Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

LE PHARE!

Η πρώτη εκτίμηση ήταν οριακή δομή προσωπικότητας. Το ψάξατε καθόλου; με ρωτά η νέα και αεράτη ψυχολόγος που θυμάται όλες τις λεπτομέρειες απ' όσα της λέω κάθε προηγούμενη φορά. Όχι, που να το ψάξω; απαντάω...Μα, στο internet, νόμιζα ότι θα το είχατε ήδη κάνει εσείς που ασχολείστε...Δεν πειράζει, τ' αφήνω πάνω σας...Η γραμματέας της μου φτιάχνει μια μεγάλη κούπα μαύρο καφέ, αλλά το τσιγάρο απαγορεύεται. Μη μου το κάνεις αυτό, της λέω και κόβω τον πληθυντικό. Έτσι πρέπει, για να βγαίνει το άγχος στον λόγο σας και όχι στο κάπνισμα...Με πείθει και ξεχνάω το τσιγάρο, σα να μου πάτησε κάποιος ένα κουμπί στην πλάτη και η νικοτίνη μού έγινε τελείως άγνωστη ουσία. Μου γνωστοποιεί στη συνέχεια πως είμαι ανίκανος να χειριστώ τις συναισθηματικές διακυμάνσεις μου, την παραμικρή χαρά που την γιγαντώνω και με στέλνει στα ουράνια, όπως και την παραμικρή στενοχώρια που επίσης γιγαντώνω και με ρίχνει στα τάρταρα. Λέτε να τρελαθώ; τολμώ να ρωτήσω κι αμέσως μετά αναρωτιέμαι ποιος θα τρέξει εμένα. Δε γελάει με τη φοβία που εκφράζω και συνεχίζει ακάθεκτη: Ζήσατε για πάρα πολλά χρόνια με θηρία και τώρα φοβάστε να βγείτε παραέξω στον κόσμο, αρνείστε να ενηλικιωθείτε...Κάθε φορά μου αραδιάζει κι άλλο πρόβλημα μου, το οποίο παραδόξως δεν με εκπλήσσει. Θυμάμαι τη συμβουλή της Λένας ότι οι άνθρωποι πρέπει να βλέπουν αμφιθεατρικά τα προβλήματα τους, ένα- ένα δηλαδή, αν θέλουν την ψυχική τους γαλήνη. Από τι να πρωτοπιαστεί όμως κανείς; Από τον φωταγωγημένο, για τα Χριστούγεννα του 2009, Πειραιά που δεν έχει καμία σχέση με τον Πειραιά του 1991, του ΄92 και του ΄93; Από τον φάρο στα λιπάσματα της Δραπετσώνας που στέκεται επιβλητικός μεσ' στη σκοτεινιά του; Από τα μάτια του βρεγμένου αδέσποτου σκύλου που μπλέκεται στα πόδια των διαβατών; Από ΄κείνο το ποίημα του Τάσου Δενέγρη που λέει Μια μάχη μεσ' στα δέντρα με τίμημα την ομορφιά του άσπιλου τοπίου; Από φίλους που άλλοι χωρίζουν, άλλοι χάνονται από προσώπου γης και άλλοι τρυπώνουν σε εκκλησίες; Από την έντονη ανάγκη ψυχολογικοποίησης των πάντων σε μιαν άκρως καταναλωτική αφασική κοινωνία; Από μύθους, από δίσκους, από σεξ, όπως πάλι είπε η Λένα και με τρεις λέξεις περιέγραψε συγκλονιστικά το παρόν χάος; Αυτή η γυναίκα τελικά τα είπε όλα. Το ακορντεόν, κίνημα από το παρελθόν, κόσμημα από το παρελθόν, στο παρελθόν. Την άκουσε μέχρι και ο Yann Tiersen όταν ηχογραφούσε το Le Phare με τις δεκατέσσερις αριστουργηματικές κινηματογραφικές συνθέσεις του, το La noyee, το τραγούδι Monochrome, που είναι μεσ' στην πολυχρωμία παρά τον τίτλο του και το θλιμμένο L' homme aux bras ballants. Τους άκουσα κι εγώ και τους δυο τους κι ακόμη τους ακούω. Παντού, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο που ποτέ δεν είχα κι ούτε θέλω να' χω, σε ραδιόφωνα που θα γίνουν καλά όταν τελειώσουν τα πανηγύρια, σε αίθουσες προβολών, σε βαγόνια τρένων και σε καμπίνες αεροπλάνων. Αντίθετα, στο γραφείο της νέας και αεράτης ψυχολόγου δεν τους ακούω. Εκεί μέχρι να τελειώσει ο μαύρος καφές με πέντε- έξι γερές ρουφηξιές το μόνο που ακούω είναι ο ήχος της δικής μου φωνής και για πρώτη φορά πιάνω τις συχνότητες της. Τι περίεργο!

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

περίεργο,ε;...συμφωνώ...και μπορεί και λίγο τρομακτικό μερικές φορές, από την άλλη, λυτρωτικό...

τρομερό το monochrome...

zelig on drugs είπε...

πρώτη φορά που δημοσιεύεις ένα κείμενο "μισό"
έχει μια πολύ δυνατή πρωτογενής δύναμη αλλά αισθάνομαι ότι έχεις κι άλλα πολλά να πεις...

Unknown είπε...

Γιατί πας και πληρώνεις καλέ μου; Μ εναν κερασμένο καπουτσίνο σε στρώνω κι εγω. Ασε που θα καπνίζουμε μέχρι θανάτου.

BOSKO είπε...

Amelie...
λυτρωτικό λες, ε; όπως το πάρει κανείς...
συμφωνώ για το "Monochrome", όλο το άλμπουμ αυτό είναι άπαιχτο απ' το πρώτο ως το τελευταίο κομμάτι!

BOSKO είπε...

zelig on druMs...
αν σου πω ότι θα το μάκραινα κι άλλο, αλλά περίμενα από στιγμή σε στιγμή επισκέψεις, οπότε το συντόμευσα; πώς με έπιασες όμως, απίστευτος είσαι!

BOSKO είπε...

ΣΤΕΛΛΑ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ...
άσε, έχουν προσπαθήσει πολλοί, μα δε γινόταν τίποτα. Σαν τη διαφήμιση του Ultrex κατήντησα! Τον καπουτσίνο όμως να τον πιούμε σύντομα με ατέλειωτο φουμάρισμα. Σπίτι μου ή σπίτι σου, να' χουμε ώρα πολύ όμως!

trashman είπε...

Α γιαυτό δεν ήσουνα στον Lolek σήμερα!...

μαριάννα είπε...

Εντελώς ποιητική αφήγηση. Απόλαυση ο λόγος σου. Και με μουσική επένδυση εξαιρετική. Τό 'χεις το ποιητικό και μάλιστα έντονο. Και ξέρεις η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε. Δεν υπάρχει καλύτερη μορφή ψυχανάλυσης. Η τέλεια έκφραση ψυχής. Πόσο μάλλον όταν έχεις και τους κατάλληλους αποδέκτες. ;)

Καλημέρα!

BOSKO είπε...

trashman...
άλλο περίεργο με σένα: και το πιο απλό πράγμα να μου λες, εγώ σκάω στα γέλια! Τηλεφώνησα κατά τις 2 παρά του Lolek να μάθω πως ήταν, δεν το σήκωνε και μετά πήρα τον Γιώργη. Ο Lolek,λέει, τραγουδούσε μέχρι τις δύο το πρωί αφού το πρόγραμμα ξεκίνησε με ένα δίωρο λάιβ των Μητέρα Φάλαινα Τυφλή. Δε μου λες πως σου φάνηκε χθες η όλη φάση, μια και πήγες κι υπολογίζω τη γνώμη σου; by the way, στείλε μου το εξώφυλλο αυτού που μου έδωσες τις προάλλες (δεν έχω σκάνερ πια). Το ξέρεις το e-mail μου.

BOSKO είπε...

μαριάννα...
σ' ευχαριστώ, μαριάννα μου.
ποιητικό το βρίσκεις;
εγώ πάλι τις λέω αυτές τις αναρτήσεις ημερολογιακές ή ξεμπροστιακές και πάντα με ξεκουράζουν πολύ περισσότερο απ' ότι άλλο γράφω εδώ μέσα!

trashman είπε...

Για το λάϊβ χθες:

Πολλοί δεν ήξεραν τί ακριβώς θα γινόταν στο πατάρι του Ιανού:
Εγώ περίμενα παρουσίαση δίσκου των Φάλαινα με πολύ μπλα μπλά (χωρίς τη Φαίη Σκορδά) και τραγούδια ενδιάμεσα.
Δίπλα μου, χαμόγελα με σιδεράκια ανέμεναν πως και πως τη συναυλία του Φοίβου Δεληβοριά.

Τελικά ήταν μια μεγάλη συναυλία Lolek που άνοιξαν οι Φάλαινα, ενημερώνοντας μας ότι το ντεμπούτο cd τους θα έβγαινε σε κανα μήνα.
Η διμοιρία των Μητέρα Φάλαινα Τυφλή στριμώχτηκε στη σκηνή και έδωσε τον καλύτερο της εαυτό σε ένα μάλλον μουδιασμένο κοινό. Είναι από τις μπάντες που δεν μπορείς να κατονομάσεις με 100% επιτυχία όλα τα μουσικά όργανα που παίζουν. Υπό την απειλή όπλου, μπορείς να τους κατατάξεις στο έντεχνο, όρο που έτσι κι αλλιώς μισούν, όπως μας ενημέρωσε ο φρόντμαν τους, και φιλαράκι του γράφοντος, Διαμαντής Διαμαντίδης.
Παρά τον όμορφο θόρυβό τους, ιδιαίτερα όταν τραγουδάνε όλοι μαζι σαν χορωδία, οι Κίντερ-έκπληξη στίχοι τους σπάνια καταφέρνουν να κάνουν κλικ με τον ακροατή που πρέπει να έχει στα χέρια του και το σχεδιάγραμμα συναρμολόγησης.
Δεν είναι τυχαίο ότι το κοινό ζωντάνεψε μόλις ανέβηκε ο Φοίβος Δεληβοριάς για να ερμηνεύσει το Slow train coming, ανάμεσα στα φλεγόμενα έγχορδα και πνευστά των Φάλαινα.
Μετά από μακράς διάρκειας απουσία τουλάχιστον τεσσάρων ημερών, ο Lolek επέστρεψε συγκινημένος στη σκηνή του Ιανού. Σοβαρός, μετρημένος, ολιγόλογος και λίγο ψαρωτικός, ξεκίνησε αμέσως τις χαμηλόφωνες μπαλάντες του, και τις "καταραμένες" folk περιπλανήσεις του. Δυστυχώς για μένα, οι αγγλικοί στίχοι του, το ξαναλέω, δυστυχώς για μένα, οι αγγλικοί στίχοι του, αδικούν τα πανέμορφα τραγούδια του, αφού με εμπόδιζαν να καταλάβω αν η μελαγχολία τους προέρχεται από τη συνθετική μαεστρία του Lolek, ή την ανησυχία του ότι μάλλον δεν γίνεται να ξανακλείσει τον Ιανό για την ερχόμενη Τετάρτη.
Απόδειξη ότι στο άκουσμα ελληνικών στίχων, τα κεφάλια των παρεβρισκομένων ξεπετάχτηκαν, όπως ανθίζουν ξαφνικά τα λουλούδια σε ντοκυμανταίρ του National Geographic. Φοίβος to the resque ξανά, σε μια έξοχη εκτέλεση του Χάλια ταυτόχρονα με τον Lolek, στα ελληνικά και original αγγλικά ταυτόχρονα. Μπιθικώτσης και Άσιμος, καθώς και το "Δεν Αρκεί", δεν αρκούν για να σταματήσω να μισώ την αγγλική γλωσσα για το κακό που κάνει στους καλύτερους νέους μουσικούς της χώρας μας.
Η ώρα πήγε δύο ("έκλεισε το μετρό!") και ο Lolek διακτινίστηκε σε κάποιο καταραμένο αμερικάνικο μπαρ για να τα πεί με τον Tom Waits και τον Leonard Cohen.
Τουλάχιστον πήρα το τηλέφωνο του Φοίβου.

BOSKO είπε...

trashman...
σ' ευχαριστώ για την ενημέρωση υπό το δικό σου πρίσμα πάντα. Εγώ πάλι όπως δήλωσα και στη δισκοπαρουσίαση του Lolek, μου ειν' αδιάφορο αν τραγουδάει στα ελληνικά ή στ' αγγλικά, αφού εισπράττω το συναίσθημα και τα νοήματα του. Επίσης, ειδικά ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης μιλάει πολύ απλά, έστω και στ' αγγλικά, κάτι που μπορεί να φανεί κι απ' τη δισκανάλυση που του κάναμε με την Πλάτωνος. Να' ξερες πόσα άλλα αγγλόφωνα cd πήγαμε να δισκαναλύσουμε και τα παρατήσαμε, διότι θέλαμε απαραιτήτως λεξικό και σίγουρα πολύ περισσότερο χρόνο απ' ότι προγραμματίζουμε συνήθως. Θέλω να πω πώς στοιχειώδη αγγλικά να γνωρίζεις, είναι σα να σου μιλάει στη μητρική σου γλώσσα ο Lolek. Ξέρω όμως πως εσύ έχεις "θέμα" με τους αγγλόφωνους καλλιτέχνες- μου το' χες πει εδώ και καιρό- οπότε χαίρομαι που είδες λάιβ τον φίλο μας. Τέλος, η σύμπραξη του με τον Φοίβο Δεληβοριά δεν ήταν κάτι καινούργιο, θυμίζω πως πέρσι, πριν ακόμη σκάσει το "Alone", ο Lolek του είχε κάνει support στην Πάτρα νομίζω.

flamencologio είπε...

Thanks για τα σχόλια. Εννοείται πως ο διάλογος είναι πάντα δημιουργικός. Χαίρομαι που επικοινωνούμε!

flamencologio είπε...

Κάθε άλλο παρά "ημερολογιακό"και "ξεμπροστιακό"(τι ειναι αυτό;) το βρήκα το κείμενο. Πολύ ωραία γραφή, θα συμφωνήσω με τη Μαριάννα. ΓΙα τον Κυνόδοντα επιμένω πως κρίμα τα λεφτά!!!χα χα

BOSKO είπε...

flamencologio...
κουβέντα να γίνεται, ακόμη κι όταν ο ένας είναι αδύνατον να πείσει τον άλλο. Αλίμονο αν είχαμε όλοι την "ίδια" φωνή, θα ήταν πολύ πιο δυσάρεστο απ' αυτό που λέω κλείνοντας τούτο το άσχετο post που σχολίασες.

BOSKO είπε...

flamencologio...
δεν έχεις άδικο, ξεμπροστιαστικό ήθελα να πω, εκ του "ξεμπροστιάσματος" που λέμε. Εδώ μέσα θα τους υποστείς κάποιους γλωσσικούς βαρβαρισμούς εν είδει μοντερνισμού, να το ξέρεις. Σπεύδω να διορθώσω αμέσως.

BOSKO είπε...

Αλλά, πού να διορθώσω; σε σχόλιο το' γραψα αυτό και όχι στο post, οπότε...

flamencologio είπε...

Δεν έχω τη θέση κριτού. Ούτε πρόκειται να κάνω το φιλόλογο ποτέ πλέον. Ήθελα απλώς να πω πως είναι ωραία η γραφή σου.