Κρύβει το πρόσωπο της με τα χέρια της, όχι βέβαια διότι έχει να κρύψει κάτι, αλλά από συστολή της στιγμής...Το πρόσωπο της άλλωστε υπάρχει μόνιμα αναρτημένο παραπλεύρως του δημοφιλούς ιστολόγιου της...Και η Άννα γενικώς δεν το κρύβει το πρόσωπο της, το χαρίζει σε όποιον της χαρίζεται με τη σειρά του...
Της είχα πει ό,τι οι αναρτήσεις της είναι μια φαινομενική παγοκολώνα...Κείμενα, στα οποία η τοποθέτηση του όμορφου και πλούσιου λεξιλόγιου της δείχνει μια ζοφερή όψη του κόσμου αυτού...Τι αντίστοιξη! Κι ακόμη, αναγνώσματα που θα μπορούσαν να' ναι σανίδες σωτηρίας για πραγματικά ναυάγια της ζωής ή έστω για...παιχνιδιάρηδες του διαδικτύου...Όποιος τη γνωρίσει από κοντά αντιλαμβάνεται πως η Άννα χρησιμοποιεί τα κείμενα ακριβώς αυτά ως ασπίδες προστασίας ή, για να γίνω και πιο ρεαλιστής, ως προπομπούς μεγαλύτερων λογοτεχνικών εργασιών που αδημονούν για την έκδοση τους...
Αγόρασα το άνωθεν εργάκι της, που με εντυπωσίασε για το τρισυπόστατο του ήρωα από το χιτσκοκικό αγαπημένο North by Northwest...Η Άννα αγαπάει εξίσου τον Χίτσκοκ και τον Γκοντάρ, τη Λένα Πλάτωνος και τα αιλουροειδή, τους φίλους της και τους πονεμένους συνανθρώπους της...
Ένα πέρασμα από τον Σταύλο του Θησείου και μια θέαση επί τόπου των κολάζ που φτιάχνει, με βοήθησε να τα δω με άλλη όψη, στις πραγματικές διαστάσεις τους...Όχι αυτή που έβλεπα εδώ και καιρό στο blog και τις αναρτήσεις της...Εάν σκοπός της pop- art ήταν να καυτηριάσει τον υπέρμετρο καταναλωτισμό, η Άννα είναι η πρώτη ίσως που μέσα στα καταναλωτικά σύμβολα (στα οποία όλοι λίγο- πολύ είμαστε εθισμένοι) μπλέκει την Αγάπη, είτε αυτή εκφράζεται μέσω ενός πορτρέτου, είτε ακόμη μέσω μιας λέξης μόνο...
Τα κολάζ της Άννας θυμίζουν τεράστιους αναγεννησιακούς χάρτες...Σου' ρχεται να πάρεις έναν μεγάλο διαβήτη, να τον βάλεις στο κέντρο τους και ν' αρχίσεις να μετράς, να υπολογίζεις...Θυμίζουν ακόμη παλιούς θησαυρούς, εφημερίδες και περιοδικά, που φυλάσσονται παραταγμένα στο αρχείο της Βουλής των Ελλήνων στο εργοστάσιο της Λένορμαν...
Είναι η Άννα Δημητρίου, η candyblue, η θλιμμένη μινιόν καραμέλα, η μελαγχολική γλυκιά, που όποτε δεν επιμελείται τα trailers από σήριαλ του ALPHA, φτιάχνει κολάζ και βιντεοποιήματα, τα εκθέτει και πίνει ποτά με τους φίλους της...Ένα μικρό κεράσι στον πάτο ενός άδειου ποτηριού αρκεί για να κρύψει ακόμη μια φορά το πρόσωπο της, παρ' όλο που ξέρω πως πληγώνεται από όλους όσους κρύβονται, όχι πίσω από ένα αθώο κερασάκι, μα από το δαιδαλώδες ιντερνετικό σύμπαν...
6 σχόλια:
Την συμπαθώ την Κάντι.
Δεν την έχω γνωρίσει προσωπικά, μα αφενός μ' αρέσουν πολύ τα κολάζ της αφετέρου τα κείμενά της που προσφέρουν κάτι από την πρωτογενή ουσία του ελληνικού μπλόγκινγ: την απλότητα και την πνοή καθημερινότητας. Είχε και μια πολύ ωραία πρόταση για τον διαγωνισμό αφίσας του Ως3. χαρακτηριστική για την Άννα. (δείτε την εδώ: http://www.os3.gr/diagonisoi/391_anna_dimitrioyBIG.jpg )
Στην έκθεση δεν αξιώθηκα να πάω και λυπάμαι γι' αυτό. Λίγο τα τρεξίματα της τελευταίας στιγμής πριν το κλασικό μάντρωμα, λίγο τα άνω που σε μια ανυποψίαστη στιγμή έρχονται κάτω, λίγο η ψυχοφθόρα απόσταση από το νησί μου...
Τους χαιρετισμούς μου.
Τα κολλάζ μου θυμίζουν τεράστιους αναγεννησιακούς χάρτες;
Ότι πιο όμορφο και συνάμα πιο περίεργο μου έχουνε πει. Δεν είναι; Όλη αυτή η γεωγραφία και η κατάταξη-προσέγγιση μιας άλλης ματιάς. Της δικής σου.
Λοιπόν να σου πω πως είναι η πρώτη γραπτή κριτική που μου έχουν κάνει. Την διάβαζα ξανά και ξανά .Γύρναγα και γω σαν διαβήτης γύρω από αυτά που είδες και που κάνω και μέτρησα αυτή την μικρή πρόταση με ένα μικρό μέτρο τσέπης.
Σε ευχαριστώ που φάνηκες με εκείνο το μεγάλο χαμόγελο και μου με κοίταγες στα μάτια όταν μιλούσες.
Σε ευχαριστώ που με άφησες να κρύψω το πρόσωπο μου ξέροντας πως προστάτευα τα μάτια μου. Γιατί τα μάτια μου χτες ήταν τεράστια από χαρά και δεν θα τα ένιωθαν πολλοί.
Και εκείνο το κερασάκι πες την αλήθεια, δεν είναι κερασάκι, αλλά μιά συρρικνωμένη από φόβο καρδιά που βρήκαμε στο δρόμο, καθώς ερχόμασταν.
Σε ευχαριστώ για την φιλοξενία...και λέμε ευχαριστώ πάντα μιας και τίποτα δεν είναι δεδομένο!
christos...
θ' ακολουθήσουν κι άλλες εκθέσεις της, οπότε σίγουρα θα αξιωθείς να περάσεις. Θα ενημερώσω για το πού!
καλημερίζω
candyblue...
θες επειγόντως μαθήματα καλλιτεχνικής...αυτοπεποίθησης! Ενώ ήξερες- και όλοι ξέραμε χθες- πως τα έργα σου ήταν τα ωραιότερα εκεί μέσα, σου έβγαινε μια ανασφάλεια. Η αντίστοιξη με τα γραφόμενα στο blog σου, που λέω. Αλλιώς όμως δεν θα ήσουν γνήσια καλλιτέχνις! Η "κριτική" μου, τα σχόλια μου ή σωστότερα οι εντυπώσεις μου θα έλεγα, γράφτηκαν στο ξημέρωμα πάνω στην αλλαγή του χειμερινού ωραρίου και χαίρομαι πολύ ειλικρινά που σου άρεσαν! Το έργο σου ήδη κρέμεται σ' ένα τοίχο μαζί με τα ασπρόμαυρα πορτρέτα του Iggy Pop και του Tom Waits από το "Coffee & Cigarettes"!
Στον καμβά to βλέμμα της…
Στην καρδιά μας ανεξίτηλα τυπωμένα τα μάτια της…
Ναι bosko…
Οι τοίχοι κι η τύχη μας θα κοσμούνται με αυτά...
Ευχαριστούμε Άννα
maira del mar...
κι εγώ σας ευχαριστώ, κορίτσια, που υπάρχετε και μας ομορφαίνετε τη ζωή! Τι άλλο να πω εγώ, maira; τα είπα όλα στο post κι εσύ, μόλις, στο ωραίο σχόλιο σου!
Δημοσίευση σχολίου