Επειδή χθες βράδυ κάποιος φίλος μου σύνδεσε το scanner και καθ' ότι άσχετος με τα της τεχνολογίας, καιρός είναι να παρουσιάζω σιγά- σιγά φωτογραφίες από το αρχείο καλλιτεχνών που έχει περάσει στα χέρια μου εδώ και καιρό (με την άδεια τους, εννοείται)! Σαν κι αυτή, με τη Μαρία Δημητριάδη και τη Μαρίζα Κωχ, από τα 1972, τότε που οι δύο ερμηνεύτριες συνεργάζονταν στη μπουάτ Αυλαία στην Πλάκα. Η συγκεκριμένη φωτογραφία ούτως ή άλλως θα δημοσιευθεί επίσης στο προσεχές δίφωνο, συνημμένη με το κείμενο μου για το track list ενός premium cd- αφιέρωμα στη Μαρία Δημητριάδη.
4 σχόλια:
Πως λάμπουν οι άνθρωποι όταν διάγουν βίο πλήρη. Πολύ όμορφη φωτογραφία
Αυτή, όπως και οι προηγούμενες αναρτήσεις σου για τη Μαρία Δημητριάδη ήταν πολύτιμες , για εκείνη σαν προσωπικότητα αλλά για τις πολύ σημαντικές δουλειές που σφράγισε με τη φωνή της. Σε ευχαριστούμε που τις μοιράστηκες μαζί μας...
Γειάσου Μποσκάκι μου!...πολύυυυ ωραία φωτό...αλλά πολύ ωραία όμως έχω μια αδυναμία στις ασπρόμαυρες φωτό έχω να πώ..και αυτή είναι εξαιρετική...πάρα πολύ ωραία....έχει έτσι μιά όμορφη αλλά χαμένη αθωότητα..που λείπει σήμερα από τη ζωή μας...η Μ.Δημητριάδη..εξαιρετική φωνή από τις πολύ λίγες..πολύ αγαπημένη μου και αυτή και τα τραγούδια της...πολύ λυπήθηκα που έφυγε από τη ζωή....είναι πολύ όμορφο όταν μοιράζεσαι αυτά τα σπάνια ντοκουμέντα μαζί μας...πολύ όμορφη ανάρτηση...μπράβο...καλησπέρες....
Όντως πολύτιμη φωτογραφία, όχι βέβαια για ιστορικούς ή μουσικούς λόγους, αλλά γιατί αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι ευτυχείς ακολουθώντας τον δύσκολο δρόμο.
Δημοσίευση σχολίου