Ήταν αγαπητός σε όλους λόγω του ανοιχτού χαρακτήρα του, παρ' όλο που οι στίχοι του έφτιαχναν το δικό τους μελαγχολικό τοπίο...
Μας έμαθε ό,τι μας διδάσκουν οι αιώνιοι ποιητές του τραγουδιού: πως η γραφή βγαίνει από τα σπλάχνα ενός κόσμου που έχει ανάγκη να αποκαλύψει ό,τι πνευματικό κυοφορείται...
Δάσκαλοι του ήταν το δημοτικό τραγούδι, οι μαντινάδες, ο Νίκος Γκάτσος και κυρίως ο Μάνος Ελευθερίου. Αγαπούσε όμως και τους νεότερους δημιουργούς, ξεχωρίζοντας για τις επιδόσεις τους στη στιχουργική τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Γιάννη Αγγελάκα και τον Παύλο Παυλίδη...
Τον πρωτογνώρισα έφηβος από ένα βινύλιο του Σείριου με το τραγούδι για τη Χαλκίδα, για τους τρελούς που μείναμε λίγοι και για τον Σκαρίμπα που' χει φύγει...
Τον συναντούσα έκτοτε, είτε στα Εξάρχεια, είτε παρακάτω στον Ιανό της Σταδίου, να μου λέει χαρούμενος για τις νέες κάθε φορά συνεργασίες του με τον Παντελή Θαλασσινό, τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, τον Νότη Μαυρουδή κ.α.
Τον περασμένο Μάρτιο μού έκανε την τιμή να με προτείνει ως ομιλητή σε ένα αφιέρωμα του Δήμου Βύρωνα στη συνθέτρια Βάσω Αλλαγιάννη. Τίποτα δε γνώριζε ακόμη για αυτό το διάολο που δούλευε ύπουλα και που του κατασπάραξε το πάγκρεας μέσα σε δύο μήνες...
Κανείς δε γνώριζε...
Την περασμένη εβδομάδα είχα επικοινωνήσει με τον Ηλία Λιούγκο, τον συνονόματο του. Ενθουσιασμένος ο Ηλίας μου είπε πως μόλις τελείωσε ένα καινούργιο τραγούδι σε στίχους εκείνου...
Σήμερα ο Λιούγκος ήταν σοκαρισμένος...
Θα είναι κι αυτός αύριο στην κηδεία του Ηλία Κατσούλη που θα γίνει στο χωριό του στην Κόρινθο...
Θα είμαστε όλοι...
Οι φίλοι του, οι άνθρωποι που είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε μαζί του, να εκτιμήσουμε τον καλό του χαρακτήρα, πέραν του έργου που άφησε πίσω του...
Θα είναι σύσσωμο ακόμη το έντεχνο ελληνικό τραγούδι...
Επειδή οφείλει να είναι...
Εκεί στο τελευταίο αντίο...
Ευχαριστώ τη Μαριάνθη που με ειδοποίησε και γύρισα άρον- άρον από τις ολιγοήμερες διακοπές μου...
Τραγική ειρωνία να...διακόπτονται οι διακοπές εξ αιτίας ενός τέτοιου λυπητερού συμβάντος...
Η λύπη θα ήταν διπλή για μένα μετά αν δεν τον αποχαιρετούσα...
Τον αποχαιρετώ κι από δω με μερικούς στίχους του που μελοποίησε προ διετίας ο Νότης Μαυρουδής κι έγιναν τραγούδι με τη φωνή του Σταμάτη Κραουνάκη στο cd Carte Postale...
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ
Στο Ατταρίν με τους καθρέφτες
άνεμοι ράθυμοι και σέρτες
κρύβεται μέσα στο φουλάρι
και στο τσιγάρο που φουμάρει
Παρέα έχει στα βαγόνια
ανάσα από φθηνή κολόνια
οδός Σερίφ, οδός Ροζέτης
παλιός του πάθους οφειλέτης
Στην Αλεξάνδρεια νυχτώνει
λιώνει το φως σαν άσπρη σκόνη
η κάμαρα του καταφύγιο
με δυο κεριά στο κηροπήγιο
Η νύχτα αδειανό μπουκάλι
και η σκιά στον τοίχο πάλι
μετρά το χρόνο που περνάει
μονάχα η λύπη δε γερνάει
Και ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Ηλία Κατσούλη σε μουσική και ερμηνεία του Παντελή Θαλασσινού. Ο ίδιος εμφανίζεται στο βίντεο- κλιπ ως παππούς που ξεδιπλώνει στη μικρή εγγονή του μνήμες από Σμύρνη:
Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μας Ηλία Κατσούλη!
12 σχόλια:
Το έμαθα απόψε διαβάζοντας την ανάρτηση. Κρίμα ρε φίλε Ηλία! Τηλεφωνούσα στη γιορτή σου και δεν σήκωνε κανείς τ' ακουστικό. Πού να 'ξερα πως τρέχατε στα νοσοκομεία! Καλό ταξίδι Λιάκο μου, καλό σου ταξίδι και καλήν αντάμωση.
Γιώργος Χ. Θεοχάρης ( Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας)
γιώργος θεοχάρης...
έτσι συναισθηματικά φορτισμένος που είμαι, το δικό σου σχόλιο λειτούργησε σαν ένα ακόμη αμυδρό δάκρυ...
καλή του ώρα!
το τραγούδι που έβαλες από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια, καλοτάξιδος..
celsius33...
μετά την "Αγορά του Αλ Χαλίλι" του Ζούδιαρη με τον Αλκίνοο, νομίζω ήταν το επόμενο τραγούδι στα μέσα του ΄90 που επιχείρησε μια επιτυχημένη σύνδεση της ελληνικής μουσικής με την καθ' ημάς Ανατολή. Το λάτρεψα όταν πρωτοβγήκε.
Πολύ σημαντικός ήταν ο Κατσούλης. Και σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος...
Πόσο κρίμα! Και πόσο νωρίς...
Καλό του ταξίδι. Άφησε σημαντικό έργο για να τον θυμόμαστε για πάντα. Πολλές απώλειες αγαπημένων, φέτος πάλι...
Κρίμα που γνωριμιές πρέπει να γίνονται σε τέτοιες λάθρες ώρες. Οι άνθρωποι με σάρκα και αίμα όμως, έτσι θαρρώ πως λενε, μοιράζονται και το γέλιο το γάργαρο μα και το δάκρυ το αλμυρό.
Καλημέρα
γητεύτρια...
ο άνθρωπος ήταν 69 ετών, θα μπορούσε να ζήσει μια δεκαετία ακόμη. Πόσω μάλλον που ήταν παραγωγικός και πολυγραφότατος. Το αποδεικνύουν οι συνεργασίες και τα τραγούδια του- το σημαντικό έργο του, που λες κι εσύ.
συβίλλα...
καλημέρα κι από μένα. Έχεις δίκιο, οι άνθρωποι μοιράζονται τα εναλλασσόμενα συναισθήματα, είναι το πιο υγιές που μπορεί να συμβεί.
Καλώς βρεθήκαμε!
Τι κρίμα. Έφυγε πολύ νωρίς.
Μας ταξίδευε "στης ζωής τα βάθη
στα μεγάλα πάθη,
με τα μάτια του τα μαγικά".
Η Carte Postale του ήταν για μένα κορυφαίο δείγμα της ευαισθησίας του και της μαγικής (και διεισδυτικής...) ματιάς του. Πώς τα κατάφερε και είχε περιγράψει τόσο όμορφα ανθρώπους που είχαν φύγει...
Ποιος μπορεί τώρα να γράψει κάτι αντίστοιχο για εκείνον άραγε;
rena fan...
Η Carte Postale ήταν ένας πολύ καλός έντεχνος δίσκος, ακριβώς γιατί οι μελωδίες του βετεράνου Νότη Μαυρουδή "έδεσαν" με τους στίχους του Κατσούλη. Και ο Ηλίας αγαπούσε πολύ όλους τους "ήρωες" που τους μετέτρεψε σε τραγούδι: και τον Καβάφη και τη Φλέρυ και τη Μπέλλου και τον Βιζυηνό και την Piaf και και και...Ίσως θα πρέπει να στηθεί ένα ολόκληρο φεστιβάλ μουσικής- στίχου στη μνήμη του. Το δικαιούται σε σχέση με ό,τι άφησε πίσω...
Γειάσου Μποσκάκι....ααα,τι λες.. δε το πιστέυω...ο Ηλίας Κατσούλης...τι λες ρε παιδάκι μου...μα καλά πότε έγινε αυτό;;;; κανείς μα κανείς ΔΕΝ ανέφερε τίποτε...ούτε και ακούστηκε τίποτε...από πουθενά..ή δε το άκουσα εγω μήπως;;;...τι να πώ σοκαρισμένη κι εγώ..άκου να δεις ρε...άντε να δούμε τι άλλο κακό έχουμε ακόμη ν ακούσουμε..όσο λέμε να σταματήσουν τα κακά και τα θανατικά...τόσο αυτά συνεχίζουν.. τον Ηλία Κατσούλη τον γνώριζε και ο παραγωγός που έχω αναφέρει κάποιες φορές εδώ μέσα (ο φίλος μου)...και κατά τραγική ειρωνία είναι και κείνος (ο παραγωγός) από Κορινθία..από το Δερβένι...βρέ πως τα φέρνει αυτή η π......τάνα η ζωή...και αυτή η μοίρα...καλό ταξίδι έυχομαι στον άνθρωπο..και πιστέυω θα ζεί πάντα στις καρδιές αυτών που τον αγάπησαν και αγάπησαν και το έργο του..ας είναι ελαφρό το χώμα που θα τον σκεπάσει....ούυυυυφ πάλι μάυρισε η ψυχή μου τώρα!...φιλάκια,Αθανασία.
αθανασία...
πράγματι, δεν πολυαπασχόλησε τα ΜΜΕ ο θάνατος ενός ποιοτικού στιχουργού. Αναμενόμενο αυτό, άλλωστε. Ειδικά χθες, τίποτα...Σήμερα όμως το κρατικό ραδιόφωνο και ιδιαίτερα το Δεύτερο Πρόγραμμα μετέδιδε απ' το πρωί τραγούδια του.
Όχι άλλο θανατικό πια, να φύγει και να μην ξανάρθει αυτός ο Αύγουστος...
Δημοσίευση σχολίου