Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018

Έχω ένα όνειρο

Να μετατρέψω με τη σμίλη μου το τραπέζι σε μαυσωλείο
Να πιάσω με τη θαυματουργή πένα μου και να σκαρώσω 
καινούργια φρύδια πάνω στα φρύδια των ανθρώπων,
μάτια πάνω στα μάτια τους και πρόσωπο άλλο
πάνω στο πρόσωπο τους. 
Να βλέπει το φεγγάρι τη μοίρα τους και να σαρκάζει.
Να κοκκινίζει για βροχή. 
Βέβαια όλα αυτά δεν ευσταθούν.
Ο κόσμος που μας περιβάλλει είναι ένα ξόανο περίτεχνο αλχημιστών του Μεσαίωνα. 

2 σχόλια:

Фе́ммe скатале είπε...

Τ'αγαπημένα μου είναι αυτά!

BOSKO είπε...

Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία)...
Και μένα, αλλά σπανίως πια :)