οι-όμορφες-ιστορίες-της-άσχημης-κούκλας-του-matteus

Ο Έλληνας Matteus- κατά κόσμον, Μάνθος, χωρίς να γνωρίζω το επίθετο του- είναι ένας συγκλονιστικός νέος καλλιτέχνης! Στη μουσική που φτιάχνει συνυπάρχουν ο Ιωάννης Σεβαστιανός Μπαχ, το δυτικό εκκλησιαστικό μπαρόκ, το καμπαρέ punk αισθητικής, ο Καρυωτάκης της Πλάτωνος και η electronica της Bjork.
Η φωνή του, μυστηριώδης και απόκοσμη, πατάει γερά πάνω στις οπερατικές φωνητικές ακροβασίες του Klaus Nomi, στις όλο χιούμορ επιτηδευμένα θλιμμένες ερμηνείες του Antony & The Johnsons και στα εξωστρεφή τινάγματα της pop περσόνας που ακούει στ' όνομα Prince.
O Matteus είναι από μόνος του μία κινούμενη ορχήστρα. Τον συνοδεύει ενίοτε στο τσέλο η Φωτεινή Καλλιανού και τότε ο λυρισμός που προκύπτει είναι πραγματικά πρωτοφανής για το είδος του μουσικού concept που υπηρετούν.
Μαθαίνω ότι το cd που ηχογράφησε, γεννήθηκε μέσα σε εκκλησία της μακρινής Ισλανδίας. Επομένως, ένας επιπλέον λόγος για να μην είναι διόλου τυχαίες οι επιρροές του από τη Bjork.

Λίγο πριν την έναρξη του χτεσινού live του Matteus μέσα στην, υπό κατάληψη, Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, είχα προμηθευτεί τον λαχνό με το Νο 68, εφόσον θα δίνονταν κατόπιν κλήρωσης μόνο τρία cd του σε τρία αντίστοιχα άτομα από το κοινό. Μην αγχώνεσαι, μου είπε ο mhulot δίπλα μου, θα σ' το στείλω εγώ να το κατεβάσεις ολόκληρο! Η κλήρωση ξεκίνησε και το τελευταίο νούμερο για το τρίτο cd ήταν το 68! The winner is bosko, με λίγα λόγια! Δεν πά 'να παίξεις κάνα ΛΟΤΤΟ μετά από 'δω; ήταν η εύλογη παρότρυνση του mhulot!

Μέχρι τώρα έχω ακούσει ήδη τρεις φορές ολόκληρο το άλμπουμ του Matteus που λέγεται ugly doll's stories. Η οικολογική έκδοση, με το δισκάκι μέσα σε δύο φύλλα επιχρυσωμένης λαμαρίνας είναι εξαιρετικά πρωτότυπη και καλόγουστη! Θά 'χουμε πολλά περισσότερα να πούμε με τον εκκεντρικό καλλιτέχνη, αφού σκοπεύω σύντομα να του κάνω συνέντευξη για το blog.

Βέβαια, οφείλω να πω ότι δεν θα γνώριζα τον Matteus, αν δε βρισκόμασταν χθες με τον Αλέξανδρο Μίαρη και δε με τράβαγε μετά την επίσκεψη μας στης Αρλέτας ως τη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης. Τον βλέπετε εδώ με τον Λευτέρη στα αριστερά και τον Βασίλη στα δεξιά του, επίσης μουσικούς και μέλη της μπάντας με το, υπό συζήτηση, όνομα Me Of Curse.

Κι επειδή το live του Matteus διήρκησε λιγότερο από μία ώρα, η συνέχεια ανήκε στον Αλέξανδρο και τους Me Of Curse.

Εντελώς αυτοσχεδιαστικά, πήραν τις θέσεις τους στη σκηνή παίζοντας κομμάτια από το How to be a child and win the war των Electric Litany. Αστεία- αστεία, μετά το cd του Lolek, είναι ο δεύτερος αγγλόφωνος δίσκος πού 'χω μάθει απ' έξω τα τραγούδια του!

Εκτός όμως από το δικό του ρεπερτόριο, των Electric Litany δηλαδή, ο Αλέξανδρος τραγούδησε και οι δύο μουσικοί τον συνόδευσαν σε μια ψυχεδελική φοβερή διασκευή του παλιού λαϊκού άσματος Καλή τύχη όπου κι αν πας. Ήθελα να ακούσω πώς τό 'χει κάνει το συγκεκριμένο τραγούδι ο Αλέξανδρος, εφόσον στο πρόσφατο live στο Gagarin τό 'χε αφήσει εκτός προγράμματος.

Αυτά είναι! Την ίδια ώρα ακριβώς που οι Έλληνες αγωνιούσαν για το ποια θέση θα καταλάμβανε ο Γιώργος Αλκαίος στην Eurovision, εγώ βρισκόμουν μέσα έναν χώρο ελευθερίας της έκφρασης και γινόμουν μάρτυρας σπάνιων καλλιτεχνικών συνευρέσεων!