PERMANENT DREAMS!

Τώρα που τα πράγματα καλυτερεύουν και η μαμά μπορεί κούτσα- κούτσα να βολτάρει μόνη της σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού, δικαιούμαι κι εγώ να κανονίζω ένα μακρινό ταξίδι κυριολεκτικής αναψυχής. Μια χαρά σας βλέπω συγκριτικά με άλλους ομοιοπαθούντες, της είπε τις προάλλες το παιδί που της έφερε την ειδική ζώνη για τη μέση της. Άσε με, αγόρι μου, στη μαυρίλα μου, του απάντησε εκείνη, περπάτα κι εσύ στα τέσσερα, σαν τη μαϊμού, κι έλα πες μου μετά...Δε χρειάζεται να πω πόσο καταρτισμένος ιατρικά αισθάνομαι. Τσεκαρισμένο κι απ' τον διαβητολόγο της μάνας μου! Είστε ο καλύτερος θεράπων ιατρός, μου είπε, ξέρετε ολόσωστα πια τις ημερήσιες δόσεις της ινσουλίνης της! Ψέματα είναι; Έχω μάθει απ' έξω κι ανακατωτά όλους τους τύπους φαρμάκων, τη δράση και τις παρενέργειες τους. Μιλάμε για πολλά φάρμακα, penrazol για το στομάχι, inderal για τις ταχυκαρδίες, plavix για την αποφυγή θρομβώσεων, lyrica για τους ισχυρούς νευρόπονους, βιταμίνες superamin για τη δυνάμωση των μυών, ένα άλλο κίτρινο για την καρδιά κι ένα πρασινοκαφέ για την πίεση και το αποτρόπαιο medrol, η κορτιζόνη, που διακόπτεται οριστικά σε καμιά δεκαριά μέρες από σήμερα. Άντε να ορθοποδήσει η γυναίκα να τη στείλουμε διακοπές στη φίλη της, στην Τήνο, παρέα με τις ινσουλίνες και τη μίνι φαρμακαποθήκη της. Πολύ τη λυπάμαι που τη βλέπω ξαπλωμένη να κοιτάει συνέχεια το εκδρομικό πρόγραμμα του ΚΑΠΗ. Κοίτα τι έχασα, μου έλεγε πρόσφατα, μέχρι στη γαλλική Ριβιέρα θα τους πάνε! Προχθές μάλιστα γίναμε βίδες ξανά μετά από πολύ καιρό, με διαολόστειλε κι εγώ έφυγα κοπανώντας την πόρτα, γεγονός που δείχνει πως πηγαίνει σίγουρα όλο και περισσότερο προς την υγεία. Πάλι καλά που βοηθάει πολύ κι ο αδερφός μου, έχοντας αναλάβει- όποτε δεν είναι στη δουλειά- το συγύρισμα του σπιτιού κι αφήνοντας σε μένα το μαγείρεμα και τη χοντρή ιατρική φροντίδα.Ακούω τα τέσσερα cd από το box set με τίτλο Real life- Permanent Dreams, κανονικό ψυχεδέλιασμα, μέρος κι αυτό της κληρονομιάς του ποιητή. Όλες οι obscured βρετανικές μπάντες των 60s που γούσταραν το LSD, τα πορτοκαλί ποδήλατα, τα κίτρινα ουράνια τόξα και τις αρχαιοελληνικές άρπες. Τέτοια άκουγε κι ο Χατζιδάκις εκεί πέρα και μετά ήρθε πίσω κι έφτιαξε τον Μεγάλο Ερωτικό! Αν δεν απαγόρευε το youtube το downloading των σπάνιων βίντεο του, θα ήθελα να πήξω τούτο το post στα πολύχρωμα psychedelic ντοκουμέντα! Αυτό είναι! Όταν έχεις κάτι δεν το εκτιμάς όσο πρέπει, στο απαγορεύουν πρώτα και μετά αυτομάτως γίνεται πιο ελκυστικό. Όπως συνέβαινε παλιά και με το ΚΚΕ ή τη σήμερον ημέρα με το χόρτο. Βέβαια, ΚΚΕ και χόρτο δεν τα βρήκαν ποτέ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, φαιδρή κατά τη γνώμη μου. Θυμήθηκα τώρα τον φίλο μου τον Δημήτρη, παλιό φρικιό που πενηντάρισε και που όταν ήταν εικοσάρης έθεσε εαυτόν εκτός κόμματος, εκτός ΚΝΕ δηλαδή, μια και δύο κορίτσια τα είχαν προηγουμένως διαγράψει επειδή ήταν, λέει, δηλωμένες λεσβίες. Τι καλά που το είπε η Δήμητρα Παπαδοπούλου, η ηθοποιός και σεναριογράφος: Από το ΄70 και μετά έχει αποτύχει κάθε τι ομαδικό στην Ελλάδα, από το ΚΚΕ μέχρι την παρτούζα! Και εφόσον πλέον ούτε για παρτούζες δεν υπάρχει χρόνος, τι μένει; Οι περιστασιακές μουσικές ακροάσεις, οι απώλειες που συνηθίσαμε πια (κοίταξε εκεί το νεκροταφείο μου, μου έλεγε μόλις χθες η 87χρονη θεία του ποιητή, υποδεικνύοντας μου ένα ράφι όλο φωτογραφίες), το γράψιμο, οι φίλοι που έρχονται όλο και πιο κοντά κι εκείνα τα στιχάκια του Ferlinghetti περί ποίησης, επίσης μέρος της κληρονομιάς του ποιητή: Let the poet be a singing animal turned pimp for an anarchist king.