ΑΓΟΡΑΙΟ & ΚΑΒΑΦΙΚΟ!

Η Δημοτική Αγορά Κυψέλης δεν είναι ένας απλός χώρος καθημερινών αγοραίων συναλλαγών. Τελεί υπό κατάληψη, γι' αυτό και μέσα της θα βρείτε αφίσες για παραστάσεις Μαγιακόβσκι, προβολές ταινιών, καθώς και αυτοσχέδια εργαστήρια γλυπτικής. Σ' αυτές τις θέσεις καθίσαμε πριν λίγες ώρες με την παρέα μου και είδαμε (οι περισσότεροι ίσως για πολλοστή φορά) το ντοκιμαντέρ για το Κύτταρο και το ελληνικό rock των 70s. Ο Νίκος, ο Γιάννης, η Λουκία, ο Χάρης και η Βίκυ, που κρατάει το myspace της Φλέρυς Νταντωνάκη κι όλο λέγαμε ότι θα βρεθούμε κάποτε.
Κάτω από τις ρεκλάμες των αλλαντικών λειτούργησε το επίσης αυτοσχέδιο μπαρ. Χώροι που κάποτε θα είχαν καφάσια στη σειρά σήμερα είναι αίθουσες συζητήσεων και διαλέξεων. Κανονικός σουρεαλισμός!
Και μια εικόνα να δακρύζεις: Μ' αρέσει η μουσική γράφει η νεαρή δασκάλα στον πίνακα. Οι μαθητές της δεν είναι εργαζόμενοι που δουλεύουν το πρωί και σπουδάζουν το βράδυ, αλλά Ρώσοι, Αλβανοί και Αφρικανοί οικονομικοί μετανάστες που ενδιαφέρονται να μιλήσουν και να διαβάσουν σωστότερα την ελληνική γλώσσα, μπας και μπορέσουν να ενταχθούν με λιγότερα προβλήματα στην αντίστοιχη ελληνική κοινωνία. Ένα από τα πολλά σχολεία μεταναστών που λειτουργούν μέσα στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Τραγικό σχεδόν ένα νόμιμο δικαίωμα των αλλοδαπών μεταναστών, σαν αυτό της παιδείας, να θεωρείται πρωτεύον μέλημα των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ή της Αριστεράς γενικώς και όχι του επίσημου κράτους. Δεν πειράζει, τουλάχιστον μ' αυτό τον τρόπο ξέρεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις, μπορείς να λες ότι τελικά δεν έχουν μπει στο μπλέντερ όλες οι ιδεολογίες.
Γυρίζω σπίτι και διαβάζω επιλεκτικά το ολοκαίνουργιο τεύχος της Οδού Πανός- αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Καβάφη. Τριάντα τεύχη κουβάλησα σήμερα το πρωί για να τα μοιράσω σε όλους τους συνθέτες, τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μου να συμμετάσχουν στο cd. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος διαβάζει τρία ποιήματα, ακούω τη φωνή του και νιώθω ότι έχει μεγαλώσει συγκριτικά με τις παλαιότερες απαγγελίες του σε έναν άλλο ολόκληρο δίσκο που έχω. Το συναίσθημα που φέρει και μεταφέρει ταυτόχρονα δεν έχει αλλάξει καθόλου όμως! Τον Θεσσαλονικιό ποιητή διαδέχεται ο Θεσσαλονικιός τραγουδιστής Παντελής Θεοχαρίδης στο, μελοποιημένο από τον Μιχάλη Τρανουδάκη, Μακρυά. Υπέροχο όσες φορές κι αν το ακούσω! Ξέρεις, μου έλεγε η Πλάτωνος πρόσφατα, ακούς το τραγούδι αυτό του Τρανουδάκη με τη φωνή του Παντελή και νομίζεις πως το' χει γράψει ο Χατζιδάκις κι απλά το είχε αφήσει εκτός του Μεγάλου Ερωτικού!
Αμέσως μετά η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη διαβάζει είκοσι ένα ποιήματα του Καβάφη μέσα σε είκοσι πέντε λεπτά. Αν μη τι άλλο φαίνεται πόσο αυτή η γυναίκα ήθελε ολόψυχα να απαγγείλλει τον Αλεξανδρινό ποιητή. Κανονικά η απαγγελία της ποίησης θα έπρεπε να είναι μέρος των θεατρικών σπουδών και όχι αποκλειστικά των εισαγωγικών εξετάσεων στις δραματικές σχολές. Η Καρυοφυλλιά, πάντως, σίγουρα θα ήταν η καλύτερη δασκάλα γι' αυτό!
Το έπος του Lolek με τίτλο Candles (Τα κεριά στα αγγλικά), διάρκειας 08.32, με συγκλονίζει! Απόφευγα να τ' ακούσω προ μερικών εβδομάδων που δεν ήμουν καθόλου καλά ψυχολογικά, αλλά αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι είναι το ωραιότερο τραγούδι του φίλου τραγουδοποιού. Έτσι θα μελοποιούσε και ο Nick Cave τον Κωνσταντίνο Καβάφη, δε χωράει αμφιβολία! Κι ας γράφει η Μαργαρίτα Δαλμάτη στο κείμενο της Η καβαφική ποίηση: Ο Καβάφης είναι Έλληνας, όχι γιατί έγραψε σε γλώσσα ελληνική ή πάνω σε θέματα ελληνικά, αλλά γιατί έγραψε με τρόπο ελληνικό...
Στο δικό του κείμενο ο ποιητής και εκδότης της Οδού Πανός, ο Γιώργος Χρονάς θυμάται τον φιλόλογο του στο Γυμνάσιο του Πειραιά να διαβάζει στην τάξη τα ποιήματα του Καβάφη από το προσωπικό του βιβλίο. Πιθανώς τα ίδια ποιήματα που επέλεξε και απήγγειλε μέσα στο cd του τεύχους, δεκατρία τον αριθμό! Μου αρέσει ο Χρονάς όταν διαβάζει ποίηση. Είναι αυστηρός, άχρωμος και απέριττος. Δεν είναι ηθοποιός, αλλά ραδιοφωνικός παραγωγός. Και ποιητής. Στην έξοδο μας βγάζει ένας ηθοποιός, όμως, ο Θάνος Σαμαράς με τα ποιήματα Εν τη οδώ και Το διπλανό τραπέζι. Δικαιώνει με τη φωνή του το μέρος εκείνο του κειμένου του Χρήστου Κρεμνιώτη, σύμφωνα με το οποίο Η γλυκύτητα δεν προκύπτει εδώ, ούτε από κάποια ερωτική ανάμνηση του γερασμένου ποιητή, ούτε από τον θάνατο κάποιου ερωμένου, ούτε από την νόστο ενός τόπου της μνήμης, μα ποτέ με το σώμα φτασμένου. Η Λένα Πλάτωνος, πάλι, αφού βρήκε Πλατωνική τη μουσική της Μάιρας Λιούγκου και του Τάσου Καπίρη, έστειλε τα συγχαρητήρια της στους δύο δημιουργούς που δούλευαν για τρεις μήνες εμπνεόμενοι απ' όλες τις λέξεις ξεχωριστά των ποιημάτων και βέβαια από την ηθελημένα αποστασιοποιημένη ερμηνεία του Σαμαρά.

Σειρά έχουν το εμπεριστατωμένο άρθρο του, μονίμως βουτηγμένου στα γράμματα, ποιητή Αντρέα Παγουλάτου με τίτλο Η επίδραση του Νίτσε στην ποίηση του Κ. Π. Καβάφη. Ένα σπάνιο κείμενο του Μένη Κουμανταρέα που ανέσυρε από το αρχείο του συγγραφέα ο Θάνος Φωσκαρίνης, γραμμένο το 1983 για τα πενήντα χρόνια από τον θάνατο του Καβάφη. Επίσης, η εξαιρετική ποιητική ανάλυση όλων των στίχων που απαρτίζουν το ποίημα Φωνές από τον συγγραφέα (συνblogger και τακτικό επισκέπτη αυτού του blog) Φώτη Θαλασσινό.

Κι ακόμη, το απόσπασμα από τον λίβελο για τον Καβάφη του Γλαύκου Αλιθέρση (Μιχάλη Χατζηδημητρίου) που είχε κυκλοφορήσει το 1934, ένα χρόνο μετά το θάνατο του ποιητή, υπό τον τίτλο Το πρόβλημα του Καβάφη. Τη διερεύνηση της ερωτικής διάστασης των καβαφικών ποιημάτων στο άρθρο Και πλάγιασα στες κλίνες των του Παναγιώτη Γούτα. Τέλος, το αφηγηματικό κείμενο του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου που ανοίγει το τεύχος με τον χαρακτηριστικό τίτλο Το χωριό της μητέρας μου και ολίγα καβαφικά.

Πιστεύω πως μόλις κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο μέχρι τώρα, αφιέρωμα στον σημαντικότερο Έλληνα ποιητή από ένα αμιγώς λογοτεχνικό περιοδικό. Το ίδιο ισχύει και για το ίδιο το περιοδικό, που κάθε τεύχος του, εδώ και πολλά χρόνια, είναι αφιερωμένο σε κάποια μεγάλη προσωπικότητα από τον χώρο των τεχνών. Αφού ευχηθώ να γίνει ανάρπαστο, θα συγχαρώ κι εγώ από δω τον Διονύση Στεργιούλα, αυτόν τον αυθεντικό διανοούμενο που επιμελήθηκε το αφιέρωμα και τον Γιώργο Χρονά που το εξέδωσε με το πάθος που τον διακρίνει σε ότι κάνει κάθε φορά!