Θα είναι πραγματικά κρίμα να κλείσει το Δίφωνο. Είναι σα να υποστέλλεται μια σημαία. Το Δίφωνο είναι ταυτόσημο με το καλό ελληνικό τραγούδι. Ένα αντίβαρο στο σκουπιδαριό. Στα περίπτερα το διέκρινα από δέκα μέτρα. Με το Δέλτα του να σε προκαλεί να αράξεις στις εκβολές του. Να δεις τι νέο κυκλοφόρησε. Να διαβάσεις καμιά συνέντευξη της προκοπής. Να εμπνευστείς. Οι πιέσεις το έκαναν κάποιες φορές να χάνει την ευθεία του, αλλά πάντα ήταν μια άλλη πρόταση. Πάντα θα έβρισκες μέσα του πολλά και ωραία πράγματα. Πιστεύω πως δεν έχει κλείσει τον κύκλο του. Κι αν έχει κλείσει έναν κύκλο με κατάληξη το τέλμα αυτό, ίσως είναι καιρός να ανοίξει έναν άλλο. Πιο δυναμικό, πιο τολμηρό, πιο ουσιαστικό. Πιο αποφασισμένο. Με θέση. Με προβληματισμό. Για την τέχνη και την κοινωνία. Οι εργαζόμενοι του Δίφωνου πιστεύω πως μπορούν να προσδώσουν τη νέα αυτή δυναμική αν τους δοθεί η δυνατότητα. Τους εύχομαι καλή δύναμη. Εύχομαι να βρεθεί τρόπος να σωθεί το περιοδικό, να υπάρξει δικαιοσύνη και σεβασμός στα δικαιώματα των εργαζομένων και καλές προθέσεις για να βρεθεί ευκολότερα η λύση. Θέλω να ελπίζω πως δε θα είναι το κλείσιμο οριστικό αλλά όλο αυτό θα λειτουργήσει ως ηλεκτροσόκ, για να συνεχίσει το Δίφωνο πιο ζωντανό και ελεύθερο. κκκ
Πάνος Μπούσαλης
Πάνος Μπούσαλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου