Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Ο ΔΩΡΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΚΕΡΝΑΕΙ ONE FOR THE ROAD!


ΔΩΡΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ
ONE FOR THE ROAD
ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ

Το να είσαι τραγουδιστής καλλιεργημένος και καλλίφωνος, να σε φέρνει από την Κύπρο στην Αθήνα ο συχωρεμένος Δημήτρης Λάγιος, να ερμηνεύεις σε πρώτη εκτέλεση τα Τραγούδια της Αμαρτίας του Χατζιδάκι και του Χριστιανόπουλου, να μπαίνει η φωνή σου σε σημαντικά μουσικά έργα (Αμοργός), να οργώνεις ολόκληρη την Ελλάδα και τον κόσμο στο πλάι της Μαρίας Φαραντούρη, χωρίς παρ’ όλα αυτά να έχεις κάνει ποτέ δικό σου δίσκο, είναι κάπως ανορθόδοξο αν μη τι άλλο. Η Μικρή Άρκτος, λοιπόν, ανέλαβε να μας παραδώσει την πρώτη προσωπική δισκογραφική κατάθεση του Κύπριου ερμηνευτή και τραγουδοποιού. One for the Road λέγονταν οι επιτυχημένες παραστάσεις του στο θέατρο Ροές, έτσι βαφτίστηκε και το cd. Προσπερνάω τα περί μυθολογίας του αλκοόλ ως ψυχαναγκαστικό μέσο αναμνήσεων ή διασκέδασης και μένω στο ίδιο το περιεχόμενο. Δεν ανάφερα τυχαία σε τέσσερις αράδες την πορεία του Δημοσθένους στα καλλιτεχνικά πράγματα, καθώς ο δίσκος μοιάζει σαν ένα εξαιρετικά καλαίσθητο παζλ, που συγκεντρώνει τα κομμάτια αυτής ακριβώς της πορείας του. Μαζί βέβαια με αγαπημένα ακούσματα του (από το Πόσο λυπάμαι του Κώστα Γιαννίδη και το Broken bicycles του Tom Waits μέχρι το Boulevard of Broken Dreams του Harry Warren) και ενορχηστρωτικές καινοτομίες που επιχείρησε ο ίδιος (Σε χάνω του Δημήτρη Λάγιου).
Η εύκολη λύση για τον Δημοσθένους θα ήταν ένα σίγουρο υλικό, εν ολίγοις θα μπορούσε να έχει πάρει τρία τραγούδια από τον Νίκο Κυπουργό και άλλα τρία από τον Μιχάλη Χριστοδουλίδη λόγου χάριν – αναφέρω συνθέτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί δισκογραφικά και συναυλιακά. Αντ’ αυτού, προτίμησε να ερμηνεύσει τραγούδια άλλων, νεότερων δημιουργών (Θέμης Καραμουρατίδης, Κώστας Παρίσης, Σοφία Κολοτούρου, Αλήτις, Φίλιππος Τσαλαχούρης, Νεοκλής Νεοφυτίδης, Βασίλης Τζαβάρας) και να μας παρουσιάσει τις πρώτες δικές του συνθέσεις, μερικές από τις οποίες είναι εξαιρετικές (Η αγάπη θέλει κότσια σε στίχους Μιχάλη Γκανά, το Νωρίς με το blues αίσθημα και το Είναι αργά με το ακορντεόν του Ηρακλή Βαβάτσικα να προσδίδει κάτι απ’ τον ηχητικό διάκοσμο ενός Rene Aubry)! Τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών επιμελήθηκαν μουσικοί πρώτης γραμμής, μεταξύ άλλων ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάκης Φαραζής, ο Κώστας Παρίσης, ο Νεοκλής Νεοφυτίδης, ο Θέμης Καραμουρατίδης και ο Σταύρος Γασπαράτος των ηλεκτρονικών Γύρω – Γύρω, ενώ στο Boulevard of Broken Dreams πιάνο έπαιξε ο Αντώνης Ανισέγκος. Νομίζω πως μάλλον άξιζε για τον Δώρο Δημοσθένους η αναμονή μέχρι την έκδοση του πρώτου άλμπουμ του, ενός άλμπουμ που τελικά ακούγεται σα να βγήκε από τη δισκοθήκη του πιο αρτίστικου βερολινέζικου μπαρ!

Σοφία Κολοτούρου- Δώρος Δημοσθένους.
Η Σοφία είναι ένας πολύ ιδιαίτερος και χαρισματικός άνθρωπος, έχοντας ήδη μια ποιητική συλλογή στο ενεργητικό της. Στο One for the Road, ο Δημοσθένους ερμηνεύει τους στίχους της που μελοποίησε ο Κώστας Παρίσης. Εν αναμονή του βιβλίου της, που υποσχέθηκε να μου στείλει, επιφυλάσσομαι για ένα εκτενές post!

bosko- Δώρος Δημοσθένους.
* οι φωτογραφίες προέρχονται από το προχθεσινό τραπέζωμα που έκανε ο Δώρος σε λίγους και καλούς φίλους για την έκδοση του άλμπουμ του.

9 σχόλια:

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Πρώτη φορά τον άκουσα στο δίσκο «Η καρδιά μου πεθυμώντα», και αμέσως σκέφτηκα πως θα έπρεπε να τον είχε γνωρίσει κάποια χρόνια νωρίτερα ο Χατζιδάκις…
Όταν είδα το όνομά του στην έκδοση – σταθμό της «Αμοργού», η “συνάντηση” που είχα φανταστεί είχε γίνει με τον καλύτερο τρόπο!

Ήταν πια καιρός να εκδοθεί η πρώτη προσωπική εργασία του Δημοσθένους!!
Να είναι καλοτάξιδη.

BOSKO είπε...

Το Άρωμα του Τραγουδιού...
σπουδαίος δίσκος αυτός του Χριστοδουλίδη που αναφέρεις και δεν ξέρω αν βρίσκεται σήμερα. Εξαιρετικοί η Καγιαλόγλου και ο Δώρος! Που ν' ακούσεις και αδισκογράφητα κομμάτια του Λάγιου με τη φωνή του Δημοσθένους, όταν ήταν παιδάκι! Αριστουργήματα!

ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ είπε...

Αντώνη ευχαριστώ! Η φωτογραφία λίγο σκοτεινή αλλά ωραία...Οσο για το βιβλίο, απεστάλη σήμερα από ταχυδρομείο Συντάγματος!

Οσο για το cd... η χαρά της συμμετοχής μου είναι μεγάλη, μια και όλοι λένε ότι η φωνή του Δώρου είναι εξαιρετική, όπως και η μελοποίηση του Κώστα Παρίση.

Αν και δεν μπορώ να ακούσω η ίδια το τραγούδι, είναι όμως μαγική η αίσθηση της επικοινωνίας κωφών και ακουόντων μέσα από τη μουσική.

Είναι αυτό που λέω ότι τελικά η μουσική υπάρχει μέσα μας...

Ανώνυμος είπε...

Πέρα από τα άλλα,

είδα και τη φίλη μου τη Σοφία σε φωτογραφία και πολύ το χάρηκα.
Αντώνη, μη σε ξεγελάει το φωτεινό, αθώο της βλέμμα-χαμόγελο...Έχει απο τις πιο κοφτερές-καίριες-πολιτικές ματιές στα πράγματα...με το μέγα πλεονέκτημα να μετατρέπει το "τώρα" σε στίχο...που μένει όμως και μετά από αυτό...

Σπύρος

ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ είπε...

Σπύρο, τι να πω; κοκκίνησα...

Αντώνη: αν μου επιτρέπεις, έκανα αναμετάδοση της φωτό και στο δικό μου μπλογκ.

Να είμαστε όλοι καλά και να δημιουργούμε.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος & ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ...
Σπύρο & Σοφία
μου αρέσουν οι κουβέντες σας, δίνουν αξία στο blogging!
Κι εσύ, Σοφία, πάρε ότι υλικό θες από δω μέσα, ελεύθερα!

cogito είπε...

Εγώ, καλοπροαίρετα, το σχόλιό μου θα το κάνω: το τραγούδι "Saved" δεν έπρεπε να μπει. Νομίζω ότι δεν έχει την ένταση και την σκοτεινιά της πρώτης εκτέλεσης με τον Βασίλη Παπακωνστίνου. Και δεν νομίζω πως έχει να κάνει μόνο με αυτό που συνήθισαν τα αυτιά μου παλιότερα αλλά ήθελε και πιο προσεχτικό ... αξάν. Για τα υπόλοιπα έχω πολύ καλές εντυπώσεις.

Ανώνυμος είπε...

Ta xairetismata mou paidia. Eimoun tin paraskevi sto Alavastron kai itan poli orea vradia, me ton Doro kai oli tin mpanta na vgainei sto deftero meros maskaremeni. Na vlepate mono ton Doro me foustani kai dixtioto kaltson...
Eixe kefia kai evgale polli foni kai thetiki diathesi..

Yiannis Kouzaris

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=KvGPfHkm22Q