κριτική στο cd/dvd ''no exit'' της marianne faithfull

Η Marianne Faithfull γιορτάζει τα 50 χρόνια της στη μουσική με DVD και CD από την ευρωπαϊκή περιοδεία της/ Είκοσι τραγούδια στο DVD και άλλα δέκα στο CD, απ' αυτά που σίγουρα δεν είναι απλά ''τραγούδια και τίποτα περισσότερο''

 

 

Η αφιέρωση που μου έγραψε η Marianne Faithfull στο σπίτι της, σε ένα κομμάτι χαρτί. 25.10.2016

Η έκδοση αυτή ήταν και η αφορμή για να πάρω τη συνέντευξη από τη Marianne Faithfull, όπως αναρτήθηκε στον ιστότοπο της LIFO. Χορταστική έκδοση, ομολογουμένως, που περιέχει ένα δίωρο DVD + CD με ζωντανές ηχογραφήσεις από την περιοδεία της στην Ευρώπη (την Ουγγαρία το 2014 και την Αγγλία το 2016, εν προκειμένω). Ωστόσο, δε μπορεί να κριθεί ως νέο άλμπουμ, εφόσον περιέχει μόνο τα στάνταρ του ρεπερτορίου της (Sister Morphine, As tears go by, The ballad of Lucy Jordan) συν κομμάτια από το τελευταίο της στούντιο άλμπουμ, το ''Give my love to London'' (Love more or less, Late Victorian Holocaust, Mother Wolf) κλπ. Αυτά σε ότι αφορά το CD. Διότι στο DVD η Faithfull ερμηνεύει και κάποια απρόβλεπτα κομμάτια, σαν το ''It' s all over now baby blue'' του Νομπελίστα φίλου της, Bob Dylan ή το μάλλον ξεχασμένο, αριστουργηματικό ''Who will take my dreams away'' του Angelo Badalamenti. Θα σταθώ αρχικά στο ένθετο της έκδοσης. Η Faithfull κάνει σχόλια για όλους τους μουσικούς που τη συνοδεύουν, εκθειάζοντας ακόμη και την ενδυματολογία τους: Johnny smart dressed γράφει κάτω από τη φωτογραφία του μπασίστα Johnny Bridgewood, ενώ για τον πιανίστα της, Ed Harcourt, σημειώνει: I love him, as he's very funny as well as being very good. Όταν μάλιστα επιθυμεί να γράψει και κάτι για την Ουγγαρία, τον τόπο απ' όπου και το μεγαλύτερο μέρος του DVD, επιστρατεύει τις ρίζες της: I love Hungary as my mother was born in Budapest! Στο δια ταύτα τώρα, το intro του CD είναι ένας σύντομος φόρος τιμής στο folk κλίμα, με το οποίο η καλλιτέχνιδα πρωτοσυστήθηκε στα mid – 60s. Δυναμικό μπάσιμο στο ηλεκτρικό κλίμα της συναυλίας με το ''Falling back'', προϊόν της συνεργασίας της Faithfull με την Anna Calvi, αλλά και με το ''The price of love'' που μπλουζάρει άγρια. Ακολουθεί η όμορφη μπαλάντα ''Love more or less'', που εκφράζει απ' την άποψη των στίχων τη Faithfull περισσότερο απ' τα άλλα τραγούδια της (κατά δήλωση της ίδιας) κι έπειτα μπαίνει το οριακό ''As tears go by'' των Rolling Stones, όσο κι αν η Marianne έχει κουραστεί να το λέει live – πάντως το λέει και το ηχογραφεί κιόλας για πολλοστή φορά!  Οι αντιδράσεις των φαν αποτυπώνονται στο έπακρο, καθώς τη σιγοντάρουν στο τέλος του τραγουδιού! Το ''Mother Wolf'' σε μουσική της Faithfull και σε στίχους του πολυπράγμονα Patrick Leonard είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι, από τα πιο πρόσφατα στην πορεία της, που φλερτάρει με το punk και που εδώ δεν υστερεί σε τίποτα από τη στουντιακή του ηχογράφηση. Το ''Sister Morphine'' δε θα μπορούσε να απουσιάζει! Είναι το κομμάτι που γράφτηκε στα τέλη των ψυχεδελικών 60s και που έφερε κάποτε σε δικαστική διαμάχη τη Faithfull με τους Rolling Stones για την πατρότητα του. Ωστόσο, παρόλο που η Faithfull στη συνέντευξη της αποσύνδεσε το τραγούδι από τη μυθολογία των drugs, εδώ το προλογίζει σαν ένα Junkie' s must! Συγκλονιστική κι αυτή η εκτέλεση μέσα από τα εσώψυχα της Marianne Faithfull. Μόνο εκείνη ξέρει πόσο την έχουν στοιχειώσει τα εξοντωτικά drugs εδώ και τόσες δεκαετίες που λέει το συγκεκριμένο τραγούδι στις συναυλίες της! Η μπάντα τα σπάει κυριολεκτικά! Στο ίδιο μαύρο κλίμα και τα επόμενα δύο κομμάτια από το άλμπουμ ''Give my love to London'', το ''Late Victorian Holocaust'' και το ''Sparrows will sing'', πολύτιμα δώρα των φίλων της, Nick Cave και Roger Waters αντιστοίχως. Το CD κλείνει με το ''The ballad of Lucy Jordan'' που της χάρισε μια φορά κι ένα καιρό ο τραγουδοποιός Shel Silverstein για το θρυλικό ''Broken english''. Άλλη μια ωραία εκτέλεση με έντονες ρυθμολογικές διακυμάνσεις. Σε ότι αφορά το DVD έχει ήδη κυκλοφορήσει ολόκληρο στο YouTube, περιορίζοντας έτσι τούτη την έκδοση στους σκληροπυρηνικούς φαν της Faithfull. Η ίδια εμφανίζεται επί σκηνής καθιστή την περισσότερη ώρα και με μπαστούνι ύστερα από το χειρουργείο στο ισχίο της, στο οποίο υποβλήθηκε στην Ελλάδα πριν από λίγα χρόνια. Καλοντυμένη, κεφάτη, μία κομψή κυρία πια που έχει αναπτύξει καθαρά ερωτική σχέση με τον κόσμο. ''Έχω καλά νέα για μένα'' πληροφορεί σε μια άλλη στιγμή το κοινό της. ''Έκοψα το τσιγάρο και άρχισα το ηλεκτρονικό'' λέει και τραβάει μερικές τζούρες. Μου αρέσει που δεν αφαιρέθηκαν στο μοντάζ για την έκδοση, η φάση που της πέφτει το ηλεκτρονικό τσιγάρο και το ψάχνει, όπως και το νεύμα προς τον μουσικό της όλο αμηχανία για την ώρα που πρέπει να ''μπει'' στο τραγούδι. Παρ' όλα αυτά δε μπορώ να μη σταθώ στις αναφορές της στον προηγούμενο έκλυτο βίο της και στη λέξη ''fuck'' που την ξεστομίζει συνέχεια – είναι να απορείς έτσι γιατί ενοχλήθηκε από το δικό μου/ δικό της ''fucked up'' σε μία συνέντευξη! Υπέροχη και η ιστορία που μαθαίνουμε από τα χείλη της για το πώς γράφτηκε το κομμάτι ''Last song'': ''Είχαμε μεθύσει ένα βράδυ με τον Damon Albarn και δε νιώθω περήφανη γι' αυτό'' θυμάται η Faithfull, ''αλλά έτσι γράψαμε μαζί ένα τραγούδι, το οποίο φυσικά δεν θυμόμασταν όταν ξυπνήσαμε το πρωί. Κάποιος όμως μας είχε ηχογραφήσει. Το ξανάκουσα και είπα ότι αυτό είναι πραγματικά ένα καλό τραγούδι''! Εν κατακλείδι, η Marianne Faithfull έχει μεγαλώσει. Δεν είναι το δροσερό κορίτσι του swinging London, ούτε η new wave Ιέρεια του ''Broken English''. Είναι μία 69χρονη γυναίκα με άσβεστο το καλλιτεχνικό πάθος και τη δίψα για την επαφή με το κοινό της, καθώς και με την ευχέρεια να συνθέτει η ίδια ή να ερμηνεύει σημαντικά τραγούδια άλλων δημιουργών. Η φωνή της έχει αλλάξει κι άλλο. Λογικό. Η Marianne Faithfull του 2016 ακούγεται σαν τον θηλυκό Tom Waits με την ψυχή της να το λέει, όμως, ακόμη κι αν βγαίνει από ένα μπαρουτοκαπνισμένο λαρύγγι. Θα το ήθελα μεγαλύτερο σε διάρκεια το CD της, αλλά κατανοώ πως τη μερίδα του λέοντος στην έκδοση καταλαμβάνει το DVD. Πως να χωρέσουν ή, σωστότερα, πως να εκφραστεί μισός αιώνας καριέρας μέσα από δέκα μόνο τραγούδια, έξι απ' τα οποία προέρχονται από το τελευταίο στούντιο άλμπουμ της; Με εντυπωσίασε, τέλος, το γεγονός της έκδοσης ενός DVD/ CD για τα 50 χρόνια της στο τραγούδι. Θυμάμαι, βλέπεις, πριν από δύο χρόνια που υπόγραφα τα κείμενα για την έκδοση των 50 χρόνων της δικιάς μας Μαρίας Φαραντούρη πάλι σε DVD με διπλό CD. Ως φαίνεται, οι μεγάλες κυρίες του τραγουδιού κάτι έχουν με τα επετειακά DVD. Σα να θέλουν να ξεπεράσουν τον αμείλικτο χρόνο που τις περιμένει πάντα στη γωνία με οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από το 1960 και το '70, προσβάσιμα πια στον καθένα. Ή, όπως εύστοχα μού έγραψε η τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια Αφροδίτη Μάνου, σχολιάζοντας τον επίλογο της συνέντευξης της Faithfull: ''Αν εσύ ήθελες μία φορά να ξαναδείς εκείνο το κορίτσι των 60s, η Marianne – νά'σαι σίγουρος – θα τό'θελε χίλιες φορές''...