ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΗΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥΛΗ...

Ένα φέρετρο με τα αρχικά του ονόματος του και παραταγμένα δίπλα πολλά στεφάνια...
Τιμητικά νεκροστέφανα σταλμένα από δισκογραφικές εταιρείες, από το δίφωνο, από συγγενείς, φίλους και καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν μαζί του...

Μπαίνουμε στο ναό και συμμετέχουμε στο βουβό θρήνο...
Η Λιζέττα Καλημέρη μαυροντυμένη κλαίει στην αγκαλιά μου...
Δίπλα στο ανοιχτό ανθοστολισμένο φέρετρο στέκονται η αγαπημένη του σύζυγος και τα παιδιά τους...
Απίστευτο! Ο Ηλίας κείτεται άψυχος με ένα γαλήνιο πρόσωπο...
Περνάμε στη σειρά...άλλοι τον φιλάνε...εγώ χαϊδεύω το μέτωπο του...

Δυο- τρεις αχρείαστοι επικήδειοι μόνο...
Και μια αγκαλιά καλλιτέχνες που ακολουθούν τη νεκρική πομπή μέχρι το νεκροταφείο...
Ο συνθέτης Μιχάλης Τερζής κάθεται κάπου μόνος και αμίλητος...
Το ίδιο και ο Αργύρης Χιόνης ο ποιητής...
Συντετριμμένοι ο Παντελής Θαλασσινός, η Γιώτα Νέγκα, ο Νότης Μαυρουδής, η Γλυκερία, ο Στέλιος Φωτιάδης, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Γιάννης Νικολάου, ο Ντάσο Κούρτι, ο Αλέξης Βάκης, ο Γιώργος Τσάμπρας, η Καλλιόπη Βέττα, η Βάνα Δαφέρμου, ο Κώστας Φασουλάς, ο Μιχάλης Κουμπιός, ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου...
Μαυροντυμένος και ο Ορφέας Περίδης εισέρχεται σαν αερικό στο κοιμητήριο...

Ούτε χειροκροτήματα, ούτε τραγούδια...
Μια σεμνή και ταπεινή τελετή, ανάλογη του ανθρώπου που χάθηκε...
Το καπάκι του φέρετρου ανοίγει για τελευταία φορά...
Λίγο χώμα από τη γενέτειρα του, έτσι, για το καλό ταξίδι...
Και το ογκωδέστατο βιβλίο συλληπητηρίων που γεμίζει μέσα σε λίγη ώρα...

Ένα ολόκληρο χωριό, το Κάτω Λουτρό Κορινθίας, το χωριό του Ηλία Κατσούλη, με το που πέφτει ο ήλιος, συννεφιάζει απότομα, σα να ζητά το μερίδιο του στην απώλεια...


Η θάλασσα ηρεμεί ξαφνικά...από το μεσημέρι που έβλεπε απέναντι της τους πενθούντες να καταφθάνουν, είχε σηκώσει κύμα...

Ο παραγωγός Μωυσής Άσερ και ο Παντελής Αμπαζής της Ανωτάτης Ζαμπετικής με παρακινούν να φύγουμε...

Ένα χαμόγελο ύστερα από τη συμμετοχή σε τόσο ανέκφραστο πόνο είναι ό,τι χρειάζεται...

Ο Ηλίας Κατσούλης έχει κοιμηθεί ήδη...στα σπλάχνα του τόπου που τον γέννησε...

Γεια σου, κυρ- Ηλία...

Καλή ανάπαυση...

Σ' ευχαριστούμε για όσα έδωσες...

Και που ξέρεις, μπορεί μια μέρα να ξανασυναντηθούμε...