Αυτό το βίντεο μοιάζει σκηνοθετημένο, αλλά δεν είναι. Μοιάζει ακόμη σαν κλιπ του τραγουδιού που ακούγεται, αλλά πάλι δεν είναι. Οι Ισραηλινοί στρατιώτες στοχεύουν στο σώμα ενός μικρού Παλαιστίνιου κι αυτός, αντί να φοβηθεί, σηκώνει τη φορεσιά του και προτάσσει το στήθος του. Παίζει με το θάνατο, όπως όλοι οι συνομήλικοι του απ' την πρώτη μέρα της γέννησης τους στη Λωρίδα της Γάζας. Τα παιδιά αυτά παίζουν με αληθινά πιστόλια γιατί κάποιοι τους στερούν την παιδική ηλικία, όπως στερούν και στους μεγαλύτερους τους μια πατρική γη. Ποτίζονται με τον εθνικισμό ως αντίδοτο στο μίσος. Κανείς δεν ξέρει αν το συγκεκριμένο παιδί ζωστεί χειροβομβίδες μια μέρα και σκορπιστεί σε χίλια κομμάτια υπέρ ενός Αγώνα δίκαιου, όσο και παράλογου. Βλέποντας το βίντεο ξανά και ξανά, θα μπορούσε να είναι το τέλειο κλιπ του τραγουδιού Cundu Luna Vini του Μάνου Χατζιδάκι, από τα Παράλογα.
Εδώ οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου:
Ότι και να γίνει ότι και να λάχει
Cundu Luna Vini τραγουδάν οι Βλάχοι.
Φίλοι στην ειρήνη σύντροφοι στη μάχη
Cundu Luna Vini τραγουδάν οι Βλάχοι.
Κλαιν οι βεδουίνοι σκούζουν οι φελάχοι
και στην Παλαιστίνη καίγονται μονάχοι.
Θρύψαλο η σελήνη στη μεγάλη ράχη
Cundu Luna Vini τραγουδάν οι Βλάχοι.
Φως και καλοσύνη γιε μου δεν υπάρχει
ρίχνουν στο καμίνι και τον Πατριάρχη.
Μαύρισαν οι κρίνοι ράγισαν οι βράχοι
Cundu Luna Vini τραγουδάν οι Βλάχοι.
Cundu Luna Vini κι ότι θέλει ας γίνει.
1 σχόλιο:
Στην ταινία του Ελία Σουλεϊμάν ΄΄Ο χρόνος που απομένει΄΄, υπάρχει μια σκηνή πολύ χαρακτηριστική: Ακούγονται οι σειρήνες και οι δρόμοι αδειάζουν. Υπάρχουν μόνο ισραηλινοί στρατιώτες, οι οποίοι βλέπουν ξαφνικά μια γυναίκα με το παιδί της στο καροτσάκι. Της φωνάζουν: ΄΄Φύγε, να πας σπίτι σου΄΄ κι εκείνη απαντά: ΄΄Εγώ σπίτι μου είμαι, εσείς να φύγετε!΄΄
Δημοσίευση σχολίου