ΑΠΟ ΤΗ CHER WITH LOVE!

Σήμερα ήταν η μέρα του βινυλίου, συνηθισμένη κατάσταση δηλαδή! Απλά συναντήθηκα στο Μοναστηράκι με τη φίλη Κίρκη Μαζαράκη, η οποία διατηρεί στην Ολλανδία το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο- δισκοπωλείο με τίτλο grieksevereld (ελληνικός κόσμος), ε και Μοναστηράκι χωρίς βινύλια, δε λέει! Το έσκασα πάλι το δεκάευρω και πήρα δυο- τρία δισκάκια, second hand πάντα, από μουσικές old- fashioned που με συνεπαίρνουν! Κακώς βέβαια παραπονιέμαι για το δεκάευρω, μια και ήταν εκείνο που απόσπασα τις προάλλες με σατανικό και δόλιο τρόπο από έναν μεροκαματιάρη ταρίφα! Δε βαριέστε, όμως, έχει να βγάλει πολλά περισσότερα δεκάευρα, αν υπολογίσουμε τα ψιλά ρέστα που θα κατακρατά απ' τους μελλοντικούς πελάτες του! Χαλάλι του... Τα βινύλια λοιπόν με τα οποία εμπλουτίστηκε η δισκοθήκη μου ήταν του Paul Simon ένα Greatest Hits, Etc. (1973- 1977), το One day at a Time (1969) της Joan Baez, όπου περιέχονται σε βερσιόν στούντιο οι μπαλάντες που τραγούδησε στο Woodstock- παρεμπιπτόντως μαθαίνω ό,τι η αγέραστη Baez μόλις κυκλοφόρησε καινούργιο άλμπουμ λίγο πριν μπει στα εβδομήντα!- και το With Love της Cher από το Καλοκαίρι της Αγάπης του 1967!

Λατρεύω την Αμερικανοαρμένισσα ερμηνεύτρια (όχι τον...πούτανο με λίφτινγκ και ζαρτιέρες που γνώρισα από το MTV με το If I could turn back time), αλλά το όμορφο μελαχρινό κορίτσι με τη βαθιά φωνή που είτε μόνο του, είτε ως ντουέτο με τον μακαρίτη Sonny Bono, εξέφρασε όλη την ηδύτητα των 60s! Ας θυμηθούμε τα αριστουργηματικά κομμάτια των Sonny & Cher που εμφανίστηκαν την τριετία 1965- 67 και άλλαξαν μια για πάντα το ύφος της pop μουσικής: I got you babe, 500 miles ή το The beat goes on που έγινε must των παιδιών των λουλουδιών! Έχω τους τρεις πρώτους προσωπικούς δίσκους της Cher, αγορασμένους όλως τυχαίως από φθηνά δισκοπάζαρα τριών διαφορετικών ευρωπαϊκών χωρών, που αξιώθηκα να επισκεφτώ! Το τέταρτο της, το With Love, έμελλε να βρεθεί στο πατροπαράδοτο, αμετανόητα χίπικο, Μοναστηράκι. Μιλάμε για ένα εξαίσιο άλμπουμ, μάλλον δυσεύρετο σε cd, στο οποίο η Cher ερμηνεύει από Bob Dylan (The times they are-a- changin') και Jimi Hendrix (Hey Joe) μέχρι Phil Ochs (There but for fortune), αλλά και Michel LeGrand από τις Ομπρέλες του Χερβούργου (Love theme/ I will wait for you)! Περίτεχνες ενορχηστρώσεις με ντέφι, ρυθμικές κιθάρες, κρουστά, έγχορδα και πνευστά, με τα τελευταία να δίνουν στα περισσότερα tracks ένα lounge ηχόχρωμα, η αναπαραγωγή του οποίου από πολλούς σημερινούς pop καλλιτέχνες διεθνώς, κάνει ένα ηχογράφημα που μετράει ήδη τέσσερις δεκαετίες ζωής να ακούγεται σα να γεννήθηκε κυριολεκτικά...χθες! Τα φωνητικά ειν' αυτά μόνο που παραπέμπουν στην πραγματική εποχή του, αυτή των Beatles, των πρωτομαστόρων δηλαδή στον τομέα του πώς πρέπει να ηχογραφούνται οι φωνές των τραγουδιστών! Πολλές φορές σκέφτομαι ό,τι σήμα κατατεθέν των 60s τελικά δεν ήταν ούτε ο κακοφωνίξ ποιητής Dylan, ούτε η καλλίφωνη πολιτικοποιημένη Baez. Ήταν μερικά, ίσως αγνοημένα, διαμάντια της pop/ folk μουσικής που τα κατοπινά...παραστρατήματα των δημιουργών τους, τα καταδίκασαν στην αφάνεια για ένα ευρύτερο κοινό. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ανήκει και το With Love της Cher κι εγώ χαίρομαι που σας το αποκαλύπτω!

* το post αφιερώνεται στον Γιώργη Χριστοδούλου. Το θέλω! ήταν η απάντηση του στο σημερινό sms που του έστειλα: Βρήκα τη Cher να διασκευάζει Ομπρέλες του Χερβούργου!