Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ...ΚΑΓΙΑΛΟΓΛΟΥ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ!

Παραδέχομαι ό,τι τη φοβόμουν λίγο τη χθεσινή συναυλία της Αλίκης Καγιαλόγλου στο Ηρώδειο, μα τώρα που πήγαν όλα καλά, μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα! Ο καιρός, κατ' αρχάς, με τις καθημερινές βροχοπτώσεις και τα πρώτα κρύα ήταν σχεδόν απαγορευτικός για μια συναυλία σ' έναν τέτοιο ανοιχτό χώρο. Κι όμως, περιέργως από το πρωί υπήρχε ζέστη ή κουφόβραση για την ακρίβεια, με αποτέλεσμα να απολαύσουμε μια γλυκιά φθινοπωρινή νύχτα με ένα βοριαδάκι προς το τέλος της παράστασης! Το οποίο βοριαδάκι ανάγκασε την ερμηνεύτρια να προσπεράσει με χιούμορ μερικά τραγούδια, πηδώντας με άνεση από το τραγούδι της Άννα Μανιάνι στον Χατζιδάκι της Πορνογραφίας κι από κει στον Pessoa και τα ρομαντικά fados!

Ο άλλος λόγος- και ο σοβαρότερος της ανησυχίας μου- ήταν το όλο εγχείρημα...Μια συναυλία- ρίσκο που έκανε ιδίοις εξόδοις η Καγιαλόγλου, εφόσον δεν ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο, λόγου χάριν, ενός φεστιβάλ Αθηνών. Γιατί αυτό; Μάλλον δεν είμαι ο πιο αρμόδιος να εκφέρει γνώμη, αν και θεωρώ ό,τι θα μπορούσε να' χει τραγουδήσει δίχως κανένα άγχος στο Ηρώδειο τον περασμένο Ιούλιο ή Αύγουστο μια Ελληνίδα ερμηνεύτρια που έχει ηχογραφήσει σε πρώτη εκτέλεση Χατζιδάκι- Θεοδωράκη και που πάντα πορεύεται βάσει των ποιητικών και λογοτεχνικών καταβολών της. Ας είναι! Το ό,τι η Καγιαλόγλου κατάφερε χθες βράδυ να συγκεντρώσει περίπου δύο χιλιάδες άτομα κάθε ηλικίας που την καταχειροκρότησαν, αποτελεί αναμφισβήτητα μια προσωπική της νίκη! Και μόνη της, ολομόναχη, δίχως καμία κρατική υποστήριξη, ούτε άλλα ηχηρά συναδερφικά ονόματα δίπλα της! Αντιθέτως, προτίμησε να φωνάξει στη σκηνή του Ηρωδείου μια νέα και άγνωστη ακόμη στο ευρύ κοινό τραγουδοποιό, για την οποία ο γράφων έχει ήδη μιλήσει από τις σελίδες του blog αυτού. Ήταν υπέροχο που βλέπαμε τη Δανάη Παναγιωτοπούλου με το λαμπερό καλαίσθητο φόρεμα της να παίρνει την κιθάρα της και να παίζει ένα ολοκαίνουργιο νανούρισμα με ιδιαίτερο στίχο, ειδικά γραμμένο για την υγρή φωνή της Καγιαλόγλου! Στο σημείο αυτό και σε αντιδιαστολή με το ολομόναχη που έλεγα πριν, οφείλω να εξάρω την καλή δουλειά του μουσικού παραγωγού Γιώργου Μητρόπουλου στο επικοινωνιακό μέρος της συναυλίας! Εδώ και αρκετές εβδομάδες, ήταν πολύ ωραίο που διαβάζαμε συνεντεύξεις της ερμηνεύτριας σε αρκετά έντυπα, όπως και που βλέπαμε τους αθηναϊκούς δρόμους γεμάτους από αφίσες της! Εμείς λίγο τη στενοχωρήσαμε στο δίφωνο, αλλά επανορθώθηκε η αβλεψία με τη συνέντευξη που της έκανε η Λιάνα Μαλανδρενιώτη για το Culture του Επενδυτή. Όπως και να' χει, καταλάβαμε όλοι τι ήθελε ακριβώς να κάνει μ' αυτή τη μεγάλη συναυλία η Αλίκη Καγιαλόγλου! Το ό,τι τραγούδησαν μαζί της η κόρη της, Ελένη- Λυδία Σταμέλλου, αλλά και η ηλικιωμένη μητέρα της, μετέτρεψε ένα τυπικό, έστω άρτιο, κονσέρτο σε οικογενειακή υπόθεση. Σα να μας άνοιξε το σπίτι της η τραγουδίστρια, νιώσαμε όλοι, σα να μας ξενάγησε μέσα σ' αυτό, ξεκινώντας απ' το παιδικό δωμάτιο της μοναχοκόρης της και καταλήγοντας στη ζεστή κάμαρα της ίδιας της μάνας της! Μ' αυτό το τραγούδι νανούριζα την κόρη μου, είπε όταν τελείωσε το Κοιμήσου αγγελούδι μου του Θεοδωράκη και του Βίρβου, για δείτε την πως μεγάλωσε! συνέχισε, μόνο και μόνο για να παρουσιάσει με τον πλέον συγκινητικό τρόπο την Ελένη- Λυδία στη σκηνή! Και αίφνης το σκηνικό άλλαξε και από τα tangos του Piazzolla και της Αλίκης μεταφερθήκαμε με τη νεαρή σοπράνο στα μιούζικαλς του μεσοπολέμου, στον Gershwin και στο θεατρικό γαλλικό ρεπερτόριο!

Το Ηρώδειο όμως σείστηκε κυριολεκτικά όταν η κυρία Μάρω, η...γιαγιά Καγιαλόγλου, πήρε το μικρόφωνο και από το κάθισμα της ερμήνευσε ένα παραδοσιακό σμυρναίικο, ευχαριστώντας πρώτα την κόρη της και την εγγονή της! Σας βεβαιώνω ό,τι δεν είχε τίποτα το υπερβολικά ρετρό η απόδοση του τραγουδιού από τη γηραιά αυτή κυρία, για να μην πω ό,τι άλλες κι άλλες νεότερες της ερμηνεύτριες έχουν αποκτήσει ήδη ένα πολύ πιο ενοχλητικό βιμπράτο στη φωνή τους. Να πω άλλο ένα; ρώτησε μετά από μικροφώνου, προκαλώντας ακόμη ένα θερμό παρατεταμένο χειροκρότημα. Όταν δε η Αλίκη μας ενημέρωσε κατά την παρουσίαση των μουσικών της ό,τι ο πιανίστας Φροίξος Μόρτζος είναι κουμπάρος της, εκεί το γέλιο βγήκε μαζικό και αβίαστο! Με την ιστορία του Κεμάλ, ενός νεαρού πρίγκηπα της Ανατολής που νόμισε ό,τι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, με τους δασκάλους της, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Νίκο Γκάτσο, η Αλίκη Καγιαλόγλου έκλεισε τη συναυλία της, χαρίζοντας μας δύο γεμάτες ώρες ακριβού γούστου και κυρίως αποδεικνύοντας πώς ο τολμών νικά! Κάτω στα περιποιημένα καμαρίνια του Ηρωδείου, ο Τσέρτος με τον Κηλαηδόνη ετοιμάζονταν για τη συναυλία- αφιέρωμα στον Σουγιούλ, την ίδια στιγμή που την Αλίκη Καγιαλόγλου και τους μουσικούς της έσπευδαν να συγχαρούν ο Σπύρος Σακκάς, η Νένα Βενετσάνου, η Μελίνα Τανάγρη και ένα πλήθος κόσμου! Την ώρα που κατηφόριζα στην Αρεοπαγίτου, πάντως, εγώ κάπου στο βάθος άκουσα τον φίλο μου και πάλαι πότε σύντροφο της Φλέρυς, τον Γιώργο Γαβαλά, να παίζει στο δρόμο, ακόμη πιο μόνος και από την αυτοδύναμη Αλίκη, τις σουρεαλιστικές κιθαριστικές μπαλάντες του...