δε-γαμιέται-κι-ο-θάνατος

Δεν το πιστεύω πως αύριο θα παραστώ στην κηδεία του πατέρα μου. Ο κύκλος της ζωής, θα μου πεις. Το φυσιολογικό. Να χάνει το παιδί τον γονιό του καθώς περνούν τα χρόνια. Ράγισε η καρδιά μου όταν πήγα στα Μέθανα και παρέλαβα από το λιμεναρχείο τα προσωπικά του αντικείμενα. Πέρασα να δω το μέρος που έχασε τη ζωή του. Ασήμαντο βάθος η θάλασσα, ακόμη και για μένα που σπάνια κολυμπάω. Το έδαφος βραχώδες και όχι αμμώδες. Παραπάτησε, φαίνεται, έπεσε μέσα με το κεφάλι και βαρύς καθώς ήταν - είχε φάει πριν πλούσιο πρωινό, με ενημέρωσαν - δεν είχε δυνάμεις να σηκωθεί. Τα πνευμόνια του γέμισαν νερό. Όταν τον τράβηξε έξω μια παρέα παιδιών είχε τις αισθήσεις του, προσπαθώντας να αναπνεύσει. Τον έβαλαν σε ταξί και εκεί συνέβη το μοιραίο. Η καρδιά του σταμάτησε, μην παίρνοντας πια οξυγόνο συν το σοκ που είχε υποστεί. Απίστευτο! Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν όλοι ταύρο, πέθανε ανήμπορος μέσα σε ένα πεντάλεπτο! Είχαμε μιλήσει το προηγούμενο βράδυ στο τηλέφωνο: ''Περνάω πολύ καλά εδώ'' μου είπε...Και μετά: ''Να προσέχεις τον ήλιο, αγόρι μου, μην κυκλοφορείς πολύ έξω με τον καύσωνα''. Όταν με πήραν τηλέφωνο το μεσημέρι της Πέμπτης, πάγωσα: ''Ξέρετε, είχε ένα ατύχημα ο πατέρας σας και τα πράγματα είναι πολύ άσχημα''! Δεν ήθελαν να μου πουν ό,τι πέθανε. Το κατάλαβα λίγα λεπτά μετά. Τους τηλεφώνησα πίσω: ''Πείτε μου, έχει πεθάνει;'' ''Ναι, δυστυχώς...Τα συλληπητήρια μας''...Άρχισα να τρέχω σα χαμένος στο δρόμο. Κρίση πανικού! Ειδοποίησα μάνα και αδέρφια. Αργότερα τα αδέρφια του πατέρα μου. Κλάμα, κλάμα, κλάμα. Την ίδια μέρα έφτασε η σορός από τα Μέθανα, οδικώς. Πόσο δύσκολες στιγμές. Να παραλαμβάνεις το άψυχο σώμα του πατέρα σου μέσα σε κιβώτιο. Οι κηδειάδες του γραφείου τελετών έκαναν και μπλακ χιούμορ. ''Μη μας παρεξηγείτε'' μου είπαν σαν είδαν πως δε χαμογελούσα καν, ''το κάνουμε και για σας αυτό, για την ψυχολογία σας''. Το τηλέφωνο μου πήρε φωτιά. Συγγενείς, φίλοι, καλλιτέχνες, παλιοί συμμαθητές. Συλληπητήρια. Άφησα τη σορό στο νεκροτομείο και περπάτησα σχεδόν ως τον ηλεκτρικό του Πειραιά. Είχε βραδιάσει και λυπήθηκα τον εαυτό μου μ' αυτό το απίστευτα επώδυνο αίσθημα της ορφάνιας. Δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα. Τα τηλεφωνήματα από φίλους συνεχίστηκαν μέχρι τα ξημερώματα που συναντήθηκα με τον Δημήτρη για να πάμε παρέα στα Μέθανα. Με στήριξε πάρα πολύ ο Δημήτρης με το να είναι κοντά μου. Ένιωσα πως τόσα χρόνια δεν μας έχουν ενώσει οι ταινίες που κάναμε μαζί, μα και μια βαθιά φιλία. Έβλεπα στα Μέθανα τους λουόμενους να απολαμβάνουν τις διακοπές τους και αισθανόμουν πως αποβιβάστηκα μόλις στην προσωπική μου Κόλαση. Ορκίστηκα πως στο νησί αυτό που έχασε τόσο άδικα τη ζωή του ο πατέρας μου δεν θα ήθελα να ξαναπατήσω ποτέ. Χθες όλη μέρα στο πατρικό μου ξεδιάλεγα τα προσωπικά του αντικείμενα. Βρήκα το εκλογικό βιβλιάριο του από τη δεκαετία του ΄60, το πτυχίο του από την Εμπορική Σχολή του Πειραιά, το μπουζούκι του, τα σακάκια του, παλιές φωτογραφίες με εμένα και τα αδέρφια μου μωρά, ντοκουμέντα από ευτυχισμένες μέρες στη Σαλαμίνα και στο Βόλο. Λύγισα πάλι. Δε σταμάτησα να κλαίω. Κάθε φορά που χάνω κάποιον δικό μου άνθρωπο, αναρωτιέμαι που να πήγε...Τι να έγινε...Μήπως η ύπαρξη του όλη τελειώνει με το τέλος του σώματος του...Σαν ένα μηχάνημα που χαλάει και το πετάς...Πόσο διογκώνονται οι βασανιστικές αυτές σκέψεις όταν πρόκειται για τον ίδιο σου τον πατέρα! Η απέραντη θλίψη πηγάζει απ' το ό,τι δεν θα τον ξαναδείς ποτέ, δεν θα ξανακούσεις τη φωνή του. Τουλάχιστον είναι η κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως. Εκεί που πήγε ο πατέρας μου, εκεί θα πάω κι εγώ κι εσύ που διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Ό,τι κι αν απογίνει ο πατέρας μου μεταθανάτια, θα απογίνουμε και όλοι οι υπόλοιποι. Αύριο, λοιπόν, θα περάσω μια από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου: Θα θάψω τον άνθρωπο που με έφερε στον κόσμο αυτό. Θα τον αποχαιρετίσω δίχως να ξαναδώ το πρόσωπο του. Δεν το θέλω. Προτιμώ να κρατήσω την εικόνα του λίγα μόνο 24ωρα πριν μας αφήσει. Α ρε μπαμπά! Κρατάω εκείνη την προφητική συγκλονιστική ατάκα σου στο σπίτι, ένα μεσημέρι προ εβδομάδων που τρώγαμε παρέα: ''Δε γαμιέται κι ο θάνατος! Να, στο σταυρό που σου κάνω, δεν τον φοβάμαι! Ας έρθει όποτε θέλει...Δε γαμιέται!''