Έπρεπε να το περιμένουμε! Το κακό φαινόταν νά 'ρχεται, κοιτώντας τη μεγάλη απόσταση από το πρώτο τεύχος με εξώφυλλο τον Νίκο Παπάζογλου μέχρι το προτελευταίο με εξώφυλλο τους Onirama. Τα κακά μαντάτα είχαν ήδη έρθει από τον Απρίλιο του 2010 όταν στο εξώφυλλο είδαμε τον Μιχάλη Χατζηγιάννη - αν κάποιος ήθελε να μάθει για τον Χατζηγιάννη και τους Onirama, ας αγόραζε μια Μανίνα, μια Σούπερ Κατερίνα, ένα Ciao, βρε αδερφέ. Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που το περιοδικό λοξοδρομούσε, αλλά πάντα φαινόταν να βρίσκει κάπως τον δρόμο του. Τώρα όμως δεν είναι η στιγμή για απόδοση ευθυνών και ειλικρινά ούτε ειν' αυτή η πρόθεση μου. Είναι η στιγμή, όμως, δραστηριοποίησης των απολυμένων εργαζομένων που με βρίσκουν στο πλευρό τους. Ας γίνει το τέλος αυτού του περιοδικού, η αρχή ενός άλλου, μέσα από την αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείρηση.κκκ
Παντελής Θεοχαρίδης
2 σχόλια:
an theoreite oti provlima einai o xatzogiannis sto eksofylo tote xeromai pou eklise allo ena dithen periodiko
Ανώνυμος...
ο Παντελής Θεοχαρίδης, αν καταλάβατε, δεν έχει πρόβλημα με τον Χατζηγιάννη ή τους Onirama, αλλά με την αλλαγή πλεύσης μέσα στα χρόνια του περιοδικού, που από το ξεκίνημα του στήριζε το έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Άλλωστε, ο Χατζηγιάννης- νομίζω- είχε κάνει την απαράδεκτη δήλωση "έκλεισε η αντιπροσωπεία του έντεχνου". Άρα, τι τό 'θελε να γίνει εξώφυλλο στο δίφωνο; μήπως διότι φανερά επιθυμούσε ν' ανανεώσει το πεσμένο αριθμητικά κοινό του; λέω ΄γω τώρα...Μια χαρά τα λέει ο Θεοχαρίδης! Φαντάζεστε, ας πούμε, τη Φαραντούρη ή τη Σαβίνα Γιαννάτου να έδιναν συνέντευξη ή να γίνονταν εξώφυλλο στο Ciao και την Espresso; πως θα σας φαινόταν; Εν κατακλείδι, μια χαρά ειν' ο Χατζηγιάννης στο είδος του, έστω, εμάς όμως δεν μας αφορά ούτε στο ελάχιστο το ρεπερτόριο του.
Δημοσίευση σχολίου