Η ΗΔΥΠΑΘΕΙΑ ΜΟΥ ΕΣΚΑΨΕ ΤΗ ΣΕΡΟΤΟΝΙΝΗ!

Τα αρμιρίκια ζύγωσαν στην καταχνιά χωρίς πολλά παραλειπόμενα, εγώ όμως θα σου έλεγα και θα επέμενα ότι ζύγωσαν στην Κατεχάκη. Γεγονός καθόλου κατακριτέο, μα εκτιμητέο μιας και ποτέ δεν το είδα. Καβάλησαν τη λεμονιά, με φόρα ήρθε το ζάκι, το ζάκι ή το ζακετάκι; Και θα πρέπει να το κρίνουμε; Άσ' το σου λέω και κόψε το ψωμί με την τσουγκράνα που άφησε ο πρωινός γαλατάς. Και πάλι θέλει σφουγγάρισμα το τζάκι ή να το βάψουμε να τελειώνει; Κι έσταζε το γαλακτομπούρεκο απέναντι απ' τον Πόρο και αγιασθήτω το Τεπελένι στον μισό Παγκόσμιο Πόλεμο. Που σας μαθαίνουν ιστορία; ρώτησε ο χθεσινός παππούς το αυριανό μυγόφτυμα. Ωστόσο φτερουγίζει γύρω από καφέ βουνό παράγοντας έναν υψίτονο ήχο. Μπαζ! Μπαζγκιναργά να φεύγαμε; Είπε το νυχτοφτέρι στον Αγιασθήτω το Όνομα Σου Ελθέτω η Βασιλεία Σου. Κι εκείνος είπε δε θέλω καφέ, τσιπς, σάντουιτς, αναψυκτικό, μόνο μια πεταλούδα καπαμά με ριζογαλωμένη πάστα αμυγδάλου. Άνοιξα μια και βγήκα και μετά μπήκα. Από που πάνε στο Λαύριο; ρώτησε ο θαλασσοπνίχτης τον γαλατά με το εμαγιέ μαγιό. Πες μου πρωτα από που βαστάει η σκούφια σου κι επιβιβάσου στον σκυλοπνίχτη. Βάλε το νύχι για προπέλα, κάνε χωρίστρα κι έλα, είναι γλυκιά σαν παπαρδέλα. Αλλιώτικος ειν' ο κόσμος των φτερωτών σαλτιμπάγκων κι αλλιώτικα μου τα' λεγες. Να σου δώσω μια να σου δείξω εγώ τι θα δω τελικά. Μυρίζει ζεϊμπεκιά το πράγμα. Στην άκρη της λεμονιάς τραμπαλίζεται η Βικτώρια και σου' χω πει μην τον πιάνεις τόσο σίγουρα. Ειδάλλως τράβα στο Μεταξουργείο να ταΐσεις τους σολικιστικούς μεταξοσκώληκες. Επισκέψου το ενυδρείο που αντί για ψάρια έχει ανθρώπους. Φιλιέσαι σαν τον Εσκιμώο με τον καρχαρία και σαν μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και τονε πιάσανε. Ξεκίνησες απ' τις λεύκες αλαφρός σα χνούδι. Με πήρες στο κατόπι να μου δαγκώνεις τη φτέρνα αφού άδειασες τη στέρνα με τα ολόδροσα, ολοζώντανα και ολόχαρα αρμιρίκια. Ε, αυτός ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της χολής μου, είπε κι έφυγε τρέχοντας!
* by lena, by bosko, by lolek, bye- bye barbara!