Ο ΜΑΓΟΣ ΜΠΟΥΜ- ΜΠΟΥΜ (ΛΕΥΤΕΡΗ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ/ ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος υπό το βλέμμα του Αντρέα Παγουλάτου,

η Μαρία Λαγγουρέλη,

ο Στέφανος Δεκεριάν στο πιάνο,

ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης με τη Μαρία Παπαγεωργίου,

το κοινό της αίθουσας,

ο Δημήτρης Αρναούτης με την Έφη Καραγιάννη,

ο Χρήστος Ζυγομαλάς,

ο Γιάννης Γκούμας υπό το βλέμμα πάντα του Παγουλάτου,

η Τατιάνα Ζωγράφου με τον Δημήτρη Μπουζάνη στο πιάνο,

ο Σπύρος Αραβανής,

η Γεωργία Βεληβασάκη με τον Άρη Ζάρι Ζαρακά στην κιθάρα,

ο Τάσος Γαλάτης,

ο Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης,

η Μαρίζα Κωχ a capella,

ο bosko με τον Αντρέα Παγουλάτο,

& η Δέσποινα Τομαζάνη
στις χθεσινοβραδινές Ποιητικές Ανιχνεύσεις 4 στο Nosotros των Εξαρχείων.
Γυρνούσα με το ταξί στις δύο τα ξημερώματα και την ώρα που τριγυρνούσε στο μυαλό μου το ανέκδοτο ποίημα Ο Μάγος Μπουμ- Μπουμ, που μας διάβασε ο σκηνοθέτης και ποιητής Λευτέρης Ξανθόπουλος, όλα ανατράπηκαν καθώς από το ραδιόφωνο ακούστηκε ένας αγχωμένος δημοσιογράφος. Μιλούσε για την επανάσταση των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας και παρακάλαγε τον...θεό να μας γλιτώσει απ' όλους αυτούς τους επικίνδυνους, τους αλλόθρησκους, τους μπεκρήδες, τους στυγνούς εγκληματίες. Σήμερα το πρωί τηλεφώνησα του Λευτέρη και χωρίς να του αφηγηθώ το άνωθεν μικρό προσωπικό μου περιστατικό, του ζήτησα να μου στείλει το ποίημα του. Ανταποκρίθηκε πρόθυμα και άμεσα. Τον ευχαριστώ για την πρώτη δημοσίευση του Μάγου Μπουμ- Μπουμ από τούτο το blog.

Μιλούσε αλβανικά ή κροάτικα ή κάτι τέτοιο

μιλούσε και έφτυνε το κάππα το γκου το σίγμα το παχύ το ρω.

Γυρνούσε το κεφάλι του και κοιτούσε μια από κει, μια από δω.

Όταν έφεραν το πιάτο με το ψάρι δοκίμασε μια στάλα και τ' άφησε.

Είπε πως δεν μπορούσε να το κάνει αυτό, δεν μπορούσε γιατί θα τον έβλεπαν.

Τον ρώτησα ποιος και γιατί και μου είπε αόριστα αυτοί οι άλλοι.

Έπειτα σηκώθηκε χωρίς να βιάζεται, πήρε ένα μικρό νόμισμα και το έριξε στο συντριβάνι.

Το κέρμα με ένα μικρό πλατάγισμα χτύπησε στο νερό και κάθισε στον πάτο.

Έπειτα έριξε κι άλλο νόμισμα κι άλλο και άλλο.

Όταν γέμισε η λεκάνη μικρά νομίσματα και το νερό που τιναζόταν από τα μπεκ άρχισε να κυλάει στο πάτωμα, γύρισε και με κοίταξε και με τη βαριά προφορά του μου είπε κάτι σκοτεινό και αόριστο, κάτι που δεν το άκουσα καλά ή δεν το κατάλαβα καλά.

Τότε άρχισε να βγάζει τα ρούχα του το ένα μετά το άλλο, να τα πετάει στον αέρα και να χορεύει.

Όταν έμεινε ολόγυμνος, όπως τον είχε φτιάξει η δόλια του η μάνα, δοκίμασε τον μεγάλο δρασκελισμό, την πιο δύσκολη φιγούρα του χορού, όμως του ξέφυγε ακριβώς στο σημείο που θα πατούσε το δεξί του πόδι στο χώμα και βρέθηκε μάλλον κατά λάθος στην απέναντι πλευρά.


Εκεί προσπάθησε γρήγορα- γρήγορα να διορθώσει τη φιγούρα του χορού και να σηκωθεί, όμως του έλειπε το χτες και το προχτές και το μεθαύριο από τη ζωή του και δεν μπορούσε να στηριχθεί, πουθενά δεν μπορούσε να πιαστεί.


Τότε ήταν που άρχισε να εξατμίζεται σαν το λεβέτι σε κατάσταση βρασμού, να προκαλεί συρίγματα, τριγμούς, τότε ήταν που άρχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω γυμνός.


Όταν πια δεν απόμεινε ούτε τόσο δα από τον ξένο άντρα τον χορευτή, ακούστηκε από το μεγάφωνο του σταθμού η αναγγελία:

μη σκιάζεστε στα σκότη, ο μέγας Μπουμ- Μπουμ, ο μάγος, ο καλόγερος, ο Λεβιάθαν που χτυπάει με το τάλαντο τον όρθρο, χτυπάει τον εσπερινό, θα γεμίσει πάλι τη στέρνα με νερό, θα σκεπάσει τις κορυφές με χιόνια, θα ρίξει πίσω στη θάλασσα όλα τα ψάρια, ο κόσμος θα γυρνάει ξανά κατά πως του ετάχθη.

Σε λίγο όλα ησύχασαν. Ήρθε το πράσινο χρώμα στα φύλλα, το γκρίζο στα βράχια, το μπλε στον ουρανό, γέμισαν τα δέντρα με πουλιά. Ένα γλυκό αεράκι άρχισε να μας δροσίζει.


Σιωπή σιωπή ανυπολόγιστη σιωπή.

Λευτέρης Ξανθόπουλος
27 Μαρτίου 2009