Κυριακή 23 Μαΐου 2010

sunday mirror

Η μιζέρια της Κυριακής ονομάζεται γαλήνη σε αντίθεση μ' αυτήν του Σαββάτου που δεν αλλάζει ονομαστικά. Λιγοστός ο κόσμος στα καφέ της ηλιόλουστης πλατείας Βικτωρίας, λιγοστοί κι οι μαύροι με την πραμάτεια τους. Δεν έχουν στέκια και γωνιές πλέον, σε σταματούν στα φανάρια για να πουλήσουν φτηνιάρικες τσόντες που κάνουν θραύση. Καλά τα έλεγε η Πλάτωνος προχθές που συζητούσαμε το θέμα, όταν μια χώρα φτάνει στο χείλος του γκρεμού, ο λαός της το ρίχνει στην τσόντα. Το ίδιο- λέει- είχε συμβεί και το 1981 μετά τον καταστροφικό σεισμό! Ψυχολογική ανάγκη, η αύξηση της λίμπιντο με οποιοδήποτε τρόπο προκειμένου να γίνει ασπίδα προστασίας. Θυμάμαι κι έναν ψυχίατρο που μού 'λεγε αν δεις άνθρωπο, είτε άνδρα, είτε γυναίκα, με το μυαλό του μονίμως στο σεξ, κατά 90% δεν είναι στα καλά του. Όταν το μυαλό νοσεί, επιστρατεύει την εγρήγορση του κορμιού και την αύξηση των σωματικών εκκρίσεων με σκοπό να πιαστεί απ' αυτές και να μην ξεφύγει τελείως...
κκκ
Στον κυριακάτικο Τύπο οι προσφορές συνεχίζονται. Σε μία εφημερίδα, μάλιστα, δεν έχουν τον θεό τους, αφού δίνουν ταινία με πρωταγωνίστρια την Άντζελα Γκερέκου. Τι βλακώδης αυτή η κούρσα της επικαιρότητας! Σαν και τότε πού 'χε πέσει το αεροπλάνο των κυπριακών αερογραμμών και η TV βομβάρδιζε τους καταναλωτές της με όλες τις βήτα ταινίες καταστροφής του Χόλιγουντ. Άλλαζες κανάλια κι από το Τζάμπο Τζετ στο τρίγωνο του διαβόλου έπεφτες στους Επιζήσαντες κλπ. Εγώ πάντως πήρα την Ελευθεροτυπία, αφού στο πλαίσιο της Κλασικής Ταινιοθήκης προσφέρει σήμερα τις Διαβολογυναίκες του Henri- Georges Clouzot! Συγκλονιστικό ασπρόμαυρο θρίλερ του 1955 που τού έγινε κι ένα μετριότατο remake πριν από καμιά δεκαετία. Τό 'χα δει παιδάκι στην ΕΡΤ με πρόλογο του Μπακογιαννόπουλου και η σκηνή με το πτώμα στη μπανιέρα ήταν απίστευτα ατμοσφαιρική και τρομαχτική, όχι μόνο για την εποχή της, αλλά μέχρι σήμερα. Θα το βάλω κάνα βράδυ αν δε με πάρει ο ύπνος στο πρώτο δεκάλεπτο, όπως γίνεται κάθε φορά που πάω να δω dvd. Ή χρειάζομαι ξεκούραση γενικώς ή στην πραγματικότητα δεν είμαι 36, αλλά 66 ετών...
Πολύ ευχάριστη η παρέα και τέλειο το φαγητό σε in εστιατόριο στο Γκάζι χθες βράδυ. Μόνο που όταν ήρθε ο λογαριασμός, θυμήθηκα την ατάκα φίλης ποιήτριας σε έναν σερβιτόρο κάποτε και άρχισα να γελάω μόνος μου. Συγνώμη, κύριε- τού 'χε πει- φαΐ θα πληρώσουμε, δε θα δώσουμε προκαταβολή για οικόπεδο! Κάτσε να μπεί ο Σεπτέμβρης που απ' ότι λέγεται θα σφίξουν κι άλλο τα πράγματα και θα δούμε ποιοι επιχειρηματίες θα μείνουν in και ποιοι θα γίνουν out σ' αυτή την πόλη. Life- style δε μου θέλατε; Βαράτε μύγες τώρα και κυνηγάτε την πελατεία με το τουφέκι! Μαλάκες, ε μαλάκες! Εύχομαι να καταστραφεί οικονομικά και ο τύπος που έχει τους Διόσκουρους στο Μοναστηράκι. Έλα δω, τι τιμή ειν' αυτή- τον ρώτησα τις προάλλες- εννέα ευρώ οι δύο fredo, τη στιγμή που θα έδινες μόνο τέσσερα για τον ίδιο λόγο στο Βερολίνο; Πληρώνω υψηλό ενοίκιο, μου απάντησε ορθά -κοφτά, θιγμένος κιόλας από τη λογική μου της στιγμής. Έπρεπε νά 'χα μαζί μου τότε μια φίλη πολύ ψημένη, πρώην πρεζάκι που αποτοξινώθηκε και καθάρισε. Παραγγείλαμε καφέ στο ίδιο μέρος πέρσι και σαν δοκίμασε και τον βρήκε νερόπλυμα, πήγε μέσα και έλουσε τον τσίφ! Για να μάθεις, μωρή χαμούρα, του φώναξε με τη χαρακτηριστική τραχυά φωνή της, πού με χρεώνεις πέντε ευρώ και τσιγγουνεύεσαι να ρίξεις μια κουταλιά καφέ μέσα! Πόσοι θα ήθελαν σίγουρα να τη χειροκροτήσουν, μα θέλει γερά κότσια να κάνεις κάτι τέτοιο. Μόνο αν έχεις φάει όλο το στραπάτσο της ζωής κι έχεις δει τα ραδίκια ανάποδα δικαιούσαι ακόμη και να πλακώσεις στο ξύλο όλους τους μικρούς δυνάστες της καθημερινότητας σου, από τον ταξιτζή και τον τραπεζικό υπάλληλο μέχρι τον ιδιοκτήτη της καφετέριας και τον παπά της ενορίας σου! Τα ίδια και στα δισκοπωλεία με τις εταιρείες να τρέχουν τον τελευταίο χρόνο μπας και προλάβουν την κρίση, εις μάτην όμως. Μαθαίνω ότι το κεντρικό Metropolis των Αθηνών, αυτό με τη μουσική σκηνή στον πάνω όροφο, έβαλε ή θα βάλει λουκέτο! Δεν εξεπλάγην καθόλου, αντιθέτως το περίμενα κι απορούσα πώς άντεξε τόσο πολύ κιόλας. Στον Ιανό πάλι έχουν τρελαθεί τελείως ή ζουν σ' άλλη χώρα; Πήγε ο Νίκος Χαλβατζής να αγοράσει το πρώτο του cd, που του το ζήτησε η Πλάτωνος, και το βρήκε 23 ευρώ! Η τραγωδία της κωμωδίας...Σε μία εβδομάδα ακριβώς αναχωρώ για Κύπρο. Το χρειάζομαι αυτό το ταξίδι ειδικά τον τελευταίο καιρό που πιέζομαι ψυχολογικά για πολλούς και διάφορους λόγους. Εδώ και μια εβδομάδα περίπου, τα βράδια κοιμάμαι συχνά με αναμμένα φώτα. Σε μένα, λοιπόν, ισχύει απόλυτα η μπανάλ εκδοχή της λεγόμενης επείγουσας αλλαγής παραστάσεων! Αν όλα πάνε καλά, θα ακολουθήσουν κι άλλα ταξίδια μέσα στο τρέχον έτος, αφού ευτυχώς το κουνδουρικό ντοκιμαντέρ έχει μεγάλη ζήτηση από πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού. Τι φτωχοπροδρομικές τελετές, απονομές αγαλματιδίων Ζολώτα και λοιπές σαχλαμάρες, χτυπάς μια Πράγα, ένα Άμστερνταμ ή ένα Βερολίνο κι έχεις την υγειά σου για τους επόμενους έξι μήνες στη χώρα σου! Ο Παντελής, που ερμήνευσε το άσμα των τίτλων της ταινίας μου, πετάει τη σκούφια του για ταξίδια, σαν και μένα κι αυτός. Κι επειδή αποτελεί την καλύτερη παρέα και στο εξωτερικό, λέω να τον πάρω μαζί μου ως έτερο εκπρόσωπο του ντοκιμαντέρ. Δε θα τον ξεχάσω στο Βόλενταμ, το ψαροχώρι της Ολλανδίας, που φώναζε Έχω γαύρο Μηχανιόνας, φρέσκο μύδι Επανομής, διαλαλώντας την ανύπαρκτη ελληνική σοδειά στους έκπληκτους Ολλανδούς ψαράδες! Για να μην αναφερθώ στα περάσματα μας από όλα τα διάσημα μαγαζιά Άμστερνταμ και Ουτρέχτης, όπου κανονικά θα έπρεπε να γράψω βιβλίο, το οποίο θα ήταν ότι πιο αντεργκράουντ και χιουμοριστικό έχει κυκλοφορήσει τελευταία! Σαν ένα φίλο που μού 'λεγε πρόσφατα ότι θέλει να πάει με τη γκόμενα του στο Άμστερνταμ. Κι επειδή τους γνωρίζω καλά και τους δυο τους τι καπνό φουμάρουν ή, μάλλον, δε φουμάρουν, του απάντησα: Χαζός είσαι; Τη γκόμενα πήγαινε την στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ τραβήξου μόνος σου ή πάρε μαζί κάνα φρικιό φίλο σου...
κκκ
Μου φαίνεται, ξέφυγα πάλι από το θέμα μου, το ταξίδι στην Κύπρο δηλαδή ή για την ακρίβεια τις υποχρεώσεις μου με την εφορία που πρέπει να τακτοποιήσω μέσα στην εβδομάδα που έρχεται. Που να βγαίνεις τώρα στη γύρα να μαζεύεις διάφορα χαρτιά και να βλέπεις φάτσες, με τις οποίες δεν κόβεις φλέβες κιόλας. Τελευταία στιγμή τ' αφήνω όλα, λογαριασμούς, πληρωμές, εφορίες. Κάτσε να σκάσει και το ενοίκιο ν' αρχίσει το τσοντάρισμα από τη μανούλα μου. Αυτή είναι η real τσόντα και μάλιστα hard- core, όχι τα dvd που πουλάνε οι μαύροι στο δρόμο...
Τέλος, παρακολουθώ το βρόχινο νερό πού 'χει λιμνάσει στην ολότελα παραμελημένη βεράντα μου και βαριέμαι φριχτά να καθαρίσω τα σιφώνια της. Δε βαριέσαι, με χαροποιεί το γεγονός πως έρχονται σπουργίτια και παίρνουν το μπάνιο τους, πολλά και όλα μαζί. Τώρα αν πιάσω και σκουλήκια- η βεράντα μου δηλαδή και κατ' επέκταση κι εγώ- τόσο το καλύτερο γι' αυτά τα γλυκύτατα μικροσκοπικά πτηνά, που θα κάνουν τσιμπούσι τρικούβερτο.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Synday mirror..Sunday horror..κάποτε η Κυριακή ήταν η μέρα που περιμέναμε όλοι πώς και πώς να ΄ρθει, τώρα πια είναι μια μέρα όπως όλες οι υπόλοιπες (ενίοτε ίσως και χειρότερη απ΄αυτές)...
Διαβάζοντας το κείμενό σου πίστεψα ότι του ταιριάζει το "Ultimatum" (Final Fantasy)!

Καλησπέρα..

BOSKO είπε...

new-girl-on-the-blog...
ωραίο τραγούδι και καταπληκτική φωνή ο τύπος! Thanx, διότι το/τους ανακάλυψα μόλις στο youtube με αφορμή το σχόλιο σου.
και πού 'σαι ακόμα, Αζερμπαϊτζάν θα γίνουμε που οι άνθρωποι εκεί ξέχασαν να μετρούν τις μέρες...

kostas είπε...

Bosko, respect και υποκλίνομαι! Πριν από δύο ώρες βρίστηκα με το γκαρσόνι των Διόσκουρων για τον ίδιο λόγο που λες! Θα του πέταγα το τραπέζι μα συγκρατήθην!!!
Η φωτό με Θεοχαρίδη αγαπησιάρικη. Αδερφάκια! Δεν θα βγάλει κανά δίσκο το παιδί αυτό;

BOSKO είπε...

kostas...
τι γίνεσαι, φίλε, απολύθηκες ή σ' άφησαν ελεύθερο για Σ/Κ;
και δεν του το πέταγες του παπάρα; θα μου πείς, τι φταίει το γκαρσόνι. Σωστά, αλλά κάπου πρέπει να ξεσπάσει κι ο ταλαίπωρος καταναλωτής, αλλιώς θα μπει στα ενδότερα και θα γίνουν όλοι ρόμπες ξεκούμπωτες μεσημεριάτικα.
όντως, αγαπησιάρικη photo. Τον αγαπάω τον μπαγάσα πού 'ναι μπρουτάλ και αντικοινωνικός, αλλά εμείς τα βρίσκουμε, καθ' ότι τρελο-υδροχόοι! Αν εξαιρέσεις τη συμμετοχή του Παντελή στον, επιεικώς απαράδεκτο, δίσκο του Νικολόπουλου με τον Ρασούλη, μόλις κυκλοφόρησε το νέο cd του Μιχάλη Τερζή, όπου εκεί μέσα τραγουδάει το "Αχ, η ζωή" (τραγουδάρα για μιαν Άννα που αγάπησε πολύ τους ποιητές)!
να περνάς καλά!

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε!
Ο Owen Pallett είναι αστέρι!
Εκτός από Final Fantasy, νομίζω ότι θα σου άρεσε και η συνεργασία του με Symphony Nova Scotia!
Όπως τα λες είναι...πάει καιρός που σπανίως (δυστυχώς ή ευτυχώς) μ΄ενδιαφέρει τι μέρα έχουμε..

BOSKO είπε...

new-girl-on-the-blog...
ούτε τον ήξερα τον κύριο Pallett, χαίρομαι όμως που- ξαναλέω- τον γνώρισα από σένα!
καλό απόγευμα!

Ανώνυμος είπε...

Boskakiiii!!,
-"ποια θλίψη μας κλωτσάει πιο μακριά από δω"??....
κι αν "μες στις βαλίτσες μας στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι"
η πόλις πώς...δε θα μας ακολουθεί??

-Πάρε το αεροπλάνο και σώπα!

Kαληνύφτα! (κατωιταλική!)

Δέσποινα

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
δεν πιστεύω νά 'χεις φύγει ήδη.
Ιούλιο δε θα πήγαινες εκεί;

Άρτεμις είπε...

Ξημερώνει. Μπήκα να δω τι γίνεται εδώ. Εθισμός έχει καταντήσει το μπλογκ σου-να ξέρεις.
Σχόλια
1 Φιατί παιδί μου γράφειθς με φωσφορίζοντα γράμματα>?Ελιναι δύσκολο για τους ξενυχτιζζζζμένους(twice)
2 Τι φοράς στο μέτωπο>??
3 23ε το cd? Απαπα (13 το βρηκα εδώ)
4 Καλή βδομάδα να'χουμε και καλά ταξίδια
Υ.Γ: σε λιγότερο από μήνα πάω Αλόνησο :-)

BOSKO είπε...

Άρτεμις...
απαντώ στα σχόλια σου:
1. Δεν είναι φωσφορίζοντα τα γράμματα, νομίζω δηλαδή, απλά συνηθίζω να χρωματίζω τη γραμματοσειρά κάθε μίας ανάρτησης.
2. Ένα λεπτό πλεκτό μπλε-μωβ χίπικο στεφάνι που αγόρασα από το Μοναστηράκι.
3. Κι εδώ 13 έχει το "Γκόλεμ#", μιλάω για το "Πλάνο Εξόδου" που' χει εξαντληθεί από καιρό και το κοπανάνε τώρα.
4. Επίσης, καλά πάντα νά 'μαστε κι εσύ να περάσεις τέλεια στην Αλόννησο! Στα βράχια της Αλόνησου βρήκα το παντελόνι σου!

Αθανασία είπε...

Γειάσου Μποσκάκι...χααααααααχαχαχαχααααααααααα!καλά δε παίζεσαι,εσύ το χω ξανάπει αυτό...δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω...κ άλλα ταξιδάκια βλέπω μπράβο....ενδιαφέρον προορισμός η Κύπρος..όχι ότι έχεις γυρίσει όολο το κόσμο,αν φανταστείς ότι έχεις,φτάσει μέχρι τη Κίνα (στο άλλο ημισφαίριο,του πλανήτη)?ε,από κεί να καταλάβεις!! πολύταξιδεμένος φίλε!!!χαχαχαχααααα!πάντως η φίλη σου δε παίζεται εννοώ αυτή,που τα σουρε κανονικά του μαγαζάτορα,για τον καφέ...καλά του κανε,καλά του κανε κάποιος πρέπει να τους τα χτυπήσει κ κάποτε..δεν είναι τιμές αυτές παιδάκι μου...το έχουνε πάρατραβήξει το σκοινάκι,στην Ελλάδα......βαριέσαι να καθαρίσεις το σιφώνι της βεράντας σου???ε,μη σκάς κ μένα,μ έχει πιάσει μιά οξεία τεμπελίτιδα,αυτό το καιρό... ίσως είναι η απογοήτευση,κ το κλίμα των ημερών....(με όσα βλέπουμε να γίνονται στην Ελλάδα τώρα)...ε,ντάξει ρε σύ,δε νομίζω να πιάσεις κ σκουλίκια χαχαχαχα! σου έυχομαι τα καλύτερα,για τα ταξίδια σου κ να μας στείλεις,κ 'ανταπόκριση'από Κύπρο κ από όπου αλλού,πάς οκ??...ε,να μαθαίνουμε κ μείς τι κάνεις εκεί που πηγαίνεις ρε φίλε...φιλάκια...καλή βδομάδα....

Ανώνυμος είπε...

Boskaki, εδώ είμαι...κ με τρώνε οι κυκλοθυμίες κ οι αμφιβολίες...να μου είσαι καλά εύχομαι κ να ταξιδεύεις άμα σου κάνει τόσο καλό! Η επαφή με άλλους κόσμους σε συνδυασμό με το χιούμορ (που διαθέτεις άφθονο όπως εδώ στο ποστ) μας βοηθά ίσως να υπερβαίνουμε δικές μας καταστάσεις....
Χάρηκα πολύ για την ταινία σου!!!

Καλημέρεεες!!
Δέσποινα

BOSKO είπε...

Αθανασία...
κήπος είσαι, Αθανασία μου!
όπως πάντα!
σ' ευχαριστώ & σ' έχω ανάγκη, ειλικρινά!

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
αμφιβολίες για ποιο πράγμα; άσε που μου θύμισες τώρα τις "Αμφιβολίες" του Λευτέρη Μυτιληναίου, που έβαζε η Αρβανιτάκη τον Παλαμίδα να το τραγουδάει, όταν δούλευε μαζί της. Φαντάζεσαι;
πράγματι, έξω καλά θα πάμε- όπως όλα δείχνουν- τώρα όμως στην Κύπρο πάω με ένα παλιότερο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο συχωρεμένος ο Παγουλάτος.

Ανώνυμος είπε...

Bosko, άσε τώρα μη ρωτάς τα δικά μου γιατί δεν θα βγάλεις άκρη, το παλεύω πάντως...κ μη μου μιλάς για Ελ. Αρβανιτάκη γιατί ανατριχιάζω κ γίνομαι δυσάρεστη, αν εννοείς το τραγούδι το γνωστό το λαικό, ελπίζω να μην τον υποχρέωσε να το πει τον άνθρωπο. όχι, αυτό δεν μπορώ να το φανταστώ, αν κ η φαντασία μου έχει την τάση να οργιάζει, κ δεν της έκανε σαμποτάζ?...χιχιχι!!!!
Ωραία να περάσεις λοιπόν στην Κύπρον!

Καλο απόγευμα!!

BOSKO είπε...

Δέσποινα...
ωχ, κατάλαβα!
από κοντά αυτά...
πάλεψε το όσο μπορείς.
εν τω μεταξύ, τελικά τα email μας δεν...τακιμιάζουν με τίποτα. Εσύ μπορεί να τ' άδειασες το δικό σου, εμένα όμως εξακολουθούν να μού 'ρχονται πίσω τα μηνύματα μου σε σένα.

Άρτεμις είπε...

Μάλιστα--νομίζω φαίνεται ότι χρειαζόμουν ύπνο όταν σχολίασα εδώ,. Οτι να'ναι γραμματα πατούσα-απαπα/

Να μου γυρίσεις πίσω το παντελόνι. Γρήγορα!!
κι εγώ θα σου επιστρέψω το σορτσάκι και τη φανέλα από την όμορφη Καστέλλα.

Ανώνυμος είπε...

Boskaki, μήπως να σου έστελνα το μέηλ της αδερφής μου (αφού την ενημερώσω) κ να το έστελνες σε αυτό και μετά να μου το προωθούσε στο δικό μου το μέηλ, γίνεται άραγε ή λέω μ...? Αν δεν θες έτσι οκ, θα μου πεις τηλεφωνικά ή από κοντά όταν θα έχεις το χρόνο...

Καλό ξημέρωμα!

Δέσποινα