βούλας-σαββίδη-το-ανάγνωσμα-και-το-ακρόαμα

Έρχομαι από την παράσταση της Βούλας Σαββίδη στη μουσική σκηνή ΡΥΘΜΟΣ Stage της Ηλιούπολης. Δεν θα μπορούσα να μην έχω πάει, όχι μόνο διότι βρεθήκαμε χθες ή μάλλον προχθές το βράδυ για τη συνέντευξη της στο LIFO.gr, αλλά κυρίως γιατί τελευταία φορά είχε έρθει πριν δυο χρόνια στην Αθήνα για να τραγουδήσει. Άλλο βέβαια αν εγώ τη γνώρισα προσωπικά τον Μάρτιο του 2013 στη Θεσσαλονίκη - τη θυμάμαι να προσέρχεται στην προβολή του ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου και την επόμενη δώσαμε από κοινού μία συνέντευξη στον Φώτη Φερενίδη του Δημοτικού Ραδιοφώνου της πόλης. Μαζί μάλιστα με τον Άγγελο Κουρέπη, έναν μαθητευόμενο δημοσιογράφο, την επισκεπτήκαμε στο σπίτι της. Προθυμοποιήθηκε να με φιλοξενήσει κιόλας, αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό, λόγω της έλλειψης κρεβατιού. Η Βούλα εν ολίγοις ζει σχεδόν ασκητικά σε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα χωρίς τίποτα αναμνηστικό από τη σημαντική πορεία της στο ελληνικό τραγούδι. Τέλος πάντων, πριν μερικές ώρες την απόλαυσα πραγματικά στα αποσπάσματα από τα χατζιδακικά ''Πέριξ'' και για την ακρίβεια είτε live την άκουγες, είτε το δίσκο του ΄74 άκουγες, είναι ένα και το αυτό! Αυτό όμως που αξίζει να ειπωθεί είναι πως η Βούλα Σαββίδη τραγούδησε εξαιρετικά τον Μίκη Θεοδωράκη: ''Του μικρού βοριά'', ''Άπονες Εξουσίες'' και το ωραιότερο, μετά τον Στέλιο Καζαντζίδη, ''Σαββατόβραδο''! Να τ'ακούει η Μαργαρίτα Θεοδωράκη που σχεδόν τσακωθήκαμε στο facebook τις προάλλες, επειδή της την είπαμε κι εγώ κι η Ναταλία Ρασούλη και δυο - τρεις άλλοι για τις επιλογές της αναφορικά με τους ερμηνευτές του έργου του πατέρα της. 

Χθες πάντως τόσο η Σαββίδη, όσο και ο εκλεκτός φωτογράφος - συνεργάτης μου, ο Πάρις Ταβιτιάν, ήταν σε καλό mood, συνεπώς επωφελήθηκα κι εγώ και σκηνοθέτησα τη photo που βλέπετε κάπου στη μέση της Πανεπιστημίου. ''Μπορείς να ανέβεις;'' ρώτησα τη Βούλα για να πάρει τη θέση της. ''Ανεβαίνω στον Όλυμπο και θα κωλώσω εδώ;'' ήταν η απάντηση της και στηθήκαμε. Μετά με τον Πάρι γελούσαμε και λέγαμε πως μαζί έχουμε πάρει σβάρνα όλες τις τραγουδίστριες του Χατζιδάκι για συνέντευξη και φωτογράφηση.

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στον χώρο ''Αίθουσα Τέχνης'' του συγγραφέα του Ασσωνίτη που χρησιμοποιείται και ως χώρος σεμιναρίων. Μας σέρβιραν κρασί και η Βούλα κάπνισε μερικά από τα Winston κατοστάρια μου όση ώρα έγραφε το μαγνητοφωνάκι. Συνολικά μία ώρα έγραψε για την ακρίβεια κι ευτυχώς που ότι ήταν να πούμε, το είπαμε, γιατί θέλανε οι άνθρωποι να κλείσουν την αίθουσα. Ωραία κουβέντα κάναμε και ήμουν σίγουρος για το αποτέλεσμα. Τό'πε κι η ίδια η Βούλα: ''Βαριέμαι να μιλάω για τα καλλιτεχνικά συνέχεια, προτιμώ πιο ενδοσκοπικές συνεντεύξεις''. ''Το ψωμί μου!'' της είπα κι εγώ κι όλα πήγαν καλά!

Μπορείτε να διαβάσετε το απόσταγμα της κουβέντας μας στο LIFO.gr και στο link 
http://www.lifo.gr/team/music/53045 Ομολογώ ότι στη LIFO νιώθω ότι έγινα καλύτερος δημοσιογράφος κι ας γράφω μόνο ενάμισι χρόνο τώρα. Ίσως είναι το διαδίκτυο με την άπλα του, ίσως πάλι είναι που ο Τσαγκαρουσιάνος μου ζητάει να κάνω τέτοιου είδους συνεντεύξεις, ψυχογραφικές ή ενδοσκοπικές, πού'λεγε και η Βούλα Σαββίδη ότι της αρέσουν. Προσπαθώ ωστόσο να τις συντομεύω, να τις μικραίνω σε έκταση, γιατί καμιά φορά ξεχνιέμαι και νομίζω πως γράφω τη βιογραφία του προσώπου, με το οποίο συνομιλώ. Αυτά, λοιπόν, με την κυρία Σαββίδη, το αερικό από τη Θεσσαλονίκη, την ερμηνεύτρια των ''Πέριξ'' του Μάνου Χατζιδάκι και ένα από τα πιο φιλοσοφημένα άτομα που υπάρχουν στο χώρο του τραγουδιού. Την εκτιμώ βαθύτατα, την αγαπώ και δηλώνω φίλος της!