Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

βαγοτονικό-επεισόδιο

Τη ρήση Ο γέρος θα πάει ή από πέσιμο ή από χέσιμο, την άκουγα πολλά χρόνια τώρα. Το πέσιμο το καταλάβαινα, το χέσιμο όμως όχι. Ανέκαθεν έψαχνα να βρω πώς μπορεί κάποιος να πάει από χέσιμο, τη στιγμή που η συγκεκριμένη άχαρη ανθρώπινη λειτουργία είναι ταυτισμένη με την απόλυτη ανακούφιση. Ώσπου χθες βράδυ το λούστηκα κι αυτό και πήρα τέτοια τρομάρα, όση δεν είχα πάρει απ' τα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη. Κατά τη μία τη νύχτα, άκουσα τη μητέρα μου να σηκώνεται για τουαλέτα. Ευτυχώς που ήμουν ξύπνιος και χάζευα στο internet. Πέρασαν λίγα λεπτά, ακούγοντας τη γυναίκα να...σφίγγεται. Όλα καλά; της φώναξα. Καμία απάντηση! Πήγα πιο κοντά, έξω απ' την τουαλέτα. Όλα καλά, μάνα; ξαναφώναξα. Όταν άρχισε να μου μιλάει αλαμπουρνέζικα, ήταν αρκετό για να τρομάξω και να εισβάλλω μέσα. Την αντίκρισα κάτασπρη, κοκκαλωμένη, με ορθάνοιχτα μάτια και στόμα. Πάει η κυρα-Ντίνα, σκέφτηκα, ως εδώ ήταν! Άρχισα να την ταρακουνάω, να την κολλάω στον τοίχο, ουρλιάζοντας: Σύνελθε, μάνα, έχεις πάθει εγκεφαλικό! Τίποτα αυτή, κόκκαλο! Μεσ' στη νύχτα ξεφώνιζα ότι χάνεται η μάνα μου κι όποιος μ' ακούει να με βοηθήσει! Στιγμές πανικού! Την ώρα που προσπαθούσα να καλέσω το 166, πατώντας άλλ' αντ' άλλων στο πληκτρολόγιο του τηλεφώνου, ακούστηκε ένα...πλαφ! Ξανατρέχω στην τουαλέτα και την ακούω να μου λέει μισολιπόθυμη Αχ, ανακουφίστηκα...Πώς μού 'κοψε κι εκεί που καθόταν, έτρεξα γρήγορα και της έβαλα πιεσόμετρο. Κι ενώ ήμουν σίγουρος ότι η μεγάλη πίεση θά 'χε πάει 25 και ότι μόλις πέρασε οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο, το μαραφέτι έδειξε το εντελώς αντίθετο: 7 η μεγάλη πίεση, η μικρή 4,5 και 85 παλμοί. Αμέσως συνήλθε, καθαρίστηκε μόνη της, πλύθηκε και γύρισε στο κρεβάτι της. Έδειχνε τρομερά εξαντλημένη. Της ξαναπήρα την πίεση και μετά από πέντε λεπτά της είχε πάει 12 με 7, φυσιολογικότατη δηλαδή. Τηλεφώνησα του εφημερεύοντα καρδιοχειρουργού στο Ωνάσειο. Τη στιγμή που η πίεση της είναι κανονική, δεν έπαθε κάτι σοβαρό- μου είπε- απλά μόλις πέρασε βαγοτονικό επεισόδιο. Καλό είναι να τη δει κάποιος καρδιολόγος για παν ενδεχόμενο! Άντε τώρα ΄γω να ξέρω τι είναι το βαγοτονικό επεισόδιο που άκουγα ότι ήθελα. Έτσι, όταν ήρθε το ΕΚΑΒ στις δύο τη νύχτα και μας μετέφεραν στο Ιπποκράτειο, άρχισα να λέω στους γιατρούς ότι υπέστη...βεγγοτονικό επεισόδιο. Ψέματα; Με τέτοιο τρέξιμο που έριξα πάλι μεσ' στα μαύρα μεσάνυχτα, μιλάμε για το απόλυτο βεγγοτονικό επεισόδιο! Ε, τι, έχουμε γυρίσει όλα τα νοσοκομεία, να μη βλέπαμε πως είναι μέσα και το Ιπποκράτειο; Να μην τα πολυλογώ, πέραν απ' την εξάντληση, η οποία διήρκησε αρκετές ώρες, η μάνα μου δεν είχε τίποτα άλλο που να εμπνέει ανησυχία: πίεση και σφυγμοί κανονικοί, το καρδιογράφημα και ο υπέρηχος καρδιάς καλά και σταθερά, το ζάχαρο ελαφρώς ανεβασμένο, όπως και η κρεατινίνη αρκετά ανεβασμένη- κάτι που γνωρίζαμε ως μετεγχειρητική ανωμαλία, η οποία θέλει τον χρόνο της για να περάσει. Ο γολγοθάς έληξε στις εννιά το πρωί, περιμένοντας τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων. Από εμάς ειν' εντάξει, μπορεί να φύγει η γυναίκα, είπαν οι καρδιολόγοι, συμφώνησαν κι οι παθολόγοι κι έτσι παραγγείλαμε ιδιωτικό ασθενοφόρο και επιστρέψαμε σπίτι. Μόνο που της άλλαξαν τα φάρμακα. Για την ακρίβεια, της έκοψαν τελείως το αντιυπερτασικό tildiem, που το έπαιρνε τρεις φορές τη μέρα και που προκαλεί μεγάλη δυσκοιλιότητα. Το αντικατέστησαν με το lobivon και με μία δόση ημερησίως. Επίσης, σύστησαν να παίρνει μισό flumil, το οποίο, ως διουρητικό, δεν κάνει καλό στα καταπονημένα- μετά την εγχείρηση- νεφρά της. Τα γράφω όλα αυτά για να ξέρουν τι γίνεται και όσοι αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, είτε με τη δική τους υγεία, είτε με οικείους τους ανθρώπους. Να είναι καλά η κυρία Νίνα Γαλίμη, η παθολόγος του Ιπποκράτειου, που όλη την ώρα περνούσε από ΄κει που βρισκόταν η μάνα μου ακινητοποιημένη στο καροτσάκι και της χάιδευε τα μαλλιά. Κάθε γλυκιά ανθρώπινη συμπεριφορά είναι ανυπολόγιστης αξίας τις δύσκολες στιγμές. Γυρίσαμε σπίτι, λοιπόν, ευτυχώς η μάνα μου είχε ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις της, παρ' όλο το ξενύχτι, και σχολιάζαμε μεσ' στο γέλιο ότι περάσαμε πάλι. Τώρα εγώ διαβάζω στο internet τι σκατά (κυριολεκτικά) ήταν αυτό το βαγοτονικό επεισόδιο! Πρόκειται, με δυο λόγια, για απότομη πτώση της αρτηριακής πίεσης την ώρα που ο οργανισμός πιέζεται για διάφορους λόγους. Διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα, τα οποία όμως είναι επικίνδυνα, αν ο ασθενής πέσει στο έδαφος και χτυπήσει. Δηλαδή να φχαριστάμε που εμάς μας βρήκε στην τουαλέτα το άτιμο το βαγοτονικό...Τέλος πάντων, σε λίγες μέρες έχουμε το δεύτερο κανονισμένο μετεγχειρητικό ραντεβού στο Ωνάσειο, οπότε εκεί θα τα συζητήσουμε όλα με τον γιατρό της. Μέσα σ' όλα αυτά, μαθαίνω για τις κρίσιμες ώρες που περνάει ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στην εντατική ιδιωτικού νοσοκομείου της Αθήνας και εύχομαι να το ξεπεράσει. Είναι 89 ετών, μα αυτό δεν λέει τίποτα, ειδικά όταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ο σημαντικότερος εν ζωή Έλληνας θεατρικός συγγραφέας.

11 σχόλια:

Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης είπε...

Φίλε Αντώνη μ' αρέσει που ποτέ δεν χάνεις το χιούμορ σου πάντως. Αυτό είναι θαυμάσιο!

Όσο για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη έφυγε όπως διάβασα σήμερα ( http://www.insideinfo.gr/article/8419/phtohotere-e-ellada-pethane-o-iakovos-kabaneles ). Το άφησε για πάντα -τυχερός- το Μεγάλο μας Τσίρκο...

Ελένη Μπέη είπε...

Αχ, βρε bosko! Μαγνήτη έχεις, μωρέ, και τις τραβάς τις αναποδιές; Πάλι καλά που είναι μια χαρά η μητέρα σου. Αυτές οι δοσολογίες και οι συνδυασμοί των φαρμάκων τα έχουν καμιά φορά αυτά. Τα περνούσαμε κι εμείς συχνά με τη μητέρα μου με τα μύρια όσα προβλήματα και σε καταλαβαίνω.

Καλά νέα εύχομαι να σας πουν οι γιατροί προσεχώς. Άλλο ένα μέτρα που ευτυχώς πέρασε κι αυτό. Σιδερένια!

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλό μου,οι λαχτάρες που τραβάς και εσύ,και τα βάσανα δεν έχουν τελιωμό πιάαααααααααααα!δεν ξέρεις πόοοσο λυπάμαι,με αυτά τα άσχημα που διαβάζω,κάθε τρίς και λίγο για σένα,και τη μαμά σου...άκου καλέ να δείς...μα..τι μαλακία είναι πάλι,αυτό το...πως το'πως το'πες το βαγοτονικό???πάντως έχεις γίνει,εξπέρ στην ιατρική ορολογία από ότι βλέπω καλό μου...σημασία έχει,ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟ,ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΝΥΣΗΧΙΤΙΚΟ...οκ?..και τα άλλα..είναι βέβαια,η ταλαιπωρία της κυρά-Ντίνας μας αλλά...χαλάλι.....πάντως γέλασα ρε παιδί...έχω να πώ,πολύ...με τις περιγραφές σου!!χαααααχαααχαααχα! ξέρω δεν είναι,να γελά κανείς με όλα αυτά τα τόοοσο σοβαρά,και συγνώμην κιόλας ε,αλλά δε μπορώ... αλλά μ'αρέσει αυτό,που διατηρείς παρ'αυτά το χιούμορ σου!!!καλό μεσημέρι....

despinach. είπε...

πω πω ρε παλικάρι, τι νίλα κι αυτή! βεγγοτονικότατη!!

ασωτος γιος είπε...

α ρε μποσκο! ειλκρινα εχουμε τοσα κοινα με τις μαναδες μας, & σε νιωθω
κουραγιο να χεις και χιουμορ , που εχεις!
δε μενουμε μαζι αλλα την τσεκαρω 5 φορες τη μερα χεχε!
ο αδερφος μου αναισθητος ενετελως
σιδερενια η μαμα! αν και πιστευω οτι αυτες οι γενιες ειναι αητητες...

BOSKO είπε...

Θεοδόσης Βαφειάδης...
από σένα το έμαθα το δυσάρεστο για τον Καμπανέλλη. Ετοιμάζω post τώρα.

BOSKO είπε...

Νερένια...
σωτήρια, αλλά και μυστήρια τα φάρμακα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Όπως τα λες, να ήταν αυτό το τελευταίο εύχομαι.

BOSKO είπε...

Αθανασία...
βα-γο-το-νι-κό! ου μπλέξεις, Αθανασία μου, μακρυά από ΄μας κι απ' όλο τον κόσμο.

BOSKO είπε...

despinisOutopia...
όπως τό 'γραψα, βεγγοτονικό- στην πραγματικότητα- επεισόδιο! Αφού σκεφτόμουν, κοίτα που γλιτώσαμε κοτζάμ χειρουργείο και θα τη βρούμε από...χέσιμο.

BOSKO είπε...

ασωτος γιος...
και μένα αλλού μένει, απλά τώρα για την περίοδο της ανάρρωσης της μετέτρεψα το διαμέρισμα μου σε θεραπευτήριο. Ας είναι καλά η γυναίκα κι όλα τ' άλλα φτιάχνουν!
να τη χαίρεσαι κι εσύ τη μανούλα σου!

Ανώνυμος είπε...

Ευχάριστο το ότι δεν ήταν τίποτα σοβαρό και πέρασε (χαλάλι η ταλαιπωρία). Εύχομαι να μην έχει κι άλλη αντίστοιχη εμπειρία η γυναίκα.

Πέρα όμως από τους γιατρούς, καθένας πρέπει να καταλαβαίνει και τον εαυτό του/τον οργανισμό του.[Το χρειάζονται κι οι γιατροί για να μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά.]

Και για το βαγοτονικό επεισόδιο ακόμα,υπάρχουν αναγνωρίσιμα προεόρτια και τουλάχιστον κατάφερνα να ρυθμίσω πώς και πού θα έπεφτα για να μην χτυπήσω.

Κλυτία