σαββάτο-απόγιομα-στης-αρλέτας-άνευ-eurovision

Είναι μία και τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα, ξημερώματα Κυριακής, και δεν έχω πάρει χαμπάρι από Eurovision. Εν τω μεταξύ, εάν κερδίζαμε, πάλι δεν θα έπαιρνα χαμπάρι, αφού ποιος να βγει εδώ έξω να πανηγυρίσει; Οι Ασιάτες ή οι Αφρικανοί; Προτιμώ ν' ακούω, λοιπόν, την Αρλέτα να τραγουδάει Σαββάτο απόγιομα/ κλέψαν το λιόγερμα/ και θάψαν τ' αύριο βαθιά στη γη, όσο κι αν εντείνει την εκ γενετής μελαγχολία μου. Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι τη μέρα που σύσσωμος ο ελληνικός λαός θα ήταν καρφωμένος μπροστά στην TV, εγώ θα ζούσα μοναδικές στιγμές ανθρώπινης και καλλιτεχνικής σημασίας. Το χρωστάω εν μέρει στον Αλέξανδρο Μίαρη, ο οποίος μου τηλεφώνησε χθες το απόγευμα, την ίδια ώρα που ο Lolek κατευθυνόταν στο Terra Vibe κι εγώ είχα σκάσει που δε μπόρεσα τελικά να δω τον θεό της εφηβείας μου. Είχε προηγηθεί ευτυχώς το τηλεφώνημα με την αγαπημένη Αρλέτα για απογευματινή συνάντηση μετά καφεΐνης στην οικία της. Πέρασε ο Αλέξανδρος, φορτώσαμε μια τριανταφυλλιά στο ταξί (θραύση έχουν κάνει οι τριανταφυλλιές της γειτονιάς μου σε τραγουδοποιούς και ερμηνεύτριες με ιστορία!) και σε δέκα λεπτά χτυπάγαμε το κουδούνι της Αρλέτας στην πλατεία Κυψέλης. Κάθε συνάντηση με την εν λόγω καλλιτέχνιδα εγγράφεται μέσα μου με μία εξαιρετική ακρίβεια. Μου αρέσει να συνομιλώ μαζί της και η, συνήθως αγχώδης, εκφορά του λόγου μου γίνεται αργή και ήπια σαν τη δική της. Αν και η Αρλέτα, όπως και η Λένα, ανήκουν στους μέγιστους καλλιτέχνες και διανοούμενους που περισσότερο κερδίζεις αν στέκεσαι απέναντι τους ως ακροατής των όσων λένε κάθε φορά. Και είπαμε πολλά χθες πάλι, τόσα ώστε μετά να τα απαριθμούμε με τον frontman των Electric Litany, λες κι είχαμε βγεί απ' το μάθημα: για τον Βαν Γκόγκ και τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, για τη σφαιρική παιδεία που οφείλει να έχει ένας νέος καλλιτέχνης (εξ ου και η Αρλέτα γουστάρει πολύ, όπως δήλωσε, τους κινηματογραφιστές), για τους Άγγλους που τους αποκάλεσε κάποτε barbarians, για την τέλεια ακουστική των εκκλησιών της Κέρκυρας, για την επανέκδοση σε cd του πρώτου της άλμπουμ (πρώτη φορά από το 1966!), για την εν ψυχρώ δολοφονία των τριών ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας και για τους φονιάδες αστυνομικούς των Δεκεμβριανών του 2008 που σε λίγο θά 'ναι ελεύθεροι. Ανατρίχιασα ολόκληρος όταν μου τηλεφώνησε στο κινητό η Λένα και της έδωσα την Αρλέτα να μιλήσουν, καθώς γνώριζα ότι αυτό είχε να τους συμβεί από το 1981. Τότε δηλαδή που πρωτοβγήκε το Σαμποτάζ και η καθιερωμένη Αρλέτα είχε τηλεφωνήσει της νεαρής δημιουργού για ένθερμα συγχαρητήρια! Γειά σου, κυρά μου ήταν τα λόγια της Αρλέτας στην Πλάτωνος με ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο της. Κι αφού τα είπαν για άμεση μεταξύ τους συνάντηση, τα λόγια της Λένας μού έφεραν μετά εμένα δάκρυα (πολύ εύκολα τά 'χω τα γαμημένα, τώρα τελευταία): Δεν ξέρω τι άλλα βραβεία θα σου δώσει η ζωή, Αντώνη, από μένα έχεις ήδη όμως το μεγαλύτερο της αγάπης και της κουμπαριάς! Παρεμπιπτόντως, τη στιγμή εκείνη η Αρλέτα χαμογελούσε, ο Αλέξανδρος το ίδιο μαζί με μια μικρή απορία στο βλέμμα του κι εγώ τά 'χα χάσει κανονικά από την απρόβλεπτη συγκίνηση της στιγμής. Ζήτησα από την Αρλέτα να μου σκιτσάρει ένα πουλί, έστω και...μπούφο, για έναν κοινό μας φίλο που τη λατρεύει, μα το αρνήθηκε ευγενικά, εφόσον δεν ήταν στο κατάλληλο αντίστοιχο mood. Πριν φύγουμε, πάντως, έγιναν και κάποιες ανταλλαγές, λίγο ανορθόδοξες: ο Αλέξανδρος της χάρισε με αφιέρωση το How to be a child and win the war των Electric Litany (χαρά στο κουράγιο σου με τέτοιον τίτλο! τού σχολίασε με χιούμορ) κι εκείνη χάρισε σε μένα το μέχρι πρότινος σπανιότατο ντεμπούτο άλμπουμ της. Αυτό που μόλις τελείωσε, με την Ερημιά, τη Μια ιστορία από τον πόλεμο, Τα πελαγίσια όνειρα, τα λογοκριμένα Κάποιες νύχτες και Το λιβάδι και βέβαια το Μια φορά θυμάμαι, μια από τις ομορφότερες ελληνικές ερωτικές μπαλάντες όλων των εποχών! Πιθανώς να ξανασυναντήσω πολύ σύντομα την Αρλέτα μαζί με τη Μαρίζα Κωχ. Όσο για το live, στο οποίο με παρέσυρε ο Αλέξανδρος αμέσως μετά την επίσκεψη μας στης Αρλέτας και που για μένα ήταν ένα από τα πιο αμιγώς καλλιτεχνικά events των τελευταίων χρόνων, θα επανέλθω με νέο post στη διάρκεια της ημέρας. Καλό ξημέρωμα!

κκκ

* κι εδώ

(http://www.difono.gr/news/index.php?mact=News,cntnt01,detail,0&cntnt01articleid=1275&cntnt01origid=15&cntnt01returnid=85)

διαβάστε τη μεγάλη συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει η Αρλέτα για το δίφωνο τον περασμένο Νοέμβριο με αφορμή την έκδοση του Και πάλι χαίρετε