Η ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΗΔΟΝΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ" ΠΟΥ ΕΠΑΝΕΚΔΟΘΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ!

...Είχα μια πολύ βαθιά σχέση με τα έργα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, για την ακρίβεια τα άπαντα του κοσμούσαν τη βιβλιοθήκη μου. Η ιδέα για τη μελοποίηση του Αηδονιού του Αυτοκράτορα ήταν του Άρη Χριστοφέλλη, του κόντρα τενόρου, με τον οποίο είμαστε πάρα πολύ φίλοι. Μιλάμε για το 1989. Συζούσα τότε με τον ποιητή- βιολόγο Γιώργο Βολουδάκη. Όταν ο Γιώργος άκουσε την πρόταση του Άρη προσφέρθηκε αμέσως να γράψει το λιμπρέτο και να το διασκευάσει σαν μικρή όπερα. Η πρώτη κίνηση μας ήταν προς το παιδικό τμήμα της ΕΡΤ. Υποτίθεται ότι θα γινόταν ολόκληρη όπερα για την ελληνική τηλεόραση, κάτι που τελικά δε συνέβη. Κάναμε επίσης πρόταση στον Σπύρο Σακκά, στον αείμνηστο Φραγκίσκο Βουτσίνο, στη Σαβίνα Γιαννάτου και στον Γιάννη Σαμσιάρη να τραγουδήσουν, ενώ ένας μικρός ρόλος δόθηκε και στον Χρήστο Στασινόπουλο. Ο Χριστοφέλλης ήταν βέβαια το Αηδόνι του έργου, τη στιγμή που εγώ ήμουν η αφηγήτρια. Απόντος πια του Πατσιφά στο τιμόνι της Lyra, η παραγωγή πληρώθηκε από την ΕΡΤ και αγοράστηκε εκ των υστέρων από τον πατέρα Μαραβέλια. Εννοείται πως η προ 10ετίας ενασχόληση μου με τη Λιλιπούπολη, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μελοποίηση ενός ακόμη παιδικού έργου. Γράψαμε στο στούντιο του Βαγγέλη Κατσούλη και αν μου επιτρέπεις έναν αυτοσχέδιο όρο για τη μουσική μου αυτός θα ήταν νεοϊμπρεσιονιστική. Τα συνθεσάιζερ ήταν και πάλι στην πρώτη γραμμή- μάλιστα, το λιμπρέτο του Γιώργου ξεκινούσε με τη φωνή ενός παιδιού που ρωτούσε εάν το μικρό συνθεσάιζερ μπορούσε να συναγωνιστεί το Αηδόνι! Στο μεταξύ, εκείνη τη χρονιά έγραφα το Σπάσιμο των Πάγων για τον Σείριο, επομένως δεν θυμάμαι αν ο Μάνος Χατζιδάκις είχε ακούσει τη συγκεκριμένη δουλειά. Η κριτική αντιμετώπισε πολύ θετικά το Αηδόνι του Αυτοκράτορα. Ο Βουτσίνος τότε τραγουδούσε στην Όπερα της Ζυρίχης και πηγαινοερχόταν για τη δική μας συνεργασία, καθώς ακόμη του φαινόταν πολύ περίεργο που έβαζε τη φωνή του μέσα σε ήχους συνθεσάιζερ. Του άρεσε πάρα πολύ! Το έργο δεν παρουσιάστηκε ποτέ ζωντανά, λόγω τεχνικών δυσκολιών και της οπερατικής δομής του. Και ένα αστείο γεγονός θυμάμαι: το Αηδόνι στο τέλος του παραμυθιού φεύγει ελεύθερο και τραγουδά σε μια πάρα πολύ ψηλή νότα. Ο Αυτοκράτορας- Σπύρος Σακκάς ανταγωνίστηκε το Αηδόνι- Άρη Χριστοφέλλη, λέγοντας θα τραγουδήσω δύο νότες παραπάνω! Το κατάφερε, παρ' όλο που εγώ τον είχα προκαλέσει: κάντο αν μπορείς! Ως βαρύτονος ο Σακκάς είναι γνωστό ότι διέθετε μία τρομερής έκτασης φωνή! Χαίρομαι ιδιαίτερα για την τωρινή επανέκδοση αυτού του έργου μου, που ήταν δυσεύρετο σε βινίλιο για είκοσι ολόκληρα χρόνια και δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ σε ψηφιακή μορφή...