Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

R.I.P. MARIA SCHNEIDER (1952 - 2011)

Η Maria Schneider ήταν η νεαρή παρτενέρ του έμπειρου Marlon Brando στο περιβόητο Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι (1972) του Bertolucci. Στην, ακόμη πιο περιβόητη, ερωτική σκηνή, μάθαμε μετά από χρόνια πως η Schneider ένιωσε σα να την είχαν βιάσει, εφόσον ούτε ο συμπρωταγωνιστής της, αλλά ούτε καν ο σκηνοθέτης, μπήκαν στον κόπο να την ενημερώσουν για το σεναριακό εύρημα της τελευταίας στιγμής με το βούτυρο. Παρά τα όνειρα της για μια μεγάλη καριέρα στο χώρο του κινηματογράφου, κάθε επόμενη προσπάθεια της επισκιάστηκε μοιραία από το ντεμπούτο της στο πλάι του Ιερού Τέρατος και απ' αυτήν την ερωτική οριακή ταινία.
Η Maria Schneider ήταν σε γενικές γραμμές δυστυχισμένο πλάσμα. Ο βίος της πάντα μου θύμιζε εκείνο το αγαπημένο μου εφηβικό βιβλίο, το Κριστιάνε πόρνη και τοξικομανής 13 ετών. Ως ορίτζιναλ μανιοκαταθλιπτική, είχε τραβήγματα με ψυχιατρεία, απόπειρες αυτοκτονίας και ναρκωτικά. Απ' τα τελευταία, την έσωσε η αγάπη κάποιου φύλακα-άγγελου στα 80s, ποτέ όμως η ίδια δεν θέλησε ν' αποκαλύψει το φύλο αυτού του ανθρώπου. Δημοσιογράφος συντηρητικής φυλλάδας, άλλωστε, δεν δίστασε να τη χαρακτηρίσει κάποτε καταπιεσμένη ομοφυλόφιλη, πατώντας φασιστικά πάνω σε ένα από τα ευαίσθητα σημεία της. Μιλάμε για το 1976, όταν η Schneider εγκατέλειψε ξαφνικά το πλατό από τα γυρίσματα του σοφτ-πορνό Caligula, αρνούμενη να κάνει τις γυμνές σκηνές, και κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική της Ρώμης μαζί με την ερωμένη της. Πάλι καλά που την προηγούμενη χρονιά είχε πρωταγωνιστήσει σε μία πραγματικά εξαιρετική ταινία, το Επάγγελμα ρεπόρτερ του Michelangelo Antonioni, αυτή τη φορά δίπλα στον Jack Nicholson. Η Maria Schneider παρέμεινε φίλη του Marlon Brando μέχρι τον θάνατο του το 2004 και παρ' όλα τα δικά της προβλήματα συνέχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο και την τηλεόραση έως και το 2008. Την τελευταία διετία χτυπήθηκε απ' τον καρκίνο. Έφυγε πρόωρα από τη ζωή χθες, 3 Φεβρουαρίου του 2011, σε ηλικία 58 ετών.

5 σχόλια:

Velvet είπε...

Την ειχα γνωρισει απο το
Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι
Η αγαπημενη μου ταινια
Η Σναιντερ δεν μπορω να παω οτι με ειχε εντυπωσιασει. Η αληθεια ειναι οτι οσες φορες παρακολουθουσα την ταινια (κατι λιγοτερο απο εκατο δηλαδη) παρατηρουσα μονο τον Μπραντο
Την συμπαθησα τελευταια που εμαθα μερικα πραγματα για αυτην.
Καλο της ταξιδι...
...
....

ασωτος γιος είπε...

λιγο μετα την καιτη λαμπροπουλου, και τον δαλιανιδη
λες ολοι αυτοι τωρα στον αλλο πλανητη να γνωριζονται μεταξυ τους? πλακα θα χει η λαμπροπουλου με το αλικακι να μιλανε στον Γουορχολ και στην Σναιντερ, και να παιζει πιανο καπου κει μακρια ο Μανος χατζιδακις,
(οχι σημερα δεν ηπια τιποτα απο το πρωι)

BOSKO είπε...

Velvet...
εμένα, αντιθέτως, απ' την ίδια ταινία (που δεν ανήκει στις αγαπημένες μου) είχα ξεχωρίσει τη Schneider ως ένα μυστήριο πλάσμα, ένα παράξενο κορίτσι. Στο "Επάγγελμα ρεπόρτερ" μού είχε αρέσει περισσότερο ως ηθοποιός πια και όχι τόσο ως ιδιαίτερη προσωπικότητα.

BOSKO είπε...

ασωτος γιος...
αν ήταν ο Χατζιδάκις να παίζει πιάνο στο Αλικάκι και να του κάνει νάζια η Λαμπροπούλου, θα την είχε κοπανήσει κι απ' τον Παράδεισο και θα προτιμούσε χίλιες φορές την Κόλαση παρέα με τη Schneider, τον Warhol, βάλε μέσα και τον Jean Genet...

George Tsitiridis είπε...

po po po
thimamai bosko eixa dei tin tainia otan imoun akoma sto dimotiko kai mou eixe kanei toso megali endiposi i parousia tis stin tainia ...