Στη μουσική σκηνή ''Σφίγγα'' κάθε Τετάρτη κάτι μοναδικό έχει στήσει η Λίνα Νικολακοπούλου!

Μια οικογένεια χθες βράδυ στη Σφίγγα: Όρθιοι από αριστερά ο Θανάσης Συλιβός του Μετρονόμου, η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Bosko. Καθιστοί, η Αργυρώ Καπαρού, ο Θοδωρής Βουτσικάκης, ο Γιώργος Νικητόπουλος και ο Γιάννης Παλαμίδας. 

Είχα ακούσει για τις Τετάρτες που κάνει η Λίνα Νικολακοπούλου στη μουσική σκηνή Σφίγγα, αλλά χθες βράδυ τελικά τα κατάφερα να περάσω κατόπιν πρόσκλησης της. Πήγαμε μαζί με τον φίλο τραγουδοποιό και ερμηνευτή Γιώργο Νικητόπουλο. Για την ακρίβεια, ο Γιώργος με παρακίνησε να πάμε μια και δεν μ' αρέσει καθόλου το κρύο για να βγαίνω απ' το σπίτι μου. Η αλήθεια είναι πως χθες, όπως κι αυτή τη στιγμή που γράφω τυλιγμένος στην ηλεκτρική κουβέρτα μου, το κρύο είναι τσουχτερό. Χειμώνας με τα όλα του! Ήθελα πολύ όμως να δω τι σκάρωσε πάλι η Λίνα που δεν κάθεται ποτέ ήσυχη κι αυτό μου θυμίζει εμένα τον ίδιο! Μπαίνοντας στη Σφίγγα κατά τις 9, δηλαδή αργοπορημένοι εφόσον η εκδήλωση είχε ξεκινήσει τουλάχιστον μισή ώρα πριν, αντικρίσαμε το πάνελ επί σκηνής, στο οποίο κάθονταν η ηθοποιός Φωτεινή Μπαξεβάνη μαζί με δύο άλλες κυρίες από το team της παράστασης για την Κυρά της Ρω. Έχοντας παραστεί πρόσφατα στην πρεμιέρα της συγκεκριμένης παράστασης, η κουβέντα που είχε ανάψει - με συντονίστρια φυσικά τη Νικολακοπούλου - με ενδιέφερε πολύ. Και όχι μόνο εμένα, αλλά και τον κόσμο που βρισκόταν στο μαγαζί. 

Κακή η ποιότητα της φωτογραφίας, αλλά δίνει μια εικόνα από το χθεσινό πάνελ για την Κυρά της Ρω με συντονίστρια τη Λίνα Νικολακοπούλου

Ενδεικτικό είναι πως δεν εισπράξαμε τις συνήθεις αντιδράσεις των Νεοελλήνων που φωνασκούν και δεν ξέρουν τι έχουν πάει ακριβώς να δουν και να ακούσουν. Δεν υπήρχε αυτό εκεί! Μια ησυχία υπήρχε μόνο και αντιδράσεις που προκαλούνταν από τη συζήτηση - μία συζήτηση που για μένα είχε εκπαιδευτικό και ιστορικό χαρακτήρα μέσω της θεατρικής πράξης. Παρακολουθούσα τη Λίνα να μιλάει, να κατευθύνει διακριτικά τις συνομιλήτριες της και σκεφτόμουν πόσο ζει και ανασαίνει από και για την τέχνη αυτή η γυναίκα. Έχει μια όρεξη, ένα κέφι και μια διάθεση για δραστηριότητες αξιοζήλευτο από πολλούς άλλους ομότεχνούς της. Σαν ένα παιδί είναι η Λίνα που θέλει να ψάχνει συνέχεια τα πάντα κι όταν τα ανακαλύπτει, γουστάρει να τα μοιράζεται. Δεν ξέρω γιατί δεν ανακατεύτηκε ποτέ με την πολιτική, καλώς βέβαια, πάντως η Νικολακοπούλου σε ένα πόστο πολιτισμού θα έκανε πολλά πράγματα γι' αυτόν τον τόπο. Γνώμη μου είναι ακόμη πως οι εκδηλώσεις της στη Σφίγγα θα πρέπει με κάποιο τρόπο να προσελκύσουν την εκπαιδευτική κοινότητα, συλλόγους καθηγητών και μαθητές από τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας. Δεν το θεωρώ δύσκολο ένα τέτοιο στήσιμο με δεδομένο το ότι είναι από μόνο του εγγύηση το όνομα της! 

Αμέσως μετά, κατά τις 10 περίπου, τη θέση τους στο stage πήραν οι τρεις ερμηνευτές: Ο Θοδωρής Βουτσικάκης πρώτος, έπειτα η Αργυρώ Καπαρού και τελευταίος ο Γιάννης Παλαμίδας ως το βαρύ πυροβολικό! Εξαιρετική και η ορχήστρα που έπαιξε για αρκετή ώρα εμβόλιμα ορχηστρικά κομμάτια του Παπαϊωάννου, του Τσιτσάνη, του Χιώτη, του Ξαρχάκου και του Χατζιδάκι στις ενορχηστρώσεις του Βασίλη Δρογκάρη. Παρακολουθούσα τον Βουτσικάκη να αποδίδει ένα κομμάτι του Νικόλα Πιοβάνι, με ελληνικούς στίχους της Νικολακοπούλου, και μια υπερηφάνεια την ένιωσα, καθώς ήμουν ο πρώτος που είχα γράψει για το ταλέντο του σε μια κριτική μου πριν χρόνια στο LIFO.gr! Δεν περίμενα, να πω την αλήθεια, να ανατριχιάσω με το τραγούδισμα κανενός ερμηνευτή, ο Βουτσικάκης ωστόσο με κατάφερε! 

Συγκλονιστική ήταν και η Καπαρού, η μοναδική νέγρα Ελληνίδα τραγουδίστρια! Κι ας είναι ξανθή και ανοιχτόχρωμη, το λαρύγγι της είναι νέγρικο, είτε αποδίδει το Μαρόκο των Κραουνάκη - Νικολακοπούλου, είτε το Alfonsina y el mar της Mercedes Sosa! Θυμάμαι τη Φαραντούρη να μου μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τις φωνητικές δυνατότητες της Καπαρού κι εγώ φανταζόμουν τις δυο τους να μπλουζάρουν σε ένα υπόγειο με ένα κοντραμπάσο κι ένα πιάνο μόνο! Μη λέμε μπανάλ πράγματα, πάντως αν η Καπαρού ζούσε στο εξωτερικό θα είχε κάνει διεθνή καριέρα! Ομοίως και ο Γιάννης Παλαμίδας, που είχα πολύ - πολύ καιρό να τον δω live και τον απόλαυσα στον ''Ηθοποιό'' του Χατζιδάκι, αλλά και σε πολλά λαϊκά τραγούδια! Μα εγώ μια ζωή ήμουν λαϊκός τραγουδιστής, μου είπε ο ίδιος σε μια στιγμή και ο νους μου πήγε στις παραστάσεις της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, τότε που τον είχε κοντά της και του έδινε να τραγουδήσει τις Αμφιβολίες του Μυτιληναίου!

Τι ωραία στιγμή όταν Παλαμίδας, Καπαρού και Βουτσικάκης τραγούδησαν μαζί το Χάρτινο το φεγγαράκι και το Εμείς που μείναμε των Μάνου Χατζιδάκι, Σταύρου Ξαρχάκου/ Νίκου Γκάτσου! Το πιο σουρεαλιστικό σκηνικό, βέβαια, μας το χάρισε ο Παλαμίδας, αποδίδοντας με τις φωνητικές ακροβασίες και τη θεατρικότητα του το Κάθε λιμάνι και καημός των Γιώργου Κατσαρού/ Πυθαγόρα. Για σκέψου δηλαδή τον πάλαι ποτέ τραγουδιστή των αγγλόφωνων Apocalypsis, τον ερμηνευτή του Σαμποτάζ και τον συνεργάτη των Magic de Spell να ερμηνεύει ένα παλιό δημοφιλές λαϊκό τραγούδι! Ο επίλογος δόθηκε από την οικοδέσποινα Λίνα Νικολακοπούλου επί σκηνής να χαιρετάει το θερμό κοινό, να συστήνει τους μουσικούς της ορχήστρας και να ευχαριστεί φυσικά το τραγουδιστικό team. Το ραντεβού μας στη Σφίγγα ανανεώνεται για την ερχόμενη Τετάρτη σε ακόμη μία βραδιά λόγου μετά μουσικής. Δεν το χάνω με τίποτα! Περάστε και θα με θυμηθείτε: Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια άλλη πόλη και να γίνεσαι μύστης μίας κατάστασης αμιγώς καλλιτεχνικής που δεν έχει καμία σχέση με τα στημένα προγράμματα των μουσικών σκηνών!