Σάββατο 15 Μαΐου 2010

ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ.gagarin-14-05-2010-ένα-από-τα-πιο-θεαματικά-και-εντυπωσιακά-ελληνικά-live!

Η εικόνα είναι ενδεικτική: ένα ολόκληρο Gagarin, περισσότερα από 600 άτομα δηλαδή, που μαθαίνουν Όλη την Αλήθεια για τα Παιδιά του ΄78, συντονισμένα με την εκρηκτική περσόνα του ερμηνευτή Παντελή Δημητριάδη! Νομίζω πως χθες βράδυ είδα ένα από τα πιο εντυπωσιακά live ελληνικού συγκροτήματος, που περιείχε όλα τα rock στερεότυπα- ομολογουμένως, χαριτωμένα- και κυρίως την φανερή προσπάθεια των δημιουργών να ακουστεί καλή μουσική. Ίσως είναι υπερβολή αν πω ότι επρόκειτο μάλλον για την καλύτερη εμφάνιση rock μπάντας που έχω δει ίσαμε τώρα - το λέω εγώ που πέρασα δυο χρόνια της ζωής μου μέσα στο ανανεωμένο Κύτταρο, απ' όπου παρέλασε κυριολεκτικά η Σάρα και η Μάρα. Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή.

Τη συναυλία των ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. άνοιξαν οι Electric Litany λίγα λεπτά μετά τις 22.00 το βράδυ. Ένα πολύ διακριτικό, όσο και αυτοδύναμο support, αφού δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έσπευσαν στο Gagarin αποκλειστικά για το καινούργιο αυτό συγκρότημα.

Ο Αλέξανδρος Μίαρης, ο συνθέτης, τραγουδιστής και leader του γκρουπ, είναι φανερό πως δεν επιθυμεί να στηρίξει καμία καριέρα πάνω στην τέχνη του. Το δικό του rock δημιουργεί μια συνείδηση ενότητας, η οποία με τη σειρά της διευρύνει τις επιμέρους συνειδήσεις όσων παρακολουθούν τον ίδιο και την ενίοτε ψυχεδελική μπάντα του.

Εδώ παίζει στο πιάνο το, χατζιδακικής υφής, Time (never be late), συνοδεία του Richard στα τύμπανα και του Duane στο μπάσο. Παρεμπιπτόντως, ο Τεξανός και ο Λονδρέζος είναι συμπαθέστατα παιδιά, όλο χιούμορ και ευγένεια. Και θα συμφώνησαν σίγουρα με τον Κερκυραίο καλλιτεχνικό τους σύντροφο, όταν αυτός δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αστυνομοκρατούμενη Αθήνα, αλλά και στη συγκέντρωση των νεοφασιστών λίγη ώρα πριν την έναρξη της συναυλίας και μάλιστα όχι πολύ μακριά από το Gagarin.

Έβλεπα το κοινό των Electric Litany και σκεφτόμουν πως αν έβγαινε πριν καμιά εικοσαριά χρόνια ένας ελληνικός rock δίσκος Για την Αναρχία και την Κοινωνική Απελευθέρωση, ο χώρος του live θα ήταν γεμάτος από σαματατζήδες νεολαίους - οπαδούς της ρήξης με κάθε ταξικό και ιεραρχικό καθεστώς. Αντ' αυτού, το Gagarin τελικά μπορεί να γέμισε από νεολαίους, αναμφισβήτητα όμως μιλάμε για πραγματικούς μουσικόφιλους, προτεραιότητα των οποίων ήταν η ακρόαση ενός πολύ ποιοτικού και εκλεπτυσμένου, μέσα στα γκάζια του, ηλεκτρικού τραγουδιού. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω επίσης πώς έχουν πια τόσο καλοδουλεμένο το υλικό τους οι Electric Litany, ώστε να ακούγεται στη ζωντανή παρουσίαση του ακριβώς όπως και στο cd τους!


Ο Μίαρης πρόθυμα φωτογραφήθηκε με τον κοινό μας φίλο, Lolek. Ωχ, κατάλαβα, το blog θα το τσακίσεις πάλι, ήταν τα λόγια του Αλέξανδρου και, όπως διαπιστώνει κανείς, δεν είχε καθόλου άδικο! Κάπου πήρε το μάτι μου και την πιο διάσημη alternative καλλιτέχνιδα μπροστά μας, αλλά αυτήν δεν τη φωτογράφησα. Επί τη ευκαιρία, μήπως έχει πάρει τζούρες κανείς από τα καινούργια τραγούδια της; Ένα έχω ακούσει απ' αυτά μόνο και σπάω το κεφάλι μου να βρω τι μου θυμίζει η εισαγωγή του. Βρε, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...θα το βρω και θα σας πω!

Πάμε τώρα στον κύριο Παντελή Δημητριάδη και τους ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ., τους πρωταγωνιστές της βραδιάς. Να συλληφθεί αμέσως ο τύπος αυτός που πετάει τα πουκάμισα και τα μπλουζάκια του στο κοινό, ενώ παίρνει φόρα και πηδάει πάνω στους φαν του σαν άλλος Jim Morrison! Τον Παντελή, βέβαια, άλλο που δεν ήθελε το κοινό του, να τον σηκώνει στα χέρια και να τον οδηγεί ξαπλωτό πίσω στη σκηνή σαν ένα βρώσιμο είδος λαϊκής υστερίας και πανηδονιστικής κατανάλωσης. Υπάρχουν και χειρότερα! Λέγεται πώς βετεράνος Έλληνας rocker, με πατημένα τα εξήντα σήμερα, πήγε κάποτε να πηδήξει στο κοινό του, μα δυστυχώς κανείς δεν τον κράτησε. Κι έτσι το μόνο που κατάφερε ήταν να αποκτήσει όχι τη λαϊκή επιδοκιμασία, αλλά μερικά σπασμένα παΐδια!

Γνωρίζω πόσο δεμένος είναι ο Παντελής με τους υπόλοιπους ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ., αυτό που εγώ εισέπραξα όμως είναι πως πρόκειται για μιαν απόλυτα ηγετική και σαρωτική rock φιγούρα! Δεν ξέρω τι ή πως θα ήταν το συγκεκριμένο δημοφιλές συγκρότημα, στη σκηνή τουλάχιστον, δίχως την παρουσία του. Αυτό πάλι δε σημαίνει ότι υποτιμώ τα άλλα παιδιά, εφόσον υπήρξαν στιγμές που συγκινήθηκα βαθιά με την ερμηνεία του Αλέξανδρου Μακρή στο πιάνο και σε ορισμένα τραγούδια.

Όση ώρα στη γιγαντοοθόνη του stage προβάλλονταν τα γνώριμα πια naive βιντεάκια- κάποια ήταν εξαιρετικά!- των ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ., ένα άλλο στοιχείο που με εντυπωσίασε ήταν η εξοικείωση του νεανικού κοινού με τα τραγούδια τους. Ένιωσα όπως στο live της Μποφίλιου την περασμένη εβδομάδα, όπου όλοι γνώριζαν τους στίχους και ξελαρυγγιάζονταν κανονικά, σιγοντάροντας τον τραγουδιστή. Εμένα πάλι η σχέση μου με τη μουσική και ειδικά με τον στίχο είναι πιο ιδιωτική, εξ ου και απεχθάνομαι στην πραγματικότητα τα live. Οι προσωπικές μου στιγμές ακρόασης του λευκού βινυλίου των Παιδιών του ΄78 δε μπορούν να συγκριθούν σε καμία περίπτωση με όσες φορές κι αν έχω μπροστά στα μάτια μου τους μουσικούς που τα δίνουν όλα ή τον Παντελή που απλώς είναι ο εαυτός του επί σκηνής.

Παρένθεση ή, σωστότερα, ξεμπρόστιασμα (με την άδεια της): εδώ βλέπετε την πολυαγαπημένη Δέσποινα, πρώτα απ' όλα φαν του Αγγελάκα και μετά του bosko, αφού δεν έχει αφήσει post μου ασχολίαστο. Έγυρα πάνω της σε κάποια φάση, αφού είχα ένα περίεργο απροσδιόριστο στρες χθες και ήπια τ' άντερα μου. Είναι κι αυτά τα γαμημένα χάπια για την καταπολέμηση των κλειστοφοβιών...Πώς το' λεγε ο Πανούσης για τη Δαμανάκη; Ρε παιδιά, έχω μάθει ότι παίρνει κάτι χάπια αυτή, θα πάμε να κάνουμε επανάσταση και θα την πάρει ο ύπνος!

Ο Παντελής, πάντως, είχε δίκιο όταν μας πληροφόρησε πως είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται ζωντανά Όλη η Αλήθεια για τα Παιδιά του ΄78 και ως εκ τούτου υπάρχει μεγάλη αγωνία. Πιστεύω πως όλα πήγαν καλά. Όπως και στο πολύ πιο σύντομο σε διάρκεια πρόγραμμα των Electric Litany, φάνηκαν το δέσιμο των μουσικών και οι πολλές πρόβες, έτσι και οι ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. έπαιξαν τα τραγούδια τους με εντυπωσιακό επαγγελματισμό: Άλλη μια νύχτα σύγχυσης και γέλιου, Τώρα που δεν έχω κανέναν, Πάσχα στο ψυχιατρείο, Όταν είμαι μαζί σου (ντουέτο του Δημητριάδη με τη Λίλα Βλαχοπούλου), Χειραψία/Gay anthem for the new millennium, Όχι πια έρωτες κλπ.

Ήταν και πάνω από δέκα άτομα επί σκηνής, σε ποιον να πρωτοαναφερθεί κανείς και πόσα ονόματα να συγκρατήσει; Ξεχωριστός φυσικά ο ήχος των εγχόρδων που επιστρατεύθηκαν από την Κέρκυρα για να εμπλουτίσουν τη live μουσική των ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ., εν προκειμένω τέσσερα βιολιά και δύο βιολοντσέλα.




Πραγματικά, το καταφχαριστήθηκα το δεύτερο και πιο χαμηλότονο μέρος της συναυλίας. Πήρα την παρέα, ανεβήκαμε στο πατάρι και αφού προσπεράσαμε κι εκεί ανθρώπους που κρέμονταν σαν τσαμπιά, βρήκαμε μια καλή γωνιά.

Όχι άλλο θέαμα, είπα μέσα μου, έκλεισα τα μάτια και τότε το πολύβουο αθηναϊκό rock club μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό, ανεξαρτήτως δογμάτων. Μπορεί να ήταν η Notre Dame, μπορεί ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο καθένας κρατάει ότι τού πηγαίνει.

Τα λόγια του Διονύση Σαββόπουλου από μία κατ' ιδίαν συζήτηση που είχαμε προ πενταετίας προσφέρονται για τον επίλογο της ανταπόκρισης μου: η ποπ μουσική υπήρξε η μόνη μουσική κτηνώδους καταναλώσεως που κάποια θεϊκά τσογλάνια κατάφεραν να ξεπεράσουν τον καταναλωτικό χαρακτήρα της και να την ανεβάσουν στα πιο υψηλά επίπεδα της λαϊκής τέχνης. Οι Κερκυραίοι ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ., λοιπόν, είναι τα θεϊκά τσογλάνια- που λέει ο Νιόνιος- και σίγουρα πέτυχαν χθες βράδυ στο Gagarin να τοποθετηθούν μαχητικά και θετικά απέναντι σ' αυτό που ορίζεται ως pop ή rock, την έκφραση δηλαδή μιας σύγχρονης εναλλακτικής λαϊκής κουλτούρας.

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Bosko, υπερβάλλεις έχω αφήσει κ δυό τρία ασχολίαστα ποστ!
Εκεί που συγκινήθηκα ιδιαίτερα ήταν με το "Τime" των Electric Litany, με τρελαίνει προσωπικά που η μουσική τους στα ξεσπάσματά της έρχεται σαν φυσική συνέχεια στην εσωτερική ερμηνεία του Αλέξανδρου, αλλά κ οι Κόρε.Υδρο. τα σπάσανε!! αν ήξερα περισσότερο τα κομμάτια τους πιστεύω θα τους απολάμβανα και πιο πολύ...

Είχες στρες λοιπόν πολυαγαπημένε Bosko κι εσύ κ παρ΄ότι έπινες που χαλαρώνει το ποτάκι, εμένα που δεν μπορούσα να πιω χθες κ μου την είχε βαρέσει ανάποδα πώς το παθα με τις ντροπές που με δέρνουν κ άφησα να με ξεμπροστιάσεις...καλά έκανες, είμαστε ανοιχτά βιβλία εμείς, δε φοβόμαστε το φακό, αυτός μας τρέμει!! Εχεις μια φωτογένεια εσύ άπαιχτη!

το πήρες το μύνημα υποθέτω χθες με το μέηλ μου...
Να είσαι καλάαααα!!

Δ.

Χρήστος Α. Μιχαήλ είπε...

Κόντεψα να βρεθώ κι εγώ εκεί χθες, αλλά με παρέσυρε το τζαζ μπάκαρο στη Σοφοκλέους και μια σωστή υποχρέωση.

Ωραίο ρεπορτάζ.

Byron είπε...

Πραγματικά εξαιρετική συναυλία Bosko, οι Κόρε. Ύδρο. είναι το σημαντικότερο ελληνικό συγκρότημα σήμερα και στεναχωριέμαι που οι μη μουσικόφιλοι φίλοι μου δεν τους ξέρουν καν. Mακάρι το γκρουπ αυτό να γεμίσει και μεγαλύτερους χώρους τα επόμενα χρόνια

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω, παιδιά, πως αληθινά ''ροκ'' ανέκαθεν ήταν και παραμένει η λογική της αμφισβήτησης και ιδεολογικής υπονόμευσης και αποκαθήλωσης του ''προτύπου'' της προώθησης, διάδοσης και πρόσληψης της μουσικής δημιουργίας κυρίως μέσα από το, συνήθως παραμορφωτικό τής αληθινής τέχνης και, συχνά, παραπλανητικό, πρίσμα του θεάματος και της φαντασμαγορίας, που ελλοχεύουν, δυστυχώς, ενίοτε ανεπίγνωστα ή υποσυνείδητα, σε συναυλιακά εγχειρήματα ακόμα και underground ροκ συγκροτημάτων ή ''έντεχνων'' δημιουργών και που επιχειρούν να υφαρπάξουν τον ενθουσιασμό και την αποδοχή ενός κοινού, που φαίνεται πως δεν αποζητάει τόσο τον ψυχικό εξευγενισμό του ή το αίσθημα μιας βαθιά λυτρωτικής πνευματικής ανάτασης, όσο την πρόσκαιρη εκτόνωση από τις πιεστικές και ψυχοφθόρες βιοτικές μέριμνες μιας οδυνηρής καθημερινότητας... Το τραγούδι νομίζω πως σήμερα, περισσότερο από ποτέ, κραυγάζει απεγνωσμένα, μπας κι απαλλαγεί επιτέλους απ' τα δεσμά της προϊούσας μετατροπής του, με ύποπτα, προδοτικά κίνητρα, σε θέαμα, ώστε να παλιννοστήσει αναγεννημένο στην αλλοτινή του πατρίδα: την κοιτίδα της πηγαίας συγκίνησης, της εκστατικής μέθεξης και της ευλαβικής μυσταγωγίας...

Σάκης

BOSKO είπε...

Σάκης...
στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ενδελεχούς αποσιώπησης καλλιτεχνικών οντοτήτων (και ταυτοτήτων) οδηγούμεθα σε έναν στρουθοκαμηλισμό εκ του μη όντος, αποσκοπώντας στην κάθαρση των επαγγελματικών μας τραυμάτων και υποκαθιστώντας το επέκεινα με το αέναο ζητούμενο της ευμάρειας ψυχής και σώματος, σκοπεύοντας πάντα στην αποθέωση του εργασιακού προτσές στον χώρο των τεχνών, τον ευάλωτο και κατακερματισμένο από τη συμπαντική αποσταθεροποίηση. Μήπως όμως πρόκειται για διαταραχές της λίμπιντο υπό την έννοια μιας ασθματικής λογικής που στοχεύει στη διακόρευση των τετελεσμένων γεγονότων; ερωτώ απλά!

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
όντως, μια φωτογένεια την έχω, η αλήθεια είναι.
κι εσύ εισ' ένα εξαιρετικό κορίτσι με τρομερό ένστικτο στα της μουσικής!
θα ξαναβρεθούμε σύντομα και άνευ πρωινών υποχρεώσεων!
αφού, λοιπόν, ανταλλάξαμε τις αβρότητες μας, σε καληνυχτίζω!

BOSKO είπε...

Χρήστος Μιχαήλ...
σ΄ευχαριστώ, Χρήστο, και πραγματικά έχασες ένα από τα καλύτερα ελληνικά live!

see u!

BOSKO είπε...

Byron...
απ' το στόμα σου και στων ιδιοκτητών μεγάλων clubs τ' αυτί!

Vam33 είπε...

Γεια
Ωραίο το blog σου έπεσα σήμερα το πρωί ψάχνοντας για Κόρε Υδρο.Ήμουν και εγω εκεί
http://vam33.blogspot.com/2010/05/blog-post_16.html

BOSKO είπε...

Vam33...
μια χαρά και η δική σου ανταπόκριση!

καλημέρα!

Kat είπε...

φοβερή ανταπόκριση!! :) αν και η περιγραφή με κάνει να ζηλεύω ακόμα περισσότερο που έχασα το live!Ελπίζω να ξαναγίνει κάτι αντίστοιχο σύντομα!Φιλιά από Αγγλία x

Kat είπε...

α!ξέχασα το σημαντικότερο!να σ'ευχαριστήσω για την ανταπόκριση!!! :)

BOSKO είπε...

Kat...
εγώ σ' ευχαριστώ για τις επισκέψεις σου.
πάντως, δε νομίζω να ξαναγίνει σύντομα (live των ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. εννοώ), οπότε στο επόμενο μπορεί και να' σαι στην πόλη σου!

Ανώνυμος είπε...

Bosko, ενημερώνω αν δεν έχεις ψάξει, ότι υπάρχουν πάμπολλα βιντεάκια κ από τα δύο συγκροτήματα από το λάιβ στο Gagarin...το "tear" και το "Dunes" ακούγονται φοβερά! Καλά από Κόρε.Υδρο. γίνεται πανικός..έχω σκιστεί να βλέπω!

Καλό σου βραδυ!!
Δέσποινα

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
κάτι πήρε το μάτι μου, αλλά- ξέρεις- βαριέμαι αφάνταστα να βλέπω βιντεάκια από events, στα οποία είχα την ευκαιρία να παραστώ. Αν δεν είχα πάει προχθές στο Gagarin, σίγουρα κι εγώ θα το' χα ψάξει πιο πολύ το θέμα. Απλά, ξέρεις πόσα κείμενα έχω να παραδώσω και δεν έχω γράψει ακόμη τίποτα; σιγά- σιγά, θα μου πεις κι εγώ θα σου απαντήσω, εσύ καλά τα λες μα ποιος μας/σ' ακούει;

Ανώνυμος είπε...

Boskο, έλα μια χαρά θα τα καταφέρεις όπως πάντα, απλά κάνε το στρες εξπρές κ πιες κι έναν διπλόν εσπρέσ!!(καλτιά για λίγο γελιο)
καλό ξημέρωμα!
Δ.

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
άμα τέτοιαν ώρα πιώ εσπρές, στον νευρολόγο θα πάω εξπρές!

άντε, καλό μας ξημέρωμα!

Ανώνυμος είπε...

o κύριος που έσπρωχνε και προσπαθούσε συνεχώς να ανέβει στη σκηνή παρεμπιπτόντως δεν είναι άλλος από τον Φώτη Βαλλάτο - ο οποίος και είναι εμμονικός με τους Κόρε Ύδρο, στην προηγούμενη συναυλία (λένε) έγδυνε τον Παντελή στη σκηνή.

Πολύ ωραία ανταπόκριση και πολύ ωραίο live.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
ευχαριστούμε για την ενημέρωση και για τον καλό τον λόγο σου!

Kathleen είπε...

φανταστική ανταπόκριση, εξαιρετικό live!

BOSKO είπε...

Kathleen...
thank you, thank you!
κι εσύ εκεί ήσουν, λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

Ελα, ρε BOSKO, ξεκολλα τωρα κ εσυ που εφαγες κολλημα ξαφνικα με τους κορε.υδρο. Οι τυποι πουλανε φυκια για μεταξωτες κορδελες κ εσυ ειδικα επρεπε να την παρεις πρεφα τη δουλεια. Ελεος δηλαδη, ενα μπλογκ εχουμε να διαβαζουμε, μην μας ξενερωνεις, γιατι το χεις παρακανει τον τελευταιο καιρο. Μεινε σ' αυτους τους καλλιτεχνες που μας γνωριζεις απο το ιστολογιο σου και που ειναι ολοι σχεδον εξαιρετοι. Μην ασχολεισαι με τα φρικια του LIFE STYLE και τις ταχα μου ψυχοδηλωτικες μπουχαρες τους.
Οσο για τα τσιτατα για τον τραγουδιστη τους που μεταχειριζεσαι, απορω!!! Αφου τον ειδες απο κοντα, το παλικαρι σε δυο χρονια θα θελει επειγοντως εμφυτευση μαλλιου και μυαλου. Τι στο διαολο ρε γμτ μου βουντου σου καναν κι εσενα;
ΜΗΝ ΧΑΡΑΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΣΟΥ
ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΗΛΑΔΗ!!!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
εσύ πάλι ποιος νά 'σαι;
δε μπορώ να σου "μιλήσω" τώρα, θα σου απαντήσω πάντως αργά απόψε ή αύριο πρωί.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
λοιπόν, έχουμε και λέμε:
πρώτον, δικαίωμα σου να θεωρείς φύκια για μεταξωτές κορδέλες αυτό που κάνουν οι ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ., αλίμονο αν άρεσαν όλα σε όλους μας. Χωρίς να πιστεύω ότι το εν λόγω συγκρότημα άλλαξε τον ρου της ιστορίας στα εν Ελλάδι μουσικά πράγματα, δηλώνω ευθαρσώς ότι εμένα μου αρέσουν και άρα διαφωνούμε κάθετα.
δεύτερον, αν εννοείς ψυχοδηλωτικές μπουχάρες τραγούδια σαν το "Πάσχα στο ψυχιατρείο", ειδικά αυτό είναι τ' αγαπημένο μου. Πρόσεξε λίγο πόσο όμορφη μουσική έχει και τη χρήση του πιάνου του. Μία τελείως πλατωνική/ χατζιδακική αίσθηση! Σε ότι αφορά τον στίχο του, για προσωπικούς λόγους που δε χρειάζεται να ξέρεις, επίσης με άγγιξε πολύ.
τρίτον, απ' τη στιγμή που παίζεις rock, βγάζεις τους δίσκους σου από την EMI και γουστάρεις stage diving, φρικιό του life style δ ε ν μπορείς να μ η ν είσαι. Δε σου κρύβω ότι κι εγώ παρ' όλο που λάτρεψα τη rock μουσική, όταν βλέπω τραγουδιστή συγκροτήματος να χοροπηδάει σαν το κατσίκι, κάτι προς αστείο μου κάνει. Εννοείται, όταν ειδικά δεν παρακολουθείς συναυλία των Doors ή των Stooges! Ξέρεις όμως εάν ο Παντελής Δημητριάδης το κάνει αυτό για την πλάκα του, πάνω απ' όλα; Ή πιστεύεις πως την ψώνισε και την είδε Jim Morrison, και καλά κάνει στην τελική, αφού ευχαριστιέται το κοινό του; δεν τον γνωρίζω τόσο καλά και δεν ξέρω τι παίζει με το life-style-diving γενικώς που του προσάπτεις, υποψιάζομαι όμως πως μάλλον η πρώτη εκδοχή είναι πιθανότερη.
τέταρτον, θα σου γίνω δυσάρεστος, πολύ όμως! Είναι δυνατόν, σοβαρός άνθρωπος υποτίθεται, να ασχολείσαι με την εξωτερική εμφάνιση ενός καλλιτέχνη; Εσύ δηλαδή ποιος είσαι, ο Ένας και Μονογενής Υιός των...Φόρεστερ της Τόλμης & Γοητείας; Μου θυμίζεις τα μαλακισμένα από το φαν- κλαμπ της Βίσση που μου την έπεσαν κάποτε με τα πιο απαίσια λόγια για καλλιτέχνες ορίτζιναλ- μύθους στη χώρα μας. Σου επιστρέφω λοιπόν την εμφύτευση μαλλιού και πάω σ' αυτήν του μυαλού. Τι εννοείς; Ο τραγουδιστής είναι ηλίθιος; Τρελός; Το πρώτο, ξέχνα το, δεν θα έγραφε τραγούδια και μάλιστα τέτοιας αποδοχής. Το δεύτερο, ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβει ο άλλος βαθιά στην ψυχή του και μην πιάνεσαι από την εικόνα μιας βραδιάς του εν δράσει. Τώρα, αν ήθελες να πεις ευαισθησία, πάω πάσο.
Εν κατακλείδι, πιστεύω πως έχεις πιάσει την αγαμία κου ντε φούντρ (που 'λεγε κι ο δάσκαλος jb), επομένως κοίτα να βρεις τη λύση. Τραβήξου μόνος σου και μην αφήνεις στα blogs σχόλια της κακιάς υποστάθμης. Όχι στο δικό μου τουλάχιστον, που δηλώνεις φαν κιόλας...
καλό ξημέρωμα!

Ανώνυμος είπε...

Bosko, για τι life style κ πράσιν΄άλογα διαβάζω!!...αν είναι δυνατόν!!!...παρ΄ότι δεν έχω ακούσει τόσο προσεχτικά ακόμη όπως εσύ τους Κόρε.Υδρο. και δεν είμαι τόσο φαν (ίσως γίνω κ μόνο για το φευγάτο βλέμμα του τραγουδιστή τους που σου έλεγα κ που αυτοσαρκάζεται κ αφήνεται να "τσαλακώνεται" έτσι πάνω στη σκηνή), δεν ξέρω έτσι που έχω φορτιστεί θα πω: τι σχέση έχει η αξία της τέχνης κάποιου με το παρουσιαστικό του!!? Πού είναι το κακό τέλος πάντων να κάνει κάποιος κ την όποια τρέλα ή αδυναμία του τέχνη....αυτό θα έπρεπε να γοητεύει και να συγκινεί ίσως (ρατσισμός??)...λες και όλοι εμείς είμαστε φυσιολογικοί(μπρρρρ), κι αν πουλάνε τρέλα καλά κάνουν...καλύτερα τρέλα παρά πασαρέλα! Αμάν πια η ισοπέδωση!!

Καληνυχτώ!

Δέσποινα

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
όπως τό 'πες, πράσιν' άλογα!
τα παιδιά, τώρα, τρέλα πουλάνε, πασαρέλα πουλάνε, πάντως πουλάνε γενικώς κι αυτό- ως φαίνεται- δημιουργεί βαρυστομαχιά σε κάποιους.
τόσοι και τόσοι καλλιτέχνες έχουν περάσει απ' αυτό το blog, πρώτη φορά είδα τέτοια ένταση στις απόψεις του συναυλιακού κοινού των ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. και του δικού μου αναγνωστικού κοινού. Α, μου φαίνεται, όποτε θά 'ναι ψόφια τα πράγματα στη μπλογκόσφαιρα, θα ρίχνω έτσι δυο- τρία posts ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. μαζεμένα να γίνεται τζέρτζελο. Δεν είδες που έμεινε ασχολίαστος ο καημένος ο Μάριος πιο πάνω; Έπρεπε νά 'λεγα ράδιο αρβύλα ότι ετοιμάζει δίσκο με τους ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ. (φαντάζεσαι;) νά ΄βλεπες τι θα γινότανε!
δε μας γαμάνε, λέω γω, όλοι οι συμπλεγματικοί βραδυάτικα (και πρωινιάτικα)...
ας εκδράμω τώρα & τα λέμε αργότερα!
καλημέρα!