ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ
Με την ασπρόμαυρη αισθητική και τις φωτογραφίες του John D. Carnessiotis να παραπέμπουν σε...BDSM (πρωτότυπο και τολμηρό, αν μη τι άλλο, ανεξαρτήτως των προθέσεων του δημιουργού), έχουμε το ντεμπούτο άλμπουμ του ερμηνευτή και τραγουδοποιού Γιώργου Νικητόπουλου. Ο Νικητόπουλος είναι εδώ και χρόνια γνωστός στους παροικούντες των social media και των μικρών μουσικών σκηνών σαν ένας νέος καλλιτέχνης που μέσα από ομάδες παρουσιαζόταν άλλοτε ως τραγουδοποιός - στιχουργός και άλλοτε ως τραγουδιστής. Το γεγονός της έκδοσης ενός δίσκου προφανώς και θα τον απασχολούσε, σήμερα ειδικά που οι παραγωγές γίνονται ιδίοις εξόδοις και δεν υπάρχει εταιρεία που θα βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Παρότι, λοιπόν, ο δημιουργός σήκωσε το βάρος της έκδοσης του με την αρωγή του Θανάση Συλιβού και του Μετρονόμου του, το αποτέλεσμα είναι άκρως επαγγελματικό και καλαίσθητο, ενώ φαίνεται πως όλα έγιναν χωρίς βιασύνη και το άγχος για απλά μία δισκογραφική έξοδο. Ωραίες οι ενορχηστρώσεις, που υπογράφει ο έμπειρος πιανίστας και συνθέτης Νεοκλής Νεοφυτίδης, όπως και τα παιξίματα μουσικών σαν του Μιχάλη Πορφύρη στο τσέλο, του Παντελή Ντζιάλα στην κιθάρα, του Σωκράτη Γανιάρη στα κρουστά, του Ορέστη Τσικούρη στη φυσαρμόνικα κ.α. Πάμε τώρα να ασχοληθούμε με το υλικό καθ'αυτό, αποτελούμενο συνολικά από δέκα πρωτότυπα κομμάτια - και τη λέξη ''πρωτότυπα'' μάλλον δεν τη χρησιμοποιώ τυχαία, εφόσον μέσα στο CD συναντάμε αρκετές ιδιαιτερότητες από συνθετικής άποψης:
Η εναρκτήρια ''Καριέρα'' είναι ένα jazzy σουινγκάτο κομμάτι, που θα λέγαμε ότι έχουμε ξανακούσει αν...Αν δεν υπήρχε αυτός ο δαιμονισμένος διάλογος του πιάνου του Νεοφυτίδη με το βιολί του Βασίλη Ραψανιώτη και, βασικά, αν δεν υπήρχαν οι ειρωνικοί στίχοι του Νικητόπουλου, οι οποίοι σχολιάζουν την έκθεση του εκάστοτε καλλιτέχνη: Ελάτε, καθίστε, θαυμάστε, μετρήστε/ φθηνά να το δείτε/ ψυχή πως πουλώ...Το ''Σε μια σκηνή'' είναι ένα βαλς χατζιδακικού αισθήματος που αντλεί την έμπνευση του από τη θητεία του Νικητόπουλου στο θέατρο (ως συνθέτης, αλλά και ως ηθοποιός), φαίνεται δηλαδή πως πρόκειται για ένα εκ των έσω φτιαγμένο τραγούδι. Από τις δυνατές στιγμές του δίσκου είναι ''Το σπίτι'', ένα ατμοσφαιρικό blues με την ερμηνεία και τα φωνητικά της Αγγελικής Τουμπανάκη και το σόλο του Τσικούρη στη φυσαρμόνικα. Στις ''Κότες'', που ακολουθούν, ο δημιουργός φανερώνει το χιούμορ του - ακόμη ένα κομμάτι που μπλουζίζει με τους έξυπνους στίχους του. ''Ο καπνός'' είναι ένα από τα ιδιαίτερα τραγούδια, που λέγαμε, σε ενορχηστρωτικό και συνθετικό επίπεδο. Η ερμηνεία του Νικητόπουλου θυμίζει αυτήν του Ηλία Λιούγκου στα τραγούδια του Χατζιδάκι από τη δεκαετία του 1980! Όμορφες πιανιστικές αρμονίες μέσα σ' ένα πακέτο που ακούγεται σαν ένα μίνι αυτόνομο λυρικό έργο με τη χρήση των εγχόρδων. Το ''Σε κάποια βόλτα'' είναι ένα εξάλεπτο λαϊκότροπο κομμάτι, που θα χαρακτήριζα επίσης δυνατή στιγμή με τη στιβαρή μελωδία, τους μελαγχολικούς στίχους, το μπουζούκι του Νίκου Κατσίκη και την ερμηνεία της Παυλίνας Κατσή - όπως πληροφορούμαστε από το ένθετο, ενορχηστρωτικές ιδέες πρόσθεσε και ο Φώτης Μυλωνάς. Η Κατσή ερμηνεύει και το ακόλουθο ''Χωρίς'', επίσης λαϊκότροπο, ένα ''γυναικείο'' τραγούδι ενορχηστρωμένο με λόγια τεχνοτροπία, αφού κυριαρχούν το μαντολίνο του Μιχάλη Δάρμα και το τσέλο του Πορφύρη. Το ''Πουκάμισο καρό'' θυμίζει πάλι Λιούγκο με Χατζιδάκι, ερμηνευτικά και συνθετικά, επομένως έχουμε ένα όμορφο τραγούδι και πάλι! Εδώ δεσπόζουν το πιάνο του Νεοφυτίδη και οι ποιητικοί και κάπου αυτοαναφορικοί στίχοι του Νικητόπουλου. Προτελευταίο τραγούδι το ομότιτλο, το ''Κάτι από σένα'', που εμπεριέχει όλες τις μουσικές εμμονές του δημιουργού: Τα βαλς, τα μπλουζ, τον Χατζιδάκι, ακόμη και το λεγόμενο dark cabaret - ένα μονόλογο διαβάζει η Μυρτώ Γκόνη, ενώ επιπλέον ύφος προσθέτουν τα φωνητικά της Τουμπανάκη. Το άλμπουμ κλείνει με ένα σαιξπηρικό σονέτο μεταφρασμένο από τον Βασίλη Ρώτα, δοξαστικά μελοποιημένο από τον Νικητόπουλο, κατά τη διάρκεια του οποίου συμπράττουν και οι υπόλοιποι συνεργάτες του: Ο Θάνος Λέκκας με τον Κωνσταντίνο Ρεπάνη στο τραγούδι και ο Κώστας Μπερικόπουλος με την Παυλίνα Κατσή στην απαγγελία. Εν κατακλείδι: Το ''Κάτι από σένα'' του Γιώργου Νικητόπουλου μπορεί να μην κομίζει καμία μουσική πρωτοπορία, διαθέτει όμως στυλ και πάνω απ' όλα εκφράζει απόλυτα τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του δημιουργού του, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με το θέατρο, την ποίηση, την προσωπική του ενδοσκόπηση, αλλά και ένα παρεΐστικο κλίμα σπάνιο σχετικά στη σύγχρονη ελληνική δισκογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου