Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΛΑΜΙΔΑ ΣΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ: Ο "ΔΩΡΗΤΗΣ ΣΩΜΑΤΟΣ" ΣΤΑ ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΑ!

Νομίζω πως αυτό θα είναι το πρώτο κείμενο που δημοσιεύεται στο διαδίκτυο για τον ολοκαίνουργιο προσωπικό δίσκο του Γιάννη Παλαμίδα. Βάζω στο google Γιάννης Παλαμίδας Δωρητής Σώματος Οδός Πανός και δε βγάζει σε καμία σελίδα...Θα ευχόμουν να είχε ο Γιάννης έστω το 1/4 από τη διαφημιστική καμπάνια που προηγήθηκε της έκδοσης του cd της Λένας Πλάτωνος πριν από ένα χρόνο σχεδόν. Δεν πειράζει! Άλλωστε, είναι η Λένα Πλάτωνος και όπως έχουμε πει, μας παρέδωσε τον καλύτερο ελληνικό δίσκο του 2008! Το θέμα είναι ό,τι επιτέλους κρατάμε στα χέρια μας άλλον ένα πολύ σημαντικό δίσκο από έναν καλλιτέχνη που κάνει τη δουλειά του με τον σωστότερο δυνατό τρόπο, μακριά δηλαδή από δημοσιοσχεσίτικες κλίκες και παρεούλες. Τι θα ακούσει λοιπόν ο ακροατής που θα σπεύσει να αγοράσει το άλμπουμ του Παλαμίδα; Κατ' αρχάς, δεκαέξι κομμάτια μεγάλης σχετικά διάρκειας (το μικρότερο διαρκεί 03.42 και το μεγαλύτερο 05.54), των οποίων η μουσική, οι στίχοι και η ερμηνεία ανήκουν στον δημιουργό, ενώ σε τέσσερα απ' αυτά στίχους έγραψε ο Κώστας Μουστρούφης. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό άλμπουμ, πολύ νωρίς ακόμη για να εκτιμηθεί σαν ένα από τα καλύτερα- αν όχι το καλύτερο- για τη χρονιά που υποδεχτήκαμε προ λίγων ημερών. Με μια πρώτη επιφανειακή ακρόαση, κατανοεί κανείς πως τα τραγούδια του Παλαμίδα φέρουν στοιχεία από το Σαμποτάζ της Πλάτωνος (λογικό, πιστεύω), την ηλεκτρονική μουσική, τη baroque pop, το techno rock (από όπου δηλαδή ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια με τους Apocalypsis) για να φτάσουν σε κάποιο σημείο να προσεγγίσουν ακόμη και το punk, με το θορυβώδες πνεύμα να υπάρχει όχι τόσο στη μουσική, όσο στον στίχο και τον τρόπο ερμηνείας. Καθώς όμως τα tracks προχωρούν και ο αποδέκτης τους χάνεται μέσα στο μυστηριακό σύμπαν του δημιουργού, αποτελούμενο από samples ανθρώπινων φωνών, ρυθμικά beat, ένα τσέμπαλο που παραπέμπει στα Δυο μικρά γαλάζια άλογα του Γιώργου Ρωμανού, ένα μπουζούκι που ακούγεται σα μαντολίνο, ακόμη και τις υπέροχες κορώνες του Παλαμίδα (στο ομότιτλο του δίσκου τραγούδι έχουμε κανονική σύνδεση με τους βοκαλισμούς του Robert Plant στο θρυλικό Immigrant Song των Led Zeppelin!), συνειδητοποιεί πως κανένας, μα κανένας ήχος, δεν είναι τυχαία τοποθετημένος. Στο κομμάτι Καταναλώστε, π.χ., υπάρχει μια μουσική γέφυρα με μπερδεμένες φωνές, που θα μπορούσαν να ανήκουν σε ανθρώπους χαμένους μέσα σε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο! Στο Γκόθικ, πάλι, είναι από τις λιγοστές φορές που συναντάμε τέτοιο ταίριασμα μεταξύ της μουσικής και του λόγου- ποτέ άλλοτε για να' μαι ακριβής, η κοινωνική σαπίλα και η οργή που προξενεί, δεν αποδόθηκε τελειότερα σε τραγούδι των τελευταίων χρόνων! Και στον αντίποδα βρίσκει κανείς τελείως πειραματικά και αφηγηματικά κομμάτια, όπως το Απέναντι, που γεννήθηκε κατά τη θητεία του Παλαμίδα στα Πειραματικά Εργαστήρια του Τρίτου Προγράμματος, εποχής Μάνου Χατζιδάκι και Μιχάλη Γρηγορίου, επανεκτελέσεις από τα δυσεύρετα πλέον Σινερομάντζα του (Όταν η γη θα εκραγεί) και, βέβαια, πανέμορφες μπαλάντες που καθηλώνουν κυριολεκτικά με την αισθαντικότητα και το λυρισμό τους (Η αλήθεια, Ο ταχυδρόμος)! Αξίζει να σταθούμε και στους στίχους του Κώστα Μουστρούφη. Μπορώ τώρα να φανερώσω ό,τι είχα πάθει πλάκα πριν από μερικούς μήνες σε εκείνη την επίσκεψη μου στην Κερατέα, όταν οι δύο δημιουργοί με κάλεσαν για μια πρώτη ακρόαση ολόκληρης της δουλειάς πριν το master και άκουσα τις Άπτερες Νίκες. Εδώ, μπορείτε να ανατρέξετε στο σχετικό καλοκαιρινό μου post: http://bosko-hippydippy.blogspot.com/2008/09/blog-post_22.html Επιθυμία τους ήταν να μη δημοσιεύσω πολλά στοιχεία, ειδικά για τους στίχους, καθώς ο δίσκος ήθελε ακόμη το χρόνο του μέχρι να εκδοθεί. Σήμερα, λοιπόν, οφείλω να πω ό,τι οι Άπτερες Νίκες σε μουσική Γιάννη Παλαμίδα και στίχους Κώστα Μουστρούφη είναι ένα μέγιστο τραγούδι, η απόλυτη μεταφορά του εξπρεσιονισμού στην αμιγώς ποιητική στιχουργία! Ας μη γράψω άλλα πράγματα, σας αφήνω καλύτερα να ακούσετε το cd και να σχηματίσετε τη δική σας άποψη. Όσοι το πάρετε, περάστε από δω και αφήστε τα σχόλια σας. Ούτως ή άλλως ο Παλαμίδας θα μου παραχωρήσει μια μεγάλη συνέντευξη για το περιοδικό δίφωνο, ενώ θα είναι και καλεσμένος μου στα ραδιοφωνικά Άσματα και Μιάσματα το ερχόμενο Σάββατο. Θα έχει πολλά περισσότερα να πει ο ίδιος για την έκδοση του άλμπουμ του, το οποίο και θα ακούσουμε όλοι μαζί από τα ερτζιανά!

* οι τελικές μίξεις, η ηχοληψία και το mastering έγιναν από τον Οκτώβριο μέχρι τον Νοέμβριο του 2008 στο στούντιο Spectrum του Βαγγέλη Κατσούλη.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιάννης Παλαμίδας (programming, πιάνο, μπουζούκι, φωνές, ζωγραφικά της έκδοσης), Βαγγέλης Κατσούλης (τσέμπαλο), Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί- respect!), Ελένη Σαβανή (όμποε).
Την αγγλική μετάφραση των στίχων στο ένθετο έκανε ο Γιάννης Γκούμας.
Το artwork επιμελήθηκε ο Πέτρος Παράσχης.
Μια παραγωγή του Γιώργου Χρονά για την Οδό Πανός.
** στο βίντεο, ο Γιάννης Παλαμίδας ερμηνεύει το Τυχερό αστέρι του Κ. Βήτα.