Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008
ΒΡΟΧΗ
Μια απότομη βροχή εν μέσω καύσωνα.
Το νοτισμένο χώμα που μύρισε.
Κινέζοι τρώνε φίδια στην Κουμουνδούρου! τηλεφώνησε μία πανικόβλητη γυναίκα κι έπειτα ειδοποιήστε να συλληφθούν!
Της είπα να πάρει στον ΑΝΤ-1 και της το έκλεισα βίαια.
Δεν πτοήθηκε από τις κιθάρες και τη λύπη του Lorca.
Τι κρίμα...
Έτσι, μαζί με τις αφίσες κι αυτή, που σου κλείνουν το μάτι και χυδαιοκροτούν.
Από κάτω τους, μια μάνα με τον γιο της μάλλον αναζητούν ταξί. Ασιάτες, φοράνε καφτάνια με τα πόδια τους σχεδόν ξυπόλυτα. Το ρυπαρό κάλλος της μάνας του δρόμου, η σημασία που δεν τους δίνει κανείς.
Γενειοφόροι ασκητές γυρίζουν απ' το κυνήγι της μέδουσας. Πιάνουν παγκάκια της Πειραιώς, βγάζουν αλλόκοτες ιαχές και δείχνουν στην ανατολή τα σκάγια.
Έφτυσα τον ήχο των καλοκαιριών.
Τα νεύρα σπάσανε σα χορδές και ήχησαν φάλτσα ντορεμί.
Ηλεκτρισμένη η ατμόσφαιρα, που όλο κάνει πίσω.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Α, δεν παίζω..νόμιζα ότι είχα την αποκλειστική αφιέρωση του συγκεκριμένου κομματιού σε ένα δωρισμένο σντ :) Πάντως εμένα αυτή η βροχή το απόγευμα με ρήμαξε. Σα να γινε ξαφνικά Σεπτέμβρης.
Η πλάκα δε είναι πως μας τη λες για την ποίηση και γελάτε με το άλλο το φατσόνι τον Καφάτο για τα ποιητικά μπλογκς! Μπουχαχα! :ΡΡΡΡ
Για δες ποιος μιλάει...
ΕΣΥ
Για δες ποιος γελάει...
ΕΣΕΙΣ
Ποιήματα γράφεις...
ΕΣΥ
Για δες ποιος γλεντάει...
ΕΜΕΙΣ!
;)
αντώνης...
καλά λες, το' χα βάλει το τραγούδι αυτό στο cd που σου' χα δώσει. Δική σου ειν' η αφιέρωση, don't worry, δεν στην παίρνει κανένας! Πολύ αγαπημένη μπαλάντα! Για χρόνια νόμιζα ό,τι το έλεγε ο Tim Buckley και το αναζητούσα εις μάτην με τη φωνή του. Ξενέρωσα όταν έμαθα ό,τι ήταν του Χοσέ Φελιτσιάνο, διότι μου την είχε σπάσει η χλιαρή διασκευή του στον ψυχεδελικό ύμνο Light my fire των Doors. Τώρα το συνήθισα και μου αρέσει! Όπως μ' αρέσει πολύ και η κατοπινή εκτέλεση με τους Madness! Κουβέντα που κάνουμε, ε; Doors, Χοσέ Φελιτσιάνο, θα νομίζει κανείς ό,τι ζούμε στο...1968! ΝΑΙ, το τραγούδι αυτό είναι των αντώνηδων και μόνον αυτών! Ευχαριστημένος τώρα;
γητεύτρια...
από που συμπέρανες ό,τι δεν μου αρέσουν τα blogs με ποίηση; απορώ κι ενίσταμαι! Με μια βόλτα στο διαδίκτυο μπορείς να βρεις διαμάντια από ανθρώπους που εκφράζονται ελεύθερα, δίχως να' χουν μπει ακόμα στο άγχος και το trip της έκδοσης αυτών ακριβώς που βγάζουν από μέσα τους. Αυτά, τα οποία συνήθως βρίσκω ψιλοκωμικά, είναι τα ποιητικά σχόλια που αφήνουν πολλοί σε ένα ποιητικό post για να δηλώσουν ό,τι έπιασαν το πνεύμα του συγγραφέα. Εκεί, ναι, είναι αστείο να βλέπεις ποιητικούρες, τη μια κάτω απ' την άλλη, που είναι και πίπες ολκής οι περισσότερες...Τα πάντα όμως είναι υποκειμενικά, κάποιος ας πούμε μπορεί να διαβάζει το δικό μου blog και να το βρίσκει από παντελώς αδιάφορο έως μαλακισμένο. Πλουραλισμός, αυτό μετράει, όχι το τι αρέσει στον τάδε bosko και στην τάδε γητεύτρια. Και πάλι η φίλτατη Αρλέτα με είχε καλύψει απόλυτα όταν στην ερώτηση μου πως της φάνηκε η Ολυμπιάδα του 2004, είχε απαντήσει "υπάρχει η δική μου γνώμη που την κρατάω για τον εαυτό μου κι υπάρχει και μια άλλη που δηλώνει το καλό για τη χώρα μου". Σωστή η Αρλέτα! Τέλος, το post που διάβασες θα το έλεγα ίσως ποιητικίζον, όχι ποιητικό, με τίποτα. "Εγώ δεν είμαι ποιητής/ ειμ' ο λυγμός του/ είμαι στιχάκι της στιγμής/ πάνω σε τοίχο φυλακής/ και σε παγκάκι"...Το θυμάσαι αυτό; Τέλειοι στίχοι για τραγούδι! Μ' έκανες και φλυάρισα...Τι έγινε, θα κάνουμε το volume II της συνέντευξης από δω;
Γειάσου Μποσκάκι μου...τί ωραίο! πολύ ωραίο...μα καλά έχεις έμπνευση με αυτή τη ζέστη;;;δε το πιστέυω!...αυτό που μου αρέσει πάντα στα γραπτά σου..είναι ότι έχεις-έχουν αυτό το παράξενο-περίεργο.....το 'υπαρξιακό'που λένε όπως είναι οι ταινίες του Φελλίνι ίσως;;;...αυτό το που έρχεται από πολύυυυ βαθιά..από τα πιό μύχεια της ψυχής..αυτό το μελαχολικό,μουντό,αυτό το γκρί-σιέλ ας το πώ έτσι...που όμως είναι τόοοοοσο γοητευτικό και όμορφο πολλές φορές...φαίνεται το έχουν οι σκηνοθέτες αυτό και αυτοί που ασχολούνται με τον κίν/φο! όπως εσύ....είναι η φύση τους τέτοια ίσως..και πολλοί λένε ότι οι σκηνοθέτες,οι κιν/φιστές..είναι κάπως διαφορετικοί ας το πώ έτσι άνθρωποι...και βλέπουν με άλλο μάτι τη ζωή,τη πραγματικότητα και τα πράγματα γύρω τους...και τα ερμηνέυουν ανάλογα...και μέσα από τη δουλειά τους...και νομίζω δεν έχω άδικο σ αυτό...εσύ τι λές;;;φιλάκια,πρωινά,Αθανασία.
αθανασία...
ξέρω γω, έτσι θα' ναι για να το λες εσύ...
καλημερίζω!
και φυσικά σου αρέσει το φθινόπωρο...πώς αλλιώς θα έκανες παρέες με χαρακτηρισμένες persones γεννημένες το φθινόπωρο;
Ζηλεύω την άδεια Αθήνα με τη βροχή αλλά κι εδω καλά ήταν. Αύριο θα δούμε Brecovij στη νήσο Χίο, δίπλα μόνο 3 ωρούλες δλδ...Θα μεταφέρω αργότερα...αργότερα τις σκηνές...έχει σκοπό να μην αφήσει κανένα στην καρέκλα του...:)
Panemorfi perigrafi, ews magiki tha elega, i vroxi mas prokalei polla synesthimata telika. Mou arese toso poly pou evrekse xtes! Eixa vgei eksw me to kefali psila ki eniotha tis psixales sto prosopo mou, foveri aisthisi, apo mikros to ekana:-)
Poios einai o titlos tou kommatiou?
tractatus...
να περάσεις καλά και θέλω ανταπόκριση! Δεν ανήκω στους φαν του Μπρέγκοβιτς- ομολογώ ό,τι δεν μου πολυαρέσει αυτό το τσαλαβούτηγμα στις βαλκανικές μουσικές- αλλά δε θα με χάλαγε να παρακολουθήσω και συναυλία του! Ειδικά σε ένα ελληνικό όμορφο νησί, όπως είναι η Χίος!
musicbug...
μ' αρέσουν αυτά που γράφεις. Καμιά φορά σκέφτομαι ό,τι ειν' ανόητο να χρησιμοποιούμε ομπρέλες στη χώρα μας, που δεν είναι Αγγλία ή κλασική Ευρώπη και οι βροχές ολοένα και λιγοστεύουν. Επίσης θέλω να βρέχομαι και γι' αυτό χάρηκα χθες που φόραγα πέδιλα και ψιλοέγινα μούσκεμα, πηγαίνοντας για την εκπομπή. Το κομμάτι λέγεται Rain, έρχεται από τα 60s και ανήκει στον Χοσέ Φελιτσιάνο!
Δημοσίευση σχολίου