ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ.: ΑΞΙΟΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ LIVE ΣΤΟ GAGARIN - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ!

Θα είναι μια δεκαετία περίπου που εργαζόμουν ως μουσικοκριτικός στον ΗΧΟ και μου' χε δοθεί προς κριτική το χειροποίητο cd ενός κερκυραϊκού rock συγκροτήματος. Σήμερα, το εν λόγω cd δεν υπάρχει, κάπου θα χαρίστηκε, κάποιος θα το πήρε ή απλά θα βρίσκεται καταχωνιασμένο στο αρχείο μου. Θυμάμαι, δεν μου είχε αρέσει η ηχογράφηση των θαμμένων φωνητικών, που μού απαγόρευε τη λεγόμενη άρτια ακρόαση του. Ήταν καλώς ή κακώς μία περίοδος που το έντεχνο και η στροφή στην καθ' ημάς παράδοση μεσουρανούσαν, κάνοντας ακόμη κι εμάς, τους αμετανόητα ροκάδες, να αναζητούμε αισθητικούς συσχετισμούς στον Μαχαιρίτσα και τον Θαλασσινό και όχι σε ανεξάρτητα γκρουπάκια που μιλούσαν στη γλώσσα του τόπου τους. Είχα παραδώσει τότε μία κακή κριτική, την οποία όμως, λίγες μέρες μετά, τηλεφώνησα του αρχισυντάκτη για να αποσυρθεί, όπως και έγινε. Ποιος είμαι εγώ, ο ασήμαντος του χώρου, σκέφτηκα ορθώς, που θα χαντακώσει την πρώτη δουλειά νέων ανθρώπων; Πέρασαν λίγα χρόνια και η Φτηνή Ποπ για την Ελίτ κατέφτασε πάλι στο περιοδικό, βγαλμένη από τη μεγαλύτερη όμως δισκογραφική εταιρεία και όχι από ένα home- made στούντιο του νησιού των Φαιάκων. Τιμωρήθηκα κατά κάποιο τρόπο, αφού το cd αυτό είχε δοθεί τότε σε άλλον συνάδελφο κι εγώ πήγα και το αγόρασα, παρασυρμένος από τις δικαίως διθυραμβικές κριτικές. Μόλις πέρσι, πάνω που το ενδιαφέρον μου για τα βινύλια άρχισε να αναζωπυρώνεται, εντονότερα κι από τα εφηβικά μου χρόνια, μού εστάλη από την Inner- Ear η διπλή Αλήθεια για τα παιδιά του ΄78. Κόλλησα άσχημα! Με τις συνθέσεις που ανακάτευαν τεχνηέντως τον lounge Χατζηνάσιο και τον πιο ευαίσθητο Χατζιδάκι με τον ήχο των επτανησιακών μαντολινάτων, τις πεισιθάνατες punk μπαλάντες και την τολμηρή ποιητική του Morrissey. Με μιαν έντονη αναζήτηση έως και θρησκευτικού- μεταφυσικού χαρακτήρα και μια καταγραφή προσωπικών νεανικών συναισθημάτων που έκαναν τους στίχους να μοιάζουν με αποσπάσματα από την Ώρα των 50 λεπτών του Robert Lindner. Με τη φωνή του τραγουδιστή και έναν εκ των δύο ιδρυτών τους, Παντελή Δημητριάδη, ν' ακούγεται άγουρη, χαριτωμένη και συγκινητική, σαν παραπονιάρη εφήβου που διεκδικεί τα βασικά και αυτονόητα απ' τον κόσμο αυτό κι απ' τη σχέση του με τους άλλους. Οι ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ., εν συντομία οι Κορεσμένοι Υδρογονάνθρακες της οργανικής χημείας που μαθαίναμε στο σχολείο, διεκδικούν πια ένα από τα μεγαλύτερα μερίδια της αγάπης μου για τη σύγχρονη ελληνική μουσική. Και γι' αυτό, με ιδιαίτερη τιμή και χαρά, δημοσιεύω την ακόλουθη, αποκλειστικά για τα Άσματα και Μιάσματα, συνέντευξη με τον Παντελή Δημητριάδη. Με μεγαλύτερη χαρά, αυτή την Παρασκευή, 14 Μαΐου, θα δούμε τους ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. live στο Gagarin παρέα με τους συντοπίτες τους- κατά το ήμισυ- Electric Litany. Θα είμαστε όλοι εκεί!

Γιατί είστε τόσο ακριβοθώρητοι στα live; Να υποθέσουμε λόγω του τόπου μόνιμης διαμονής σας;
Και όχι μόνο. Όσοι γνωρίζουν την ιστορία μας και τις διακυμάνσεις που έχουμε περάσει ως συγκρότημα ξέρουν και την απάντηση. Εξάλλου, το παραδοσιακό ροκ πρότυπο του καλλιτέχνη που περιοδεύει για να προωθήσει το δίσκο του ή να βιοποριστεί από τις συναυλίες ή απλά να περάσει καλά δε θα έλεγα ότι μας αντιπροσωπεύει. Τα εκλεκτά πράγματα για μένα πρέπει εξ ορισμού να χαρακτηρίζονται από μια κάποια σπανιότητα. Μόνο τα μωρά και οι γριές κοινωνάνε κάθε Κυριακή.
Έχετε ακούσει πολλά καλά λόγια για τη μέχρι τώρα πορεία σας. Σας ζητάω λοιπόν να πάτε χρόνια πίσω, τότε που ηχογραφούσατε το πρώτο σας, ερασιτεχνικό σχεδόν, άλμπουμ.
Πίσω στο 1994; Μακάρι να μπορούσα να πάω...
Παρ' ότι τραγουδάτε δικούς σας στίχους, με κάποιες μεμονωμένες εξαιρέσεις, σαν το ποίημα του Χρονά στον τελευταίο σας δίσκο, εν τούτοις σε όλες τις δουλειές σας συναντάει κανείς ετερόκλητες λογοτεχνικές αναφορές. Μιλήστε μας λίγο γι' αυτές.
Θα αναφέρω μόνο τέσσερις Έλληνες λογοτέχνες, στους οποίους έχω κατά καιρούς αφιερωθεί ως αναγνώστης, ήτοι διάβασα ολόκληρο το έργο τους σε μια ενιαία περίοδο, ενδελεχώς και με αμείωτο ενδιαφέρον: Σολωμός, Βιζυηνός, Καβάφης, Χριστιανόπουλος. Ο πέμπτος και νεότερος αναφέρεται στην ερώτηση.
Αν στην ελίτ αντιστοιχεί φθηνή ποπ, πως θα ορίζατε εν έτει 2010 το εγχώριο αντεργκράουντ;

Όσον αφορά την υπόθεση, θα ήθελα να σημειώσω για πολλοστή φορά ότι ο τίτλος Φτηνή ποπ για την ελίτ έχει παρεξηγηθεί, σε βαθμό μάλιστα που με κάνει πλέον να νιώθω άβολα. Η σημασία ήταν απόλυτα κυριολεκτική, τουλάχιστον σε επίπεδο προθέσεων. Η ελίτ ήταν αριθμητική, τα 102 άτομα που είχαν αγοράσει, σύμφωνα με τις εκκαθαρίσεις της Wipe Out, τον πρώτο μας δίσκο και η ποπ (μέσα στα πλαίσια της ευρύτερης pop κουλτούρας, αλλά με ελληνικά γιατί μιλούσε ελληνικά), φτηνή, γιατί ο δίσκος που την περιείχε γράφτηκε με πολύ πενιχρά μέσα και ελάχιστα έξοδα. Η αλήθεια είναι ότι το διφορούμενο του πράγματος τροφοδοτήθηκε και από το ένθετο του cd στην πρώτη του, ακριβή έκδοση, που απέπνεε έναν ελιτισμό και μια χλιδή. Ήταν μια αισθητική επιλογή απολύτως συνειδητοποιημένη και όχι στερούμενη προβοκατόρικης διάθεσης. Το μόνο σημείο που μας καταλογίζουμε μια ευθύνη για την εν λόγω παρανόηση ήταν κάποιες πτυχές του προσωπικού μας attitude τον πρώτο καιρό της κυκλοφορίας του δίσκου, ένα είδος "hip", που πρόσφατα το συζητούσαμε με τον Αλέξανδρο κατατάσσοντάς το ως την πιο άστοχη και αμήχανη παρακαλλιτεχνικά περίοδο των Κόρε. Ύδρο. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.Όσον αφορά την απόδοση, κρίνω ότι οποιαδήποτε απάντησή μου αυτή τη στιγμή θα ήταν ελλιπής και αβασάνιστη.
Οι προαναφερθείσες λογοτεχνικές αναφορές σας ίσως να δικαιολογούν και τη σταθερή επιλογή σας να τραγουδάτε στη μητρική σας γλώσσα. Παρ' όλα αυτά παραδόξως έχετε μεγαλύτερη συγγένεια με την αγγλόφωνη, τη λεγόμενη alternative, σκηνή. Σας το' χουν ξαναπεί αυτό;
Θα έλεγα ότι η συγγένεια, στιχουργικά τουλάχιστον, είναι συναισθηματικά λίγο-πολύ ισοζυγισμένη μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού. Απλά εγώ ίσως έχω ακούσει λίγο περισσότερη ξένη μουσική από τον Αλέξανδρο και ο Αλέξανδρος λίγο περισσότερη ελληνική από μένα. Ή καλύτερα εγώ ίσως είμαι λίγο πιο "contemporary" στα ακούσματά μου και ο Αλέξανδρος λίγο πιο "κλασικός".
Η άνοιξη στην Κέρκυρα είναι πανέμορφη. Θυμάμαι ένα τοπίο στους Λιαπάδες κάποτε που μού θύμισε Σκοτία. Μια μουσική, μια μελωδία ή ένα στιχάκι έρχονται πιο αβίαστα σ' ένα τέτοιο φυσικό ντεκόρ παρά στη γκρίζα βιομηχανική Αθήνα;
Θεωρητικά ναι, και η προσωπική μου εμπειρία νομίζω πως συνηγορεί σ' αυτό, ποσοτικά τουλάχιστον. Και λέω ποσοτικά, γιατί κατά καιρούς έχω γράψει πράγματα, που είναι πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου, εξίσου αβίαστα και εκτός Κέρκυρας. Νομίζω πως πάνω απ' όλα είναι τα κατά καιρούς εμπλεκόμενα στη ζωή μου πρόσωπα αυτά που έχουν πυροδοτήσει ως έμπνευση τα περισσότερα τραγούδια. Και ο τόπος έπεται.
Pink Floyd ή Radiohead κι, ακόμη, Syd Barrett ή Morrissey;
X, 2.
Θυμάμαι από τις πρώτες σας συνεντεύξεις που μιλούσατε με πολύ κολακευτικά λόγια για την Αρλέτα. Τι ειν' αυτό που σας συνδέει με τη μεγάλη τραγουδοποιό και ερμηνεύτρια και με ποιους άλλους δημιουργούς εκείνης της γενιάς αισθάνεστε...συνένοχοι;
Μας συνδέουν κυρίως γλυκές μνήμες από την παιδική μας ηλικία. Θυμάμαι πήγαινα στο Ωδείο με τον πατέρα μου και το ράδιο στο αυτοκίνητο έπαιζε το "Batida de Coco", ΕΡΑ 2 τότε. 24 χρόνια πριν. Συνένοχος δε θα έλεγα ότι αισθάνομαι, αλλά παρόμοιες μνήμες, ίσως όχι τόσο χαρακτηριστικές, έχω και από άλλες αναγνωρίσιμες και από παιδάκι ελληνικές φωνές της εποχής, όπως ο Πάριος, ο Καλογιάννης, η Δήμου, ο Μητσιάς, η Βόσσου, ο Μικρούτσικος, η Γαλάνη, η Βίσση, ο Πασχάλης... Η διαφορά μάλλον είναι στη μοναχική, ανάδελφη παρουσία, την ιδιαιτερότητα και τη σταθερότητα του καλλιτεχνικού ήθους της πρώτης που την εδραίωσε με διάρκεια στην υπόληψή μου ως κάτι σχεδόν ιερό.
Οι ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. θα έβγαιναν στο δρόμο να χαρίσουν τη μουσική τους σε μια συναυλία διαμαρτυρίας κι αν ναι για ποιον ιδιαίτερο λόγο;
Έχω μια ενστικτώδη, ιδιοσυγκρασιακή αποστροφή προς τη δια φωνασκίας μαζική διαμαρτυρία ή συλλογική υποστήριξη. Προς το παρόν δεν έχει παρουσιαστεί κάτι που να με κάνει να υπερβώ τη συγκεκριμένη αγκύλωση. Ίσως γιατί έως τώρα θεωρώ ότι αγωνίζομαι ακατάπαυστα και με πάθος υπέρ ή εναντίον κάποιων πραγμάτων σε ατομικό επίπεδο, σε βαθμό που με κάνει να νιώθω ότι αναπληρώνεται και με το παραπάνω η οποιαδήποτε αποχή μου από την τυπική συλλογική δράση, την οποία (συμμετοχή μου) ούτως ή άλλως θεωρώ ανούσια και κατ' επέκταση άχρηστη έως και επικίνδυνη για το κοινό "καλό". Πιστεύω πολύ περισσότερο στην αναρχία του ενός, την ανεξάρτητη προοδευτική δύναμη του ατόμου παρά της κοινωνικής ομάδας ως πειθήνιο όργανο οποιασδήποτε ιδεολογίας, φιλοσοφίας, θρησκείας ή απλά μαζικής συναισθηματικής φόρτισης. Ίσως γι’ αυτό αποφεύγω ακόμα και να βλέπω ποδόσφαιρο με παρέα, με εξαίρεση αυτή του πατέρα μου.
Σχεδόν όλα σας τα τραγούδια εκφράζουν προβληματισμούς παιδιών της ηλικίας σας για τον έρωτα, τη μετεφηβική μελαγχολία και θλίψη, το χάσμα των γενεών ή και τις δύσκολες σχέσεις. Όταν τα γράφετε, σκέφτεστε πρωτίστως ότι οφείλετε να τα εξωτερικεύσετε και κατόπιν να τα κοινωνήσετε και με άλλους, ενδεχομένως συνομήλικους σας, ανθρώπους;
Δε σκέφτομαι τίποτα απολύτως που δεν έχει να κάνει με το τραγούδι καθ' εαυτό.
Οι φωτογραφήσεις που σας γίνονται, αποπνέουν ένα στυλ κοινόβιου. Κάπως έτσι την περνάτε καθημερινά, να φανταστούμε;
Όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί, ναι. Τον συντριπτικά περισσότερο καιρό όμως τον περνάμε ο καθένας μόνος του.
Οι Electric Litany που θα σας συνοδεύσουν στο Gagarin είναι μια νέα μπάντα- αδερφή ψυχή σας. Σ' αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο, πέραν αισθητικών συγγενειών, πάλι η Κέρκυρα;
Το «αισθητική συγγένεια» που είπατε τα λέει όλα. Και η Κέρκυρα ίσως συνέβαλε σ' αυτό. Νιώθω μεγάλη αγάπη για τον Αλέξανδρο και ως πρόσωπο και ως καλλιτέχνη.
Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει κάποτε, λίγο πριν το βιολογικό του τέλος, ότι προτιμά να πάει το αρχείο του στα φρικιά των Εξαρχείων παρά στο επίσημο κράτος. Οι ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. μπορεί ακόμη αρχείο να μην έχουν, σε ποιους όμως επιθυμούν να απευθύνονται με τη μουσική και τον λόγο τους;
Δεν υπάρχει καμιά ιδιαίτερη επιθυμία ούτε αποκλεισμός. Η επιλογή του οποιουδήποτε να μας ακούει με πάθος και συνέπεια αποτελεί τιμή για μας.
Με την άνοδο της ελληνικής alternative σκηνής, που λέγαμε πριν, πιστεύετε ότι εδραιώθηκαν φανερά πια η κόπωση και ο κορεσμός, που μοιραία έχουν πέσει τελευταία στο λεγόμενο έντεχνο;
Ναι, πιστεύω πως έχει τελειώσει πια, ως οργανωμένο δισκογραφικό "κίνημα", αυτό το κακόγουστο αστείο.
Είστε φαν των καταχρήσεων; - κι εδώ μπορείτε να συμπεριλάβετε ό,τι εσείς θεωρείτε καταχρήσεις.
Είμαι άνθρωπος του μέτρου και της λογικής. Επιτρέπω καταχρήσεις μόνο στον έρωτα.
Τι άλλο πέραν της μουσικής;
Η πραγματική ζωή.
Προτιμότερη μια μεγάλη οικογένεια ή μια γιορτή από φίλους;
Ασύγκριτα μεγέθη, ιερά και τα δύο.
Η βινυλιακή έκδοση του τελευταίου σας δίσκου από την Inner Ear ήταν πραγματικά αριστουργηματική! Σε πόση πια έκπτωση, αναφορικά με τα εικαστικά των δίσκων, σηματοδότησε το πέρασμα απ' το βινύλιο στο cd;
Έκπτωση χώρου σαφώς. Αλλά τι να πει και το ολόγυμνο mp3...
Είστε προϊόντα- όσο κι αν δεν σας αρέσει η έκφραση- μιας μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας. Αυτό σας έδεσε ή σας έλυσε τα χέρια σε δημιουργικό επίπεδο;
Είμαστε προϊόντα του εαυτού μας. Εμείς αποφασίσαμε να πάμε εκεί, δε μας πήραν με το ζόρι και δε μας κρατάνε με το ζόρι. Όλες οι παραγωγές μας που έχουν διανεμηθεί από την ΕΜΙ είναι αυτοχρηματοδοτούμενες, ακόμα και το packaging του τελευταίου δίσκου εμείς το πληρώσαμε. Έχετε μακριά μαλλιά σε μία περίοδο που το look των μουσικών και, δει, των alternative, έχει αλλάξει. Δεν σας τη λένε γνωστοί και φίλοι;
Όχι, τους τη λέμε εμείς.
Κάποτε συγγραφέας πήγε με βερμούδα και σανδάλια σε υποψήφιο εκδότη κι αυτός τον επίπληξε για την ενδυμασία του. Δε σας λέω τι απάντησε ο συγγραφέας, σας ερωτώ όμως πως θα αντιδρούσατε εσείς σε μια τέτοια θέση.
Β' είδος υποθετικών λόγων: το μη πραγματικό.
Είστε χορτοφάγοι ή τρώτε απ' όλα;
Απ' όλα χωρίς τζατζίκι.
Βγαίνετε έξω σε μαγαζιά στο νησί ή προτιμάτε την εσωστρέφεια του μέσα;
Πηγαίνω μόνο σε χώρους για καθιστούς. Το μέσα δε με χαλάει γενικά, η εσωστρέφεια με χαλάει.
Ο θεός πριν γίνει θεός, τι να ήταν άραγε;
Φράουλα Κερκύρας.
Θα βάφατε μαύρα τα καθιερωμένα Πασχαλινά αυγά;
Δεν έχω βάψει ποτέ αυγά. Αν καλούμουν να βάψω, θα τα έβαφα κόκκινα.