ΤΟ SCHOOLWAVE ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ!

Στο post τούτο δε θα δείτε φωτογραφίες αναγνωρισμένων καλλιτεχνών, όπως σας έχω συνηθίσει χρόνια τώρα. Κρατήστε ωστόσο φάτσες άγουρες, νεανικές, με ακμή, όπως και πολύ ταλέντο! Κρατήστε ακόμη ονόματα, κάποια απ' τα οποία μπορεί και να τα ακούσουμε εκτενώς στο μέλλον.

Σπανίως συγκινούμαι μέχρι δακρύων. Συνήθως αυτό γίνεται περισσότερο με κάποιο τραγούδι που θα μου μιλήσει, είτε ελληνικό, είτε ξένο, και λιγότερο με μία ταινία. Εκεί που σχεδόν πάντα πιάνω τον εαυτό μου να δακρύζει είναι όταν βλέπω πιτσιρίκια, νέα παιδιά, να ασχολούνται με την τέχνη. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχουν κι αυτά τα παιδιά, τα άλλα, τα έχοντα σοβαρές πιθανότητες να εξελιχθούν σε σοβαρούς σκεπτόμενους ανθρώπους με όνειρα και ευαισθησίες και όχι στην επόμενη γενιά του ωχαδερφισμού, της αφασίας και της...καφετερίας, που λέγανε κι οι γιαγιάδες. Το διαπίστωσα ξανά χθες βράδυ όταν αποδέχτηκα την πρόταση φίλης να πάμε παρέα στη Μαθητική Συναυλία μουσικών τμημάτων των Πολιτιστικών Κέντρων του Δήμου Κερατσινίου, της πόλης που μεγάλωσα. Ας πιάσουμε έναν- έναν τους νέους φερέλπιδες καλλιτέχνες τώρα, όσους πρόλαβα να παρακολουθήσω εν ώρα δράσης:

ο κύριος Χρήστος Πετράκης είναι ένας 13χρονος (μάξιμουμ) δεξιοτέχνης του βιολιού. Κατά την απόδοση του πηδηχτού ροδίτικου χορού Σάλα- Σάλα, τον συνόδευσε στο τουμπελέκι ο Νεκτάριος Κυριακίδης. Ξεχωρίζω την παρουσία του Πετράκη, όχι γιατί ήταν ο μικρότερος ηλικιακά μουσικός που άνοιξε την εκδήλωση, αλλά για τις παύσεις του και για την ικανότητα του να είναι απόλυτα εντός του μέτρου. Δοκιμάστε τώρα να βάλετε τους στίχους από το Άγαλμα του Πουλόπουλου πάνω στη μελωδία του Σάλα- Σάλα και δε θα σας μείνει άντερο!

Εδώ δεν είναι ο Carlos Santana με τη Melanie λίγο πριν βγουν στη σκηνή του Woodstock, αλλά ο Ορέστης Ρουχωτάς και η Ναταλία Κόλλα. Μπράβο τους! Με τις κιθάρες τους και αρκετούς άλλους μουσικούς- συμμαθητές τους μας ταξίδεψαν στον μαγικό κόσμο του D. Reinhardt! Από κάτι τέτοιους πιτσιρικάδες τρίζει ο θρόνος του Χατζηγιάννη, της Βανδή, της Βίσση κι όλων των σκυλιών της νύχτας και της νύστας!

Αυτό το λεπτό κοριτσάκι λέγεται Άρτεμις Κουκουράκη, ζωή να' χει, παίζει βιολί και το τρακ της με συγκίνησε την ώρα που τα έβγαζε άψογα εις πέρας με τον Σταθμό, την πλέον κοσμαγάπητη μελωδία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα από την Πολίτικη Κουζίνα.

Το πρόγραμμα δεν περιελάμβανε μόνο Reinhardt από τους Κερατσινιώτες μαθητές, αλλά και Carlos Gardel! Οι βιολιστές Σταυρούλα Μεντή και Βαγγέλης Δρόσος εκτελούν το υπέροχο Per una cabeza με έναν πρωτοφανή επαγγελματισμό για ερασιτέχνες- υποτίθεται- ή έστω σπουδαστές μουσικούς!

Θα τολμήσω να πω ότι η δεσποινίς Καλλιόπη Βουδούρη, η οποία είχε και γενέθλια χθες και άκουσε τις ευχές από ολόκληρο το θεατράκι της εκδήλωσης (τίγκα στους συμμαθητές της, γαρ) είναι μία ολοκληρωμένη ερμηνεύτρια. Αν ήμουν frontman σε αγγλόφωνη pop μπάντα θα την έπαιρνα για τραγουδίστρια! Εξαιρετική στο Fly me to the moon και στο Είναι εντάξει μαζί μου του Κώστα Λειβαδά!

Οι κύριοι Γιώργος Ματσάγγας και Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος, αντίθετα, τη θέλουν λίγη δουλίτσα ακόμη. Εκτός και αν δεν ταίριαζαν στο καθαρά λαϊκότροπο χρώμα της φωνής τους οι μπαλάντες των Κατσιμιχαίων, του Τσακνή και των Πυξ Λαξ. Θα προτιμούσα δηλαδή να τους δίνονταν κάποια τραγούδια του Ζαμπέτα, του Χιώτη και του Θεοδωράκη, τα οποία ακούστηκαν ως οργανικά στο τελευταίο λαϊκό μέρος του προγράμματος.

Πολύ καλή παρουσία ήταν και το σχήμα που ερμήνευσε το Μ' αρέσει να μη λέω πολλά των Υπόγεια Ρεύματα. Ο Νίκος Χατζηστεφάνου το' χει 100% στη φωνή, στεντόρεια και δυνατή, καθαρόαιμη ροκάδικη, του λείπει όμως ακόμη κι εκείνο το 100% αναφορικά στη σύμπλευση του με τη μπάντα για να είναι τέλειος.

Τον συνόδευσαν η Μαρικάτια Πολυχρονάκου στην κιθάρα και η Νίκη Βλάχου στα ντραμς!

Το 20χρονο αυτό κορίτσι βάραγε τα ντραμς και οι μπαγκέτες έμοιαζαν κανονικές προεκτάσεις των χεριών του.

Θυμηθείτε το όνομα Νίκη Βλάχου, αν και δε θα' ναι δύσκολο. Δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες -ντράμερ στην ελληνική rock σκηνή!

Μαθητική συναυλία άνευ Μύρωνα Στρατή δε θα ήταν εφικτή! Η Σάντυ Πολέμη, ο Σταύρος Δασκαλάκης και η Καλλιόπη Βουδούρη ερμηνεύουν το σουξέ Μα πάνω απ' όλα, ξεσηκώνοντας κυριολεκτικά το θέατρο. Χαμός στο ίσωμα! Ποιος νοιάζεται πια για παραφωνίες; Αφορμή να πω ότι πέρσι που είχα χάσει το δελτίο παροχής και πέρασα απ' την εφορία, έπεσα πάνω σε μία εφοριακή υπάλληλο, η οποία είδε την ιδιότητα δημοσιογράφος, με ρώτησε σχετικά και της είπα ότι γράφω στο δίφωνο. Ξέρετε τον Μύρωνα Στρατή; Είναι ανιψιός μου, μού λέει όλο καμάρι! Μα, τι λέτε τώρα, τον Μύρωνα δεν ξέρω; Κολλητός μου! της κάνω κι εγώ, σιγοντάροντας στη χαρά της. Ελάτε μέσα, μου ξαναλέει συνομωτικά κι έτσι πέρασα το γκισέ και γλίτωσα μία τεράστια ουρά. Και όσο για τον ανιψιό της, τον pop- star Μύρωνα Στρατή, ούτε τον είχα συναντήσει ποτέ μου!

Το πιο rock μέρος της συναυλίας περιελάμβανε Αλκίνοο Ιωαννίδη, Νίκο Ζιώγαλα και Παύλο Σιδηρόπουλο. Ο Σταύρος Μηναΐδης με μια ιδιαίτερη φωνή, την οποία οφείλει ωστόσο να καλλιεργήσει κι άλλο, τραγούδησε το Δεν μπορώ του Ζούδιαρη. Δυνατή στιγμή!

Ηλεκτρικές κιθάρες έπαιξαν ο Σάββας Αβραμίδης και ο Γιώργος Αναδιώτης. Τον Σάββα τον βρίσκετε μάλιστα και στο www.steki-neolaias-keratsiniou.blogspot.com, απ' όπου εκπέμπει και η ιντερνετική ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο Μελωδίες Λυκείου κάθε Παρασκευή 22.00- 24.00!

Κι εδώ με την προσθήκη του hard- rocker κιθαρίστα Γιώργου Μικέλη, ο Αβραμίδης τραγουδάει το Μου' πες θα φύγω του Σιδηρόπουλου. Στα δεξιά του πάντα ο Αναδιώτης. Το λαϊκό κλείσιμο της βραδιάς το έχασα, αφού έπρεπε να βρεθώ κάπου αλλού. Είχα κερδίσει όμως ένα ολόκληρο δίωρο επαφής με ένα τσούρμο νέα παιδιά που ακόμη κανένα άγχος για καριέρες, φήμη και λεφτά δε δύναται να επισκιάσει το ταλέντο και τη διάθεση τους για δημιουργία και επικοινωνία. Τη μαθητική συναυλία επιμελήθηκε ο Γιάννης Σερελέας, υπεύθυνος των Μουσικών Τμημάτων, παρουσία των μουσικών διδασκάλων.