή του σουρεαλιστή πλέον στιχουργού Εμμανουηλίδη. Δεν πρόκειται για το Ένα μωρό με δυο κεφάλια του Πανούση, αλλά για Μια τερατογένεση να σπάσει την ανία με ενδοφλέβια ένεση, εμβόλιο στα σχολεία. Εξαιρετικό το, εκ του μακρόθεν, blues- jazzy ύφος και η ερμηνεία της Παπαγεωργίου.

Η Ιαχή, ενδέκατο στη σειρά και προτελευταίο κομμάτι, φέρει υποδόρια στοιχεία από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου σε ότι αφορά τη δομική εξέλιξη της και την φορτωμένη ηλεκτρική ενορχήστρωση.

Το cd τελειώνει με έναν γλυκό αυτοσχεδιασμό στο ακορντεόν από τον Φραγκίσκο Κοντορούση κι αφού έχει προηγηθεί το Βαλς, ουσιαστικά μία ρυθμική μπαλάντα με πρωτότυπο ερωτικό στίχο.

Εν κατακλείδι, οι Όμορφοι και ηττημένοι Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και Μαρία Παπαγεωργίου, παρουσιάζουν αρκετές αρετές και σχεδόν απαρατήρητα ατοπήματα μ' αυτόν τον κοινό δίσκο τους, τα βασικότερα χαρακτηριστικά του οποίου είναι οι πολύ καλές ερμηνείες, οι δουλεμένες ενορχηστρώσεις, οι μελωδίες με την απόλυτα προσωπική σφραγίδα του δημιουργού και οι στίχοι που δεν αναλώνονται απαραίτητα στο σ' αγαπώ- μ' αγαπάς. Βασικά, μπράβο και στους δυο τους που μ' αυτά τα τραγούδια θα κάνουν σίγουρα αισθητή την παρουσία τους στην ελληνική μουσική και θα παγιωθούν ως δημιουργοί. Πιστεύω πως το δικαιούνται, αφού η στάση τους την τελευταία πενταετία, από τότε δηλαδή που μας προέκυψαν, είναι έντιμη, ευσυνείδητη, κοπιαστική και ενδεχομένως επίπονη. Τα αγαθά κόποις κτώνται, τόσο για τους δημιουργούς, όσο και για τους ακροατές τους.