Το Δίφωνο έχει κλείσει εδώ και μια διετία σχεδόν. Με το γεγονός ότι έριξε επίτηδες, σταδιακά και ύπουλα, το καλλιτεχνικό επίπεδό του, αποδεικνύεται εύκολα αυτή μου η ρήση. Καταφέρανε αυτό που ήθελαν από καιρό τώρα, το να μην νοιάζει και τόσο πια τον λαό που έκλεισε, γιατί «ε μωρέ, καλά κάνει, όλο Onirama και σκυλοπόπ πια…και το μισό περιοδικό διαφημίσεις…». Τα δεινά που τραβάμε μας τα περνάνε, κάνοντας πρώτα εμάς να τα ζητήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε λόγο να γκρινιάζουμε ύστερα. Δίνουν και κανα μισθό χρωστούμενο στους δημοσιογράφους για παρηγοριά… Το ίδιο «αφεντικό» που έχει εξαφανίσει τους ανήσυχους κι αληθινούς καλλιτέχνες έχει αφανίσει και τα μέσα διάδοσης της τέχνης με σκοπό την για πάντα αποσιώπησή της. Μπράβο τους λοιπόν, τα καταφέρανε. Τι καταφέρανε δηλαδή; Δεν ήταν δα και τόσο δυνατός ο αντίπαλός τους: ο ελληνικός λαός ήτανε, ο μόνος συνένοχος για τα δεινά του. Εύχομαι καλή τύχη κι αντοχή στους άξιους συνεργάτες του περιοδικού.ΥΓ : Το γεγονός ότι ορθοπόδησε κάποτε το περιοδικό κάνοντας κάπως καλές πωλήσεις με εξώφυλλο Χατζηγιάννη, δεν οφείλεται τόσο στην διοίκηση του περιοδικού όσο στον Έλληνα καταναλωτή, που το αγόρασε, κι έπειτα, με έντονη εθνικοφροσύνη διαμαρτυρήθηκε για την τιμή, η καλή διοίκηση την μείωσε, και δεν το ξαναγόρασε ποτέ…μπράβο του.
ΚΚΚ
Δημήτρης Αρναούτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου