Δημήτρης Πουλικάκος - Μαρίζα Κωχ, Δεκέμβριος 2008 (φωτογραφία: Αντώνης Μποσκοΐτης) |
Ήταν Ιανουάριος του 1977. Λίγες μέρες αφότου είχε γίνει σάλος με το βαπόρι απ' την Περσία, που πιάστηκε στην Κορινθία, εμείς ετοιμαζόμασταν για συναυλία με τον Δημήτρη Πουλικάκο σε κινηματοθέατρο στον Πύργο Ηλείας. Μαζί μας θα ήταν και η Ρίτα Μπενσουσάν, για την οποία γινόταν ένας χαμός τότε από τον ανδρικό πληθυσμό. Ξεκινάμε με δύο βαν, στο ένα εγώ με τους μουσικούς μου και στο άλλο, που μας ακολουθούσε, ο Μήτσος επίσης με τη μπάντα του. Κάποια στιγμή, έχοντας περάσει τον Ασπρόπυργο και την Ελευσίνα, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε χαθεί με το βαν του Πουλικάκου. Το συνειδητοποιήσαμε αργά, σχεδόν έχοντας φτάσει λίγο πριν την Πάτρα. ''Γρήγορα πίσω να τον βρείτε!'' λέω εγώ στον δικό μας οδηγό. Πραγματικά, το βαν κίνησε πίσω για την Αθήνα. Με είχε ζώσει η αγωνία! Όταν ύστερα από μερικές ώρες και λίγο πριν τη συναυλία είδα τον Μήτσο νά'ρχεται με τους μουσικούς του, ανακουφίστηκα. Μαζί του ήταν και ο κορυφαίος κοντραμπασίστας, ο συχωρεμένος Γιώργος Φιλιππίδης. Τι είχε συμβεί, όμως; Περνώντας από την Ελευσίνα, που οι αρχές έκαιγαν τους τόνους χασίς από το βαπόρι, ο κόσμος όλος είχε μαστουριάσει. Ο οδηγός μας είχε βρει τον Μήτσο με τους μουσικούς του ξάπλα να απολαμβάνουν την...τζάμπα μαστούρα. Το ήξεραν ότι θα συμβεί η καύση του stuff, ήταν ενημερωμένοι! Το τι γέλια κάναμε, δεν περιγράφεται! Έτσι εκείνο το βράδυ έπαιξα το τραγούδι μου με τίτλο ''Το δεντράκι'' που έλεγε τα εξής: ''Κάτω στο Μοναστηράκι κάθονταν πέντε - έξι φίλοι, λέγανε και το τραγούδι να φυτρώσει το δεντράκι στου ουρανού το παραθύρι''...Το αφιέρωσα στον Πουλικάκο! Μέχρι σήμερα τον αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο, καθώς παραμένει ορίτζιναλ σε όλα του!
Η Ρίτα Μπενσουσάν |
Φτάνοντας στον Πύργο, είδαμε τον κόσμο να έχει σχηματίσει ουρές έξω από το κινηματοθέατρο. Αμ δε που ήταν για εμάς! Δε βρήκαμε καμία αφίσα, ούτε καν μια φωτογραφία δική μου ή του Πουλικάκου. Ο παμπόνηρος ιδιοκτήτης είχε βάλει μόνο αφίσες με την Μπενσουσάν σε πιπεράτες πόζες! Αλλά κι εκείνη αποζημίωσε το κοινό. Όταν ο Πουλικάκος είπε τη ''Βαρβάρα'', ένα λαϊκό τραγούδι, η Μπενσουσάν βγήκε με μια λευκή γούνα κι από μέσα ένα ολόσωμο διάφανο κολάν. Έγινε το σώσε! Τόσο πολύ, που αναγκαστικά κάναμε διπλή παράσταση κατόπιν απαίτησης του κοινού. Αξέχαστα χρόνια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου