καυλωμένη-πόλη-άρρωστη-χώρα

Η Αθήνα είναι πλέον μία πληγή, μέρος του μεγάλου σώματος που κακοφόρμιζε εδώ και χρόνια από τους Λαλιώτηδες και τους Μαντέληδες, τις σκυλάδικες μπουζουκλερί και την άνοδο της ακροδεξιάς...Η πλατεία Ομονοίας βρωμάει, όχι από τους μετανάστες- όπως θα ισχυριζόταν το 80% των κατοίκων αυτής της πόλης- αλλά από μία καινούργια σαπίλα, απροσδιόριστης υφής και προέλευσης, που ενέσκηψε...Στο Hondos Center δεν πουλάνε πια σικ αρώματα, αλλά διατηρητέα μέλη πολιτών σε γυάλες με φορμόλη...Το φημισμένο σουβλατζίδικο των ξενύχτηδων, αυτό με τις φωτογραφίες των σταρ που τό 'χουν τιμήσει κατά καιρούς, αναρτημένες στον βρώμικο τοίχο του, δεν έχει καμία διαφορά από το παρακμιακό παραπλεύρως ψητοπωλείο με τα ακαταλαβίστικα αραβικά γράμματα στη μαρκίζα του...Η γηραιά κυρία Ευγενία με το ταγέρ και τις τραπεζικές καταθέσεις φοβάται να πάει ξανά στην Ομόνοια...Κάθεται στη μονοκατοικία της στην Κηφισιά και νομίζει, η πτωχή τω πνεύματι, πώς το κακό δεν θα τη φτάσει εκεί πάνω...Το Metropolis έγινε μουσείο και οι υπάλληλοι του ξεναγοί που σου δίνουν καρέκλα να κάτσεις για να σου εξιστορήσουν στην ίδια σου τη γλώσσα τι σήμαινε κάποτε για τον πολιτισμό αυτού του τόπου ο Μεγάλος Ερωτικός του Μάνου Χατζιδάκι...Τα πρεζόνια εξαφανίστηκαν σαν κάποιο νεοδιορισμένο συνδικαλιστικό στέλεχος να τους επέβαλλε άτυπη απεργία από τα καθήκοντα τους...Ο απογευματινός ήλιος που καίει είναι κατάμαυρος και δεν απέχει αισθητικά από τα φιμέ τζάμια των λεωφορείων...Μακριά απ' αυτή την άρρωστη πόλη, βατράχια πήραν τους δρόμους και τις λεωφόρους...Κάπου αλλού, λυκειόπαιδα διαισθάνονται τη ματταιότητα ενδεχόμενης επιτυχίας τους στις εξετάσεις...Την ίδια στιγμή, ο σκηνοθέτης Στίβεν Φρίαρς κάνει να δώσει απ' την τσέπη του ένα κέρμα σε δημοσιογράφο, όταν μαθαίνει πως είναι Έλληνας- και το είχα σε εκτίμηση το αγγλοσαξονικό κρυόκωλο ον...Απ' την άλλη, ο Γάλλος συνάδελφος του, Ζαν-Λικ Γκοντάρ απέχει από τις Κάνες, δηλώνοντας ευθαρσώς πώς καί το οξυγόνο που αναπνέουμε, το χρωστάμε στην Ελλάδα...Το μαθαίνει ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. και δίνει εντολή να προβληθούν από το ΤΗΛΕ-ΑΣΤΥ του μονοκοπανιά Ο τρελός Πιερό και Με κομμένη την ανάσα...Απόντος πια του δασκάλου μου, του Βασίλη Ραφαηλίδη, του πρώτου κριτικού κινηματογράφου που είχε χαρακτηρίσει τον Εξορκιστή ανθελληνικό φιλμ, μια και η δαιμονισμένη Ρέγκαν ομιλούσε ελληνικά, ο πρόλογος των γκονταρικών ταινιών ανατίθεται από τον Καρατζαφίρερ στον Υπαρχηγό Άδωνι Γεωργιάδη...Όταν η TV κλείσει, αυτή ξαπλώνει ανάσκελα στο νυφικό της κρεβάτι κι αυτός, στιβαρός, της σηκώνει το φουστάνι πασπατεύοντας άγρια τα μπούτια της...Της χαϊδεύει το ηβαίο και την κλειτορίδα κι αυτή αρχίζει σιγανά τους αναστεναγμούς...Της βάζει δάχτυλο στο μουνί κι αγγίζει τον υμένα να σιγουρευτεί...Της σκάει χαμόγελο...Της ψιθυρίζει ερωτιάρικα Σ' ευχαριστώ...Πετάει το παντελόνι και την καβαλάει...Αυτή κάνει λίγο πίσω σαν για ν' αποφύγει το μοιραίο...Όταν νιώθει τον πούτσο να παλινδρομεί σκληρός μέσα της αρχίζει σιγανά ξεφωνητά...Κάβλα στο κατακόρυφο...Κουνιούνται και το κρεβάτι τρίζει...Ο κόσμος χάνει τη φόρμα του, γίνεται ασαφής...Από το παράθυρο μπαίνουν φώτα Νέον ξερνώντας φθορισμό πάνω στα κορμιά...Δάγκωμα στο λαιμό...Ο θάνατος...Όχι στη Βενετία του Βισκόντι...Plus bleu que tes yeux...Θα με πάς Παρίσι;...Βούλωσ' το...Ρούφα...Το Μπατσόκ ειν' εδώ ενωμένο μιαρό...Οι θεσμοί...Πιές κι εσύ...Την άκουσα...Φλεγόμενες κερκίδες...Σπασμοί...Μίζες...Ο πούτσος μπαίνει...Τα πρέπει...Αεροπλάνα...Θα παραγγείλω μ' ένα fax στον πρόγονο σου να σε σφάξ'...Πλάκες...Μήνις...Κλύδωνας αναθρώσκει...Αχάτινα τσιμπούκια...Τα νεφρά μου ουρλιάζουν...Κομψοί λαιμοδέτες...Τα χάπια πικρίζουν...Έλα και
κοντεύουμε...Κυματοθραύστης...Επιστολές...Τα γράμματα σου τά 'χω αγάπη πρώτη...Πλαστικοποιημένα πρόσωπα λένε τις ειδήσεις...Κραυγές...Τρεις πίτσες και τέσσερα σκορδόψωμα...You got mail...Πιο γρήγορα...Αυτός χύνει...Κουνιέται κάνα δυο φορές και τον βγάζει...Αποκοιμούνται ολομόναχοι...Τους ξεφεύγει κάπου- κάπου κουβέντα ξεκάρφωτη...Ξαφνικά οι θεσμοί τους πατάνε το στήθος, το λαρύγγι...Η αρρώστια της πόλης και η ανυπαρξία ροκανίζουν τα κόκκαλα τους...Παραμιλάνε...Φτύνουν ενίοτε ένα σάλιο γεμάτο σκουριά...Σάλιο βαρύ από τη χολή της κοινωνίας που τους κληροδοτήθηκε και που τώρα θα μεταβιβάσουν οι ίδιοι στο ωάριο που μόλις πήρε σάρκα και οστά μέσα τους...Για να γίνει Αθηναίος πολίτης στην Ελλάδα των Εφτά και άλλων τόσων Πληγών του Φαραώ...

κκκ

* στον Α. Τ.

** αναδιασκευή ενός παλαιότερου post αυτού του blog

*** η photo δάνεια από το blog dromos