Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΠΟ ΤΗ CHER WITH LOVE!


Σήμερα ήταν η μέρα του βινυλίου, συνηθισμένη κατάσταση δηλαδή! Απλά συναντήθηκα στο Μοναστηράκι με τη φίλη Κίρκη Μαζαράκη, η οποία διατηρεί στην Ολλανδία το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο- δισκοπωλείο με τίτλο grieksevereld (ελληνικός κόσμος), ε και Μοναστηράκι χωρίς βινύλια, δε λέει! Το έσκασα πάλι το δεκάευρω και πήρα δυο- τρία δισκάκια, second hand πάντα, από μουσικές old- fashioned που με συνεπαίρνουν! Κακώς βέβαια παραπονιέμαι για το δεκάευρω, μια και ήταν εκείνο που απόσπασα τις προάλλες με σατανικό και δόλιο τρόπο από έναν μεροκαματιάρη ταρίφα! Δε βαριέστε, όμως, έχει να βγάλει πολλά περισσότερα δεκάευρα, αν υπολογίσουμε τα ψιλά ρέστα που θα κατακρατά απ' τους μελλοντικούς πελάτες του! Χαλάλι του... Τα βινύλια λοιπόν με τα οποία εμπλουτίστηκε η δισκοθήκη μου ήταν του Paul Simon ένα Greatest Hits, Etc. (1973- 1977), το One day at a Time (1969) της Joan Baez, όπου περιέχονται σε βερσιόν στούντιο οι μπαλάντες που τραγούδησε στο Woodstock- παρεμπιπτόντως μαθαίνω ό,τι η αγέραστη Baez μόλις κυκλοφόρησε καινούργιο άλμπουμ λίγο πριν μπει στα εβδομήντα!- και το With Love της Cher από το Καλοκαίρι της Αγάπης του 1967!

Λατρεύω την Αμερικανοαρμένισσα ερμηνεύτρια (όχι τον...πούτανο με λίφτινγκ και ζαρτιέρες που γνώρισα από το MTV με το If I could turn back time), αλλά το όμορφο μελαχρινό κορίτσι με τη βαθιά φωνή που είτε μόνο του, είτε ως ντουέτο με τον μακαρίτη Sonny Bono, εξέφρασε όλη την ηδύτητα των 60s! Ας θυμηθούμε τα αριστουργηματικά κομμάτια των Sonny & Cher που εμφανίστηκαν την τριετία 1965- 67 και άλλαξαν μια για πάντα το ύφος της pop μουσικής: I got you babe, 500 miles ή το The beat goes on που έγινε must των παιδιών των λουλουδιών! Έχω τους τρεις πρώτους προσωπικούς δίσκους της Cher, αγορασμένους όλως τυχαίως από φθηνά δισκοπάζαρα τριών διαφορετικών ευρωπαϊκών χωρών, που αξιώθηκα να επισκεφτώ! Το τέταρτο της, το With Love, έμελλε να βρεθεί στο πατροπαράδοτο, αμετανόητα χίπικο, Μοναστηράκι. Μιλάμε για ένα εξαίσιο άλμπουμ, μάλλον δυσεύρετο σε cd, στο οποίο η Cher ερμηνεύει από Bob Dylan (The times they are-a- changin') και Jimi Hendrix (Hey Joe) μέχρι Phil Ochs (There but for fortune), αλλά και Michel LeGrand από τις Ομπρέλες του Χερβούργου (Love theme/ I will wait for you)! Περίτεχνες ενορχηστρώσεις με ντέφι, ρυθμικές κιθάρες, κρουστά, έγχορδα και πνευστά, με τα τελευταία να δίνουν στα περισσότερα tracks ένα lounge ηχόχρωμα, η αναπαραγωγή του οποίου από πολλούς σημερινούς pop καλλιτέχνες διεθνώς, κάνει ένα ηχογράφημα που μετράει ήδη τέσσερις δεκαετίες ζωής να ακούγεται σα να γεννήθηκε κυριολεκτικά...χθες! Τα φωνητικά ειν' αυτά μόνο που παραπέμπουν στην πραγματική εποχή του, αυτή των Beatles, των πρωτομαστόρων δηλαδή στον τομέα του πώς πρέπει να ηχογραφούνται οι φωνές των τραγουδιστών! Πολλές φορές σκέφτομαι ό,τι σήμα κατατεθέν των 60s τελικά δεν ήταν ούτε ο κακοφωνίξ ποιητής Dylan, ούτε η καλλίφωνη πολιτικοποιημένη Baez. Ήταν μερικά, ίσως αγνοημένα, διαμάντια της pop/ folk μουσικής που τα κατοπινά...παραστρατήματα των δημιουργών τους, τα καταδίκασαν στην αφάνεια για ένα ευρύτερο κοινό. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ανήκει και το With Love της Cher κι εγώ χαίρομαι που σας το αποκαλύπτω!

* το post αφιερώνεται στον Γιώργη Χριστοδούλου. Το θέλω! ήταν η απάντηση του στο σημερινό sms που του έστειλα: Βρήκα τη Cher να διασκευάζει Ομπρέλες του Χερβούργου!

8 σχόλια:

celsius33 είπε...

πολύ καλό ακούγεται, δεν ήξερα ότι η Cher είναι αρμένικης καταγωγής. Σίγουρα έχει γράψει τη δική της ιδιόρυθμη ιστορία στη μουσική αυτή η παράξενη γυναίκα!

BOSKO είπε...

celsius33...
το πραγματικό της όνομα είναι Cherylinne Sarkissian, εν συντομία Cher, όπως τη μάθαμε! Κανείς δεν έχει πει πως ήταν η ερμηνεύτρια που τραγούδησε μοναδικά τον Dylan στην εποχή τους, με έναν πολύ εμπνευσμένο τρόπο από μουσική άποψη!

Giannis Kafatos είπε...

ax αντώνιε! να φτάσουμε τα χρόνια της και να μαστε "έτσι"
μ' αρέσουν τα νοσταλζί βινιλιακά ποστ σου και πάντα μου θυμίζουν ότι πρέπει επιτέλους να πάω ν' αγοράσω ένα ρημαδοπικάπ γιατί εδώ και τρία χρόνια που μου χάλασε το παλιό μονο το τζουκ μποξ υπάρχει σπιτι αλλά προφανώς δε μπορείς στο τζουκ μποξ να παίξω τα δισκάκια μου.
επίσης το παλιοπόστ σου μ΄ έκανε να ζηλέψω τη βόλτα σου στο μοναστηράκι. Πόσο καιρό έχω να το κάνω? Κάποτε ήξερα πότε άλλαζαν "βιτρίνες" ακόμη κι οι υπαίθριοι μικροπωλητές. Κακούργα ζωή, που όλο μας κάνεις να βρίσκουμε άλλοθι για ό,τι δεν κάνουμε
Καλό σ/κ
;)
www.u-hoo.gr/gianniskafatos

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Μποσκάκι μουυυυυ...ααα, τί ωραίο ποστάκι!!μου θύμισες λίγο τα χρόνια της εφηβίας μου με αυτό..που βέβαια θυμάμαι τη Cher,όπως λές σαν το π....νάκι με το λίφτινγκ...αλλά παρά τη πολύυυυ κακή της εμφάνιση..μπορώ να πώ ότι μου άρεσαν τότε αυτά τα τραγούδια και ακόμη και σήμερα μου κάνουν κάτι όταν τα ακούω..εδώ όμως μας έδειξες και μιά άλλη πλευρά της που δε γνωρίζαμε...και μπράβο σου καλό είναι να μαθαίνεις και για εκείνες τις πλευρές των σταρ που δε γνωρίζεις καν..και που ίσως να είναι και οι καλύτερές τους..επειδή δεν έχουν υποστεί τη φρικτή αυτή ΄μετάλλαξη'που παθαίνουν στη πορεία...!!και αυτό έχει γίνει δυστυχώς με πολλούυυς καλλιτέχνες..δυστυχώς...φιλάκια,Μποσκάκι!...Υσ-όσο για το δεκάευρο..καλά του έκανες του θρησκόληπτου του ταξιτζή!του άξιζε...ότι έπαθε..και θρησκόληπτος και ψυχάκιας..και χαζός ως εκεί που δε παίρνει..με αηδιάζουν αφάνταστα τέτοιου είδους τύποι...και όσο για τον περίεργο σχολιαστή που έχει φτάσει τα σχόλια στο πιό πρίν από αυτά πόστ σου τα 82...ε,δε λέω καλά είναι και τα πολλά σχόλια..αλλά..για μένα κακώς που του έδωσες τόση σημασία Μποσκάκι..και κακώς που δεν έσβησες το σχόλιό του εξ αρχής...μόνο ψυχική φθορά δημιουργεί ένας τέτοιος διάλογος για μένα...και κατάθλιψη ίσως;; και βέβαια και βαθιά πλύξη και λύπη αφόρητη γιατί διαπιστώνεις διαρκώς και επιβαιόνεται διαρκώς το πόσο σάπιοι ψυχικά,το πόσο μικρόψυχοι και τιποτένιοι διανοητικά και ψυχικά ανάπηροι άνθρωποι υπάρχουν γύρω μας...και αυτή είναι μιά εντελώς δυσάρεστη επιβαιβέωση...μη δίνεις σημασία Μποσκάκι σε τέτοιες μικρότητες.. είναι ανώφελο...εντελώς ν ασχολείσαι με αυτά..φιλάκια,και πάλι,Αθανασία.

BOSKO είπε...

giannis kafatos...
καλημέρα, Γιάννη. Είναι καλή φάση το βινύλιο. Από το 1990 που αγόρασα πικ- απ, δεν έχω σταματήσει να το χρησιμοποιώ και να αγοράζω βινύλια. Ευτυχώς που το Μοναστηράκι είναι τίγκα στα δισκοπωλεία και τους μικροπωλητές με παλιά βινύλια. Πλέον βρίσκεις τα πάντα, πολύ συλλεκτικά κομμάτια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όπως ξέρεις αρκετές δισκογραφικές κάνουν και σήμερα εκδόσεις σε βινύλια. Όσο για τη βόλτα στο Μοναστηράκι, νομίζω πρέπει εκεί να γίνει μια μελλοντική συνάντηση μας! Θα το κανονίσουμε!

BOSKO είπε...

αθανασία...
όχι και κατάθλιψη, Αθανασία μου. Πλάκα έχει το όλον πράγμα και γέλιο μέχρι δακρύων. Για μένα η αξία όλων αυτών που διάβασες έγκειται στο ό,τι ανακάλυψα επιτέλους ποιος μου άφηνε κακοήθη σχόλια εδώ και καιρό. Η κουβέντα τράβηξε μέχρι να σιγουρευτώ για το άτομο του. Κι όταν σιγουρεύτηκα, είπα να ανάψει λίγο το πάρτυ και να το διασκεδάσουμε ομαδικώς! Όπερ και εγέννετο!

Ανώνυμος είπε...

Ναί έχεις δίκιο σε αυτό Μποσκάκι.. αυτό ήταν κάτι που είναι πολύ σημαντικό μπορώ να πώ...το ότι ανακάλυψες τη ταυτότητα ας την ονομάσω έτσι του περίεργου αυτού σχολιαστή....(ο Θεός να τον κάνει αλλά τέσπα)...βέβαια δεν ξέρω κατά πόσον σου δίνει τη δυνατότητα να βρείς π οι ός είναι αυτός το ότι σχολιάζει ανώνυμα..αλλά νομίζω μπορείς να το βρείς από το I.P του ίσως;;;ή από άλλα στοιχεία που αφορούν στην ανωνυμία του;;;..αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό το ότι τελικά το βρήκες...γιατί νομίζω ήταν κάπως άδικο να την πληρώσουν άλλα άτομα που ίσως αγαπούν το μπλόγκ σου και σένα παρά το ότι σχολιάζουν ανώνυμα..και να την πληρώσουν άδικα...από δώ και πέρα νομίζω εσύ ξέρεις τι θα κάνεις με αυτό τον παράξενο..και πώς θα χειριστείς το όλο θέμα...και κάτι μου λέει ότι θα το χειριστείς άψογα!...απλά να, με έκανε να λυπηθώ πάρα πολύ όλο αυτό επειδή έγινε σε βάρος δικό σου και άλλων φίλων εδώ μέσα που εκτιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα..και τους ίδιους και τα μπλόγκς τους;; και που στην τελική δεν έφταιγαν απολύτως τίποτε ούτε σύ,αλλα ούτε κι αυτοί να ανέχονται όοοολη αυτή τη λάσπη..και από κάποιον παντελώς άγνωστο..αλλά και χωρίς να του έχετε κάνει το παραμικρό..ήταν πραγματικά ά δι κο όλο αυτό..εκεί μ έκανε να γεμίσω με αφάνταστη λύπη όλο αυτό..κατάλαβες;;;φιλάκια,Αθανασία.

BOSKO είπε...

αθανασία...
κατάλαβα πολύ καλά και συμφωνώ μαζί σου σε όλα όσα λες. Δεν τον ανακάλυψα με "μηχανικό" τρόπο, αλλά από την πορεία της κουβέντας. Βοήθησαν κι άλλοι καλοί φίλοι σ' αυτό. Τέλος πάντων, ας λήξει εδώ όλο αυτό. Να' μαστε καλά και πάμε γι' άλλα!