LE PHARE!

Η πρώτη εκτίμηση ήταν οριακή δομή προσωπικότητας. Το ψάξατε καθόλου; με ρωτά η νέα και αεράτη ψυχολόγος που θυμάται όλες τις λεπτομέρειες απ' όσα της λέω κάθε προηγούμενη φορά. Όχι, που να το ψάξω; απαντάω...Μα, στο internet, νόμιζα ότι θα το είχατε ήδη κάνει εσείς που ασχολείστε...Δεν πειράζει, τ' αφήνω πάνω σας...Η γραμματέας της μου φτιάχνει μια μεγάλη κούπα μαύρο καφέ, αλλά το τσιγάρο απαγορεύεται. Μη μου το κάνεις αυτό, της λέω και κόβω τον πληθυντικό. Έτσι πρέπει, για να βγαίνει το άγχος στον λόγο σας και όχι στο κάπνισμα...Με πείθει και ξεχνάω το τσιγάρο, σα να μου πάτησε κάποιος ένα κουμπί στην πλάτη και η νικοτίνη μού έγινε τελείως άγνωστη ουσία. Μου γνωστοποιεί στη συνέχεια πως είμαι ανίκανος να χειριστώ τις συναισθηματικές διακυμάνσεις μου, την παραμικρή χαρά που την γιγαντώνω και με στέλνει στα ουράνια, όπως και την παραμικρή στενοχώρια που επίσης γιγαντώνω και με ρίχνει στα τάρταρα. Λέτε να τρελαθώ; τολμώ να ρωτήσω κι αμέσως μετά αναρωτιέμαι ποιος θα τρέξει εμένα. Δε γελάει με τη φοβία που εκφράζω και συνεχίζει ακάθεκτη: Ζήσατε για πάρα πολλά χρόνια με θηρία και τώρα φοβάστε να βγείτε παραέξω στον κόσμο, αρνείστε να ενηλικιωθείτε...Κάθε φορά μου αραδιάζει κι άλλο πρόβλημα μου, το οποίο παραδόξως δεν με εκπλήσσει. Θυμάμαι τη συμβουλή της Λένας ότι οι άνθρωποι πρέπει να βλέπουν αμφιθεατρικά τα προβλήματα τους, ένα- ένα δηλαδή, αν θέλουν την ψυχική τους γαλήνη. Από τι να πρωτοπιαστεί όμως κανείς; Από τον φωταγωγημένο, για τα Χριστούγεννα του 2009, Πειραιά που δεν έχει καμία σχέση με τον Πειραιά του 1991, του ΄92 και του ΄93; Από τον φάρο στα λιπάσματα της Δραπετσώνας που στέκεται επιβλητικός μεσ' στη σκοτεινιά του; Από τα μάτια του βρεγμένου αδέσποτου σκύλου που μπλέκεται στα πόδια των διαβατών; Από ΄κείνο το ποίημα του Τάσου Δενέγρη που λέει Μια μάχη μεσ' στα δέντρα με τίμημα την ομορφιά του άσπιλου τοπίου; Από φίλους που άλλοι χωρίζουν, άλλοι χάνονται από προσώπου γης και άλλοι τρυπώνουν σε εκκλησίες; Από την έντονη ανάγκη ψυχολογικοποίησης των πάντων σε μιαν άκρως καταναλωτική αφασική κοινωνία; Από μύθους, από δίσκους, από σεξ, όπως πάλι είπε η Λένα και με τρεις λέξεις περιέγραψε συγκλονιστικά το παρόν χάος; Αυτή η γυναίκα τελικά τα είπε όλα. Το ακορντεόν, κίνημα από το παρελθόν, κόσμημα από το παρελθόν, στο παρελθόν. Την άκουσε μέχρι και ο Yann Tiersen όταν ηχογραφούσε το Le Phare με τις δεκατέσσερις αριστουργηματικές κινηματογραφικές συνθέσεις του, το La noyee, το τραγούδι Monochrome, που είναι μεσ' στην πολυχρωμία παρά τον τίτλο του και το θλιμμένο L' homme aux bras ballants. Τους άκουσα κι εγώ και τους δυο τους κι ακόμη τους ακούω. Παντού, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο που ποτέ δεν είχα κι ούτε θέλω να' χω, σε ραδιόφωνα που θα γίνουν καλά όταν τελειώσουν τα πανηγύρια, σε αίθουσες προβολών, σε βαγόνια τρένων και σε καμπίνες αεροπλάνων. Αντίθετα, στο γραφείο της νέας και αεράτης ψυχολόγου δεν τους ακούω. Εκεί μέχρι να τελειώσει ο μαύρος καφές με πέντε- έξι γερές ρουφηξιές το μόνο που ακούω είναι ο ήχος της δικής μου φωνής και για πρώτη φορά πιάνω τις συχνότητες της. Τι περίεργο!