με-τον-συνθέτη-γιώργο-καγιαλίκο-και-τον-στιχουργό-δημήτρη-αναγνωστόπουλο-στο-Μετα-Δεύτερο

Την περίμενα εδώ και μήνες - μην πω χρόνια - τη σημερινή ραδιοφωνική εκπομπή, καθώς δικαιούμαι να καμαρώνω για ακόμη μία...κουμπαριά μου που έδωσε καρπούς! Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν που έκανα εκπομπές σ' έναν άλλο διαδικτυακό σταθμό κι είχα καλεσμένο τον συνθέτη Γιώργο Καγιαλίκο με τα ''εννέα κρυμμένα τραγούδια'', το ντεμπούτο άλμπουμ του σε παραγωγή του Νίκου Κυπουργού. Εκείνο το βράδυ παρών στην εκπομπή ήταν και ο στιχουργός Δημήτρης Αναγνωστόπουλος, ο οποίος μού'χε στείλει μήνυμα στο facebook ότι πολύ θα ήθελε να παρακολουθήσει live μία εκπομπή ραδιοφωνική. Ήρθαν, λοιπόν, σε εκείνη την εκπομπή ο Καγιαλίκος και ο Αναγνωστόπουλος, γνωρίστηκαν, εκδήλωσαν ενδιαφέρον ο ένας για τη δουλειά του άλλου κι εγώ λίγους μήνες μετά έμαθα, όχι με μεγάλη έκπληξη η αλήθεια είναι, ότι φτιάχνουν τραγούδια από κοινού! Ο καιρός περνούσε, ο Αναγνωστόπουλος ζητούσε τη γνώμη μου για διάφορους ερμηνευτές, ώσπου το περασμένο καλοκαίρι ενημερώθηκα πως τα τραγούδια τους βρίσκονται στα χέρια της Μαρίας Φαραντούρη! Την είχαν προσεγγίσει μέσω του Κυπουργού, όμως η Μαρία μέσα στα τόσα τρεχάματα της - περιοδείες με τον Charles Lloyd, Μέγαρο, Ηρώδειο κλπ. - μάλλον ξέχασε ακόμη μία τραγουδιστική συμμετοχή της σε εργασία νέων δημιουργών. Εκεί πάλι έβαλα εγώ το χέρι μου, άρχισαν τα τηλεφωνήματα στην Εθνική μας τραγουδίστρια - στη βράση κολλάει το σίδερο, που λένε - κι έτσι, πολύ σύντομα, κλείστηκε το στούντιο! Σήμερα, συγκεκριμένα πριν λίγες ώρες, η Φαραντούρη συνδέθηκε τηλεφωνικά με το στούντιο του Μετα-Δεύτερου και μίλησε με τα πιο κολακευτικά λόγια για τον Καγιαλίκο, τον Αναγνωστόπουλο και τα δύο τραγούδια που της έδωσαν, το ένα μάλιστα σε ποίηση του Κορσικανού Ghjacumu Thiers. Να μην αδικήσω όμως και τους υπόλοιπους ερμηνευτές του CD, όλοι τους εξαιρετικοί πραγματικά, αρχής γινομένης από τον Κύπριο Δώρο Δημοσθένους, τον Θεσσαλονικιό Γιάννη Λεκόπουλο και τη μέτζο σοπράνο Λίλιαν Τσατσαρώνη - ειδικά στον Λεκόπουλο δόθηκε το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, που είναι κατά κοινή παραδοχή και το πιο ραδιοφωνικό. Διότι πρόκειται για έναν κατ'εξοχήν λόγιο κύκλο τραγουδιών με λιτές κλασικίζουσες ενορχηστρώσεις (πιάνο, βιολί, κόρνο, κλαρινέτο, τρομπέτα, φλάουτο) και με αναμφισβήτητες χατζιδακικές καταβολές σε ότι αφορά τη μελωδική δομή του. Αξίζει να ανακαλύψετε το CD αυτό που μόλις κυκλοφόρησε από τον ''Μετρονόμο'' του Θανάση Συλιβού και που εύχομαι να εκτιμήσουν και άλλοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί.